Senin yaşadıklarını, o kadar çok yaşayan kızlarımız var ki.. Bende onlardan biriyim. .. Malesef benim de babam hayatımın hiçbir yönünde benim yanımda olamadı.. Sadece hayatımızda vardı. O kadar.. Bende çok sıkıntılar yaşadım.. Çocukluk dönemim çok kötü geçti.. Babamın egoistleri ve annemin cahillikleri yüzünden.. Ergenlik dönemimde çok sancılıydı.. Hatta intihar etmeyi dahi düşündüm.. Bir kaç kez de teşebbüs etmeye çalıştım, ama yapamadım.. Lise bitti, üniversiteyi başka şehirde okuyayım, ailemden kurtulayım istedim.. İzin vermediler.. Ailemin olduğu şehirde okumak zorunda kaldım. Hatta üniversite okurken birde iş buldum. Yatmadan yatmaya eve gelirdim.. Hayatımın en zor zamanlarını yaşadım. Sonra karşıma eşim çıktı, evlendik.. Ailem benim hiçbir zaman yanımda olmadı, düğünümü hadi bana zehir ettiler.. Babam bana, evlensen dahi sen yapamazsın geri dönersin dedi. Eşimin yanında.. Hatta eşimede benim için ondan karı olmaz, başını yakma demiş.. Düşünebiliyor musun? Baba baba değil sanki düşman.. Şimdi ailemden 400 km uzakta farklı bir şehirde yaşıyorum.. Bayramdan bayrama ziyarete gidiyorum. Kendi düzenimi hayatımı kurdum.. Böyle çok daha iyiyiz. Uzaklık, ayrılık ailemle bana çok iyi geldi.. En azından değerim anlaşıldı.. Aileme karşı içimde kırgınlıklar vardı.. Ama ben bunu kendi içimde çözdüm. İnsanları değiştiremezsin, oldukları gibi kabul etmek gerekiyor.
Arkadaşım tek sen yaşamıyorsun, herkesin ailesi ile ilgili yaraları var.. Babanı olduğun gibi kabul etmelisin.. Kendini içten içe iyileştirmelisin, yaralarını kapatmalısın. Sende bir aile oldun. Kendine ait bir evin, eşin, evladın var.. Kendini kötü düşüncelerden ve negatif enerjiden ayır.. Babanı sev, onu o şekilde kabul et.. Babanın sana göstermediği sevgiyi, sen evladına göster. Geçmişi düşünerek, pişmanlık duyarak eline ne geçecek ki.. Mutlu ol.. Evladını eşini mutlu et.. Ailenle yaralarını iyileştir..
