Bende babamı geçen sene kaybettim. Tarifi yok geçmek bilmeyen bir acı var. Babasızlık hayatta yaşadığım, hiçbir şeyle kıyaslanmayacak bir duygu. Ama isyan etmiyorum. Veren de Allah, alan da. Yine ben şanslıydım 40 sene babamla geçirdim. Buna sahip olamayanlar da var.
Babam 16 gün yoğun bakımda kaldı. Her gün defalarca öldüm. Hep umut ettim bunu da atlatır dedim ama zayıf kalbi dayanamadı daha fazla.
Gasilhanede kardeşlerim bakmayacağız öyle hatırlamak istemiyoruz dediler. Babamın dirisi de bizim, ölüsü de dedim. Babamla vedalaştım o sessiz sessiz uyurken.
Toprağın altına gömdüğümüz Babam değildi. Babam bir yerlerde benim aklımın ermediği bir yerde bekliyor. Bir gün yine hep beraber buluşacağız. Beşiktaş'ın maçlarına gideceğiz, bayram sofraları kuracağız.
O zamana kadar huzurla uyu baba...
Bütün kaybettiklerimiz mekanı cennet olsun.