evet acimi yasiyorum tamamen yas sureci diyebiliriz, ruhumu dinlendirmeye meditasyona basladim iyi geliyor fakat sonra yine bi duygu dalgasi beni kapip gorutuyor, icimdeki sevgi de ozlem de ayni yerinde, hic nefretim kinim yok, alisacak miyim yoksa ustesinden mi gelecegim bilmiyorum, umut etmek istemiyorum ama hala aklimda acaba tekrar olacak miyiz fikri de yok degil.. zamana biraktim, o en iyi terapi yonetimi degil mi?bu tarz durumlarda bişry yapılmaya çalışılması bana saçma geliyor. Acınızı yaşayın, gezeyim tozayım, arkadaşlara takılayım, adamı arayıp özür dileyeyim, kendimi hemen toparlayayım vs. Gerek yok ya. Biraz sakin kal bir şey yapma. Ruhunu dinlendir. Ben yoga ve meditasyonu çok seviyorum hele ki bu tarz duygusal yıpranmalarda
evet gercekten dediginiz gibi, yogun duygular icinde bagli oldugum bir iliskiydi. son 3 ayima bakinca icimdeki aci ozlem pismanlik vs hic gecmedi, her seyin bir zamani vardir gececek ama ah iste cok zor, sanirim biraz da beni onun gibi seven, benim onun gibi sevdigim biri olamayacak diye dusunmelerim de bana daha da pesimistik hissettiriyor, ama sanirim her terk edilenin hissettigi bu, ozellikle de iliskinin bitmesinden kendisini suclu goruyorsaYoğun duygunun olduğu, bağlı olunan bir ilişkiyi atlatmak için 3 ay çok uzun bir süre değildir belki de. Of arkadaşlar herkesin ayrılık acısını atlatma süreci aynı gidecek diye bir kural yok. Benim de eski sevgilimden ayrılma sürecim çok sancılıydı aylarca acı çekmiştim ama insan bir gün yavaş yavaş düzelmeye odak noktasını değiştirmeye başlıyor ve inanın bu doğru zaman geldiğinde kendiliğinden oluyor. Şu an yas sürecinizi yaşayın ağlayın, üzülün ama geçeceğini hayatınıza çok farklı fırsatlar çıkacağını bilin. İçten içe umut aşılayın kendinize sadece.
Ben bugün boşandım.Herkese Merhaba, umarim iyisinizdir ve tecrubelerinizle bana da sifa olursunuz :) 2 yillik iliskim yaklasik 3 ay once bitti..Cok sevdigim, sevildigim, onunlayken mutlu oldugum bir iliskiydi. Ama ben son zamanlarda kendimi bunalmis, rutinden bikmis, kendimle bile mutlu hissetmiyordum ve bunu iliskimize de yansittim. Surekli yorgundum, tahammulsuz, sinirli, umursamaz.. Bunlari yazarken bile o kadar kotu hissediyorum ki kendimi.Bazen bu iliskinin bir sonu yok diye dusunurdum ve bunu dusunmek de sanirim omuzlarima tasimakta zorlandigim yukleri koyuyordu, birbirimize gore olmadigimizi, baska biriyle daha mutlu olacagini dusunurdum, yetistirilme sekillerimiz farkliydi, bazi deger yargilarimiz vs ama yine de cok sevdim onu, o da beni..Alistim, baglandim. Bizim sonumuz yok diye dusundugum icin daha negatif ve yorgun bi psikolojideydim sanirim, bu yuzden yaptigim hatalari o an farkedemedim. Yani daha anlayisli, daha sakin, daha pozitif bir kadin olabildirdim aslinda. Ileriye daha mutlu bir sekilde bakabilirdim. Gelecegi planlamaktansa daha cok ani yasamak istedim, O nasil biriydi derseniz, iliskimiz guzeldi sadece son zamanlarda yani son 4-5 ay bu sekildeydik, Daha az zaman ayirdik birbirimize sorunlarimizi oturup acik yureklilikle konusmadik, ben kafamda bana agir gelen, gelecekle alakali endiselerimi hic soylemedim, Zaten ben kendime de itiraf edemiyordum ki.. Kactim hep.. Ahmak ben, kendime o kadar kiziyorum ki. her neyse ben paramparcayim su an.3 ay kadar once bana artik bir gelecegi gormedigini, mutlu olmadigini soyledi ve gitti, giderken soyledigi bazi seyler bana hayatinda baska biri oldugu izlenimini verdi ama o anin sokuyla sormadim, aradan zaman gectikce sarfettigi cumlelerin anlami kafama dank etmeye basladi..Ben yeterince insan tanidim tarzi cumleler kurmustu :) Gecmisten birine gitti sanirim :) Ilk hafta ozur diledim aradim ama baktim gercekten istemiyor, biraktim. 3 aya yakindir hic bir sekilde iletisime gecmedim. Ben surekli kendimi suclar vaziyetteyim, hep benim yuzumden oldu ben mahvettim modunda geziyorum, onu da idealize ediyorum bunun bilincindeyim aslinda ama sanki hayatimin aski ellerimden kaydi gitti ben tutamadim diye.. Ozellikle regl zamanlarimda o duygu yukuyle bas edemiyorum, o kadar cok agliyorum ki ben bile sasiriyorum hala ayni siddettle nasil uzulebiliyorum diye. Kendimle bas edemiyorum. Ne istedigimi soracak olursaniz inanin karmakarisigim, onu istiyorum, bensiz mutluysa oyle kalsin istiyorum, kendimi suclu hissetmek istemiyorum, hatalarimi telafi etmek istiyorum, daha fazla dusunmek istemiyorum vs vs vs Bana fikirlerinizle, yorumlarinizla yol gosterir misiniz? Kendimi daha fazla suclayarak harap edersem sanirim sagligim da bozulacak..
ne yapcaz böyle bende ağlıyorum kendimi tutamıyorum az zamanda geçmiyorki niye unutamıyoruzBurda size şimdi çok klişe tavsiyeler gelecek hazır olun.Kursa git, turlara katıl, kendini sev,adam seni istemiyor hayatına devam ediyor tarzı.Bunları yapacak enerjiniz yoktur muhtemelen.Ben 6 ay önce ayrıldım dün arkadaşlarımla tiyatroya gittik.Evde hazırlanırken bir ağlama krizi geldi tutamıyorum kendimi en son babam öldügünde böyle ağlamıştım.Psikolojik destekte alıyorum ama faydası bir yere kadar.
Hayatıma girmek isteyen birileri oldu ama içimden gelmiyor zorlamadım.6 ay geçip acının hiç dinmemiş olması artık beni daha çok strese sokmaya başladı.
Size bir tavsiye yada çözüm önerim yok sanırım tek çıkar yol ZAMAN.
Ben de eski sevgilimden ayrılırken beni kimse onun kadar sevmez, nazımla uğraşmaz diye düşünüyordum ama hiç öyle olmuyormuş merak etme tecrübeyle sabit. Acım azalmıyor diye de hiç kafana takma üç ay gerçekten kısa bir süre ben çok daha uzun bir süre acı çektim, geçiyor.evet gercekten dediginiz gibi, yogun duygular icinde bagli oldugum bir iliskiydi. son 3 ayima bakinca icimdeki aci ozlem pismanlik vs hic gecmedi, her seyin bir zamani vardir gececek ama ah iste cok zor, sanirim biraz da beni onun gibi seven, benim onun gibi sevdigim biri olamayacak diye dusunmelerim de bana daha da pesimistik hissettiriyor, ama sanirim her terk edilenin hissettigi bu, ozellikle de iliskinin bitmesinden kendisini suclu goruyorsa
Size kendinizi hatalı hissettiren nedir ki insan oğlu depresifte olabilir gerginde olabilir birliktelik ideal düzeyde tolere etmektir zaten, e sonunuzuda goremiyormussunuz ,eminim haklı sebepleriniz vardır üzülmeyin siz simariklik yapmadınız bitmesi gerekiyordu ve bitti güzel anlarınızı mutlu bir anı olarak arada hatırlayın yeter.. emin olun gecicek..Herkese Merhaba, umarim iyisinizdir ve tecrubelerinizle bana da sifa olursunuz :) 2 yillik iliskim yaklasik 3 ay once bitti..Cok sevdigim, sevildigim, onunlayken mutlu oldugum bir iliskiydi. Ama ben son zamanlarda kendimi bunalmis, rutinden bikmis, kendimle bile mutlu hissetmiyordum ve bunu iliskimize de yansittim. Surekli yorgundum, tahammulsuz, sinirli, umursamaz.. Bunlari yazarken bile o kadar kotu hissediyorum ki kendimi.Bazen bu iliskinin bir sonu yok diye dusunurdum ve bunu dusunmek de sanirim omuzlarima tasimakta zorlandigim yukleri koyuyordu, birbirimize gore olmadigimizi, baska biriyle daha mutlu olacagini dusunurdum, yetistirilme sekillerimiz farkliydi, bazi deger yargilarimiz vs ama yine de cok sevdim onu, o da beni..Alistim, baglandim. Bizim sonumuz yok diye dusundugum icin daha negatif ve yorgun bi psikolojideydim sanirim, bu yuzden yaptigim hatalari o an farkedemedim. Yani daha anlayisli, daha sakin, daha pozitif bir kadin olabildirdim aslinda. Ileriye daha mutlu bir sekilde bakabilirdim. Gelecegi planlamaktansa daha cok ani yasamak istedim, O nasil biriydi derseniz, iliskimiz guzeldi sadece son zamanlarda yani son 4-5 ay bu sekildeydik, Daha az zaman ayirdik birbirimize sorunlarimizi oturup acik yureklilikle konusmadik, ben kafamda bana agir gelen, gelecekle alakali endiselerimi hic soylemedim, Zaten ben kendime de itiraf edemiyordum ki.. Kactim hep.. Ahmak ben, kendime o kadar kiziyorum ki. her neyse ben paramparcayim su an.3 ay kadar once bana artik bir gelecegi gormedigini, mutlu olmadigini soyledi ve gitti, giderken soyledigi bazi seyler bana hayatinda baska biri oldugu izlenimini verdi ama o anin sokuyla sormadim, aradan zaman gectikce sarfettigi cumlelerin anlami kafama dank etmeye basladi..Ben yeterince insan tanidim tarzi cumleler kurmustu :) Gecmisten birine gitti sanirim :) Ilk hafta ozur diledim aradim ama baktim gercekten istemiyor, biraktim. 3 aya yakindir hic bir sekilde iletisime gecmedim. Ben surekli kendimi suclar vaziyetteyim, hep benim yuzumden oldu ben mahvettim modunda geziyorum, onu da idealize ediyorum bunun bilincindeyim aslinda ama sanki hayatimin aski ellerimden kaydi gitti ben tutamadim diye.. Ozellikle regl zamanlarimda o duygu yukuyle bas edemiyorum, o kadar cok agliyorum ki ben bile sasiriyorum hala ayni siddettle nasil uzulebiliyorum diye. Kendimle bas edemiyorum. Ne istedigimi soracak olursaniz inanin karmakarisigim, onu istiyorum, bensiz mutluysa oyle kalsin istiyorum, kendimi suclu hissetmek istemiyorum, hatalarimi telafi etmek istiyorum, daha fazla dusunmek istemiyorum vs vs vs Bana fikirlerinizle, yorumlarinizla yol gosterir misiniz? Kendimi daha fazla suclayarak harap edersem sanirim sagligim da bozulacak..