Demek ki yuvam bozulmasın mantığıyla hep kendinden vermek, kendi kurallarını ve kişiliğini ortaya koymamak, fedakarlık adı altında pasif ve ezik kalmak hiçbir işe yaramıyormuş! Demek ki önce sizi siz olmaktan çıkarıp sonra da kendileri için bir ayna görevi görmeye başladığınızda o aynadakine kendileri bile katlanamıyormuş! Demek ki “biz” olabilmek için önce “ben”i kabul ettirmek ve “sen”i kabul etmek gerekiyormuş!
Siz, “ben” olamamışsınız ki konu sahibi, “eşiniz” olmuşsunuz. Ailenizin yerinde olsam bizi bu kadar ezdiren kızımıza tepki koyar, evime almazdım ki anlasın artık “kocam köylü” olmanın bedelini, kocanın köyünden kovulunca köysüz kalındığını!!!