- Katılım
- 26 Ağustos 2019
- Mesajlar
- 8
- Emoji Skoru
- 7
- Puanlar
- 36
- Konu Sahibi patapatato
- #1
Merhaba, babam yaklaşık bir buçuk sene önce başka bir şehirde yeni bir ortaklığa girdi. Ailem bu sebepten ikiye bölündü annem arada sırada yanımızda oluyor ben de okulum dolayısıyla babamla yaşıyorum. Kardeşim de memleketimizde okuluna devam ettiği için biraz sıkıntılı bir dönemden geçiyoruz. Annem, babamın işlerine tamamen hakim ve tecrübeli bir kadındır. Sürekli kendine bir şeyler katar onlarca sertifika sahibidir. Annem ve babam ben kendimi bildim bileli beraber çalışırlar.
Okulum online eğitime geçtiği için ben memleketimizde kardeşim ve annemle birlikteydim. Annemin çok daraldığını hissettiğim için babamın yanına gitmesi konusunda onu destekledim. Babam da sürekli yanına çağırıyordu zaten. İkisi birbirlerine çok düşkündürler. Çok uzattım konuya giriyorum. Yeni ofis açtıkları için babam heyecanlı ve neredeyse tüm kariyeri boyunca annem aynı zamanda iş ortağı da olduğu için her konuda fikrini almak her konuda bilgilendirmek istiyor. Ortaklarına bunu daha önceden de söylemiş. Eşim aynı zamanda iş ortağım ve burada bir iş yapacaksak ben yanımda olmasını istiyorum buna bir itirazınız var mı diye. Onlar da sorun olmayacağını söylemişler. Annem artık bir ortaklık söz konusu olduğu için çok karışmak istemiyor fakat babam fikrini almak, ara sıra annemin ofise uğramasını istiyor. Geçen gün babamın ortaklarından biri babam kısa bir süreliğine dışarı çıktığı esnada annemi dışarıya çağırmış ve burayı sahiplenmeyin, burası sizin değil, kurumsal bir iş yeri ve çalışan olmadığın için burda gelen müşterinin kafasını karıştırıyorsun, çok sık uğraman doğru değil tarzı laflar etmiş. Günde toplasanız 5 kişinin girmediği bir yer. İnanılmaz moralimi bozdu ve öfkelendirdi bu durum beni. Sorun da annemin açıldığı günden beri maksimum beş kez uğradığı ofiste, iki kere toplamda 20 dakika bile etmeyecek bir süre babamın kendi bilgisayarının olduğu masaya oturup “babamın bilgisayarını” kullanmasıymış. Kendileri bile oturmazken neden annem oturmuşmuş. Babamın bu durumdan haberi yok ve olduğu zaman sakin kalmayacağı aşikar. Bu yüzden babamın yanında söylemek yerine babamın olmadığı bir ortamda söylemeyi tercih etmişler. Annem de bu sebeple bunu babamın duymasını istemiyor ama annemin kalbini kırmaları ve babamın arkasından iş çevirmeleri inanılmaz sinirimi bozdu. Bu arada annem kalıcı olarak orada yaşamıyor iki hafta içinde geri dönecek ve bunu da biliyorlar. Annem şu anki maddi durumumuz sebebiyle bir aksiyon alamayacağımızı ve önemli olan şeyin işlerinin iyi gitmesi olduğunu söylüyor. Covid döneminden hemen önce bir takım sıkıntılar yaşamıştık ve pandemi de araya girince problemler dağ oldu. Bu arada ortaklarının iki tanesinin bırakın annem kadar tecrübeli olmasını 1/1000’i kadar bile bilgisi ve katkısı yoktur iş hakkında.
Annemin patronluk tasladığını falan ima etmişler fakat annem böyle bir tavra ihtiyacı olan bir insan değil. Böyle bir tavır takınacak olsa bu insanların yanına bile uğramaz, dedemin işlerinin başına geçerdi. Onca varlık içinde yıllarca buna ihtiyacı olmamış bir kadının, bir işletme sahibi oldukları an kendini dağlara çıkaran bir iki insan yüzünden kalbinin kırılmasını, hor görülmesini kabullenemiyorum. Şu anki durumumuz uygun olsa bir dakika beklemez babama anlatırdım ama şu an ne yapmalıyım bilmiyorum. Çok sinirliyim ve yanlış bir karar almak istemiyorum fakat annemin ezilmesini de kabullenemiyorum. Babamın yanına gittiğimde hepsinin içinden geçip babamın yanında da yaptıklarını anlatmak o kadar ağır basıyor ki. Umarım annem ağlamamıştır çok içerlediğini hissettim ama kolay kolay ağlayabilen bir kadın değildir yine de düşüncesi bile beni çok üzüyor. Annem de bir yandan haklılar mı acaba diye düşünüyor ama önceki tavırlarından da bu tarz bir şeyleri sezmiştim ve kesinlikle haklı olmadıklarına eminim. Babam bir şeyler katmamış olsa haklılar kendi malları diyeceğim ama çok fazla masraf yaptı. Sanki babamın da bir hakkı yokmuş gibi konuşmuşlar resmen. Kusura bakmayın çok uzun ve dağınık yazmışım fakat üç gündür kafayı yiyeceğim bu yüzden. Sizce ne yapmalıyım?
Okulum online eğitime geçtiği için ben memleketimizde kardeşim ve annemle birlikteydim. Annemin çok daraldığını hissettiğim için babamın yanına gitmesi konusunda onu destekledim. Babam da sürekli yanına çağırıyordu zaten. İkisi birbirlerine çok düşkündürler. Çok uzattım konuya giriyorum. Yeni ofis açtıkları için babam heyecanlı ve neredeyse tüm kariyeri boyunca annem aynı zamanda iş ortağı da olduğu için her konuda fikrini almak her konuda bilgilendirmek istiyor. Ortaklarına bunu daha önceden de söylemiş. Eşim aynı zamanda iş ortağım ve burada bir iş yapacaksak ben yanımda olmasını istiyorum buna bir itirazınız var mı diye. Onlar da sorun olmayacağını söylemişler. Annem artık bir ortaklık söz konusu olduğu için çok karışmak istemiyor fakat babam fikrini almak, ara sıra annemin ofise uğramasını istiyor. Geçen gün babamın ortaklarından biri babam kısa bir süreliğine dışarı çıktığı esnada annemi dışarıya çağırmış ve burayı sahiplenmeyin, burası sizin değil, kurumsal bir iş yeri ve çalışan olmadığın için burda gelen müşterinin kafasını karıştırıyorsun, çok sık uğraman doğru değil tarzı laflar etmiş. Günde toplasanız 5 kişinin girmediği bir yer. İnanılmaz moralimi bozdu ve öfkelendirdi bu durum beni. Sorun da annemin açıldığı günden beri maksimum beş kez uğradığı ofiste, iki kere toplamda 20 dakika bile etmeyecek bir süre babamın kendi bilgisayarının olduğu masaya oturup “babamın bilgisayarını” kullanmasıymış. Kendileri bile oturmazken neden annem oturmuşmuş. Babamın bu durumdan haberi yok ve olduğu zaman sakin kalmayacağı aşikar. Bu yüzden babamın yanında söylemek yerine babamın olmadığı bir ortamda söylemeyi tercih etmişler. Annem de bu sebeple bunu babamın duymasını istemiyor ama annemin kalbini kırmaları ve babamın arkasından iş çevirmeleri inanılmaz sinirimi bozdu. Bu arada annem kalıcı olarak orada yaşamıyor iki hafta içinde geri dönecek ve bunu da biliyorlar. Annem şu anki maddi durumumuz sebebiyle bir aksiyon alamayacağımızı ve önemli olan şeyin işlerinin iyi gitmesi olduğunu söylüyor. Covid döneminden hemen önce bir takım sıkıntılar yaşamıştık ve pandemi de araya girince problemler dağ oldu. Bu arada ortaklarının iki tanesinin bırakın annem kadar tecrübeli olmasını 1/1000’i kadar bile bilgisi ve katkısı yoktur iş hakkında.
Annemin patronluk tasladığını falan ima etmişler fakat annem böyle bir tavra ihtiyacı olan bir insan değil. Böyle bir tavır takınacak olsa bu insanların yanına bile uğramaz, dedemin işlerinin başına geçerdi. Onca varlık içinde yıllarca buna ihtiyacı olmamış bir kadının, bir işletme sahibi oldukları an kendini dağlara çıkaran bir iki insan yüzünden kalbinin kırılmasını, hor görülmesini kabullenemiyorum. Şu anki durumumuz uygun olsa bir dakika beklemez babama anlatırdım ama şu an ne yapmalıyım bilmiyorum. Çok sinirliyim ve yanlış bir karar almak istemiyorum fakat annemin ezilmesini de kabullenemiyorum. Babamın yanına gittiğimde hepsinin içinden geçip babamın yanında da yaptıklarını anlatmak o kadar ağır basıyor ki. Umarım annem ağlamamıştır çok içerlediğini hissettim ama kolay kolay ağlayabilen bir kadın değildir yine de düşüncesi bile beni çok üzüyor. Annem de bir yandan haklılar mı acaba diye düşünüyor ama önceki tavırlarından da bu tarz bir şeyleri sezmiştim ve kesinlikle haklı olmadıklarına eminim. Babam bir şeyler katmamış olsa haklılar kendi malları diyeceğim ama çok fazla masraf yaptı. Sanki babamın da bir hakkı yokmuş gibi konuşmuşlar resmen. Kusura bakmayın çok uzun ve dağınık yazmışım fakat üç gündür kafayı yiyeceğim bu yüzden. Sizce ne yapmalıyım?
