Ben oldum olası anneme her zaman destek oldum. O tek başına yorulmasın diye evde, anneanne babaanne evlerinde, taşınmalarında, misafirliklerde vs deyim yerindeyse elinde mendildim yani. Anneannemin evinde tadilat oldu, annem geldi yardıma. Ben de gittim. Hamileydim ama yine de biraz biraz bir şey yaparım faydam olur hem de onları görürüm diye düşündüm. Bir tanıdık da evin son halini görmeye uğramış. Anneme geldin teyzeye ne güzel işini yapıyorsun senin kızın da sana yapsın inşallah dedi ve annem yüzünü asıp ellerini de amin yaparak inşallah dedi. Mimiklerini şöyle tarif edeyim hani nerde o günler der gibiydi. Tanıdık kadın bıyıkaltı güldü. Anneannem bozuldu o da yapıyor canım hamile haliyle bana bile geldi ben elini sürdürmüyorum filan dedi. Annem hiç oralı olmadı. O kadar üzüldüm ki. Denizaşırıyol’da bana yapar, uzak da olsak her zaman bana yetişir demesini beklerdim.
Hamileliğimin sonları da pandemiye denk geldi. Çalışıyordum, evde izne ayrıldım. Her şeyin de üstesinden geldim evelallah. Lohusalıkta birkaç hafta kaldı onda da eşimle küçük bir mesele dağ oldu, annem onun olduğu odalara girmedi, konuşmadı filan.. Oluyor işte yani. Ne diyeceksiniz. Doktorunuz sizi başka ciddi şeyler için uyarmadığı sürece atlatırsınız evde merak etmeyin. Sağlıkla alın kucağınıza.