Kızlar üzmeyin kendinizi.Bu hayatta en değerli şey sizsiniz.
Erkekler kadar ahmak bir canlı var mı acaba dünyada?Elindeki eşi hoş tutacağına yeni heyecanlar arıyorlar.Düşünmüyorlar ki yeni tanıştıkları insan da bir kadın.Bir süre sonra oda evlilik ısrarlarına başlayacak,sonra oda ilgi isteyecek,beklentileri olacak.Eşinden bir farkı kalmayacak.Halbuki eşine bir ay süpriz yapsa,onu gezdirse,hediyeler alsa evliliği kurtulacak.Ama yooooooooook paşalarımız başka kadınlarda boncuk buluyorlar
Yanımızda eşlerimiz olsada aslında hepimiz yalnızız şu hayatta.Bana birşey olsa birtek annem ,babam üzülür,onlarda kaç yıl hayatta olacaklar belli değil.Ben önce can,sonra canan diyenlerdenim.Benim eşim de sessiz,yola gelen bir tip ama ailesiyle olan sorunlarda o bile bana neler söyledi.Oysa bende eşim için çok fedakarlık yaptım.9yıllık çalışmam tüm birikimim gitti.Düğünümüzü ben yaptım,evimizi ben ve ailem kurduk.Buna rağmen biz maaşımızın yarısını hala onun ailesine ödüyoruz.Onun ailesi hiçbir özveri yapmazken yeri geldi biz aç kaldık.Sonunda anladım ki birgün ben bıktım gidiyorum dese (ki ben işten çıktım)ben ortada kalacağım.O yüzden önce "ben" demeyi öğrenmek lazım.Çalışıyor musunuz bilmiyorum ama önce iş için uğraşın.Bu devirde herşey maddi güç.Kadınlara destek olan birçok program var.Mesala işyeri açacaksanız kosgep gibi kurumlar evhanımlarına destek oluyor.Yada belediyeler ücretsiz kurslar açıyor.
Çocuklarımla ne yaparım demeyin.Ailemin karşı komsunun eşi öldü.Evleri inşaat halindeydi, adam kendisi yapıyordu evini.Kadın lise çağında 3 çocukla ortada kaldı.Evlere temizliğe gitti hergün.Evini 3 katlı apartmana dönüştürdü ve 2kızı ile 1 oğlunu evlendirdi.Hepsi kendi evinde oturuyorlar şuan.Bunların hepsini 7 yıl içerisinde yaptı.İmkansız diye birşey yok yeterki yapacak gücü kendinizde bulun.
Bende o hırsla birdaha iş aramadım. Siz böyle üzülüyorsunuz ya Allah bir kapıyı kapatırken bir kapıyı açıyor kızlar.Dua edin bol bol.Ben bunun örneğini çok gördüm.Ne zaman çaresiz kalsam,günlerce dertlenip ağlasam o haftanın sonunda hep iyi birşeyler oldu.
En son geçen yıl ocak ayında çok sıkıştık.Eşimin ailesi kiralarını(550)+faturalarını(350)+1100liralık kredilerini üstümüze yıktılar.Kendi kiramız 850.Eşim alıyor 3000.Hesap ortada büyük şehirde ne yiyip ne içeceğiz?Kartlardan boğulduk.6aylık evlilik işkenceye döndü.Dönem ortasında iş aradım mecburen ki ben bel fıtığından ayakta duramadığım için evlendiğim yaz işten ayrılmıştım.Özeldeki öğretmenler için başvurular genelde mayısta olur,ağustosta işe başlarız, ekimde ilk maaşı alırız.Çaresiz, her işe başvurdum çok ağladım o dönem.Maaş günü bir baktık ki 4 yıldır zam almayan eşime 1000liralık artış yapıldı.Sanki ben işe girmişim gibi oldu.O dönemde int.kablolu yayın gibi ana ihtiyaç olmayan şeylerden bile vazgeçmeyip bize ödeten ailesi utanmadan benim için "neden çalışmıyor" dediler hep.Bende çalışayım ki biraz daha sömürsünler bizi
Şimdi sizin durumunuzda olsam inanın şu iş bu iş demem 1 dakika durmam çalışır ucuzundan ayrı bir eve çıkarım.
Kimseden korkum olmaz,ucunda ölüm bile olsa donuna kadar isterim mahkeme de.Nasıl olsa öleceğiz birgün,ha bugün ha yarın farketmez benim için.Neden korkup siniyorsunuz ki?Gerekirse koruma isteyin.Panik buttonlar dağıtılıyor artık malum.
Hem madem o çucukları yaptılar afedersiniz ama bal gibi de nafaka ödeyecekler+size tazminat +düğün takılarınızı+evlilikte edinilen malların yarısını verecekler.Sonuna kadar ısrar edin.Gözünüz kara olsun biraz.
Siz böyle üzülüyorsunuz ya Allah bir kapıyı kapatırken bir kapıyı açıyor kızlar.Dua edin bol bol.Ben bunun örneğini çok gördüm.Ne zaman çaresiz kalsam,günlerce dertlenip ağlasam o haftanın sonunda hep iyi birşeyler oldu.
En son geçen yıl ocak ayında çok sıkıştık.Eşimin ailesi kiralarını(550)+faturalarını(350)+1100liralık kredilerini üstümüze yıktılar.Kendi kiramız 850.Eşim alıyor 3000.Hesap ortada büyük şehirde ne yiyip ne içeceğiz?Kartlardan boğulduk.6aylık evlilik işkenceye döndü.Dönem ortasında iş aradım mecburen ki ben bel fıtığından ayakta duramadığım için evlendiğim yaz işten ayrılmıştım.Özeldeki öğretmenler için başvurular genelde mayısta olur,ağustosta işe başlarız, ekimde ilk maaşı alırız.Çaresiz, her işe başvurdum çok ağladım o dönem.Maaş günü bir baktık ki 4 yıldır zam almayan eşime 1000liralık artış yapıldı.Sanki ben işe girmişim gibi oldu.O dönemde int.kablolu yayın gibi ana ihtiyaç olmayan şeylerden bile vazgeçmeyip bize ödeten ailesi utanmadan benim için "neden çalışmıyor" dediler hep.Bende çalışayım ki biraz daha sömürsünler bizi
Şimdi sizin durumunuzda olsam inanın şu iş bu iş demem 1 dakika durmam çalışır ucuzundan ayrı bir eve çıkarım.
Kimseden korkum olmaz,ucunda ölüm bile olsa donuna kadar isterim mahkeme de.Nasıl olsa öleceğiz birgün,ha bugün ha yarın farketmez benim için.Neden korkup siniyorsunuz ki?Gerekirse koruma isteyin.Panik buttonlar dağıtılıyor artık malum.
Hem madem o çucukları yaptılar afedersiniz ama bal gibi de nafaka ödeyecekler+size tazminat +düğün takılarınızı+evlilikte edinilen malların yarısını verecekler.Sonuna kadar ısrar edin.Gözünüz kara olsun biraz.
valla cnm cok doğru cok guzel konuşmussun..