babam ölmemi diledi

gayemsu

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
17 Haziran 2024
29
15
18
babamın öfke kontrolü problemi var . bugün işinde 'yeterince' yardımcı olamayıp üstüme gelme dediğim için tartıştık .astim krizim tuttu . bana ölsende bi boğaz eksilse deyip su bile vermedi . kendimle kendim ilgilendim ve işini yine bana yaptırdı . zaten baskıcı bir tip .önceden burada sanırım elif isimli bir kız görmüştüm . yaşlarımız aynı olduğu içinde ilgimi çekmişti . ailesi üniversiteye yollamamakla tehdit ediyordu . böyle bir durumla karşılaşmadım ama ailemin bana tutumlarını düşününce bir afalladım . öyle bir şey yaşar mıydım diye ve imkansız olmadığını fark ettim . babam asla şiddet uygulamasa bile öfke krizi tuttuğunda dayakla bile tehdit eden bir insan zaten . annem tepkisiz mecburen çünkü arkasında ailesi yok . hayatta tutunacak bir dal bulmakta zorlanmaya başladım . herşeyi kendim idare ediyorum. sürekli bir kaos ve ortasında kalan evin en küçük çocuğu ben . üniversite tercihimi akılsızlık edip şehir içine yapmıştım o yüzden şimdi uzaklaşma şansımda yok . babamın tavırları tutumları bana inanılmaz zarar veriyor . eskiden kendime zarar vermişliğim bile olmuştu neyseki büyüdüm ve tenezzül bile etmiyorum . sadece benzer durumlarda olan var mı merak ediyorum veya gençliği aile baskısı ve aile zorbalığıyla geçmiş bir yetişkinden açıkçası biraz öğüt almak istiyorum. ablamla bunları konuşuyoruz dertleşiyoruz ama o eskiden babamı taparcasına sevdiği için (evlendikten sonra aile içimizin o kadar da normal olmadığını babamın fazla öfkeli ve kontrolsüz bir adam olduğunu anlamış .) düşüncelerinin ve duygularının tutarsız olduğunu düşünüyorum. bu anlattıklarım yaşanırken abimde yanımızdaydı bu arada . o da tepkisiz kaldı :) . abimin abilik yapmadığı ablamla ortak düşüncemiz zaten . arkamda kimsesiz olmak ve yaşamayı hayal ettiğim özgür yaşantıdan bu kadar uzak olmak inanılmaz kötü hissettiriyor . kendimi ailemin yanında bile huzursuz , evsiz hissediyorum. okuduysanız teşekkürler cevaplarsanız sevinirim.
 
Tercih yaptığın fakülteler yakın mı? Yurtta filan kalsan? Sonra da biraz daha ayakların yere basar muhatap olmazsın. Ama şu an küçüksün malesef ne desem bilemedim.
 
babamın öfke kontrolü problemi var . bugün işinde 'yeterince' yardımcı olamayıp üstüme gelme dediğim için tartıştık .astim krizim tuttu . bana ölsende bi boğaz eksilse deyip su bile vermedi . kendimle kendim ilgilendim ve işini yine bana yaptırdı . zaten baskıcı bir tip .önceden burada sanırım elif isimli bir kız görmüştüm . yaşlarımız aynı olduğu içinde ilgimi çekmişti . ailesi üniversiteye yollamamakla tehdit ediyordu . böyle bir durumla karşılaşmadım ama ailemin bana tutumlarını düşününce bir afalladım . öyle bir şey yaşar mıydım diye ve imkansız olmadığını fark ettim . babam asla şiddet uygulamasa bile öfke krizi tuttuğunda dayakla bile tehdit eden bir insan zaten . annem tepkisiz mecburen çünkü arkasında ailesi yok . hayatta tutunacak bir dal bulmakta zorlanmaya başladım . herşeyi kendim idare ediyorum. sürekli bir kaos ve ortasında kalan evin en küçük çocuğu ben . üniversite tercihimi akılsızlık edip şehir içine yapmıştım o yüzden şimdi uzaklaşma şansımda yok . babamın tavırları tutumları bana inanılmaz zarar veriyor . eskiden kendime zarar vermişliğim bile olmuştu neyseki büyüdüm ve tenezzül bile etmiyorum . sadece benzer durumlarda olan var mı merak ediyorum veya gençliği aile baskısı ve aile zorbalığıyla geçmiş bir yetişkinden açıkçası biraz öğüt almak istiyorum. ablamla bunları konuşuyoruz dertleşiyoruz ama o eskiden babamı taparcasına sevdiği için (evlendikten sonra aile içimizin o kadar da normal olmadığını babamın fazla öfkeli ve kontrolsüz bir adam olduğunu anlamış .) düşüncelerinin ve duygularının tutarsız olduğunu düşünüyorum. bu anlattıklarım yaşanırken abimde yanımızdaydı bu arada . o da tepkisiz kaldı :) . abimin abilik yapmadığı ablamla ortak düşüncemiz zaten . arkamda kimsesiz olmak ve yaşamayı hayal ettiğim özgür yaşantıdan bu kadar uzak olmak inanılmaz kötü hissettiriyor . kendimi ailemin yanında bile huzursuz , evsiz hissediyorum. okuduysanız teşekkürler cevaplarsanız sevinirim.

geçmiş olsun. anne babayı değiştirmek pek mümkün şeyler değil. otoriter bir kişiyse zaten sizi çok da ciddiye almayacak kendi bildiğini okuyacaktır. yapabileceğiniz bir şey yok, ortak noktalara varamayacağınız konuları konuşmayın, onu eleştirmeyin. kendi yağınızda kavrulun.
 
uzak ama maalesef büyükşehir olduğu için yurt çok sıkıntılı . şehir dışından gelen bir arkadaşıma bile zor çıkmıştı yurt bana hiç çıkmaz . kendime iş aramaya başladım ama aynı zamanda babam çalışmamı istemediği için bunu halletmenin bir yolunu da aramaya başladım . yeterince para biriktirebilirsem okurken de çalışırsam belki ev arkadaşı vs bulup eve çıkabilirim diye düşündüm . tabii onda da ailem yine karşı çıkacak ama birazda dediklerini dinlemeden hareket etmem lazım diye düşündüm. ablamla da paylaştım. ablam çalışmamı desteklediğini ama eve çıkma işinin hayal olacağını söyledi , bir daha görüşmek bile istemeyebilirmiş babam eğer sözünü dinlemezsem öyle dedi . bende çok arada kaldım. varlığında arkamda hissetmiyorum zaten karşı çıksam ne olur diye düşündüm . sonra bu çok toy bir fikir galiba diye emin olamayıp buraya yazdım . yerimde olsanız riske rağmen eve çıkmak gibi bir durumda karşı çıkar mıydınız , sizce çok mu gamsız bir hareket .fikriniz benim için çok değerli . yazdığınız için teşekkür ederim.
 
Dişinizi sıkıp mesleğinizi elinize alana kadar o adamı bir zihinsel engelli varsayacaksınız.
Ne yaptığı ne yapmadığı o kadar takmayacaksınız.
Öfke kontrolü olmayan, sinir hastası, psikolojik şiddet uygulayan birini ancak ‘akıl hastası’ olarak nitelendirdiğinizde en az hasarla o evden çıkabilirsiniz.
 
geçmiş olsun. anne babayı değiştirmek pek mümkün şeyler değil. otoriter bir kişiyse zaten sizi çok da ciddiye almayacak kendi bildiğini okuyacaktır. yapabileceğiniz bir şey yok, ortak noktalara varamayacağınız konuları konuşmayın, onu eleştirmeyin. kendi yağınızda kavrulun

geçmiş olsun. anne babayı değiştirmek pek mümkün şeyler değil. otoriter bir kişiyse zaten sizi çok da ciddiye almayacak kendi bildiğini okuyacaktır. yapabileceğiniz bir şey yok, ortak noktalara varamayacağınız konuları konuşmayın, onu eleştirmeyin. kendi yağınızda kavrulun.
tam dediğiniz gibi . kendimi anlatmaya çalıştığımda veya bazı yanlış bulduğum tavırları (bu aşırı öfke hali gibi) anlattığımda hep çok bilmiş ama hiçbirşey bilmeyen oluyorum . elbette toyum bilgisizim kabul ediyorum ama eleştirilerimin azda olsa kabul görebileceği bir yaşta olduğumu düşünüyorum . Allah için 'çabuk sinirleniyorsun çok öfkelisinin baba' nın cevabı 'sen ne anlarsın derdim sensin sanki' olması ne kadar doğru . bana sürekli hatalarımdan ders almam öğretildi , eleştireye açık olmam öğütlendi . başımı öne eğip hatalarımı kabul etmem söylendi . asla eleştiri kabul etmiyorlar ve her daim en küçük bir durumu bile eleştiriyorlar . sanırım dediğiniz gibi eleştirmeyi bırakmalıyım . hep kendimi anlatmaya çalıştım . beni anlasınlar diye eleştirdim ve doğru şekli kendi 'çapımda' ima ettim . ama günün sonunda hiçbir şey değişmedi . yorumunuz için teşekkür ederim . inşallah en yakın zamanda yağımda kavrulacak kıvama gelebilirim . esenlikler dilerim .
 
uzak ama maalesef büyükşehir olduğu için yurt çok sıkıntılı . şehir dışından gelen bir arkadaşıma bile zor çıkmıştı yurt bana hiç çıkmaz . kendime iş aramaya başladım ama aynı zamanda babam çalışmamı istemediği için bunu halletmenin bir yolunu da aramaya başladım . yeterince para biriktirebilirsem okurken de çalışırsam belki ev arkadaşı vs bulup eve çıkabilirim diye düşündüm . tabii onda da ailem yine karşı çıkacak ama birazda dediklerini dinlemeden hareket etmem lazım diye düşündüm. ablamla da paylaştım. ablam çalışmamı desteklediğini ama eve çıkma işinin hayal olacağını söyledi , bir daha görüşmek bile istemeyebilirmiş babam eğer sözünü dinlemezsem öyle dedi . bende çok arada kaldım. varlığında arkamda hissetmiyorum zaten karşı çıksam ne olur diye düşündüm . sonra bu çok toy bir fikir galiba diye emin olamayıp buraya yazdım . yerimde olsanız riske rağmen eve çıkmak gibi bir durumda karşı çıkar mıydınız , sizce çok mu gamsız bir hareket .fikriniz benim için çok değerli . yazdığınız için teşekkür ederim.
tıp okumuyorsanız yurt çıkmaz kolay kolay o doğru

iş bulmak:
çalışmayı okulla birlikte götürebilirseniz iyi fikir, bölümünüz şayet imkan tanıyorsa şehir dışındaki kongredir, öğrenci etkinliğidir konferanstır, atölye çalışmasıdır,
sonra erasmustur, stajdır pek çok imkan var aslında

aynı şehirde eve çıkıp kıt kanaat yaşayacaksanız onun yerine ben olsam çalışır eve geç girip sabah erkenden çıkarım, h.sonu da şehirdışında etkinlik vs kovalarım yazları staja başka şehre giderim (o zaman yurt da veriyorlar) vs.

normalde eve çıkın derim ama hem çatışma yaşayacaksınız hem kazandığınızı kiraya vereceksiniz. gerek yok babanız öyle aman aman allahım evlerden ırak cehenneme direk bir baba değil.
evet zor babalarımız var, etrafımda da çok var. inanın meslek sahibi olup hayata atılınca geçecek. önemli olan okul bitince istediğiniz hayatı yaşatacak işiniz olsun...
 
Dişinizi sıkıp mesleğinizi elinize alana kadar o adamı bir zihinsel engelli varsayacaksınız.
Ne yaptığı ne yapmadığı o kadar takmayacaksınız.
Öfke kontrolü olmayan, sinir hastası, psikolojik şiddet uygulayan birini ancak ‘akıl hastası’ olarak nitelendirdiğinizde en az hasarla o evden çıkabilirsiniz.
çok deniyorum dediğinizi ama iki gün geçtikten sonra hiçbirşey olmamış gibi davranan annem ve babam tüm dengelerimi bozuyor . hiçbir şey olmamış gibi davranmaya başlıyorum farkında olmadan unutuyorum . tekrar öfke patlaması olunca ise tüm öfke patlamaları aklıma geliyor ve kendimi evin köşesinde nefes alamazken buluyorum . ben mi herşeyi çok çabuk unutan aptalım ailem mi bunu çok normalleştirmiş ve küçüklüğümden beri bunun normal olduğunu bana inandırarak beni manipüle etmiş anlayamamaya başlıyorum . babama kalbim hep kırık . ama kalbimde hep dolmaz bir yeri var . bu beni çok arada bırakıyor . bazen diyorum herşeyi bırakıp gitsem . sonra diyorum ne yapacağım tek başıma hayattan ne alabilirim ki ? dediğiniz gibi daha da takmamayı deneyeceğim . taksamda zaten unutturuluyor . ama evden çıktığımda beni ne bekliyor bilmiyorum . ev gibi hissetmediğim evin dışından çokça korkuyorum. bunun hakkında ne yapabilirim hiç bilmiyorum . yorumunuz için çok teşekkür ederim. sağlıkla kalın .
 
babamın öfke kontrolü problemi var . bugün işinde 'yeterince' yardımcı olamayıp üstüme gelme dediğim için tartıştık .astim krizim tuttu . bana ölsende bi boğaz eksilse deyip su bile vermedi . kendimle kendim ilgilendim ve işini yine bana yaptırdı . zaten baskıcı bir tip .önceden burada sanırım elif isimli bir kız görmüştüm . yaşlarımız aynı olduğu içinde ilgimi çekmişti . ailesi üniversiteye yollamamakla tehdit ediyordu . böyle bir durumla karşılaşmadım ama ailemin bana tutumlarını düşününce bir afalladım . öyle bir şey yaşar mıydım diye ve imkansız olmadığını fark ettim . babam asla şiddet uygulamasa bile öfke krizi tuttuğunda dayakla bile tehdit eden bir insan zaten . annem tepkisiz mecburen çünkü arkasında ailesi yok . hayatta tutunacak bir dal bulmakta zorlanmaya başladım . herşeyi kendim idare ediyorum. sürekli bir kaos ve ortasında kalan evin en küçük çocuğu ben . üniversite tercihimi akılsızlık edip şehir içine yapmıştım o yüzden şimdi uzaklaşma şansımda yok . babamın tavırları tutumları bana inanılmaz zarar veriyor . eskiden kendime zarar vermişliğim bile olmuştu neyseki büyüdüm ve tenezzül bile etmiyorum . sadece benzer durumlarda olan var mı merak ediyorum veya gençliği aile baskısı ve aile zorbalığıyla geçmiş bir yetişkinden açıkçası biraz öğüt almak istiyorum. ablamla bunları konuşuyoruz dertleşiyoruz ama o eskiden babamı taparcasına sevdiği için (evlendikten sonra aile içimizin o kadar da normal olmadığını babamın fazla öfkeli ve kontrolsüz bir adam olduğunu anlamış .) düşüncelerinin ve duygularının tutarsız olduğunu düşünüyorum. bu anlattıklarım yaşanırken abimde yanımızdaydı bu arada . o da tepkisiz kaldı :) . abimin abilik yapmadığı ablamla ortak düşüncemiz zaten . arkamda kimsesiz olmak ve yaşamayı hayal ettiğim özgür yaşantıdan bu kadar uzak olmak inanılmaz kötü hissettiriyor . kendimi ailemin yanında bile huzursuz , evsiz hissediyorum. okuduysanız teşekkürler cevaplarsanız sevinirim.
Ekmeğini eline alıp, ayakta durabildiğin gün gerçekten özgür olacaksın. İnşallah ilerde iyi biriyle evlenirsin ki aksi bile olsa eşine de tenezzül etmek zorunda kalmazsın. Evet, ekonomik özgürlük herşeydir, bir de saglikliysan yeme de yanında yat 🍀
 
tıp okumuyorsanız yurt çıkmaz kolay kolay o doğru

iş bulmak:
çalışmayı okulla birlikte götürebilirseniz iyi fikir, bölümünüz şayet imkan tanıyorsa şehir dışındaki kongredir, öğrenci etkinliğidir konferanstır, atölye çalışmasıdır,
sonra erasmustur, stajdır pek çok imkan var aslında

aynı şehirde eve çıkıp kıt kanaat yaşayacaksanız onun yerine ben olsam çalışır eve geç girip sabah erkenden çıkarım, h.sonu da şehirdışında etkinlik vs kovalarım yazları staja başka şehre giderim (o zaman yurt da veriyorlar) vs.

normalde eve çıkın derim ama hem çatışma yaşayacaksınız hem kazandığınızı kiraya vereceksiniz. gerek yok babanız öyle aman aman allahım evlerden ırak cehenneme direk bir baba değil.
evet zor babalarımız var, etrafımda da çok var. inanın meslek sahibi olup hayata atılınca geçecek. önemli olan okul bitince istediğiniz hayatı yaşatacak işiniz olsun...
çok çok teşekkür ederim inanın çok iyi geldi . dediklerinizi olabildiğince uygulamaya çalışacağım çünkü çok içime sindi . yaz tatillerinde yurt imkanı olduğunu bilmiyordum , aklımda bir hap bilgi olacak . artık derslere daha da çok asılıp iyi bir ortalamayı garanti etmeye odaklanacağım . etrafımda babası ile ilişkisi benim gibi olan birini bilmediğim , duymadığım için bu konuda çok yalnız hissediyordum . bana yalnız olmadığımı anlatıp zamanın geçiciliğini hatırlattığınız için çokça teşekkür ederim , minnettarım . musmutlu sağlıklı hayatlar dilerim hepimize . esenlikler dilerim 🍀🤍
 
İnsan ailesini seçemiyor ne yazık ki, tavsiyem dirayetli ol, kendi mesleğini eline al kimseye eyvallahın olmaz gül gibi geçinir gidersin. Sonra ardına baktığında herşeye rağmen başardım diyeceksin. Yolun açık olsun.
 
tam dediğiniz gibi . kendimi anlatmaya çalıştığımda veya bazı yanlış bulduğum tavırları (bu aşırı öfke hali gibi) anlattığımda hep çok bilmiş ama hiçbirşey bilmeyen oluyorum . elbette toyum bilgisizim kabul ediyorum ama eleştirilerimin azda olsa kabul görebileceği bir yaşta olduğumu düşünüyorum . Allah için 'çabuk sinirleniyorsun çok öfkelisinin baba' nın cevabı 'sen ne anlarsın derdim sensin sanki' olması ne kadar doğru . bana sürekli hatalarımdan ders almam öğretildi , eleştireye açık olmam öğütlendi . başımı öne eğip hatalarımı kabul etmem söylendi . asla eleştiri kabul etmiyorlar ve her daim en küçük bir durumu bile eleştiriyorlar . sanırım dediğiniz gibi eleştirmeyi bırakmalıyım . hep kendimi anlatmaya çalıştım . beni anlasınlar diye eleştirdim ve doğru şekli kendi 'çapımda' ima ettim . ama günün sonunda hiçbir şey değişmedi . yorumunuz için teşekkür ederim . inşallah en yakın zamanda yağımda kavrulacak kıvama gelebilirim . esenlikler dilerim .

ailelerin çocuklarından eleştiri almaması sık yaşanan bir şey. en eğitimli ailelerde bile olur, onlar bile çocuklarını dinlerler ama çok sallamazlar. en nihayetinde senden 20 yaş küçük birisinden hayat tavsiyesi almak kolay gelmeyebilir. telefonda sorun çıksa gelir size sorarlar çekinmezler çünkü bildiğinizi bilirler ama hayat görüşleri söz konusu olduğunda toy gözüktüğünüz için ciddiye alınmamanız normaldir. tabii bu durum sizde daha şiddetli yaşanıyor, sizi biraz değersiz hissettiriyorlar ne yazıkki o kötü bir şey. inatlaşmayın onları öyle kabul edin, hayırlı evlat olarak kalın.

bir de siz fazla empatik ve eleştiriye açık birisiniz anladığım kadarıyla. diğer insanlardan da bunu bekliyorsunuzdur. en yakınlarınızdan da bunu göremeyince rahatsız oluyor olabilirsiniz. doğaldır ama yapacak bir şey yok maalesef. ben de insan seçimlerimde benim kadar empatik ve eleştiriye açık kişilerle arkadaş oluyorum yoksa rahatsızlık veriyor. anne babamda ise böyle bir beklentiye girmiyorum.
 
Ekmeğini eline alıp, ayakta durabildiğin gün gerçekten özgür olacaksın. İnşallah ilerde iyi biriyle evlenirsin ki aksi bile olsa eşine de tenezzül etmek zorunda kalmazsın. Evet, ekonomik özgürlük herşeydir, bir de saglikliysan yeme de yanında yat 🍀
Hoş dilekleriniz ve ince düşünceniz için çook teşekkür ederim . Derslerime odaklanıp olabildiğince erkenden iş hayatına atılmaya çalışacağım . Çokça sevgiler yolluyorum . Esenlikler dilerim . 💕
 
İnsan ailesini seçemiyor ne yazık ki, tavsiyem dirayetli ol, kendi mesleğini eline al kimseye eyvallahın olmaz gül gibi geçinir gidersin. Sonra ardına baktığında herşeye rağmen başardım diyeceksin. Yolun açık olsun.
iyi dileğiniz için çok teşekkür ederim 🙏🏻 tavsiyenizi dinleyeceğim . mutlu anlar ve esenlikler dilerim 🍀
 
ailelerin çocuklarından eleştiri almaması sık yaşanan bir şey. en eğitimli ailelerde bile olur, onlar bile çocuklarını dinlerler ama çok sallamazlar. en nihayetinde senden 20 yaş küçük birisinden hayat tavsiyesi almak kolay gelmeyebilir. telefonda sorun çıksa gelir size sorarlar çekinmezler çünkü bildiğinizi bilirler ama hayat görüşleri söz konusu olduğunda toy gözüktüğünüz için ciddiye alınmamanız normaldir. tabii bu durum sizde daha şiddetli yaşanıyor, sizi biraz değersiz hissettiriyorlar ne yazıkki o kötü bir şey. inatlaşmayın onları öyle kabul edin, hayırlı evlat olarak kalın.

bir de siz fazla empatik ve eleştiriye açık birisiniz anladığım kadarıyla. diğer insanlardan da bunu bekliyorsunuzdur. en yakınlarınızdan da bunu göremeyince rahatsız oluyor olabilirsiniz. doğaldır ama yapacak bir şey yok maalesef. ben de insan seçimlerimde benim kadar empatik ve eleştiriye açık kişilerle arkadaş oluyorum yoksa rahatsızlık veriyor. anne babamda ise böyle bir beklentiye girmiyorum.
dediklerinizi okuyunca benden 35 yaş büyük olan babama biraz hak verdim . 55 yaşımda olsam 20 yaşımdaki çocuğu bende o kadar ciddiye alamayabilirdim . bakış açımı genişlettiniz müteşekkirim 🙏🏻 kabul etmek biraz sancılı olacak gibi hissettiriyor ama dediğinize uyacağım , akışına bırakmaya kabul etmeye çalışacağım . kendinizle azda olsa özdeştirip örnek vermeniz benim için inanın çok anlamlı . sanırım herşey beklentide bitiyor . dediğiniz gibi , olduğu gibi kabul edip büyük beklentiye girmemek , bu işin ilacı gibi görünüyor. çok yardımcı oldunuz . birkaç cümle gibi gelebilir ama bana çok şey kattınız özellikle kendimi bu kadar kısılmış hissederken . kaçmayıda savaşmayı da çözüm olarak kullanmak istemezken kabullenmeyi çok göz ardı etmişim . inanın çok minnettarım. Allah inşallah her dileğinizi gönlünüze göre hayırlı şekilde verir size . İnşallah zor durumda kaldığınız bir hal olursa yol açan bir destek sizi bekler olur . Tüm iyi dileklerim sizinle . Esenlikle kalmanızı dilerim ve yeniden teşekkür ederim. 🍀🍀❤️❤️
 
çok deniyorum dediğinizi ama iki gün geçtikten sonra hiçbirşey olmamış gibi davranan annem ve babam tüm dengelerimi bozuyor . hiçbir şey olmamış gibi davranmaya başlıyorum farkında olmadan unutuyorum . tekrar öfke patlaması olunca ise tüm öfke patlamaları aklıma geliyor ve kendimi evin köşesinde nefes alamazken buluyorum . ben mi herşeyi çok çabuk unutan aptalım ailem mi bunu çok normalleştirmiş ve küçüklüğümden beri bunun normal olduğunu bana inandırarak beni manipüle etmiş anlayamamaya başlıyorum . babama kalbim hep kırık . ama kalbimde hep dolmaz bir yeri var . bu beni çok arada bırakıyor . bazen diyorum herşeyi bırakıp gitsem . sonra diyorum ne yapacağım tek başıma hayattan ne alabilirim ki ? dediğiniz gibi daha da takmamayı deneyeceğim . taksamda zaten unutturuluyor . ama evden çıktığımda beni ne bekliyor bilmiyorum . ev gibi hissetmediğim evin dışından çokça korkuyorum. bunun hakkında ne yapabilirim hiç bilmiyorum . yorumunuz için çok teşekkür ederim. sağlıkla kalın .
Hem kalbiniz kırık, hem yeri dolmaz, ben tam çözemedim baba-kız ilişkinizi...Yani yeri dolmaz diyorsanız mutlaka olumlu yönleri vardır diye düşünüyorum, acaba yanılıyor muyum, aksi halde yeri dolmaz demezdiniz sanırım..
 
dediklerinizi okuyunca benden 35 yaş büyük olan babama biraz hak verdim . 55 yaşımda olsam 20 yaşımdaki çocuğu bende o kadar ciddiye alamayabilirdim . bakış açımı genişlettiniz müteşekkirim 🙏🏻 kabul etmek biraz sancılı olacak gibi hissettiriyor ama dediğinize uyacağım , akışına bırakmaya kabul etmeye çalışacağım . kendinizle azda olsa özdeştirip örnek vermeniz benim için inanın çok anlamlı . sanırım herşey beklentide bitiyor . dediğiniz gibi , olduğu gibi kabul edip büyük beklentiye girmemek , bu işin ilacı gibi görünüyor. çok yardımcı oldunuz . birkaç cümle gibi gelebilir ama bana çok şey kattınız özellikle kendimi bu kadar kısılmış hissederken . kaçmayıda savaşmayı da çözüm olarak kullanmak istemezken kabullenmeyi çok göz ardı etmişim . inanın çok minnettarım. Allah inşallah her dileğinizi gönlünüze göre hayırlı şekilde verir size . İnşallah zor durumda kaldığınız bir hal olursa yol açan bir destek sizi bekler olur . Tüm iyi dileklerim sizinle . Esenlikle kalmanızı dilerim ve yeniden teşekkür ederim. 🍀🍀❤️❤️

anlatmak istediklerimi çok iyi anlamışsınız ben de size dua ediyorum kolaylıklar diliyorum :))
 
Hem kalbiniz kırık, hem yeri dolmaz, ben tam çözemedim baba-kız ilişkinizi...Yani yeri dolmaz diyorsanız mutlaka olumlu yönleri vardır diye düşünüyorum, acaba yanılıyor muyum, aksi halde yeri dolmaz demezdiniz sanırım..
elbette iyi yönleri varki onu baba olarak benimseyebiliyorum . anlayacağınız üzere çok dengesiz bir ilişkimiz var . bu tutarsızlık beni en çok yıpratan durum zaten . ben babama mutlu mutlu pasta yaparken aniden öfke patlaması yaşayıp pastayı yok etmesi , günü tüm aile için kötü bitirmesi ; birkaç gün sonra ise bize pasta olmasa bile kek alıp gelmesi ilişkimizin özeti sanırsam . benim yakındığım durum öfke halindeki sözleri . bana ölümü layık görmesi çok içime oturduğu için buraya yazıp biraz öğüt almak istemiştim . öfke hali bile olsa bazı sözlerin gerçeklik değeri olduğunu düşünüyorum. umarım size açıklayabilmişimdir .
 
dediklerinizi okuyunca benden 35 yaş büyük olan babama biraz hak verdim . 55 yaşımda olsam 20 yaşımdaki çocuğu bende o kadar ciddiye alamayabilirdim . bakış açımı genişlettiniz müteşekkirim 🙏🏻 kabul etmek biraz sancılı olacak gibi hissettiriyor ama dediğinize uyacağım , akışına bırakmaya kabul etmeye çalışacağım . kendinizle azda olsa özdeştirip örnek vermeniz benim için inanın çok anlamlı . sanırım herşey beklentide bitiyor . dediğiniz gibi , olduğu gibi kabul edip büyük beklentiye girmemek , bu işin ilacı gibi görünüyor. çok yardımcı oldunuz . birkaç cümle gibi gelebilir ama bana çok şey kattınız özellikle kendimi bu kadar kısılmış hissederken . kaçmayıda savaşmayı da çözüm olarak kullanmak istemezken kabullenmeyi çok göz ardı etmişim . inanın çok minnettarım. Allah inşallah her dileğinizi gönlünüze göre hayırlı şekilde verir size . İnşallah zor durumda kaldığınız bir hal olursa yol açan bir destek sizi bekler olur . Tüm iyi dileklerim sizinle . Esenlikle kalmanızı dilerim ve yeniden teşekkür ederim. 🍀🍀❤️❤️
Yazdıklarından da belli ki sen çok akıllı bir kızsın, hayatta çok başarılı ve mutlu olacağını seziyorum, umarım öyle de olur 🙏🍀 Sen bu akıllılıkla aileni tatlı tatlı idare ediver, eleştirme boşver, olduğu gibi kabullen. Başka bir arkadaşın yukarda yazdığı gibi, okuluna odaklan, oyalanacak meşgale bul, -okulunu aksatmadan- belki part time bir iş de olur.. Akşamdan sabaha gir çık, evde kalan zamanlarda da tak kulaklığını ders çalış, müzik dinle vb.. İletişimi çaktırmadan azalt..Okul önemli ama ona ağırlığını ver..ve başarıya odaklan...Sevgiler ✨🧡
 
dediklerinizi okuyunca benden 35 yaş büyük olan babama biraz hak verdim . 55 yaşımda olsam 20 yaşımdaki çocuğu bende o kadar ciddiye alamayabilirdim . bakış açımı genişlettiniz müteşekkirim 🙏🏻 kabul etmek biraz sancılı olacak gibi hissettiriyor ama dediğinize uyacağım , akışına bırakmaya kabul etmeye çalışacağım . kendinizle azda olsa özdeştirip örnek vermeniz benim için inanın çok anlamlı . sanırım herşey beklentide bitiyor . dediğiniz gibi , olduğu gibi kabul edip büyük beklentiye girmemek , bu işin ilacı gibi görünüyor. çok yardımcı oldunuz . birkaç cümle gibi gelebilir ama bana çok şey kattınız özellikle kendimi bu kadar kısılmış hissederken . kaçmayıda savaşmayı da çözüm olarak kullanmak istemezken kabullenmeyi çok göz ardı etmişim . inanın çok minnettarım. Allah inşallah her dileğinizi gönlünüze göre hayırlı şekilde verir size . İnşallah zor durumda kaldığınız bir hal olursa yol açan bir destek sizi bekler olur . Tüm iyi dileklerim sizinle . Esenlikle kalmanızı dilerim ve yeniden teşekkür ederim. 🍀🍀❤️❤️
Yazdıklarından da belli ki sen çok akıllı bir kızsın, hayatta çok başarılı ve mutlu olacağını seziyorum, umarım öyle de olur 🙏🍀 Sen bu akıllılıkla aileni tatlı tatlı idare ediver, eleştirme boşver, olduğu gibi kabullen. Başka bir arkadaşın yukarda yazdığı gibi, okuluna odaklan, oyalanacak meşgale bul, -okulunu aksatmadan- belki part time bir iş de olur.. Akşamdan sabaha gir çık, evde kalan zamanlarda da tak kulaklığını ders çalış, müzik dinle vb.. İletişimi çaktırmadan azalt..Okul önemli ama ona ağırlığını ver..ve başarıya odaklan...Sevgiler ✨
 
X