- 21 Aralık 2009
- 33.534
- 18.227
Hoş geldin.
Ben sayfa atladıkça sayıyı güncel tutmaya çalışıyorum. Ağzına sağlık.
14.120 + 6.300 = 20.420
Eşyaları başkasına verme olayını hiç sevmiyorum.Ben hiç istemedim karşı çıktım ama verilmesi gerekiyormuş.Vasiyet bile ettim benimkileri vermeyin siz giyin diye.Anı onlar.Başkası kıymetini bilecek mi.Benim babama aldığım bir kazağın başkasının sırtında ne işi var.Yanlış da olsa böyle düşünüyorum.
Sizin yeğeninizi de Allah bağışlasın.Allah analı babalı büyütsün.O sizi biraz teselli eder.Bu mutluluk tam olsaydı ne güzel olurdu.Ama kader işte.Önüne geçilmiyor.Kızına sarıl bol bol kendini kötü hissedince.Teşekkür ederim ayrıca.
14.120 + 6.300 = 20.420
Allah sabır versin başınız sağolsun... Mekanı cennet olsun kalanlara Allah dayanma gücü versin...
Annem bazasına kadar nevresimlere kadar, yastığına kadar, kıyafetleri her şey verildi.
Ben en çok giydiği kazağı ve gözlüğünü aldım, resim yapmayı çok severdi en son yaptığı resmi yağlı boyalarını falan aldım.. bir de kimliğini..
Ama eşim kazağını falan attırdı gördükçe kendini kötü hissedersin diye. Babamın her halini gördüm son aşamada ama eve getirdiğim eşyalara bakınca ürktüm nedense.. o yüzden boyası fırçası ve kimliklerini aldım, kazağı attım.
Hoş geldin.
Ben sayfa atladıkça sayıyı güncel tutmaya çalışıyorum. Ağzına sağlık.
Ben de diyorum bazen keşke 20 ay mücadele edebilseydi diye. 1 kere hastaneye yattı çıktı. 1 hafta sonra yine yattı sadece 10 gün dayanabildi. Akciğer mantarı.
Hayatımda ilk kez duyduğum bir şey, ne kadar tehlikeliymiş meğer. Bu da zatürreye çevirmiş.
Ben de doktora dedim kanser olsa yıllarca yaşıyor bu neden böyle risk altında? adam bana dedi ki: kanser olsa kesip atarsın ama bunu kesemiyorsun.
Çok hızlı yayılıyormuş. Öyle ya da böyle sonuç hepimiz için acı, geriye bakınca bir ton hatıra, ileri bakınca yaşanmamış tonlarca şey..
Allah bize sabır, onlara güzel mekan nasip etsin.
Hoşbulduk, son yazılan sayıları takip ederek ekliyorum bende, hepimizin ağzına sağlık. nasılsın bugün?
acılar ilk gün ki gibi kalmayacak, içinden de hiç çıkmayacak. zaman geçtikçe o acıyla yaşamaya alışacaksın.
yeğeniniz için de gözünüz aydın. Allah analı babalı büyütsün.
Evet canım. Benim babam da şuradan bir çıkayım diye başlayan o kadar çok cümle kurmuştu ki..canım hangisi daha kolay olurdu bilmiyorum. çünkü benim babam akciğer kanseriydi ve kötü huyludu o yüzden ameliyat edilemedi. evet 20 ay yaşadı ama doktorlar hep bize ümit yok heran kaybedebilirsiniz diyorlardı annem 20 ay boyunca hergece en az 4-5 kez kalkıp nefes alıyomu diye bakıyordu benim babam yapılı bi adamdı 1,72 boy be 95 kiloydu 20 ayın sonunda ise 55 kilo yani hergün onun ölüme gidişini izledik. belki bi anda olsa... yok yok iyiki bi anda olmamış çünkü onu 20 ay boyunca hiç üzmemeye çalıştık ve ne isterse öyle yaptık hatta araba istiyodu ablam kredi çekip ona araba bile aldı sırf mutlu olsun diye. canım aslında herşey bi sebep birsürü günde 2-3 paket sigara içen adam vardı babam günde 1 paket içerdi hastalığa yakalanmadan 2 sene öncede bırakmıştı ama vadesi o kadarmış malesef iyiler erken gidiyo bu dünyadan
Bu tür şeyleri okuyunca üzülüyorum. Hep böyle mi kalacak yani?
Annem de bir kazak bir pantolon bıraktı.Yatağı duruyor.Onbeş ay sonunda annem de yeni yatmaya başladı yatakta.Önceden yatamıyordu.Ben de bakamam kıyafetlere.Hatta dolabını açıyorum bakayım diye.Göremeyince nerede diye bile sormuyorum.Resmine bile nadir bakıyorum.Ama onların evde olduklarını bilmek rahatlatıyor belki de.
20.420+300=20.720 . la ilahe illallah
Ben de resmine bakmıyorum çook nadir. Bakınca ağlıyorum zaten…
En son “saat kaç?” demiş babam. Gece uyanıp da eşime bu soruyu soramıyorum.
Ne acı şeyler yaşamışız.
Evet canım. Benim babam da şuradan bir çıkayım diye başlayan o kadar çok cümle kurmuştu ki..
Pazar akşam whatsapp tan kardeşim o kadar güzel resimler gönderdi ki keyfi çok yerindeydi bulmaca falan çözüyordu. Hatta Pazar akşam babam iyi diye gitmedim hastaneye evim baya uzak da. Ptesi giderim demiştim..sabah 6 da çalan telefonu hala rüya sanıyorum dersem abarttığımı sanma.
Kabul etmez zor ama mecbur.
Ben de resmine bakmıyorum çook nadir. Bakınca ağlıyorum zaten
En son saat kaç? demiş babam. Gece uyanıp da eşime bu soruyu soramıyorum.
Ne acı şeyler yaşamışız.
seni okadar iyi anlıyorumki. ben bile kabullenemedim hala diyorum babam bi yerden çıkıp gelcek insan onu bidaha göremiyeceğini kabullenemiyo. onun hastalığını öğrenince o kadar çok isyan ettim ki allahım affetsin. niye ben niye benim babam ama insan kaderinde ne varsa onu yaşıyo
Başın sağolsunÇok üzüldüm. Allah sabırlar versin
İsyan noktasına gelmemek lazım ama bazen insan “neden” diyor tabi.
Çok ünlü bir tenisçi varmış. Kanserin tedavisinin olmadığı bir dönemde..
Tam altın çağını yaşarken kansere yakalanmış. Ama hayat doluymuş hala.
Sormuşlar “ nasıl böyle olabiliyorsunuz, hiç neden ben demediniz mi?” diye.
Adam demiş ki: 10 yaşında bilmem ne madalyasını aldım, 15 yaşında ülkemde birinciliklerim oldu. 20 yaşında dünyaya açıldım… dünya şampiyonluklarım oldu. O zaman asla “neden ben” demedim. Şimdi neden diyeyim” demiş.
Mutlaka bir sırrı var Allah tarafından bilinen. Bizim için bir sınav.
20.420+300=20.720 . la ilahe illallah