3,5 aylıkken kontrole gittiğimde amniyon sıvısının normalin alt sınırında olduğunu söylemişti doktorum.. bu çarşamba günüde gittiğimde suyumun yime az olduğunu üstelik böbreklerini ve mesanesini de göremediğini, o suyuda zaten bebeğin çişi lduğunu ve böbreklerinin yaptığını söyledi buda böbreklerini çalışmadığını ifade ediyordu... cuma günü de başka bir doktora gittim oda beni daha çok korkuttu" suyumun haddinden çok az olduğunu, 9 ay bile idare etmeyeceğini, en fazla 6,5 aylık olana kadar idare edeceğini kesin erken doğum olacak ve 28. haftadan sonra ancak yaşayabilir, öncesi yaşayamaz ve hatta ve hatta başının vücuduna oranla çok küçük olduğunu buda down sendromu olma ihtimalini çok üstünde oldğunu söyledi ve 24. haftadan sonra bebeği alamayız dedi... ve ben şuanda 23+1 olmuştum ve 1 haftam bile yoktu... düşünün taşının dedi... ve cuma gününe kadar kızımın kalp atışlarını hiç duymamştım kendi doktorumun ultrason cihazının hoparlörü kırık olduğu duyamamıştım... ve cuma günü ilk kez kalp atışlarını duydum ve doktor bana 1 hafta sonra çok geç olacak diyip bebeği alacağını söyledi düşünebiliyormusunuz sonra samsun'da kadın doğum konusunda prof. bir doktorun olduğunu duyduk ve hemen arabaya atladık samsuna geldik bugün ve o doktora gittik... doktor bütün organlarını en ince ayrıntısına kadar inceledi ve böbreklerini ve mesanesini gördüm dedi ve bize de gösterdi işte o anda ben ağlamaya başladım doktor canımı acıttığını sandı ve özür diledi ama bilmiordu ki bu yaşlar sevinç gözyaşlarının olduğunu...ve başınında normal değerlerde olduğunu söyledi her şeyi gözümün önündeki ekrandan göstererek anlattı ... 2 gündür döktüğüm gözyaşları haddi hesabı yok... bebeğimde hissetiki hep tekme atıp ben burdayım seni bırakmayacğım diyordu sanki... ağlarken de kalbi çok güzel atıyordu duysaydınız şimdi ben nasıl bebeğimi aldırarak kalbini durdururum diyordum... devamlı Yüce Allah'ıma dualr ettim "Allah'ım ne olur bir mucize olsun mucize yarat" diyordum... dualarım kabul oldu artık kızıma ve üce mevlama daha sıkı sarılacağım...