Bir süre önce bebeğim oldu, eşim de babalık iznini uzattı bir ay. Bebeğimizin tüm bakımına ortak oldu hatta benim toparlanmam uzun sürdüğü için geceleri de dahil olmak üzere benden daha çok o ilgilendi. Tabii haliyle çok güçlü bir bağ oluşmaya başladı aralarında.
Böyle olunca hem bebeğim adına seviniyorum hem kendi baba ilişkimi sorguluyorum. Babam hayatımın hiçbir döneminde benimle kesinlikle bu kadar ilgili değildi. Yeğenlerine karşı daha ilgiliydi. Hatta işin kötüsü yeğenlerinin çocuklarına karşı da daha ilgili. Onlara hep torun gibi yaklaştı, evimize geleceklerinde oyuncaklar aldı. Benimkine düşünüp birşeyler yapacağını hiç sanmıyorum. Mesela bebeğimi henüz iki dedesi de görmedi ama eşimin babası iki günde bi bebeği görmek için görüntülü arar benimkinde tık yok. Kötü bi baba mıydı? Burda okuduğum konulardan sonra asla kötü diyemem. Maddi olarak birşeyi kısmadı, sürekli döven söven biri değildi. Amaaaa 30 yıl sonra hala içim burkularak hatırlarım ki bi kere yaz tatilinde akrabaları da vardı ben 6 7 yaşında olmalıyım, malum yazlık akşamı okey oynuyorlar ben de onlarla oynamak istiyordum, belki vakit geçirmek belki ilgi bilmiyorum. Biraz ısrarcı olunca akrabalarının da kışkırtmasıyla (Of puf bununla mı uğraşacağız gibi) “gel seninle içeride oynayalım” diyip beni eve sokmuş ve içeride dövmüştü. Asla affetmem. İçeriye oyun hevesiyle giren çocuk kalbim orda dayak yiyince o kadar ezildi o kadar kırıldı ki… yetişkin olduğumda sürekli o akrabası hakkında laf söylerim babamın yanında, yaşanılanla ilgili değil ama genel olarak ne kadar çirkin, uyumsuz, kendiyle sorunlu biri olduğunu söyler dururum ama içim soğumaz. Şimdi de babama birşeyler söylemek istiyorum bazen geçmişi hatırlatıp canını acıtmak bazen laf sokmak… hadi benden geçti de torununa olan bu tavrı için birşeyler söylemek kırıp dökmek istiyorum ama ne söyleyebilirim ki? Zorla ilgilen, sev, görüntülü ara oyuncak al mı diyeceğim?
Bilmiyorum belki lohusalık hezeyanları yaşıyorum. sizden birşeyler duymaya ihtiyacım var. Sizde durumlar nasıldı?