- 29 Ocak 2015
- 6.868
- 127.377
- 748
Kızlar belki bu konunun yeri burası değil ama artık şu içimde ki acıyı paylaşmak istiyorum.
Burada babamı kaybettiğim zaman yazdığım mektubu paylaşacağım.
Biraz uzun olacak ama yine de paylaşmak istiyorum.
Sensiz 65. Günüm
Canım babacığım, sen gittin ya ben yarım kaldım.
Seninle beraber her şeyim gitti. Kimse senin gibi bakmıyor bana. Sen bana kıyamazdın, gözyaşlarıma dayanamazdın.
Senin yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki, her gün sana gelmek istiyorum.
Artık dayanamıyorum sensizliğe. Sensizlik her bir zerremi sardı. Canım yanıyor, çok fena canım yanıyor.
Her yerde seni arıyor, şu kör olası gözlerim. Bu gözler var ya bu gözler, sen gittin gideli hep ağlıyor.
Artık ağlamak, gülmekten daha çok yakışıyor bana.
Sensizim ve çok yalnızım babacığım. Bilmiyorum sensiz nasıl geçecek bu günler, aylar, seneler.
Sen arardın moralim düzelirdi, şimdi bana iyi gelecek o telefonu kim edecek. Kimse edemez.
Etseler bile hiçbiri senin telefon etmen gibi iyi gelmeyecek bana.
Biliyor musun babacığım, aslında beni en çok sen ağlattın. Senin aniden, beni bırakıp gidişin ağlattı.
Sensiz ne yapacağım ben şimdi. Yapabileceğim bir şey yok ki, neden beni de götürmedin.
Biz, birbirimiz olmadan yapamazdık.
Şimdi nasıl beni böyle sensiz, yalnız bıraktın.
Sen bilmiyor muydun ki, sen gidersen ben yarım kalırım. Hiç düşünmedin mi sen beni.
Oysa sen herkesten daha fazla düşürdün beni.
Neden beni sensiz bıraktın, neden neden...
Bunun gibi bir çok mektup yazdım babacığıma.. Onu çok özlüyorum, her geçen gün, bu acı beni mahvediyor.
Babamı kaybedeli 7 sene olacak ama hala ilk günkü gibi yüreğim acıyor.
Burada babamı kaybettiğim zaman yazdığım mektubu paylaşacağım.
Biraz uzun olacak ama yine de paylaşmak istiyorum.
Sensiz 65. Günüm
Canım babacığım, sen gittin ya ben yarım kaldım.
Seninle beraber her şeyim gitti. Kimse senin gibi bakmıyor bana. Sen bana kıyamazdın, gözyaşlarıma dayanamazdın.
Senin yokluğunu o kadar çok hissediyorum ki, her gün sana gelmek istiyorum.
Artık dayanamıyorum sensizliğe. Sensizlik her bir zerremi sardı. Canım yanıyor, çok fena canım yanıyor.
Her yerde seni arıyor, şu kör olası gözlerim. Bu gözler var ya bu gözler, sen gittin gideli hep ağlıyor.
Artık ağlamak, gülmekten daha çok yakışıyor bana.
Sensizim ve çok yalnızım babacığım. Bilmiyorum sensiz nasıl geçecek bu günler, aylar, seneler.
Sen arardın moralim düzelirdi, şimdi bana iyi gelecek o telefonu kim edecek. Kimse edemez.
Etseler bile hiçbiri senin telefon etmen gibi iyi gelmeyecek bana.
Biliyor musun babacığım, aslında beni en çok sen ağlattın. Senin aniden, beni bırakıp gidişin ağlattı.
Sensiz ne yapacağım ben şimdi. Yapabileceğim bir şey yok ki, neden beni de götürmedin.
Biz, birbirimiz olmadan yapamazdık.
Şimdi nasıl beni böyle sensiz, yalnız bıraktın.
Sen bilmiyor muydun ki, sen gidersen ben yarım kalırım. Hiç düşünmedin mi sen beni.
Oysa sen herkesten daha fazla düşürdün beni.
Neden beni sensiz bıraktın, neden neden...
Bunun gibi bir çok mektup yazdım babacığıma.. Onu çok özlüyorum, her geçen gün, bu acı beni mahvediyor.
Babamı kaybedeli 7 sene olacak ama hala ilk günkü gibi yüreğim acıyor.