kızlar selam, ilişkilerle alakalı kafama takılan bir durum var. arkadaşlarla da konusu geçti bu akşam. sizlere de danışmak istedim, bende bir anormallik mi var çünkü merak ediyorum.
hani biz devam eden ilişkilerde ilgisiz davranan kişiler için genelde şey diyoruz; seven insan ilgi gösterir, seven insan çabalar, seven insan arar sorar, görüşmek için can atar falan. evet ilişki devam ederken bunlara sonuna kadar katılıyorum. peki sizce aynı görüş, ayrılıklardan sonra da geçerli mi? konu şuradan açıldı aslında, son sevgilim bana 2 ay gibi bir süre sonra çeşitli bahanelerle mesaj atıp sonunda ağzındaki baklayı çıkarıp özlediğini falan söylemişti. benim kesinlikle barışma niyetim olmadığı için buna tepkisiz kaldım. bunu arkadaş ortamında söylediğimde arkadaşlardan biri "yok ya sahiden özlemiş olsa bunca zaman sensiz yapamazdı, madem seviyor seven insan görmeden yapamaz, ayrılsa bile sensiz olamazdı" gibisinden konuştu. açıkçası iş işten geçtikten sonra gelen özledimin benim için de anlamı yok ama kafam şuna takıldı: sonuçta bu insandan ayrıldığım an benim de duygularım hemen bitmedi, evet zaman içinde azaldığı doğru ama ben bazı geceler gerçekten çok üzüldüm, yokluğunu hissettiğim, deli gibi özlediğim anlar da oldu ama ertesi gün hayatıma devam ettim, hiç ona mesaj atmadım, arama gereği duymadım, ay bi göreyim kapısında yatayım, çok seviyorum onsuz olamıyorum ruh hallerine bürünmedim. öyle ya da böyle yokluğuna alıştım ve bu süreçte ona yazmadım etmedim diye onu sevmediğim anlamına mı geliyor yani? bi duygu hissediyoruz diye ille de kontrolsüz olmak zorunda mıyız? sadece bu insan özelinde değil, geçen sene bana çok acı veren bir ilişkim oldu, o ayrılıkta daha fazla zorlandım aylarca unutamadım ama asla tek satır yazmadım, aramayı aklımın ucundan geçirmedim. bittiği an gerçekten bitme durumuna alışma sürecinde ona göre hareket eden, içinde ne yaşarsa yaşasın o kişiye adım atmayan biriyim. ille de çok seven/seven insan ayrılsa bile onsuz yapamaz, mutlaka ona bir adım atar, özlediyse söyler gibi bir mantık olabilir mi sizce? bu en son yazan exim için de öyle, çok sevseydi 2 ay ayrı kalamazdı, gerçekten özleseydi yazmadan duramazdı, mutlaka arardı sorardı gibi bir düşünce içinde değilim. sahiden özlediği halde bunca zaman yazmamış olabilir veya yoklamak için yazmış da olabilir. kimseyi bulamamıştır o yüzden yazmıştır da denebilir, ihtimaller sonsuz. ben daha genel bir yorum istiyorum... kendinizden pay biçin mesela, kendi ayrılıklarınızı düşünün. bana göre bir insan özlediği halde yazmayabilir sonuçta ortada bir ayrılık var. sizin düşünceniz nedir?
not: o kişiyle barışmam söz konusu değil, güvenim kalmadığı için ilişkinin sonu yok, umut vaat eden bir yanı yok zaten kendisi de yazmayı kesti. o kişiye bir umut beslediğimi düşünmenizi istemem yorum yaparken. yaşım 30 bu arada. bu ayrılık sürecinde yeni birileriyle tanışmadım, bir süre asla ilişki istemiyorum.
hani biz devam eden ilişkilerde ilgisiz davranan kişiler için genelde şey diyoruz; seven insan ilgi gösterir, seven insan çabalar, seven insan arar sorar, görüşmek için can atar falan. evet ilişki devam ederken bunlara sonuna kadar katılıyorum. peki sizce aynı görüş, ayrılıklardan sonra da geçerli mi? konu şuradan açıldı aslında, son sevgilim bana 2 ay gibi bir süre sonra çeşitli bahanelerle mesaj atıp sonunda ağzındaki baklayı çıkarıp özlediğini falan söylemişti. benim kesinlikle barışma niyetim olmadığı için buna tepkisiz kaldım. bunu arkadaş ortamında söylediğimde arkadaşlardan biri "yok ya sahiden özlemiş olsa bunca zaman sensiz yapamazdı, madem seviyor seven insan görmeden yapamaz, ayrılsa bile sensiz olamazdı" gibisinden konuştu. açıkçası iş işten geçtikten sonra gelen özledimin benim için de anlamı yok ama kafam şuna takıldı: sonuçta bu insandan ayrıldığım an benim de duygularım hemen bitmedi, evet zaman içinde azaldığı doğru ama ben bazı geceler gerçekten çok üzüldüm, yokluğunu hissettiğim, deli gibi özlediğim anlar da oldu ama ertesi gün hayatıma devam ettim, hiç ona mesaj atmadım, arama gereği duymadım, ay bi göreyim kapısında yatayım, çok seviyorum onsuz olamıyorum ruh hallerine bürünmedim. öyle ya da böyle yokluğuna alıştım ve bu süreçte ona yazmadım etmedim diye onu sevmediğim anlamına mı geliyor yani? bi duygu hissediyoruz diye ille de kontrolsüz olmak zorunda mıyız? sadece bu insan özelinde değil, geçen sene bana çok acı veren bir ilişkim oldu, o ayrılıkta daha fazla zorlandım aylarca unutamadım ama asla tek satır yazmadım, aramayı aklımın ucundan geçirmedim. bittiği an gerçekten bitme durumuna alışma sürecinde ona göre hareket eden, içinde ne yaşarsa yaşasın o kişiye adım atmayan biriyim. ille de çok seven/seven insan ayrılsa bile onsuz yapamaz, mutlaka ona bir adım atar, özlediyse söyler gibi bir mantık olabilir mi sizce? bu en son yazan exim için de öyle, çok sevseydi 2 ay ayrı kalamazdı, gerçekten özleseydi yazmadan duramazdı, mutlaka arardı sorardı gibi bir düşünce içinde değilim. sahiden özlediği halde bunca zaman yazmamış olabilir veya yoklamak için yazmış da olabilir. kimseyi bulamamıştır o yüzden yazmıştır da denebilir, ihtimaller sonsuz. ben daha genel bir yorum istiyorum... kendinizden pay biçin mesela, kendi ayrılıklarınızı düşünün. bana göre bir insan özlediği halde yazmayabilir sonuçta ortada bir ayrılık var. sizin düşünceniz nedir?
not: o kişiyle barışmam söz konusu değil, güvenim kalmadığı için ilişkinin sonu yok, umut vaat eden bir yanı yok zaten kendisi de yazmayı kesti. o kişiye bir umut beslediğimi düşünmenizi istemem yorum yaparken. yaşım 30 bu arada. bu ayrılık sürecinde yeni birileriyle tanışmadım, bir süre asla ilişki istemiyorum.
