• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Baba kırgınlığı

Rowena Ravenclaw

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
29 Mayıs 2021
2.884
5.604
108
39
Bir süre önce bebeğim oldu, eşim de babalık iznini uzattı bir ay. Bebeğimizin tüm bakımına ortak oldu hatta benim toparlanmam uzun sürdüğü için geceleri de dahil olmak üzere benden daha çok o ilgilendi. Tabii haliyle çok güçlü bir bağ oluşmaya başladı aralarında.
Böyle olunca hem bebeğim adına seviniyorum hem kendi baba ilişkimi sorguluyorum. Babam hayatımın hiçbir döneminde benimle kesinlikle bu kadar ilgili değildi. Yeğenlerine karşı daha ilgiliydi. Hatta işin kötüsü yeğenlerinin çocuklarına karşı da daha ilgili. Onlara hep torun gibi yaklaştı, evimize geleceklerinde oyuncaklar aldı. Benimkine düşünüp birşeyler yapacağını hiç sanmıyorum. Mesela bebeğimi henüz iki dedesi de görmedi ama eşimin babası iki günde bi bebeği görmek için görüntülü arar benimkinde tık yok. Kötü bi baba mıydı? Burda okuduğum konulardan sonra asla kötü diyemem. Maddi olarak birşeyi kısmadı, sürekli döven söven biri değildi. Amaaaa 30 yıl sonra hala içim burkularak hatırlarım ki bi kere yaz tatilinde akrabaları da vardı ben 6 7 yaşında olmalıyım, malum yazlık akşamı okey oynuyorlar ben de onlarla oynamak istiyordum, belki vakit geçirmek belki ilgi bilmiyorum. Biraz ısrarcı olunca akrabalarının da kışkırtmasıyla (Of puf bununla mı uğraşacağız gibi) “gel seninle içeride oynayalım” diyip beni eve sokmuş ve içeride dövmüştü. Asla affetmem. İçeriye oyun hevesiyle giren çocuk kalbim orda dayak yiyince o kadar ezildi o kadar kırıldı ki… yetişkin olduğumda sürekli o akrabası hakkında laf söylerim babamın yanında, yaşanılanla ilgili değil ama genel olarak ne kadar çirkin, uyumsuz, kendiyle sorunlu biri olduğunu söyler dururum ama içim soğumaz. Şimdi de babama birşeyler söylemek istiyorum bazen geçmişi hatırlatıp canını acıtmak bazen laf sokmak… hadi benden geçti de torununa olan bu tavrı için birşeyler söylemek kırıp dökmek istiyorum ama ne söyleyebilirim ki? Zorla ilgilen, sev, görüntülü ara oyuncak al mı diyeceğim?
Bilmiyorum belki lohusalık hezeyanları yaşıyorum. sizden birşeyler duymaya ihtiyacım var. Sizde durumlar nasıldı?
 
Son düzenleme:
Siz konusunca nasil bir tepki verir? Cocugunuzdan ve sizden daha cok uzaklasir mi? Yoksa kalbinizi daha cok kirar mi? Bunlari dusunup tartip oyle konusun derim ben.
 
Ben böyle konularda çoğu insana kinci/gaddar geliyorum. Öncelikle onu söyleyeyim, fikrimi ona göre değerlendirin.

Ben olsam babanıza oturup, şimdi çocuğum olunca iyice fark ettim diye içinizde ne varsa anlatırım. Yok öyle el kadar çocuğu milletin keyfi olsun diye dövüp de hesap sorulmaması. Ancak benim yok küsermiş, yok torununu hiç sevmezmiş umrumda olmazdı.

Benim babam alkolikti ama değil dövmek sesini bile yükseltmezdi hiç kimseye. Bir insan olarak tanıdığım en iyi kalpli insanlardan hayatım boyunca ama hiçbir babalık vasfı yok. Hiç olmadı da. Çok sıkıntısını da çektik, kalbimi de kırdı, annemi yıprattı. Hayattayken de sinirimi söylüyordum, herkes “öyle deme baban o senin ölürse pişman olursun” diyordu, öldü. Hiçbir fikrim, hissim değişmedi.

Ne güzel bebeğinize, hakkını verecek bir baba bulmuşsunuz. Ben de aynısını yaptım. Eşinizin bebeğinizle geçirdiği zamana bakıp, kalbinizin yarasını onunla sararsınız. Biz bebeğimizi kaybettik, ben yapamadım ama öyle gurur duyuyorum ki bebeğime özenle, üstüne titreyerek bakacak baba seçtiğim için.

Annelik babalık görevini yapamayanların da hesaplarının sorulması gerektiğine inanıyorum. İçim soğumuyor.
 
Bir süre önce bebeğim oldu, eşim de babalık iznini uzattı bir ay. Bebeğimizin tüm bakımına ortak oldu hatta benim toparlanmam uzun sürdüğü için geceleri de dahil olmak üzere benden daha çok o ilgilendi. Tabii haliyle çok güçlü bir bağ oluşmaya başladı aralarında.
Böyle olunca hem bebeğim adına seviniyorum hem kendi baba ilişkimi sorguluyorum. Babam hayatımın hiçbir döneminde benimle kesinlikle bu kadar ilgili değildi. Yeğenlerine karşı daha ilgiliydi. Hatta işin kötüsü yeğenlerinin çocuklarına karşı da daha ilgili. Onlara hep torun gibi yaklaştı, evimize geleceklerinde oyuncaklar aldı. Benimkine düşünüp birşeyler yapacağını hiç sanmıyorum. Mesela bebeğimi henüz iki dedesi de görmedi ama eşimin babası iki günde bi bebeği görmek için görüntülü arar benimkinde tık yok. Kötü bi baba mıydı? Burda okuduğum konulardan sonra asla kötü diyemem. Maddi olarak birşeyi kısmadı, sürekli döven söven biri değildi. Amaaaa 30 yıl sonra hala içim burkularak hatırlarım ki bi kere yaz tatilinde akrabaları da vardı ben 6 7 yaşında olmalıyım, malum yazlık akşamı okey oynuyorlar ben de onlarla oynamak istiyordum, belki vakit geçirmek belki ilgi bilmiyorum. Biraz ısrarcı olunca akrabalarının da kışkırtmasıyla (Of puf bununla mı uğraşacağız gibi) “gel seninle içeride oynayalım” diyip beni eve sokmuş ve içeride dövmüştü. Asla affetmem. İçeriye oyun hevesiyle giren çocuk kalbim orda dayak yiyince o kadar ezildi o kadar kırıldı ki… yetişkin olduğumda sürekli o akrabası hakkında laf söylerim babamın yanında, yaşanılanla ilgili değil ama genel olarak ne kadar çirkin, uyumsuz, kendiyle sorunlu biri olduğunu söyler dururum ama içim soğumaz. Şimdi de babama birşeyler söylemek istiyorum bazen geçmişi hatırlatıp canını acıtmak bazen laf sokmak… hadi benden geçti de torununa olan bu tavrı için birşeyler söylemek kırıp dökmek istiyorum ama ne söyleyebilirim ki? Zorla ilgilen, sev, görüntülü ara oyuncak al mı diyeceğim?
Bilmiyorum belki lohusalık hezeyanları yaşıyorum. sizden birşeyler duymaya ihtiyacım var. Sizde durumlar nasıldı?
Yeri geldiğini lafımı söyleyip, sonrasında da beklentiye girmem.

Malesef ki o travmalar geçmiyor, yaş kaç olursa olsun kalıyor içinde
 
Siz konusunca nasil bir tepki verir? Cocugunuzdan ve sizden daha cok uzaklasir mi? Yoksa kalbinizi daha cok kirar mi? Bunlari dusunup tartip oyle konusun derim ben.
Muhtemelen sessiz kalır. Kalbimi kırabileceğini sanmıyorum bu saatten sonra. Daha çok uzaklaşır mı? Valla daha ne kadar uzaklaşabilir zaten biz yurtdışındayız yılda 1-2 Türkiye’ye gidersek görüyoruz onun dışında telefonla da görüşmüyoruz
 
Ben böyle konularda çoğu insana kinci/gaddar geliyorum. Öncelikle onu söyleyeyim, fikrimi ona göre değerlendirin.

Ben olsam babanıza oturup, şimdi çocuğum olunca iyice fark ettim diye içinizde ne varsa anlatırım. Yok öyle el kadar çocuğu milletin keyfi olsun diye dövüp de hesap sorulmaması. Ancak benim yok küsermiş, yok torununu hiç sevmezmiş umrumda olmazdı.

Benim babam alkolikti ama değil dövmek sesini bile yükseltmezdi hiç kimseye. Bir insan olarak tanıdığım en iyi kalpli insanlardan hayatım boyunca ama hiçbir babalık vasfı yok. Hiç olmadı da. Çok sıkıntısını da çektik, kalbimi de kırdı, annemi yıprattı. Hayattayken de sinirimi söylüyordum, herkes “öyle deme baban o senin ölürse pişman olursun” diyordu, öldü. Hiçbir fikrim, hissim değişmedi.

Ne güzel bebeğinize, hakkını verecek bir baba bulmuşsunuz. Ben de aynısını yaptım. Eşinizin bebeğinizle geçirdiği zamana bakıp, kalbinizin yarasını onunla sararsınız. Biz bebeğimizi kaybettik, ben yapamadım ama öyle gurur duyuyorum ki bebeğime özenle, üstüne titreyerek bakacak baba seçtiğim için.

Annelik babalık görevini yapamayanların da hesaplarının sorulması gerektiğine inanıyorum. İçim soğumuyor.
Aynen öyle şansımız yavrularımıza bizimkinden daha iyi baba seçmemiz. Belki onların zamanında öyleydi belki onlar çok genç ve cahildi kendi hayatlarını tam yaşamadan çocukları oldu, bilemiyorum.
Sizin konunuzu hatırlıyorum Allahım sabırlar versin, tez zamanda kucağınızı doldursun inşallah.
 
Bir süre önce bebeğim oldu, eşim de babalık iznini uzattı bir ay. Bebeğimizin tüm bakımına ortak oldu hatta benim toparlanmam uzun sürdüğü için geceleri de dahil olmak üzere benden daha çok o ilgilendi. Tabii haliyle çok güçlü bir bağ oluşmaya başladı aralarında.
Böyle olunca hem bebeğim adına seviniyorum hem kendi baba ilişkimi sorguluyorum. Babam hayatımın hiçbir döneminde benimle kesinlikle bu kadar ilgili değildi. Yeğenlerine karşı daha ilgiliydi. Hatta işin kötüsü yeğenlerinin çocuklarına karşı da daha ilgili. Onlara hep torun gibi yaklaştı, evimize geleceklerinde oyuncaklar aldı. Benimkine düşünüp birşeyler yapacağını hiç sanmıyorum. Mesela bebeğimi henüz iki dedesi de görmedi ama eşimin babası iki günde bi bebeği görmek için görüntülü arar benimkinde tık yok. Kötü bi baba mıydı? Burda okuduğum konulardan sonra asla kötü diyemem. Maddi olarak birşeyi kısmadı, sürekli döven söven biri değildi. Amaaaa 30 yıl sonra hala içim burkularak hatırlarım ki bi kere yaz tatilinde akrabaları da vardı ben 6 7 yaşında olmalıyım, malum yazlık akşamı okey oynuyorlar ben de onlarla oynamak istiyordum, belki vakit geçirmek belki ilgi bilmiyorum. Biraz ısrarcı olunca akrabalarının da kışkırtmasıyla (Of puf bununla mı uğraşacağız gibi) “gel seninle içeride oynayalım” diyip beni eve sokmuş ve içeride dövmüştü. Asla affetmem. İçeriye oyun hevesiyle giren çocuk kalbim orda dayak yiyince o kadar ezildi o kadar kırıldı ki… yetişkin olduğumda sürekli o akrabası hakkında laf söylerim babamın yanında, yaşanılanla ilgili değil ama genel olarak ne kadar çirkin, uyumsuz, kendiyle sorunlu biri olduğunu söyler dururum ama içim soğumaz. Şimdi de babama birşeyler söylemek istiyorum bazen geçmişi hatırlatıp canını acıtmak bazen laf sokmak… hadi benden geçti de torununa olan bu tavrı için birşeyler söylemek kırıp dökmek istiyorum ama ne söyleyebilirim ki? Zorla ilgilen, sev, görüntülü ara oyuncak al mı diyeceğim?
Bilmiyorum belki lohusalık hezeyanları yaşıyorum. sizden birşeyler duymaya ihtiyacım var. Sizde durumlar nasıldı?
Bebeginizin hayirli olsun. Allah anali babali buyutsun.
Ben dogumdan sonra annem uzerine cok sorular sordum icten ice uzuldum disa yansitmamaya calistikca icimde firtinalar koptu. En sonunda terapiye gittim, 1 yil surdu .
Sanada tavsiyem bi psikologa gitmen. Icini dokmen
 
Oncelikle hayirli olsun. Bildigim kadarıyla insanlar negatif anilerini daha zor unutuyorlar. Bu yüzden babanızla geçirdiğiniz Guzel hatiralariniz daha az olması cok normal. Birde sunu düşünmekte fayda var. O kendisi dedenizden ne kadar babalık gordu, bizden önceki jenerasyonun ebeveynligini etkileyen bir durum bu.
 
Oncelikle hayirli olsun. Bildigim kadarıyla insanlar negatif anilerini daha zor unutuyorlar. Bu yüzden babanızla geçirdiğiniz Guzel hatiralariniz daha az olması cok normal. Birde sunu düşünmekte fayda var. O kendisi dedenizden ne kadar babalık gordu, bizden önceki jenerasyonun ebeveynligini etkileyen bir durum bu.
Teşekkür ederim 🙏🏻 dedem ben çok küçükken vefat etmiş onların baba oğul ilişkisine hiç şahit olmadım ama annemden dinlediğim, dedemle babamın arası hiç iyi değilmiş dediğiniz gibi. Çünkü zamanında dedemin babaanneme şiddet uyguladığına şahit olmuş
 
Teşekkür ederim 🙏🏻 dedem ben çok küçükken vefat etmiş onların baba oğul ilişkisine hiç şahit olmadım ama annemden dinlediğim, dedemle babamın arası hiç iyi değilmiş dediğiniz gibi. Çünkü zamanında dedemin babaanneme şiddet uyguladığına şahit olmuş

O zaman babanizin babaligini yadırgamamak lazim. Yazik, kim bilir onun ne travmaları var.
Sizin icin kabul etmek zor olur elbette ama suan tadını cikarmaniz gereken durum, bebeginiz ve esinizin muhteşem bir baba olusu. Es seciminde sanslisiniz. Bence olaya bu yonden bakin. Birde herseye rağmen babanıza iyi bir evlat olmaktan vazgeçmeyin. Bu donguyu siz değiştirebilirsiniz.
 
Muhtemelen sessiz kalır. Kalbimi kırabileceğini sanmıyorum bu saatten sonra. Daha çok uzaklaşır mı? Valla daha ne kadar uzaklaşabilir zaten biz yurtdışındayız yılda 1-2 Türkiye’ye gidersek görüyoruz onun dışında telefonla da görüşmüyoruz
Babanızla ne zaman yüz yüze görüşebilirsiniz?Ben içimdeki herşeyi söylerdim.Kırıldığım yerleri,beni rahatsız eden herşeyi.Ama bunu öfke ile yapmayınız.Sakince anlatınız.Belki bu babanızın hatasını anlamasını sağlar,başka bir türden ilişki kurulur aranızda.Babanızın da kendi babasıyla sağlıklı bir ilişkisi yokmuş.Yani o da babasından öyle görmüş.İnsan sevile sevile sevmeyi öğrenir.
 
Babanızla ne zaman yüzyüze görüşebilirsiniz?Ben içimdeki herşeyi söylerdim.Kırıldığım yerleri,beni rahatsız eden herşeyi.Ama bunu öfke ile yapmayınız.Sakince anlatınız.Belki bu babanızın hatasını anlamasını sağlar,başka bir türden ilişki kurulur aranızda.Babanızın da kendi babasıyla sağlıklı bir ilişkisi yokmuş.Yani o da babasından öyle görmüş.İnsan sevile sevile sevmeyi öğrenir.
En erken yazın Türkiye’ye gidince
E hadi öyle görmüş de yeğenlerine böyle canını verirken bizim günahımız neydi? Hani benim de eşimin de yeğeni yok bilmiyoruz ama yeğenimiz olsa bile oğlumuz kadar sevebilir miyiz diye soruyoruz kendimize, asla diyoruz
 
Aynen öyle şansımız yavrularımıza bizimkinden daha iyi baba seçmemiz. Belki onların zamanında öyleydi belki onlar çok genç ve cahildi kendi hayatlarını tam yaşamadan çocukları oldu, bilemiyorum.
Sizin konunuzu hatırlıyorum Allahım sabırlar versin, tez zamanda kucağınızı doldursun inşallah.
İnsan çocuk büyütürken çocukluk travmalariyla yüzleşiyor.
'bunları yaşadım ama bu sayede olgun ve güçlüyüm' dediğim her sey canımı yakmaya başladı anne olunca. Çocuk psikolojisiyle ilgili kitaplar okumaya başlayınca ebeveynlerime, bana yaşattıkları çocukluk için çok öfkelendim.
Eşim ve ailesi o kadar sevgi dolular ve çocuklara o kadar değer veriyorlar ki. Kendi kaderimi oğullarıma aktarmadıgım için mutluyum
 
En erken yazın Türkiye’ye gidince
E hadi öyle görmüş de yeğenlerine böyle canını verirken bizim günahımız neydi? Hani benim de eşimin de yeğeni yok bilmiyoruz ama yeğenimiz olsa bile oğlumuz kadar sevebilir miyiz diye soruyoruz kendimize, asla diyoruz
İnsan emek verdiği şeyleri seviyor.Yeğenime çoğu zaman ben baktım.Büyürken her anına tanıklık ettim.Çocuğum olmadığı için kıyas yapamam.
Babanız gibiler el iyisi insanlar.
 
En erken yazın Türkiye’ye gidince
E hadi öyle görmüş de yeğenlerine böyle canını verirken bizim günahımız neydi? Hani benim de eşimin de yeğeni yok bilmiyoruz ama yeğenimiz olsa bile oğlumuz kadar sevebilir miyiz diye soruyoruz kendimize, asla diyoruz
Buyuk ihtimal babanizin cocuklarini esini sevmesi ayip karsilanacak dusuncesi vardi onda.
Buda aslinda evliligi benimsemedigini hatta cocuklarini benimserse ayip gunah olacakmis gibi hissettirildigini dusunuyorum
Cunku ayni sey bizdede vardi. Babam yegenlerine onlarin cocuklarina tabiri caizse tapardi.
Suan benim cocuklarima cok duskun, ilk zamanlar oda sizin babaniz gibi cokda takmadi torununu. Ama simdi cok ilgili davraninca ben rahatsiz oluyorum mesela
 
Bu arada aşırı yeğen sevgisi bana hep çok itici gelmiştir ya. Hele böyle kendi evladından falan çok sevenler oluyor. Ciddiyim midem bulanıyor. Çok saçma bir hareket.
 
Lohusalık öyle bir dönem ki, annelikle beraber çocukluğunuzu ve bebekliğinizi de hatırlıyorsunuz yeniden. Bilinçli olarak hatırlamasanız da duygular su yüzüne çıkıyor.

Ben mutlu ve ilgili bir ailede büyüdüm, ama anlatmaya kalksam travma yaratacak bir sürü şey var. Bunları da terapilerde farkettim. Dönüp baktığım zaman görüyorum ki, ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalıştılar. Ellerinden gelen, bildikleri buydu. Bilinçli incitmediler bizi. O yüzden kin ya da öfke gütmüyorum.

Ben de çocuklarım için elimden gelenin en iyisini yapıyorum, yapmaya çalışıyorum. Ama biliyorum ki evlatlarım büyüdüklerinde farkında olarak ya da olmayarak yaptığım hatalar onlarda izler bırakacak. Benimle belki yüzleşecekler belki yüzleşmeyecekler. Ama ne yaparsam yapayım, asla hatasız ve mükemmel olmayacak.

Babanızı kıyaslamayın. O öyle. Değişmeyecek. Kabullenin.

Bu demek değil ki, daima içinize atın, sessiz kalın. Eğer içinize dert olan birşey varsa lafı sözü gelince anlatın, belki o da pişmandır. Belki hatırlamıyordur bile. Ama ben geçmişle ilgili konuları, eğer majör bir olay değilse, konu başlığı haline getirmeyi pek anlamlı bulmuyorum.
 
Buyuk ihtimal babanizin cocuklarini esini sevmesi ayip karsilanacak dusuncesi vardi onda.
Buda aslinda evliligi benimsemedigini hatta cocuklarini benimserse ayip gunah olacakmis gibi hissettirildigini dusunuyorum
Cunku ayni sey bizdede vardi. Babam yegenlerine onlarin cocuklarina tabiri caizse tapardi.
Suan benim cocuklarima cok duskun, ilk zamanlar oda sizin babaniz gibi cokda takmadi torununu. Ama simdi cok ilgili davraninca ben rahatsiz oluyorum mesela
Çok teşekkür ederim öncelikle 🫶 belki de öyleydi, hani yeğen kendi akrabası gibi düşünmüş olabilir
Peki niye çok ilgili olunca rahatsız oluyorsun?
 
Back