• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babamın Yaptıkları Artık Çekilmez Oldu !!!!

karamsar_uzgun

Üye
Kayıtlı Üye
29 Ocak 2013
83
0
16
Bilecik
Yine babam, yine babam yine babam.....

Ona baba bile demek istemiyorum. O "baba" kelimsini haketmiyor. Tek yaptığı bizi üzmek, huzurumuz kaçırmak, canımızdan bezdirmek....

Şimdi de ortada hiçbir neden yokken 1 haftadır bizimle konuşmuyor. Suratını asıp oturuyor... İnanın o öyle yaptıkça biz de hiç bişey yapamıyoruz. Yemekler boğazımıza diziliyor, durduk yere huzurumuz kaçıyor.... o böyle davrandıkça da eşim de haklı olarak sıkılıyor evde. Babamın yaptıkları yüzünden eşim eve gelmek istemiyor. Aslında haksız da değil eşim. Çünkü ben bile akşam eve giderken ayaklarım geri geri gidiyor. Şimdi diyorum yine suratını asmış oturuyordur. Aynen de öyle oluyor..Ne bir selam ne bir sabah:(((((((( Düşünüyorum bişey mi yaptık diye ama hiçbişey bulamıyorum.. Anneme soruyorum bilmeden bişey yaptık da ona mı kızdı diye, annem yok diyor, her zamanki hali diyor :((((( Artık annem de ben de eşim de çok bunaldık bu durumdan....

İnsanlar hayatlarını güzelleştirmek için çalışıp çabalarlar, babam ise hayatımızı zehir etmek için çalışıp çabalıyor ve maalesef ki bunu da başarıyor :(((((

Etrafımda insanların ne türlü dertleri sıkıntıları var da yine bile gülebiliyorlarken, bizim çok şükür çok büyük sorunlarımız olmamasına rağmen ne gülebiliyoruz, ne hayattan tat alabiliyoruz....

Akşamları arkadaşlar oturmaya gelmek istiyorlar, ben bir bahane bulup reddediyorum. Çünkü misafir de istemiyor evde babam. (bilenler bilir annemler benim çocuğuma bakmak için memleketten yanıma geldiler, o nedenle aynı evde yaşıyoruz.) Misafirlere de surat yapıyor, selam sabah vermeden dönüp arkasını oturuyor, biz de o zaman rezil oluyoruz insanlara. İnsanlar yanlış anlıyor .... Arkadaşlar çağırdığında da biz de gitmiyoruzki annemlere ayıp olmasın, evde yalnız kalmasınlar diye.... çünkü babam gelmiyor ama biz gidince surat yapıp kızıyor bize :(( biz de öylece evde oturuyoruz. akşam eşim eve gelince bile doğru düzgün sohbet edemiyoruz eşimle , çünkü biz konuşunca, konuşacak ne buluyorsunuz diyip, kızıyor bize...... düşünebiliyor musunuz..... bunun için insan 32 yaşındaki kızına damadına, 35 yıllık eşine bağırıp kızar mı????? bizim evde maalesef böyle :((((((

Benim eğer babam üzerinde bir hakkım varsa, ben hakkımı helal etmiyorum babama... Öbür dünyada Allah her ikimize sorsun, ben yine de helal etmiycem hakkımı :((((
 
Babanızın huyunuzu biliyorsanız en baştan çağırmamanız lazımdı kendi huzurunuz için... Babanız sonradan böyle olduysa bir sorunu veya derdi vardır belkide...
 
sana daha öncede söylemiştim anneni babanı gönder bakıcı -kreş ayarla diye ..yapmadığın sürece dahada kötüleşecek ...
 
ya işten çıkın çocuğunuz büyüyene kadar
yada bakıcı tutun
bu kadar dertlenmeye ne gerek var anlamadım gitti..
 
yorum yapan arkadaşlar neden yangına körükle gidiyorlar anlamış değilim.. Ben burda derdimi paylaşıp, bi nebze rahatşamaya çalışırken sizler bana suçluymuşum gibi davranıp, gerçekleşmeyecek fikirler üretiyorsunuz...

elimde olsa ne annemi çağırırdım ne de babamı... işimi bırakabilecek olsam oturur çocuğuma bakardım.... vs...

ama atalarımız doğru demiş, araba devrilince yol gösteren çok olurmuş diye..... bir de yaşamayan bilemezmiş...

Allah benim ve benim gibilerin yardımcısı olsun.....

lütfen kırıcı yorumlarınızla beni daha fazla üzmeyin :((((
 
babaniz asabi galiba huyu boyle demekki ama bu durum icin hakkini helal etmemek cok yanlis bir dusunce bence ne olursa olsun babaniz ve sizi bu yasa kadar buyutmus kimseye muhtac etmemis herkesin bi huyu suyu var birde yaslilar belli bi yastan sonrada sesi gurultuyu kaldiramiyor babanizda oyle olabilir madem cocugunuza bakiyorlar idare edeceksiniz yada bakici ayarliyacaksiniz..
 
aaaahhh gülüm aaahh... seninle daha önce babalarımız konusunda bi konuda daha konuşmuştuk sanırım hatırlıyorum... yemin ederim aynı tıp demiş benim babamın burnundan düşmüş ..... emin ol seni öyle iyi anlıyorum ki... aynı şeyleri yaşadım bende.... hayatından çıkaramıyorsun ki işte bi başkası gibi el gibi...atsan atılmıyor satsan satılmıyor... o ara safta kalmak nedir iyi biliyorum.... bi cümle kurmuşsun yazının sonunda..... ( Etrafımda insanların ne türlü dertleri sıkıntıları var da yine bile gülebiliyorlarken, bizim çok şükür çok büyük sorunlarımız olmamasına rağmen ne gülebiliyoruz, ne hayattan tat alabiliyoruz.... ) işte bu ara safı diyorum... ortada çok büyük bi dert yokken gülememek......... insanın sevinecek birşeyi olur gülemez.. en güzel anlar korkuyla karışıktır hep acaba babam yine ne kavga edecek diye.. eve gelirsin gülsen bi dert ağlasan bi dert konuşsan bi dert.....konuşmasan bi dert böyle adamcağızların yanında malesef... bekarken öyle kötü günlerim olmuş ki baba evinde... bazen dönüp arkama bakıyorum hatırlamamak istemiyorum.. :14::14:o günleri yaşanmamış olsun istiyorum... şimdi evliyim ve zaman zaman bulaşık yıkarken vs ütü yaparken falan dalıyorum .... o babamın sinirli halleri gelir oturur zihnime... evimizin o kasvetli havaları insanın boğazına çöken o kacaman düğüm nedir iyi bilirim... hemen toplarım kendimi ammaaan geçti artık diye .. şimdi içerde mutlu mesut konuşkan bi eşim oturuyor derim hemen giderim yanına onun yüzüne bakarım uzun uzun sırf o kasvetimi o hüznümü dağıtmak için.....duruup dururken ağlayasım gelir babam aklıma gelince.... nedense hep suratını asıp bize bağırdığı yumruğunu gösterdiği anları hatırlıyorum... babamın keyifle güldüğü anlar çok az nadir yer alıyor zihnimde... başkasının yanında nasıl davranacağı belli olmaz işte...rezil de eder... aşağılar da ... küçültür de... ooooooooff ki ne oooff... anlatsan anlatsan bitmez gülüm bu dert... madem şuan senin yanındalar... sana tek tavsiyem ne olur biliyor musun canım...eşine ayır vaktini....gülümsemeni....sıcaklığını.... akşam eviniz her zaman ki gibi mutsuz tabi... eşin lavaboya mı çıktı hemen yakala onu koridorda gülümse ona sarılıver iki dakkacık...sürekli yüzüne gülümse.... özellikle odanıza çekildiğinde eşine kesinlikle vakit ayır onu güldürmek için uğraş... hem onun morali düzelir hemde sana iyi gelir biraz gülmek .. unutma ki o evde herşeye rağmen biri gülmeli... oda sen olacaksın ki hiç olmazsa eşin hayatından bıkmasın... allah yardımcın olsun dert arkadaşım.... selametle..
 
Yine babam, yine babam yine babam.....

Ona baba bile demek istemiyorum. O "baba" kelimsini haketmiyor. Tek yaptığı bizi üzmek, huzurumuz kaçırmak, canımızdan bezdirmek....

Şimdi de ortada hiçbir neden yokken 1 haftadır bizimle konuşmuyor. Suratını asıp oturuyor... İnanın o öyle yaptıkça biz de hiç bişey yapamıyoruz. Yemekler boğazımıza diziliyor, durduk yere huzurumuz kaçıyor.... o böyle davrandıkça da eşim de haklı olarak sıkılıyor evde. Babamın yaptıkları yüzünden eşim eve gelmek istemiyor. Aslında haksız da değil eşim. Çünkü ben bile akşam eve giderken ayaklarım geri geri gidiyor. Şimdi diyorum yine suratını asmış oturuyordur. Aynen de öyle oluyor..Ne bir selam ne bir sabah:(((((((( Düşünüyorum bişey mi yaptık diye ama hiçbişey bulamıyorum.. Anneme soruyorum bilmeden bişey yaptık da ona mı kızdı diye, annem yok diyor, her zamanki hali diyor :((((( Artık annem de ben de eşim de çok bunaldık bu durumdan....

İnsanlar hayatlarını güzelleştirmek için çalışıp çabalarlar, babam ise hayatımızı zehir etmek için çalışıp çabalıyor ve maalesef ki bunu da başarıyor :(((((

Etrafımda insanların ne türlü dertleri sıkıntıları var da yine bile gülebiliyorlarken, bizim çok şükür çok büyük sorunlarımız olmamasına rağmen ne gülebiliyoruz, ne hayattan tat alabiliyoruz....

Akşamları arkadaşlar oturmaya gelmek istiyorlar, ben bir bahane bulup reddediyorum. Çünkü misafir de istemiyor evde babam. (bilenler bilir annemler benim çocuğuma bakmak için memleketten yanıma geldiler, o nedenle aynı evde yaşıyoruz.) Misafirlere de surat yapıyor, selam sabah vermeden dönüp arkasını oturuyor, biz de o zaman rezil oluyoruz insanlara. İnsanlar yanlış anlıyor .... Arkadaşlar çağırdığında da biz de gitmiyoruzki annemlere ayıp olmasın, evde yalnız kalmasınlar diye.... çünkü babam gelmiyor ama biz gidince surat yapıp kızıyor bize :(( biz de öylece evde oturuyoruz. akşam eşim eve gelince bile doğru düzgün sohbet edemiyoruz eşimle , çünkü biz konuşunca, konuşacak ne buluyorsunuz diyip, kızıyor bize...... düşünebiliyor musunuz..... bunun için insan 32 yaşındaki kızına damadına, 35 yıllık eşine bağırıp kızar mı????? bizim evde maalesef böyle :((((((

Benim eğer babam üzerinde bir hakkım varsa, ben hakkımı helal etmiyorum babama... Öbür dünyada Allah her ikimize sorsun, ben yine de helal etmiycem hakkımı :((((

allah akıl fıkır versınnn babanıza....
 
bazen yoklukları varlıklarından daha az uzuyor..babam artık hayatımda degıl varlıgı benı hergun aglatıyordu sorunlar bıtmıyordu ozluyorum ama huzurluyum
 
Anneniz bilir, babaniz gençken de böyle geçimsiz bir adam mıydı ? şayet öyleyse yapacak birşey yok çünkü huyu bu :( Yaşlandıktan sonra birden böyle geçimsiz biri olduysa eğer ,malesef üzgünüm ki yine yapacak birşey yok :( çünkü yaşlılar belli bir yaştan sonra çok cocuklaşıyorlar .çocuk gibi küserler ,alınırlar ,her şeyi sorun eden surat asıp tepkilerini gösteren huysuz amca/teyze oluyorlar :) idare etmekten öyle kabullenip sevmekten başka malesef ki çare yok .çünkü dediğim gibi yaşlılıktan böyle çocuklaşıyorlar onların da bilinçli yaptıkları şey değil .

Fakat her ne olursa olsun o sizin babanız ,bu sebepten dolayı hak helali etmemezlik olur mu hiç . Kim bilir bu yaşınıza kadar babanızın ne emeği geçmiştir üzerinize .Böyle yapmayın kendınızı de babanızı da üzmeyin .
 
Son düzenleme:
Depresyonda filan mı acaba yoksa hep mi huyu kötüydü? Huyu kötüyse umursamayın yaptığı ayıbı, onu yok sayın, demesi kolay dersiniz belki ama ben bana insan gibi davranmayan, ağzımın tadını bozan kişiye babam bile olsa eyvallah etmem, onu yok sayarım hayatımda. Ha huy değil de yeni türediyse bu sorun bir doktora gösterin bence. Yaşlılarda çok sık görülüyor bu gibi depresif, anksiyete durumları.
 
bazen yoklukları varlıklarından daha az uzuyor..babam artık hayatımda degıl varlıgı benı hergun aglatıyordu sorunlar bıtmıyordu ozluyorum ama huzurluyum

Anneniz bilir, babaniz gençken de böyle geçimsiz bir adam mıydı ? şayet öyleyse yapacak birşey yok çünkü huyu bu :( Yaşlandıktan sonra birden böyle geçimsiz biri olduysa eğer ,malesef üzgünüm ki yine yapacak birşey yok :( çünkü yaşlılar belli bir yaştan sonra çok cocuklaşıyorlar .çocuk gibi küserler ,alınırlar ,her şeyi sorun eden surat asıp tepkilerini gösteren huysuz amca/teyze oluyorlar :) idare etmekten öyle kabullenip sevmekten başka malesef ki çare yok .çünkü dediğim gibi yaşlılıktan böyle çocuklaşıyorlar onların da bilinçli yaptıkları şey değil .

Fakat her ne olursa olsun o sizin babanız ,bu sebepten dolayı hak helali etmemezlik olur mu hiç . Kim bilir bu yaşınıza kadar babanızın ne emeği geçmiştir üzerinize .Böyle yapmayın kendınızı de babanızı da üzmeyin .

Benden ve annemden baska uzulen kimsenin oldugunu dusunmuyorum maalesef....
 
Depresyonda filan mı acaba yoksa hep mi huyu kötüydü? Huyu kötüyse umursamayın yaptığı ayıbı, onu yok sayın, demesi kolay dersiniz belki ama ben bana insan gibi davranmayan, ağzımın tadını bozan kişiye babam bile olsa eyvallah etmem, onu yok sayarım hayatımda. Ha huy değil de yeni türediyse bu sorun bir doktora gösterin bence. Yaşlılarda çok sık görülüyor bu gibi depresif, anksiyete durumları.

Ben istesemde istemesem de hayatimda yok sayamiyorum.keske hic olmasaydi hayatimda....
 
bazen yoklukları varlıklarından daha az uzuyor..babam artık hayatımda degıl varlıgı benı hergun aglatıyordu sorunlar bıtmıyordu ozluyorum ama huzurluyum

Huzurlu olmayi bende cok ama cok istiyorum.bu gidisle eger ben daha once mezara girmezsem babamin mezarinin basinda hic kimse olmayacak....en bastada ben olmayacagim.......
 
allah akıl fıkır versınnn babanıza....

aaaahhh gülüm aaahh... seninle daha önce babalarımız konusunda bi konuda daha konuşmuştuk sanırım hatırlıyorum... yemin ederim aynı tıp demiş benim babamın burnundan düşmüş ..... emin ol seni öyle iyi anlıyorum ki... aynı şeyleri yaşadım bende.... hayatından çıkaramıyorsun ki işte bi başkası gibi el gibi...atsan atılmıyor satsan satılmıyor... o ara safta kalmak nedir iyi biliyorum.... bi cümle kurmuşsun yazının sonunda..... ( Etrafımda insanların ne türlü dertleri sıkıntıları var da yine bile gülebiliyorlarken, bizim çok şükür çok büyük sorunlarımız olmamasına rağmen ne gülebiliyoruz, ne hayattan tat alabiliyoruz.... ) işte bu ara safı diyorum... ortada çok büyük bi dert yokken gülememek......... insanın sevinecek birşeyi olur gülemez.. en güzel anlar korkuyla karışıktır hep acaba babam yine ne kavga edecek diye.. eve gelirsin gülsen bi dert ağlasan bi dert konuşsan bi dert.....konuşmasan bi dert böyle adamcağızların yanında malesef... bekarken öyle kötü günlerim olmuş ki baba evinde... bazen dönüp arkama bakıyorum hatırlamamak istemiyorum.. :14::14:o günleri yaşanmamış olsun istiyorum... şimdi evliyim ve zaman zaman bulaşık yıkarken vs ütü yaparken falan dalıyorum .... o babamın sinirli halleri gelir oturur zihnime... evimizin o kasvetli havaları insanın boğazına çöken o kacaman düğüm nedir iyi bilirim... hemen toplarım kendimi ammaaan geçti artık diye .. şimdi içerde mutlu mesut konuşkan bi eşim oturuyor derim hemen giderim yanına onun yüzüne bakarım uzun uzun sırf o kasvetimi o hüznümü dağıtmak için.....duruup dururken ağlayasım gelir babam aklıma gelince.... nedense hep suratını asıp bize bağırdığı yumruğunu gösterdiği anları hatırlıyorum... babamın keyifle güldüğü anlar çok az nadir yer alıyor zihnimde... başkasının yanında nasıl davranacağı belli olmaz işte...rezil de eder... aşağılar da ... küçültür de... ooooooooff ki ne oooff... anlatsan anlatsan bitmez gülüm bu dert... madem şuan senin yanındalar... sana tek tavsiyem ne olur biliyor musun canım...eşine ayır vaktini....gülümsemeni....sıcaklığını.... akşam eviniz her zaman ki gibi mutsuz tabi... eşin lavaboya mı çıktı hemen yakala onu koridorda gülümse ona sarılıver iki dakkacık...sürekli yüzüne gülümse.... özellikle odanıza çekildiğinde eşine kesinlikle vakit ayır onu güldürmek için uğraş... hem onun morali düzelir hemde sana iyi gelir biraz gülmek .. unutma ki o evde herşeye rağmen biri gülmeli... oda sen olacaksın ki hiç olmazsa eşin hayatından bıkmasın... allah yardımcın olsun dert arkadaşım.... selametle..

Beni anlayan birisi olmasi bir nebze rahatlatti beni.cunku bilmeden etmeden "gonder babaniriitsin,niye cagirdin,bakici bul,vs "gibi yorumlarnormal beni daha cokuzuyor.....
Ahhh ahhh dert arkadasim neler yasadim ve yasamaya devam ediyorum ve bunlar beni nasil uzuyor bilemezsin...bende geriye bakinca sadece kotu anlari babamin kufurlerini bagirip cagirmalarini hatirliyorum...daha dogrusu onlar maakesef cikmiyor hic aklimdan.sanirim boyle giderse dusunmekten kafayi yicem...babadiyla mutlu ve rahat olan insanlara hep giptayla bakiyitum.sonra biz neden oyle degiliz diye uzuluyotum.her gece aglamaktan sabah gozletim sis kalkmaktan artik cok sikildim...
 
Beni anlayan birisi olmasi bir nebze rahatlatti beni.cunku bilmeden etmeden "gonder babaniriitsin,niye cagirdin,bakici bul,vs "gibi yorumlarnormal beni daha cokuzuyor.....
Ahhh ahhh dert arkadasim neler yasadim ve yasamaya devam ediyorum ve bunlar beni nasil uzuyor bilemezsin...bende geriye bakinca sadece kotu anlari babamin kufurlerini bagirip cagirmalarini hatirliyorum...daha dogrusu onlar maakesef cikmiyor hic aklimdan.sanirim boyle giderse dusunmekten kafayi yicem...babadiyla mutlu ve rahat olan insanlara hep giptayla bakiyitum.sonra biz neden oyle degiliz diye uzuluyotum.her gece aglamaktan sabah gozletim sis kalkmaktan artik cok sikildim...

babasının omzuna arkadaş gibi kolunu atıp yolda yürüyen bi kız gördüm geçen gün ... şakalar yapıyordu babasına sesli konuştukları için duyuyordum... ister istemez iki damla gözyaşı yuvarlanıverdi yanaklarımdan aşağı.... neden babacım en güzel günlerimzi zehir ettin bize... şimdi senden uzaktayım..evliyim... senle geçirdiğim günler geri gelmicek bir daha... senle neden bu kız gibi olamadık dedim içimden... kalbimin ezildikçe ezildiğini hissettim işte.... eve gelip eşime sarıldım ağladım doyasıya... bana baba diyebilirsin ağlama esprisini yapınca patlattım kahkahayı... belki de imtihandı... öyle bir adama sabrettiğim için rabbim bana böyle bi adam nasip etti.... nedenleri yoktur bu hayatta yaşadıklarımızın... mutlak bi sebep vardır gülüm.... bazen pişman oluyorum biliyor musun... keşke babamla tartışmalarımızda sussaydım niye o kadar üzülmüşüm niye o kadar ağlayıp kendimi yıpratmışım.. neden içimi parçalayıp babam gibi bi adamın değişmesini beklemişim.... booş arkadaşım booş.. değişmez bu adamlar.... hayatını yaşamaya üzülmemeye ve ağlalmamaya bakacaksın başka çare yok....
 
Aradan 9 sene geçmiş ama yine de yazıyım dedim kendimi gördüm yazdıklarımda bire bir aynısı olan bir babaya sahibim anlatmaya gerek yok ne yazdıysan iki fazlası ben de var inan çare aramak için girmiştim kadınlar kulübüne yazına denk geldim çare buldun mu peki ben dua etmekten başka bir şey yapamıyorum da.. Bu arada bu durumu yaşamayan asla ama asla anlamaz
 
Back