Eşinizle aranızı Allah bozmasın diyorum öncelikle.
Ama şunu eklemek istiyorum. Şimdi sakin, pek sıkıntılı olmayan hallerde böyle
sabırlı, anlayışlı davranır eşiniz de ya stres, sıkıntı vb durumlar olursa??? O zaman
da aynı sabrı gösterir mi? Ya da bu tarz durumlara biz maruz kalsak ne tepki
veririz. Bu kadar iyimser olur muyuz??
Sorun, sadece eşinize ve eşinizin ailesine mahcup olmanız değil. Ailenizin alınması
pahasına da olsa rest çekin ve sakın alınmamaktan bahsetmeyin. Bırakın alınsınlar
gerekirse.
Bazen babam da gereksiz tavırlar sergiliyor ve ben kesin bir çizgi çiziyorum araya.
İsterse alınsın. Aile içi huzuru korumanın önemini ben annemle babamın evliliğine
bakarak öğrendim sonuçta. İleride onlar gibi olmak istemediğimden önlem alıyorum
ve bunu da açıkça belirtiyorum.
eşim evliliğimizin ilk 7 ayı benimle hep ailemin dediklerini yaptıkları yüzünden tartıştı o benim yüzüme vurdu bende tepkimi koydum herzaman çok şey yaşadık inanınki benzer konular yüzünden...
nezamanki benim strese bağlı beynimde ufak bir tümörüm çıktı ve artık sinir hastası oldum psikiyatrise gittiğimde beni 5 dakika dinleyip ağır antideprasanlar veren doktorumun işin ciddi olduğunu artık kendime ve etrafa zarar verebilecek raddeye geldiğimi söylediğinde eşim orda durdu...
ama ailem durmadı hata üstüne hata...onlara göre bunlar normal biz bi aileyiz benim amcam bile abisine küçücük gereksiz bişeyden kızıp kapımızı açmazken düğünüme nişanıma hiçbişeyime gelmezken öz kardeşin sana bunu yaparken el neden bukadar taviz vermek zorunda kalsın ki...
babam artık yüzyüze gelmeyecek duruma geldiklerinde anlar bu sefer anlayamadıysan çünkü artık ben uyarmaktan bıktım artık ben uyarırken çekiniyorum sıkılıyorum...
eşim çok yüzüme vurdu zamanında kim olsa yapar...