- 30 Mayıs 2014
- 1.908
- 1.523
- 133
benim babam ben küçükken çok zengindi ama bize pek bi şey yapmazdı hep dışarıya hep başkalarına..
sonra işleri bozuldu ve battık şehir değiştirdik kimsesiz kaldık babam bize bir baba gibi davranmadı annemede koca olmadı tabi hep evde oturup oflan puflayan bir baba sürekli battığı için başkalarını suçlayan bir adam
hayat bu kazanmak kadar kaybetmekte var ama paramız yokken bile başkalarını düşündü liseye giderken para istediğimde 2 lirayı başıma çaldı
dükkan açtık başında durmadığı gibi annemi soktu o dükkana kendi ne mi yaptı yattı uyudu ben o zaman orta sona gidiyordum araba sırtında mal indirdim sattım ama ne mi oldu yapmasaydın deyip kenara çekildi hadi piskolojisi bozuktu ama hep dövdü en ufak şeye laf saydı
hiç unutmam okula kayıt olacağim baba hala okula kayıt olmadım dedim hortumla dövmeye kalktı beni
halamın çocukları gelirdi yaşıtımız onlara çok iyi olurdu bana bizi azarlardı hep
aslında fotoraflarda sanki çok mutluyuz gibi duru ama aslında hiçte değildik
çalışmıyrum dedi ve ben liseye giderken hep evde oturdu güya iş aradı 5 sene boyunca annem yemek yapıp sattı
sürekli evde oturup huzursuzluk çıkarttı annemle en ufak tartışmamızda bile hemen bağırıp hakaretler yağdırırdı evde durmamak için hep bi bahane bulur dışarı çıkardım eve giderken ayaklarım geriye giderdi
gene ne olacak neden kavga çıkacak diye gözümü morartana kadar dövmüşlüğü bile oldu en sonunda okula bir sene ara verdim
çünkü intihar ettim komada kaldım ve ilk gözlerimi açtiğımda gebermedin mi sen oldu duyduğum
ilaçlar kullandım o kadar çirkin olmuştum ki artık yaşıtım birini görmeye dayanamaz oldum
yaptığı her şeyi başımıza kalktı
hatta bi keresinde çantam yok dediğimde nasıl alayım *rs*pluk mu yapayım demişti
sürekli beddua etmekle tehdit etti
bize o zaman zarfında dedem baktı ve dedemın bulduğu işleri beğenip çalışmadı
ablam şehir dışında okudu beş kuruş para yollamadı akrabalar yardım etti hep
hiç utanmadı yanlarında sigarasını içip kahkaha atarken
sanki bize çok iyi bakıyormuş gibi
şimdi yurt dişinda çalışıyor ama ne çalışma geldiğinde 4 ay bize kök söktürüyor evli olmama rağmen görmeye dayanamıyorum
yerinden hiç kalkmıyor banyo yapmaktan aciz ve sürekli para miras hesabı yapıyor
bebeğim olacak çok korkuyorum onun gibi olacağim diye
atamıyorum kafamdan bi de beddua fln etmişti
bebeğime oda takımı yaptı şimdi korkuyorum iki gün sonra başıma kalkar diye içimden teşekkür etmek bile gelmedi
sadece dertleşmek istedim bazen ne kadar büyürsem büyüyüm çocukluğuma boşuna yediğim azar ve dayaklar aklıma gelince dengem bozuluyor
sonra işleri bozuldu ve battık şehir değiştirdik kimsesiz kaldık babam bize bir baba gibi davranmadı annemede koca olmadı tabi hep evde oturup oflan puflayan bir baba sürekli battığı için başkalarını suçlayan bir adam
hayat bu kazanmak kadar kaybetmekte var ama paramız yokken bile başkalarını düşündü liseye giderken para istediğimde 2 lirayı başıma çaldı
dükkan açtık başında durmadığı gibi annemi soktu o dükkana kendi ne mi yaptı yattı uyudu ben o zaman orta sona gidiyordum araba sırtında mal indirdim sattım ama ne mi oldu yapmasaydın deyip kenara çekildi hadi piskolojisi bozuktu ama hep dövdü en ufak şeye laf saydı
hiç unutmam okula kayıt olacağim baba hala okula kayıt olmadım dedim hortumla dövmeye kalktı beni
halamın çocukları gelirdi yaşıtımız onlara çok iyi olurdu bana bizi azarlardı hep
aslında fotoraflarda sanki çok mutluyuz gibi duru ama aslında hiçte değildik
çalışmıyrum dedi ve ben liseye giderken hep evde oturdu güya iş aradı 5 sene boyunca annem yemek yapıp sattı
sürekli evde oturup huzursuzluk çıkarttı annemle en ufak tartışmamızda bile hemen bağırıp hakaretler yağdırırdı evde durmamak için hep bi bahane bulur dışarı çıkardım eve giderken ayaklarım geriye giderdi
gene ne olacak neden kavga çıkacak diye gözümü morartana kadar dövmüşlüğü bile oldu en sonunda okula bir sene ara verdim
çünkü intihar ettim komada kaldım ve ilk gözlerimi açtiğımda gebermedin mi sen oldu duyduğum
ilaçlar kullandım o kadar çirkin olmuştum ki artık yaşıtım birini görmeye dayanamaz oldum
yaptığı her şeyi başımıza kalktı
hatta bi keresinde çantam yok dediğimde nasıl alayım *rs*pluk mu yapayım demişti
sürekli beddua etmekle tehdit etti
bize o zaman zarfında dedem baktı ve dedemın bulduğu işleri beğenip çalışmadı
ablam şehir dışında okudu beş kuruş para yollamadı akrabalar yardım etti hep
hiç utanmadı yanlarında sigarasını içip kahkaha atarken
sanki bize çok iyi bakıyormuş gibi
şimdi yurt dişinda çalışıyor ama ne çalışma geldiğinde 4 ay bize kök söktürüyor evli olmama rağmen görmeye dayanamıyorum
yerinden hiç kalkmıyor banyo yapmaktan aciz ve sürekli para miras hesabı yapıyor
bebeğim olacak çok korkuyorum onun gibi olacağim diye
atamıyorum kafamdan bi de beddua fln etmişti
bebeğime oda takımı yaptı şimdi korkuyorum iki gün sonra başıma kalkar diye içimden teşekkür etmek bile gelmedi
sadece dertleşmek istedim bazen ne kadar büyürsem büyüyüm çocukluğuma boşuna yediğim azar ve dayaklar aklıma gelince dengem bozuluyor