kuzenımınde durumu farklı degıl.. senınle yasıt 90 dogumlu..18 yasında nısan 19 yasında evlılık 20 yasında anne oldu..
oglu var dünyalar tatlısı ama onun gözü görmüyor bırsey..tamam cocugunu sevıyor ama sıkılıyor.. cocuk aglayınca oda oturup aglıyor cünkü gücü kurumus ıyıce.. dermanı kalmamıs.. en güzel yasında koca ısten gelecek dıye yemek yetısdırmekle gecıyor cocugun uyukusu maması altını degısmesı..kendıne ayıracak vaktı kalmıyor..
tamam cocuk büyüyünce rahatlıcak ama sımdıkı genclıgı kalmıcak elınde..
malesef benımde sonum böyle görülüyor.. cogu türk kızının sonu gıbı.. ıstedıgın kdar konus ıstedıgın kadar dıren.. en fazla 1 aylıgına konu kapancak ve tekrar acılcak..
ınsan evlensemde kurtulsam dıyor bır yandan ama .ya yagmurdan kacarken doluya tutulrsam?? ya kurtulus olmazsa?
pff.. düsün düsün. b..ktur ısın.. hayırlısını nasıp etsın rabbım herkesın hakkında.. beklemekten gayrı care yok..