Bizim bi akraba öyle yaptı. Oğlu geçindiriyo evi. Babada baslarında duruyo.Merhaba hanimlar,
8 bucuk senedir evliyiz, uzun süre cocugumuz olmadi, defalarca tüp bebek denedik, ücüzlere hamile kaldim sonunda, 24 haftalik erken dogum yaptim, birini kaybettik, 4 ay yogun bakimda kaldi diger ikisi, cok sükür hayattalar, su an bir bucuk yasindalar, yaramaz ama cok sükür saglikli iki yavrumuz var (birinin hafif sol tarafinda engeli var ama cok degil, fizik tedavi görüyoruz bol bol)
Esimle eskiden de tartisirdik ama normal evli insanlardan fazla degil, ama cocuklar oldu olali öyle siddetli kavgalarimiz oluyor ki, birbirimize giriyoruz adeta. Saygidan eser kalmadi, ikimiz de cirkinlesiyoruz ve nihayet herkesin gercek yüzü cikti ortaya. Cumartesi günü agza alinmayacak seyler söyledik birbirimize, yilan hikayesi misali burdan artik geri dönüs yok, en azindan benim acimdan.
Kendine bir ev bul ve cik git dedim, cocuklarimi birakip bir yere gitmem, burasi benim de evim dedi. Ben de asla evi terk etmem, cünkü bu ev icin cooooook caba sarf ettik. Baba evine dönmek söz konusu bile olamaz su an benim icin; ayri bir ev maddi olarak mümkün olabilir ama su an bir bucuk yasindaki ikizlere kendi basima bakamam. Annemler cok uzak degiller, arabayla 15-20 dakika mesafedeler, ama ne yalan söyleyim, öyle cok icli bir iliskimiz yok, hergün onlari görmek beni gerer…
Soracagim su ki: ayrilip yine de ayni evde devam yasanabilir mi? Esim iyi bir es degil belki bana göre ama cok iyi bir baba, cocuklar icin ölüyor ve onlara cok iyi bakiyor. Gözüm kapali cocuklari emanet edebilirim. Cocuklarimiz hastalandiginda mutlaka hastanelik oluyoruz, biri evde kaldiginda is yerinden izin alip esim bakiyor mesela. Geceleri uyandiklarinda da yardim eder, ev islerinde de, cocuk yedirmek icirmekte de - o yönden hicbir sorunumuz yok.
Ayni evde sadece anne baba iliskisini sürdürmemiz mümkün olur mu sizce? Su an kavgamiz cok taze, ama bunu fikir olarak sunmayi düsünüyorum.
Kanepede yatiyor, pisirdigimi yemiyor, cocuklar hakkinda konusuyoruz sadece. Bana göre böyle devam edebiliriz, bana dokunmasin yeter.
İlk aklıma gelen adam 3 ay sonra sevgili yaparsa, bunu kaldırabilecek misiniz?
Yine aynı evde yaşayacaksanız neden ayrılıyorsunuz ki? Aşırı saçma bir fikir. Boşanacaksanız evleri de hayatları da ayırmalısınız.
Erkekler bosaninca çocuklardan da bosaniyor.Iyi düşünün.Ayni evde iki yabanci olmak sizi daha kötü hale getirir.Hele bir de hayatina baska bir kadin girerse zaten gitmek ister..Büyük sorunlariniz yoksa terapi alabilirsiniz cift olarak.Allah yardımciniz olsun
Boşanmaya ne gerek var, arkadaş gibi yaşayın işte. Bence çocuklar varsa öyle tartıştım boşandım olayı şımarıklık. Siz de karşı taraf da biraz alttan alın insanlar neyi paylaşımıyor anlamıyorum. İş güç, ev işi, İki küçük çocuğun hastalığı, yedir giydir bakım, oynama derdinden zaten kavgaya mecal kalmaz. Nasıl anlaşmazlık yaşayacak kadar iletişimde olmaya zamanınız oluyor valla aklım almıyor. Üstelik bir de ortak acınız var, travmanızı birlikte sarmak yerine neden işleri zorlaştırıyor birbirinizi kırıyorsunuz? Keşke oturup çözüm bulsanız ikiniz karşılıklı.
Lütfen böyle düşünceleriniz olmasın. Zira erkeğe bişey olmuyor, hayatına bakıyor sizin hayatınız zindan oluyor. Her yolu deneyin, boşanmak son çare olsun. Bakın bir ev için uğraştım diyorsunuz, çocuklar için çok beklediniz, kaybınız acılarınız var. Kendinize zaman tanıyın. Siz yapıcı olun, iki tane evladınız var.Sanirim yanlis ifade ettim kendimi, bosanma olmayacak tabi, ona ailem de izin vermez. Kari koca iliskisi olmayacak aramizda, öyle diyeyim.
Eger iyice sapitir bir de sevgili yapmaya kalkarsa tabii ki de bavuluyla kendini kapi önünde bulur.
Esim destege karsi ama ben psikologa gitmeye basladim. Yeni basladim daha, yarin ikinci seansim, kavgamizdan bahsedecegim elbet. Esime göre deli sacmasi, psikolog da neymis diyor
Öyle de çok saçma. Eşiniz var ama evli gibi değilsiniz. Aranızda karı koca ilişkisi yok ev arkadaşı gibisiniz ama hayatınıza birini alamıyorsunuz.Sanirim yanlis ifade ettim kendimi, bosanma olmayacak tabi, ona ailem de izin vermez. Kari koca iliskisi olmayacak aramizda, öyle diyeyim.
Eger iyice sapitir bir de sevgili yapmaya kalkarsa tabii ki de bavuluyla kendini kapi önünde bulur.
sonsuza kadar cinsellik olmadan yaşabileceğinize inanıyor musunuz?Sanirim yanlis ifade ettim kendimi, bosanma olmayacak tabi, ona ailem de izin vermez. Kari koca iliskisi olmayacak aramizda, öyle diyeyim.
Eger iyice sapitir bir de sevgili yapmaya kalkarsa tabii ki de bavuluyla kendini kapi önünde bulur.
Aranızdaki bağı ortaya çıkarması için lütfen destek alın aile terapisi sorunun kaynağını çözecektir.Merhaba hanimlar,
8 bucuk senedir evliyiz, uzun süre cocugumuz olmadi, defalarca tüp bebek denedik, ücüzlere hamile kaldim sonunda, 24 haftalik erken dogum yaptim, birini kaybettik, 4 ay yogun bakimda kaldi diger ikisi, cok sükür hayattalar, su an bir bucuk yasindalar, yaramaz ama cok sükür saglikli iki yavrumuz var (birinin hafif sol tarafinda engeli var ama cok degil, fizik tedavi görüyoruz bol bol)
Esimle eskiden de tartisirdik ama normal evli insanlardan fazla degil, ama cocuklar oldu olali öyle siddetli kavgalarimiz oluyor ki, birbirimize giriyoruz adeta. Saygidan eser kalmadi, ikimiz de cirkinlesiyoruz ve nihayet herkesin gercek yüzü cikti ortaya. Cumartesi günü agza alinmayacak seyler söyledik birbirimize, yilan hikayesi misali burdan artik geri dönüs yok, en azindan benim acimdan.
Kendine bir ev bul ve cik git dedim, cocuklarimi birakip bir yere gitmem, burasi benim de evim dedi. Ben de asla evi terk etmem, cünkü bu ev icin cooooook caba sarf ettik. Baba evine dönmek söz konusu bile olamaz su an benim icin; ayri bir ev maddi olarak mümkün olabilir ama su an bir bucuk yasindaki ikizlere kendi basima bakamam. Annemler cok uzak degiller, arabayla 15-20 dakika mesafedeler, ama ne yalan söyleyim, öyle cok icli bir iliskimiz yok, hergün onlari görmek beni gerer…
Soracagim su ki: ayrilip yine de ayni evde devam yasanabilir mi? Esim iyi bir es degil belki bana göre ama cok iyi bir baba, cocuklar icin ölüyor ve onlara cok iyi bakiyor. Gözüm kapali cocuklari emanet edebilirim. Cocuklarimiz hastalandiginda mutlaka hastanelik oluyoruz, biri evde kaldiginda is yerinden izin alip esim bakiyor mesela. Geceleri uyandiklarinda da yardim eder, ev islerinde de, cocuk yedirmek icirmekte de - o yönden hicbir sorunumuz yok.
Ayni evde sadece anne baba iliskisini sürdürmemiz mümkün olur mu sizce? Su an kavgamiz cok taze, ama bunu fikir olarak sunmayi düsünüyorum.
Kanepede yatiyor, pisirdigimi yemiyor, cocuklar hakkinda konusuyoruz sadece. Bana göre böyle devam edebiliriz, bana dokunmasin yeter.
Ayrılacaksanız beyfendi gitsinMerhaba hanimlar,
8 bucuk senedir evliyiz, uzun süre cocugumuz olmadi, defalarca tüp bebek denedik, ücüzlere hamile kaldim sonunda, 24 haftalik erken dogum yaptim, birini kaybettik, 4 ay yogun bakimda kaldi diger ikisi, cok sükür hayattalar, su an bir bucuk yasindalar, yaramaz ama cok sükür saglikli iki yavrumuz var (birinin hafif sol tarafinda engeli var ama cok degil, fizik tedavi görüyoruz bol bol)
Esimle eskiden de tartisirdik ama normal evli insanlardan fazla degil, ama cocuklar oldu olali öyle siddetli kavgalarimiz oluyor ki, birbirimize giriyoruz adeta. Saygidan eser kalmadi, ikimiz de cirkinlesiyoruz ve nihayet herkesin gercek yüzü cikti ortaya. Cumartesi günü agza alinmayacak seyler söyledik birbirimize, yilan hikayesi misali burdan artik geri dönüs yok, en azindan benim acimdan.
Kendine bir ev bul ve cik git dedim, cocuklarimi birakip bir yere gitmem, burasi benim de evim dedi. Ben de asla evi terk etmem, cünkü bu ev icin cooooook caba sarf ettik. Baba evine dönmek söz konusu bile olamaz su an benim icin; ayri bir ev maddi olarak mümkün olabilir ama su an bir bucuk yasindaki ikizlere kendi basima bakamam. Annemler cok uzak degiller, arabayla 15-20 dakika mesafedeler, ama ne yalan söyleyim, öyle cok icli bir iliskimiz yok, hergün onlari görmek beni gerer…
Soracagim su ki: ayrilip yine de ayni evde devam yasanabilir mi? Esim iyi bir es degil belki bana göre ama cok iyi bir baba, cocuklar icin ölüyor ve onlara cok iyi bakiyor. Gözüm kapali cocuklari emanet edebilirim. Cocuklarimiz hastalandiginda mutlaka hastanelik oluyoruz, biri evde kaldiginda is yerinden izin alip esim bakiyor mesela. Geceleri uyandiklarinda da yardim eder, ev islerinde de, cocuk yedirmek icirmekte de - o yönden hicbir sorunumuz yok.
Ayni evde sadece anne baba iliskisini sürdürmemiz mümkün olur mu sizce? Su an kavgamiz cok taze, ama bunu fikir olarak sunmayi düsünüyorum.
Kanepede yatiyor, pisirdigimi yemiyor, cocuklar hakkinda konusuyoruz sadece. Bana göre böyle devam edebiliriz, bana dokunmasin yeter.
Cocuk için ev icin bu kadar sarf etmişken, evliliginiz için neden caba sarf etmiyorsunuz, bi sure uzak kalın veya aile danısmanları var oraya gidebilirsiniz, sizin tercihiniz tabi ama bana evliliginiz bir sans hak ediyor gibi geldiMerhaba hanimlar,
8 bucuk senedir evliyiz, uzun süre cocugumuz olmadi, defalarca tüp bebek denedik, ücüzlere hamile kaldim sonunda, 24 haftalik erken dogum yaptim, birini kaybettik, 4 ay yogun bakimda kaldi diger ikisi, cok sükür hayattalar, su an bir bucuk yasindalar, yaramaz ama cok sükür saglikli iki yavrumuz var (birinin hafif sol tarafinda engeli var ama cok degil, fizik tedavi görüyoruz bol bol)
Esimle eskiden de tartisirdik ama normal evli insanlardan fazla degil, ama cocuklar oldu olali öyle siddetli kavgalarimiz oluyor ki, birbirimize giriyoruz adeta. Saygidan eser kalmadi, ikimiz de cirkinlesiyoruz ve nihayet herkesin gercek yüzü cikti ortaya. Cumartesi günü agza alinmayacak seyler söyledik birbirimize, yilan hikayesi misali burdan artik geri dönüs yok, en azindan benim acimdan.
Kendine bir ev bul ve cik git dedim, cocuklarimi birakip bir yere gitmem, burasi benim de evim dedi. Ben de asla evi terk etmem, cünkü bu ev icin cooooook caba sarf ettik. Baba evine dönmek söz konusu bile olamaz su an benim icin; ayri bir ev maddi olarak mümkün olabilir ama su an bir bucuk yasindaki ikizlere kendi basima bakamam. Annemler cok uzak degiller, arabayla 15-20 dakika mesafedeler, ama ne yalan söyleyim, öyle cok icli bir iliskimiz yok, hergün onlari görmek beni gerer…
Soracagim su ki: ayrilip yine de ayni evde devam yasanabilir mi? Esim iyi bir es degil belki bana göre ama cok iyi bir baba, cocuklar icin ölüyor ve onlara cok iyi bakiyor. Gözüm kapali cocuklari emanet edebilirim. Cocuklarimiz hastalandiginda mutlaka hastanelik oluyoruz, biri evde kaldiginda is yerinden izin alip esim bakiyor mesela. Geceleri uyandiklarinda da yardim eder, ev islerinde de, cocuk yedirmek icirmekte de - o yönden hicbir sorunumuz yok.
Ayni evde sadece anne baba iliskisini sürdürmemiz mümkün olur mu sizce? Su an kavgamiz cok taze, ama bunu fikir olarak sunmayi düsünüyorum.
Kanepede yatiyor, pisirdigimi yemiyor, cocuklar hakkinda konusuyoruz sadece. Bana göre böyle devam edebiliriz, bana dokunmasin yeter.
Bir süre daha gitmeye devam et sen dr una esim gelmek istemiyor deyin belki bir onerısı olurEsim destege karsi ama ben psikologa gitmeye basladim. Yeni basladim daha, yarin ikinci seansim, kavgamizdan bahsedecegim elbet. Esime göre deli sacmasi, psikolog da neymis diyor
Aile terapistine gidin önce. Çok zorlu süreçler atlatmışsınız ikinizin de sinirlerinin bozulması çok normal ki hala küçük bebekleriniz.Merhaba hanimlar,
8 bucuk senedir evliyiz, uzun süre cocugumuz olmadi, defalarca tüp bebek denedik, ücüzlere hamile kaldim sonunda, 24 haftalik erken dogum yaptim, birini kaybettik, 4 ay yogun bakimda kaldi diger ikisi, cok sükür hayattalar, su an bir bucuk yasindalar, yaramaz ama cok sükür saglikli iki yavrumuz var (birinin hafif sol tarafinda engeli var ama cok degil, fizik tedavi görüyoruz bol bol)
Esimle eskiden de tartisirdik ama normal evli insanlardan fazla degil, ama cocuklar oldu olali öyle siddetli kavgalarimiz oluyor ki, birbirimize giriyoruz adeta. Saygidan eser kalmadi, ikimiz de cirkinlesiyoruz ve nihayet herkesin gercek yüzü cikti ortaya. Cumartesi günü agza alinmayacak seyler söyledik birbirimize, yilan hikayesi misali burdan artik geri dönüs yok, en azindan benim acimdan.
Kendine bir ev bul ve cik git dedim, cocuklarimi birakip bir yere gitmem, burasi benim de evim dedi. Ben de asla evi terk etmem, cünkü bu ev icin cooooook caba sarf ettik. Baba evine dönmek söz konusu bile olamaz su an benim icin; ayri bir ev maddi olarak mümkün olabilir ama su an bir bucuk yasindaki ikizlere kendi basima bakamam. Annemler cok uzak degiller, arabayla 15-20 dakika mesafedeler, ama ne yalan söyleyim, öyle cok icli bir iliskimiz yok, hergün onlari görmek beni gerer…
Soracagim su ki: ayrilip yine de ayni evde devam yasanabilir mi? Esim iyi bir es degil belki bana göre ama cok iyi bir baba, cocuklar icin ölüyor ve onlara cok iyi bakiyor. Gözüm kapali cocuklari emanet edebilirim. Cocuklarimiz hastalandiginda mutlaka hastanelik oluyoruz, biri evde kaldiginda is yerinden izin alip esim bakiyor mesela. Geceleri uyandiklarinda da yardim eder, ev islerinde de, cocuk yedirmek icirmekte de - o yönden hicbir sorunumuz yok.
Ayni evde sadece anne baba iliskisini sürdürmemiz mümkün olur mu sizce? Su an kavgamiz cok taze, ama bunu fikir olarak sunmayi düsünüyorum.
Kanepede yatiyor, pisirdigimi yemiyor, cocuklar hakkinda konusuyoruz sadece. Bana göre böyle devam edebiliriz, bana dokunmasin yeter.
Çocukları için ölüp biten, çok iyi baba olan birinin eşinin kıymetini bu kadar bilmemesi garip doğrusu.ilk defa bu mofeli görüyorum.Merhaba hanimlar,
8 bucuk senedir evliyiz, uzun süre cocugumuz olmadi, defalarca tüp bebek denedik, ücüzlere hamile kaldim sonunda, 24 haftalik erken dogum yaptim, birini kaybettik, 4 ay yogun bakimda kaldi diger ikisi, cok sükür hayattalar, su an bir bucuk yasindalar, yaramaz ama cok sükür saglikli iki yavrumuz var (birinin hafif sol tarafinda engeli var ama cok degil, fizik tedavi görüyoruz bol bol)
Esimle eskiden de tartisirdik ama normal evli insanlardan fazla degil, ama cocuklar oldu olali öyle siddetli kavgalarimiz oluyor ki, birbirimize giriyoruz adeta. Saygidan eser kalmadi, ikimiz de cirkinlesiyoruz ve nihayet herkesin gercek yüzü cikti ortaya. Cumartesi günü agza alinmayacak seyler söyledik birbirimize, yilan hikayesi misali burdan artik geri dönüs yok, en azindan benim acimdan.
Kendine bir ev bul ve cik git dedim, cocuklarimi birakip bir yere gitmem, burasi benim de evim dedi. Ben de asla evi terk etmem, cünkü bu ev icin cooooook caba sarf ettik. Baba evine dönmek söz konusu bile olamaz su an benim icin; ayri bir ev maddi olarak mümkün olabilir ama su an bir bucuk yasindaki ikizlere kendi basima bakamam. Annemler cok uzak degiller, arabayla 15-20 dakika mesafedeler, ama ne yalan söyleyim, öyle cok icli bir iliskimiz yok, hergün onlari görmek beni gerer…
Soracagim su ki: ayrilip yine de ayni evde devam yasanabilir mi? Esim iyi bir es degil belki bana göre ama cok iyi bir baba, cocuklar icin ölüyor ve onlara cok iyi bakiyor. Gözüm kapali cocuklari emanet edebilirim. Cocuklarimiz hastalandiginda mutlaka hastanelik oluyoruz, biri evde kaldiginda is yerinden izin alip esim bakiyor mesela. Geceleri uyandiklarinda da yardim eder, ev islerinde de, cocuk yedirmek icirmekte de - o yönden hicbir sorunumuz yok.
Ayni evde sadece anne baba iliskisini sürdürmemiz mümkün olur mu sizce? Su an kavgamiz cok taze, ama bunu fikir olarak sunmayi düsünüyorum.
Kanepede yatiyor, pisirdigimi yemiyor, cocuklar hakkinda konusuyoruz sadece. Bana göre böyle devam edebiliriz, bana dokunmasin yeter.
Aynı evde evli olmayarak yaşayacaksanız, adamın dişarıdaki hayatına niye karışacaksınız ki, erkeğin kendini durdurabileceğini mi sanıyorsunuz? Evde olsun, yardımcı olsun ama evlilik hayatımız olmasın diyorsanız ilginç bir yaklaşım olmuş. Sizin aranızdaki sorun ne, anlaşılmıyor. Çocuk sürecinin yıpratması mı, başka bir uyumsuzluk problemi mi?Sanirim yanlis ifade ettim kendimi, bosanma olmayacak tabi, ona ailem de izin vermez. Kari koca iliskisi olmayacak aramizda, öyle diyeyim.
Eger iyice sapitir bir de sevgili yapmaya kalkarsa tabii ki de bavuluyla kendini kapi önünde bulur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?