- 21 Aralık 2009
- 33.534
- 18.227
Çok saol canım. Allah sizlere en geçinden yaşatsın.
okurken gözlerim doldu, başın sağolsun İpek.. Başka da ne denir ki..
Ahh canım. Ben de ağladım zaten ağlayasım da var..
Çocukken olması çok daha feci. Ama belki bunun yaşı yok tam bilemiyorum. Ben bu yaşta yetim kaldım. Bir kolum bir kanadım kırıldı.
Ben anneyim ama başım sıkışınca babama sığınırdım. Kızım hastayken babama sorardım gece kaç olursa olsun arardım. Şimdi kpederime dilde dahi olsa o kelimeyi söylemek istemiyorum. O benim babama özel kalmalı ve sonsuza dek de demeyeceğim. Ay çok fena oldum.
Başınız Sağ Olsun Mekanı Cennet Olsun.
Küçükken gerçekten çok zor oluyor. Ona en çok ihtiyacım olduğu anlarda hep yalnızdım. Bir yanım hep buruk, hayatta hep ürkektim. Kız çocuklar için çok önemlidir. Hep hayalimde babam var. Evime gelmiş, onun ellerini, ayaklarını öpüyorum. Sarılıyorum. Hayatta yaslanamadğın bir babanın olmaması çok zor... Erkek kardeşim askere gitti. Yemin törenine annemle gittik. Törenden sonra izin almak için kuyruğa girdiğimde sadece ben bayandım. Bütün babalar gelmişti. Oğlunun yanına. Ben çok üzülmüştüm ama anneme yansıtmadım üzülmesin diye. Ama içim yanıp kavrulmuştu o zaman da.
mekanı cennet olsun
Rabbim sizlere sabır versin
ipek bitanede ben okurum bu gün yada yarın inş
Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre .bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm bırakma bizi dayan baba dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?
saol misk. 34 tane kaldı şu an.
Herşeyden önce korktuğum tek şey anne, baba,kardeşlerimin ölümü..
Allah bu acıyı kimseye yaşatmasın.
İnanın çok üzüldüm, gözlerim dolu dolu okudum.
Mekanı cennet olsun, Rabbim size sabır versin.
konun ilk girişine ekleme yap bence yasin için ..son sayfalara bakılmıyordur belki:26:
Öyle bir yazmışsınki .. Bittimm......Yaklaşık 2 aylık tedavi sürecinin sonunda her şey iyiye giderken, biz artık iyileşti derken, babam hastaneden çıktıktan sonra bir sürü planlar yaparken her şey bir gecede oldu.. Böbrek sorunuyla başlayan bir süreç sonrasında akciğer mantarı ve zatürre .bir gece içinde bizi yalnız bıraktı ve sonsuzluğa gitti.
1 haziran pazar akşamı son kez telefonda konuştuğumu bilemezdim. bilseydim koşardım yanına sarılırdım boynuna nefes alırken. sabah 6 da telefon çok acı bir şekilde çaldı. Annem ağlıyordu. "Baban öldüüü" diye. Nasıl yani? Rüya mı acaba?? Nasıl giyinip çıktım evden bilmiyorum. Hastaneye vardım herkes ağlıyor, babam yoğun bakımda ve uyanma ihtimali sadece 10% olarak uyutulmuş. Yalvardım, yakardım göstermedi derken kafamı uzattığım an canım babamın ağzından kanlar geldiğini gördüm. O an anladım sanırım artık bizimle olmayacağını.
1 saat sonra içeri aldılar beni. babamın gözleri açık ve tavana bakıyordu. ama uyuyordu. Belli artık..
Elini tuttum sıcaktı, öptüm bırakma bizi dayan baba dedim. Olmadı.. Dayanamadı babacım..
3 kez kalbi durdu 4. De çalıştıramadılar..İnsan kendi babasından ürkmüyormuş, normalde mezarlığın kıyından geçerken tırsan ben morgda babamı öptüm, konuştum, gözlerini kendi ellerimle kapattım. Sonrası malum.. şimdi yapayalnızım. Bir tarafım hiç dolmayacak gibi, hep kanıyor.
Yaşayan arkadaşlar nasıl ve kadar zamanda atlattınız bunu?
canım Allah rahmet eylesin sizlere sabır versin. kendini bırakma lütfen .. Rabbine sığın annene destek olmaya çalış ..
ben de 3 Yasin alıyorum inşallah ..
İyi fikir. Dur ekliyim oraya da..