Oooo çok güzel devam et evliliğe kesinlikle...bunun düşünülecek hali mi var kardeşim kendinle zorun mu var.Kimseye gidip anlatamadığım için buraya yazmak istedim. Harcamalarına dikkat etmez. Bunu ona söylediğimde artık maaşımı kendim yöneticem, sana baban para veriyo zaten yetmezse benden istersin anca o zaman veririm diyo. Bunu hiç bi zaman yapmadı. Ama söyledikleri bile hep beni yıkmaya yetiyo.
İyi günler herkese. Neresinden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Kısaca özetlemek istiyorum. Hayata 9 yaşında annemi kaybetmemle ve babamın evlenip boşanmalarıyla beni bastırmalarıyla başladım. Lise sona doğru arkadaşım vasıtasıyla eşimle tanıştık. O dönem babamla olan çalkantılar, benim cahilliğim ve herşey benim evlilik kararı almama neden oldu ve kaçarak evlendik. Herşeyin düzeleceğini sanmıştım ama yağmurdan kaçarken doluya tutulmuşum da farkında değilmişim !
Evlenmeden önce kayınvalidemle tanışmıştık. Çok iyi bi kadındı. Taa ki ben oraya gidene kadar. Babam ben kaçtıktan sonra pişman olduğunu geri dönmemi istedi ben dönmedim. Kayınvalidemler bize düğün yapmaya karar verdiler. Kaçtıktan 1 hafta sonra düğünümüz oldu. Herşey orda başladı. Takılarımız alındı, eşime takıları vermeyelim diye konuşurken kapıda bizi dinlediği için birden içeri dalıp gideceksen git babanın evine diye bağırmalar neler neler. Herşeye rağmen o düğün oldu, maalesef ki..
Kayınvalidemle olan promlemlerimiz çok arttı, bir arada oturduğumuzu söylememe gerek yok sanırım. Eşimin maaşını alıyolardı, elde avuçta ne varsa gitti. Kayınvalidemin beni hor görmesini hazmedemeyip üniversite sınavlarına hazırlanmaya karar verdim. O çalışmamam için ne kadar uğraşsada.. Yaklaşık 6 ay beraber durduktan sonra kvdemin hiç alakasız bi tartışmadan bana para için mi evlendin sen o.. demesiyle işte olan eşime telefon ederek ister gel ister gelme ben babamın evine gidiyorum dedim. Eşim ilk kez! sahip çıkarak beraber gidiyoruz babanı ara bize kira baksın dedi. Biz gitme kararı aldık. O hafta üniversite sınavım vardı. Ve ben iyi bi puan almıştım. Sonra biz geldik o karmaşada. Zaten eşyamız yoktu. Bi süre babamın yanında kalıp ev bulacaktık. Babamın maddi durumu iyi. Babam kaçtığıma onun sebep olduğunu, beni anlayamadığını vs söyleyerek seni okutmak için elimden geleni yapıcam dedi. Yurtdışında çalışıyodu. Siz bu evde kalın kira vermeyin fatura ödemeyin okulun içinde ben sana harçlığını vericem, eşinin çalıştığını biriktirip kendinize ev alırsınız dedi. Bizim ikamet ettiğimiz şehirle benim belki hata yaparak çıkmaz diye yazdığım üniversite birbirine çok yakın sayılmaz. Ama eşime yazarken sormuş olmama rağmen gidip gelmemde bi problem olmayacağını söylemişti. Hemşirelik kazandım ve okulum başladı. Ama eşim çok değişti. Sürekli üniversite seni değiştirdi, hiç bişeyi beğenmez, sinirlendiği zaman sofrada falansak çatal fırlatmalar, ya da eğer fikirlerimiz uyuşmuyosa kendi fikrini kabul ettirene kadar ellerimi bacaklarımı sıkıyo hatta ben tamam demesem morartıp kırana kadar devam edebilir. Benle ilgilenmemesinden bıktım. Bu konuda onla konuşmak istedim, ailesi konusunda da. 3 Konuşma çabalarımın sonucu 3 kez dayak yemem oldu. Boşanmak istiyorum ama doğru mu düşünüyorum bilmiyorum, hislerim törpülendi ama bi korku var içimde. Yaşım 21 bu arada.. Erken evlilik erken hüsran. Uzun oldu k.bakmayın arkadaşlar. Anlatamadığım daha o kadar çok şey var ki.
sendeki olay çok kötü ama biyandan şanslısın.baban arkanda ve garanti mesleğin olacak hemşirelik.yaşın çok küçük canım bu yaşta dayak yeme.ayrıl ,herkes gibi üni bitir iş sahibi ol hayatını yaşaİyi günler herkese. Neresinden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Kısaca özetlemek istiyorum. Hayata 9 yaşında annemi kaybetmemle ve babamın evlenip boşanmalarıyla beni bastırmalarıyla başladım. Lise sona doğru arkadaşım vasıtasıyla eşimle tanıştık. O dönem babamla olan çalkantılar, benim cahilliğim ve herşey benim evlilik kararı almama neden oldu ve kaçarak evlendik. Herşeyin düzeleceğini sanmıştım ama yağmurdan kaçarken doluya tutulmuşum da farkında değilmişim !
Evlenmeden önce kayınvalidemle tanışmıştık. Çok iyi bi kadındı. Taa ki ben oraya gidene kadar. Babam ben kaçtıktan sonra pişman olduğunu geri dönmemi istedi ben dönmedim. Kayınvalidemler bize düğün yapmaya karar verdiler. Kaçtıktan 1 hafta sonra düğünümüz oldu. Herşey orda başladı. Takılarımız alındı, eşime takıları vermeyelim diye konuşurken kapıda bizi dinlediği için birden içeri dalıp gideceksen git babanın evine diye bağırmalar neler neler. Herşeye rağmen o düğün oldu, maalesef ki..
Kayınvalidemle olan promlemlerimiz çok arttı, bir arada oturduğumuzu söylememe gerek yok sanırım. Eşimin maaşını alıyolardı, elde avuçta ne varsa gitti. Kayınvalidemin beni hor görmesini hazmedemeyip üniversite sınavlarına hazırlanmaya karar verdim. O çalışmamam için ne kadar uğraşsada.. Yaklaşık 6 ay beraber durduktan sonra kvdemin hiç alakasız bi tartışmadan bana para için mi evlendin sen o.. demesiyle işte olan eşime telefon ederek ister gel ister gelme ben babamın evine gidiyorum dedim. Eşim ilk kez! sahip çıkarak beraber gidiyoruz babanı ara bize kira baksın dedi. Biz gitme kararı aldık. O hafta üniversite sınavım vardı. Ve ben iyi bi puan almıştım. Sonra biz geldik o karmaşada. Zaten eşyamız yoktu. Bi süre babamın yanında kalıp ev bulacaktık. Babamın maddi durumu iyi. Babam kaçtığıma onun sebep olduğunu, beni anlayamadığını vs söyleyerek seni okutmak için elimden geleni yapıcam dedi. Yurtdışında çalışıyodu. Siz bu evde kalın kira vermeyin fatura ödemeyin okulun içinde ben sana harçlığını vericem, eşinin çalıştığını biriktirip kendinize ev alırsınız dedi. Bizim ikamet ettiğimiz şehirle benim belki hata yaparak çıkmaz diye yazdığım üniversite birbirine çok yakın sayılmaz. Ama eşime yazarken sormuş olmama rağmen gidip gelmemde bi problem olmayacağını söylemişti. Hemşirelik kazandım ve okulum başladı. Ama eşim çok değişti. Sürekli üniversite seni değiştirdi, hiç bişeyi beğenmez, sinirlendiği zaman sofrada falansak çatal fırlatmalar, ya da eğer fikirlerimiz uyuşmuyosa kendi fikrini kabul ettirene kadar ellerimi bacaklarımı sıkıyo hatta ben tamam demesem morartıp kırana kadar devam edebilir. Benle ilgilenmemesinden bıktım. Bu konuda onla konuşmak istedim, ailesi konusunda da. 3 Konuşma çabalarımın sonucu 3 kez dayak yemem oldu. Boşanmak istiyorum ama doğru mu düşünüyorum bilmiyorum, hislerim törpülendi ama bi korku var içimde. Yaşım 21 bu arada.. Erken evlilik erken hüsran. Uzun oldu k.bakmayın arkadaşlar. Anlatamadığım daha o kadar çok şey var ki.
sen hala okuyormusun beki canimİyi günler herkese. Neresinden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Kısaca özetlemek istiyorum. Hayata 9 yaşında annemi kaybetmemle ve babamın evlenip boşanmalarıyla beni bastırmalarıyla başladım. Lise sona doğru arkadaşım vasıtasıyla eşimle tanıştık. O dönem babamla olan çalkantılar, benim cahilliğim ve herşey benim evlilik kararı almama neden oldu ve kaçarak evlendik. Herşeyin düzeleceğini sanmıştım ama yağmurdan kaçarken doluya tutulmuşum da farkında değilmişim !
Evlenmeden önce kayınvalidemle tanışmıştık. Çok iyi bi kadındı. Taa ki ben oraya gidene kadar. Babam ben kaçtıktan sonra pişman olduğunu geri dönmemi istedi ben dönmedim. Kayınvalidemler bize düğün yapmaya karar verdiler. Kaçtıktan 1 hafta sonra düğünümüz oldu. Herşey orda başladı. Takılarımız alındı, eşime takıları vermeyelim diye konuşurken kapıda bizi dinlediği için birden içeri dalıp gideceksen git babanın evine diye bağırmalar neler neler. Herşeye rağmen o düğün oldu, maalesef ki..
Kayınvalidemle olan promlemlerimiz çok arttı, bir arada oturduğumuzu söylememe gerek yok sanırım. Eşimin maaşını alıyolardı, elde avuçta ne varsa gitti. Kayınvalidemin beni hor görmesini hazmedemeyip üniversite sınavlarına hazırlanmaya karar verdim. O çalışmamam için ne kadar uğraşsada.. Yaklaşık 6 ay beraber durduktan sonra kvdemin hiç alakasız bi tartışmadan bana para için mi evlendin sen o.. demesiyle işte olan eşime telefon ederek ister gel ister gelme ben babamın evine gidiyorum dedim. Eşim ilk kez! sahip çıkarak beraber gidiyoruz babanı ara bize kira baksın dedi. Biz gitme kararı aldık. O hafta üniversite sınavım vardı. Ve ben iyi bi puan almıştım. Sonra biz geldik o karmaşada. Zaten eşyamız yoktu. Bi süre babamın yanında kalıp ev bulacaktık. Babamın maddi durumu iyi. Babam kaçtığıma onun sebep olduğunu, beni anlayamadığını vs söyleyerek seni okutmak için elimden geleni yapıcam dedi. Yurtdışında çalışıyodu. Siz bu evde kalın kira vermeyin fatura ödemeyin okulun içinde ben sana harçlığını vericem, eşinin çalıştığını biriktirip kendinize ev alırsınız dedi. Bizim ikamet ettiğimiz şehirle benim belki hata yaparak çıkmaz diye yazdığım üniversite birbirine çok yakın sayılmaz. Ama eşime yazarken sormuş olmama rağmen gidip gelmemde bi problem olmayacağını söylemişti. Hemşirelik kazandım ve okulum başladı. Ama eşim çok değişti. Sürekli üniversite seni değiştirdi, hiç bişeyi beğenmez, sinirlendiği zaman sofrada falansak çatal fırlatmalar, ya da eğer fikirlerimiz uyuşmuyosa kendi fikrini kabul ettirene kadar ellerimi bacaklarımı sıkıyo hatta ben tamam demesem morartıp kırana kadar devam edebilir. Benle ilgilenmemesinden bıktım. Bu konuda onla konuşmak istedim, ailesi konusunda da. 3 Konuşma çabalarımın sonucu 3 kez dayak yemem oldu. Boşanmak istiyorum ama doğru mu düşünüyorum bilmiyorum, hislerim törpülendi ama bi korku var içimde. Yaşım 21 bu arada.. Erken evlilik erken hüsran. Uzun oldu k.bakmayın arkadaşlar. Anlatamadığım daha o kadar çok şey var ki.
Yarın dilekçe vermeye gidiyoruz. Eşyalarını toplayıp gitti az önce. Ve şaka gibi. Sen mutlu olmayı hak ediyosun dedi. Ama niye bu kadar canım yanıyo bilmiyorum
sen cok akilli bir kizsin bak tatlim guzelce babanla konus git bosanma davasi ac esinle bugun konus atta o isten gelmeden guzelce onun valizini hazirla kapinin onune koy atta telefonda soyle valizin kapinin onunde de gitsin anasinin evineEvet 3.sınıftaym şu an
hic canin yanmasin onu allaha havele et emin ol seni cok guzel bir hayat bekliyo o kendi kaybeder ayrica seni sevmedigi laflarindan belli sen mutlu olmayi cok hakediyorsun seni sevmeyini istemeyeni sende istemeYarın dilekçe vermeye gidiyoruz. Eşyalarını toplayıp gitti az önce. Ve şaka gibi. Sen mutlu olmayı hak ediyosun dedi. Ama niye bu kadar canım yanıyo bilmiyorum
Hep bi kısıtlama. Makyaj yapma dedi zaten çok aram yoktu daha dikkat ettim. Parfüm sıkmıcaksın sıkarsan en fazla 2 kere. Başımda bekliyo çoğu zaman ne kadar ne yapıcam diye. Ama artık iş biraz çığrından çıktı. Balkona çıkmama bile karışıyo. E o zaman okula da gönderme ? Nasıl bi mantıktır bu. Elimden gelen herşeyi yapıp verdiğime inanıyorum. Ama ben ondan gelen ne gördüm. Koca bi hiç. Belki de daha bunu hazmedemiyorum. Bilmiyorum. Dengem bozuldu iyice
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?