- 5 Eylül 2012
- 462
- 288
- 103
- Konu Sahibi Aysehatun34
- #1
Hanımlar merhaba.. Benim 3 senelik bir birlikteliğim var. Erkek arkadaşımın aile yapısı ve benim aile yapım birbirinden uzak, yani görüş farklılıkları var. Benim bu konularda net fikirlerim yok. Yanı şucuyum bucuyum diyemiyorum. Çok anlamlı gelmiyor bana böyle şeyler.. İnsanları karakterleri yüzünden seviyorum, kimsenin fikrini inancını sorgulamadan seviyorum.
Fakat erkek arkadaşım bu konuda biraz katı.. Eskiden sabahlara kadar tartışırdık bu sebeplerle. Çok ağlardım çok üzülürdüm. Bu sorunumu hiçkimseye anlatamadım bu zamana kadar, çünkü anlatsam ayrıl gitsin diyeceklerdi, kestirip atacaklardı.. Ama ben onu seviyorum bu sebeple kimsenin onun hakkında kötü düşünmesini istemedim. Yaşadıgım şeyleri içime attım, sustum..
Daha sonra tartışıp kavga ederek biryere varamadıgımızı anladım ve onu rahatsız edecek şeyler söylememeye karar verdim, alttan aldım diyebilirim. Aynı şekilde oda çok fazla uzatmamaya çalıştı. Bu sayede tartışmalarımız eskiye göre çok azaldı. Ama sonuçta her ikimizin de fikirleri değişmedi bunu ikimiz de biliyoruz..
Benim sorunum buradan sonra başlıyor arkadaşlar. Dün lise yıllarından samimi bi arkadaşım beni nişanına çağırdı bende gittim. 5 senelik birlikteligin sonunda kız istemeye geldiler fakat aileler o kadar sivri konuştular ki sizin gelenekleriniz şöyle, bizimki böyle diyerek kavga ettiler ve yüzükler takılmadan nişan bozuldu erkek tarafı çekip gitti...
Ben bu olaydan çok etkilendim, dün gece saatlerce uyuyamadım. Sabah kabuslarla sıçrayarak uyandım. Erkek arkadaşıma bu konuyu anlattım ne kadar korktugumu söyledim. Ama o öyle bir sorun yaşanmayacak dedi bana. Yine de ikna olamadım. Çünkü onun bazı konularda ne kadar hassas oldugunu biliyorum. Bana öfkesinden hiç tanımadıgı bir insanmışım gibi davrandıgı zamanları hatırladıkça gerçekten emin olamıyorum.. Çok üzgünüm..
Önereceğiniz her türlü fikire açığım, kuruntu mu yaptım bilmiyorum ama çok huzursuz hissediyorum kendimi. Sevgi her zorlugu yener diyorum, buna inanmak istiyorum. Bana olan sevgisinden de şüphem yok.. Yine de korkuyorum bunları yazarken bile..
Ben bu sebeplerden sevdiğim insandan vazgeçemem.. Ama ya o geçerse.. Bu düşünce içimi kemiriyor engel olamıyorum. Siz olsanız ne yapardınız, fikirlerinize ihtiyacım var. Hatalı oldugum yerler varsa her türlü eleştiriye de açığım, yeterki birşeyleri düzeltebileyim. Yardımcı olabilecek herkese şimdiden teşekkürler..
Fakat erkek arkadaşım bu konuda biraz katı.. Eskiden sabahlara kadar tartışırdık bu sebeplerle. Çok ağlardım çok üzülürdüm. Bu sorunumu hiçkimseye anlatamadım bu zamana kadar, çünkü anlatsam ayrıl gitsin diyeceklerdi, kestirip atacaklardı.. Ama ben onu seviyorum bu sebeple kimsenin onun hakkında kötü düşünmesini istemedim. Yaşadıgım şeyleri içime attım, sustum..
Daha sonra tartışıp kavga ederek biryere varamadıgımızı anladım ve onu rahatsız edecek şeyler söylememeye karar verdim, alttan aldım diyebilirim. Aynı şekilde oda çok fazla uzatmamaya çalıştı. Bu sayede tartışmalarımız eskiye göre çok azaldı. Ama sonuçta her ikimizin de fikirleri değişmedi bunu ikimiz de biliyoruz..
Benim sorunum buradan sonra başlıyor arkadaşlar. Dün lise yıllarından samimi bi arkadaşım beni nişanına çağırdı bende gittim. 5 senelik birlikteligin sonunda kız istemeye geldiler fakat aileler o kadar sivri konuştular ki sizin gelenekleriniz şöyle, bizimki böyle diyerek kavga ettiler ve yüzükler takılmadan nişan bozuldu erkek tarafı çekip gitti...
Ben bu olaydan çok etkilendim, dün gece saatlerce uyuyamadım. Sabah kabuslarla sıçrayarak uyandım. Erkek arkadaşıma bu konuyu anlattım ne kadar korktugumu söyledim. Ama o öyle bir sorun yaşanmayacak dedi bana. Yine de ikna olamadım. Çünkü onun bazı konularda ne kadar hassas oldugunu biliyorum. Bana öfkesinden hiç tanımadıgı bir insanmışım gibi davrandıgı zamanları hatırladıkça gerçekten emin olamıyorum.. Çok üzgünüm..
Önereceğiniz her türlü fikire açığım, kuruntu mu yaptım bilmiyorum ama çok huzursuz hissediyorum kendimi. Sevgi her zorlugu yener diyorum, buna inanmak istiyorum. Bana olan sevgisinden de şüphem yok.. Yine de korkuyorum bunları yazarken bile..
Ben bu sebeplerden sevdiğim insandan vazgeçemem.. Ama ya o geçerse.. Bu düşünce içimi kemiriyor engel olamıyorum. Siz olsanız ne yapardınız, fikirlerinize ihtiyacım var. Hatalı oldugum yerler varsa her türlü eleştiriye de açığım, yeterki birşeyleri düzeltebileyim. Yardımcı olabilecek herkese şimdiden teşekkürler..