- 2 Haziran 2019
- 322
- 645
-
- Konu Sahibi civilenginar
- #1
merhaba hanımlar :)
açıkçası bu bir dert mi ya da kime neye göre dert bilmiyorum ama artık çok daraldığımı hissediyorum bu konu yüzünden.
derdime gelecek olursak; 20 yaşındayım, şehirdışında üniversite okuyorum. iç anadolulu bir ailenin tek kız çocuğuyum 2 abim var. bu yaşıma kadar asla özgürlüğüm olmadı. özgürlükten kastım ne peki?
pandemi başlayalı 8 ay oldu, 8 aydır da evdeyiz malum. ben bu süreçte ailem izin vermediği için sadece 3 kez dışarı çıktım. avm, çarşı gezmekten bahsetmiyorum. ciddi anlamda 3 kere dışarı çıkabildim. çünkü çıkıp tek başıma yürümeme izin yok, arkadaşlarımla buluşmam yılda 1 kez ise 2 olmaz. erkek arkadaş zaten asla olamaz. arkadaştan bahsediyorum, kankam bile erkek olamaz. lisede erkek kankam var diye günlerce hayatı zehir etti babam. okuldan almakla tehdit etti. neyse üniversite kazandım göndermek zorunda kaldı tabii ki kız yurduna :) özel olanlara çünkü kaçta yurda girdiğimden haberdar olmalı, her akşam en az 2 saat telefonda konuşuyoruz. bir sevgilim oldu bugüne kadar, gayet güzeldi her şey. ailem öğrenir diye korkumdan 1 yıldan fazla devam ettirmedim ve ayrıldım severken. 6 aydır bunun da acısını çekiyorum. abimlerle bile çıkamıyorum ya başka bir erkek gelirse yanımıza aman Allah korusun. bazen diyorum nabız yoklamak için işte evlenmezsem ayrı eve çıkarım diye buna bile asla diyorlar.
peki nasıl bir baba? ilgili, seven, sarılan, sevgisini hep belli eden, hiçbir şeyde gözümü bırakmayan, bir istediğim ikincisini demeden alınan bir baba. bir insanda nasıl böyle iki tezat karakter var anlamıyorum.. ben nasıl davranmalıyım, nasıl yumuşayacaklar. babamın beni mutlu etmek için yaptıkları gözümün önüne geliyor sonra bu baskısı.. nasıl düzelecek bu adamın huyu artık boğuluyor gibiyim
bu arada düzenleme yapayım elimden geldiğince tesettürlüyüm. kapanmam konusunda asla bir baskısı olmadı, istediğim tarz giyinirim. dinime elimden geldiğince bağlı olmaya çalışırım.
açıkçası bu bir dert mi ya da kime neye göre dert bilmiyorum ama artık çok daraldığımı hissediyorum bu konu yüzünden.
derdime gelecek olursak; 20 yaşındayım, şehirdışında üniversite okuyorum. iç anadolulu bir ailenin tek kız çocuğuyum 2 abim var. bu yaşıma kadar asla özgürlüğüm olmadı. özgürlükten kastım ne peki?
pandemi başlayalı 8 ay oldu, 8 aydır da evdeyiz malum. ben bu süreçte ailem izin vermediği için sadece 3 kez dışarı çıktım. avm, çarşı gezmekten bahsetmiyorum. ciddi anlamda 3 kere dışarı çıkabildim. çünkü çıkıp tek başıma yürümeme izin yok, arkadaşlarımla buluşmam yılda 1 kez ise 2 olmaz. erkek arkadaş zaten asla olamaz. arkadaştan bahsediyorum, kankam bile erkek olamaz. lisede erkek kankam var diye günlerce hayatı zehir etti babam. okuldan almakla tehdit etti. neyse üniversite kazandım göndermek zorunda kaldı tabii ki kız yurduna :) özel olanlara çünkü kaçta yurda girdiğimden haberdar olmalı, her akşam en az 2 saat telefonda konuşuyoruz. bir sevgilim oldu bugüne kadar, gayet güzeldi her şey. ailem öğrenir diye korkumdan 1 yıldan fazla devam ettirmedim ve ayrıldım severken. 6 aydır bunun da acısını çekiyorum. abimlerle bile çıkamıyorum ya başka bir erkek gelirse yanımıza aman Allah korusun. bazen diyorum nabız yoklamak için işte evlenmezsem ayrı eve çıkarım diye buna bile asla diyorlar.
peki nasıl bir baba? ilgili, seven, sarılan, sevgisini hep belli eden, hiçbir şeyde gözümü bırakmayan, bir istediğim ikincisini demeden alınan bir baba. bir insanda nasıl böyle iki tezat karakter var anlamıyorum.. ben nasıl davranmalıyım, nasıl yumuşayacaklar. babamın beni mutlu etmek için yaptıkları gözümün önüne geliyor sonra bu baskısı.. nasıl düzelecek bu adamın huyu artık boğuluyor gibiyim
bu arada düzenleme yapayım elimden geldiğince tesettürlüyüm. kapanmam konusunda asla bir baskısı olmadı, istediğim tarz giyinirim. dinime elimden geldiğince bağlı olmaya çalışırım.
Son düzenleme: