Arkadaşlar beni suçlayıp kınayanlar bu zamana kadar neden durduğuma şaşanlar olmuş. Kusursuz olduğumu söylemiyorum. Ama bunları bir düşünün.
Şu an kardeşimin birilerinin yardımına ihtiyacnın açık olduğu yaşta anne baba desteği olmadan evlendim. Evlendiğimde halihazırda şu an kardeşimin kazandığı üniversitede öğrenciydim. Geldiğim bölgedeki Hukuk fakültesine geçtim. İkinci sınıfta anne oldum. Fakülteyi dereceyle bitirdim. Tüm bunlar hem madden hem manen kolay süreçler değildi. Üstüne aile problemlerim ortada. Kardeşime olan davranışlarla ilgili babamla çok kavga ettiğim aylarca hiç görüşmediğim zamanlar oldu. Nitekim kadınla da yıllarca görüşmedim. Ama bunun neticesinde hep üzülen ben oldum. kardeşimi bir şekilde her olayın sonunda ikna ettiler. Ya da ikna olmak zorunda kaldı. Onu yanıma almam konusunda babamı ikna etmem zaten mümkün değildi.
Bildiğiniz gibi fakülteyi bitirince size iş ve para yağmıyor arkadaşlar. Dört yıl kadar bir yerde saat mefhumu olmadan çalışıp para biriktirdim. Mezun olduğumda çocuğum 2,5 yaşındaydı. Onu kreşe verdim. Eşimin sabit bir işi olması evimizin olması sebebiyle hakim savcılığı hiç düşünmedim. Biriktirdiğim para ve eşimin desteğiyle 1,5 yıl önce ofisimi açtım. Ofisinizi açınca da hemen iş ve para yağmıyor ilk altı ay ofiste çokça boş oturdum. Ama tüm bu süreçlerde kendimi geliştirmek için yoğun eğitimlere katıldım para emek harcadım şimdi son bir yıldır artık gelir düzeyimi iyi bir düzeye çıkardım. Bunların hiçbiri öyle hemen olmadı.
Yani tüm bu süreçte bir elim yağda bir Elim balda değildi. Ayrıca bu süreçte kardeşime de maddi olarak destek oldum.
bazen tuhaf gelse de, anlayamasanız da, insanlar kendi ailevi konularında, potansiyelini gösteremiyor arkadaşlar. Belki anne şiddeti ile büyüyüp tek baba dayanağını kaybetmek istememizin bir sonucu bu . Bilemiyorum.