Babam 4 sene önce battı. Borçları o kadar çok büyüdü ki ödemek için halihazırda çalıştığı işten çıkıp aldığı tazminatla borçlarını kapatmaya çalıştı. Ama yeterli olmadı. Emekli olana kadar başka işte çalıştı. Bize borçlarım bitti demişti ama yine bir yerlerden yüklü miktarlarda borçları çıktı. Emekli olana kadar yokluk içinde yaşadık. Sonra tekrar borçlarım bitti dedi emekliliğinden bir sene sonra tekrar yüklü miktarda borçları çıktı ve emekli maaşının üzerinden kredi çekip borçlarının bir kısmını kapattı. Hala yüklü miktarda borcu var. Alacaklılar sürekli arıyor onu ve biz tam olarak ne kadar borcu olduğunu bilmiyoruz, nereye borç yaptığını bilmiyoruz ve en önemlisi de bu borçların sebebini öğrenemiyoruz. Sorduğumuzda ya kendini acındırıyor “Ölsem siz de kurtulursunuz” gibi ya öfkeleniyor ya da kapıyı çarpıp kaçıyor, biraz dolaşıp tekrar eve geliyor. Babamın bir dönem alkolik arkadaşları vardı. Neredeyse her gece alkol içiyordu. Bu masalardan da 4-5 bin lirayla kalkıyorlardı. Benim tahminim alkol masalarına gömdüğü maaşının yokluğunu anlamamamız için öteberiden borç aldığı. Ama bazen düşünüyorum; alkol ve gösteriş bu kadar batırır mı bir insanı? Acaba kadın mı vardı hayatında? Artık kafayı yiyecek gibiyim. Takıntı haline getirdim babamı. Ne yapsa batıyor bana? Onun yapması gereken şeyleri ben yapıyorum. Mezuniyetime gitmedim sırf ek masraf çıkmasın diye ama o hala alkol tüketiyor, alkolik ve yiyici arkadaşlarıyla takılıyor. Sınava hazırlanacağım kitap almak bile bana zor geliyor. Ay sonunu getiremezsek, kitaba verdiğim paraya muhtaç kalırsak diye. Ben bunları düşünürken o keyif içinde. Ağır ilaçlar kullanıyor, ilaçların prospektüsünde alkol kullanmaması uyarısı olduğu halde içmeye devam ediyor. Alkol içip içmediğini sorduğumuzda yalan söylüyor. Bizle dalga geçer gibi su içtim diyor. Ne yapacağımı bilemiyorum. Önümü göremiyorum, basiretim bağlandı.