- 13 Nisan 2007
- 32.853
- 99.008
- 45
-
- Konu Sahibi Hebehubele
- #21
Bebeğine ve tüm hastalara Allahım acil şifalar versin inşallah.
evet kendime pıslık yapan kendim oldum bu adamla devam ederek . ben şöyle düşünüyorum çocuğu ona dogurmadim o benim canımdan bi parça .Bence kv deden çok kendinize pislik yapan siz olmuşsunuz.
Neden kendinizi bu adama layık görüp bir de çocuk yaptınız?
Her neyse sizin için bir şey diyemiyorum ama umarım çocuğunuz sorunsuzca bu problemli dönemi halleder
çok sevindim arkadaşınızın adına aynen bizde öyle sürekli kontrollerdeyiz bu kez ne çıkacak diye diye kendimi yiyorum fizik tedaviye başlayacağız bi ameliyat algılama işlemi var ondan sonra başlayacağız 3 ay altıda kalacak hatırlıyor musunuz bebek ne kadarlikken başlandı fizik tedaviçok geçmiş olsun ,çok iyi bir annesiniz, umarım eşiniz en yakında zamanda çok geç olmadan kıymetinizi anlar.
Benim çok yakın tanıdığımda doğumda aynı şeyi , hatta daha kötüsünü yaşadı , şu anda maşallah çok iyi. Bebeğin büyümesini beklemek çok zordu sürekli kontrolleri vardı, onlar ilk aylardan itibaren bebeği fizik tedaviye götürdü . Doktorun verdiği alıştırmaları her gün yaptılar. Sorun çıkmadı bebeklerinde ama çıksa da küçüklükten beri süre gelen tedavi olası etkileri minumuma'a indiriyormuş. Sizde gevşeklik için fizik tedaviye götürebilirsiniz. Ama söylediğiniz tablodan inanıyorum ki hiç birşeyi yok bebeğinizi yine de tedbirde fayda var.
amin inşallah sagolubBebeğine ve tüm hastalara Allahım acil şifalar versin inşallah.
Üzgünüm ama hiç sizin gibi düşünmüyorum..evet kendime pıslık yapan kendim oldum bu adamla devam ederek . ben şöyle düşünüyorum çocuğu ona dogurmadim o benim canımdan bi parça .
çok sevindim arkadaşınızın adına aynen bizde öyle sürekli kontrollerdeyiz bu kez ne çıkacak diye diye kendimi yiyorum fizik tedaviye başlayacağız bi ameliyat algılama işlemi var ondan sonra başlayacağız 3 ay altıda kalacak hatırlıyor musunuz bebek ne kadarlikken başlandı fizik tedavi
amin inşallah sagolub
amin çok teşekkür ederim yüreğinize sağlıkYine "Bir derdim var''da okuyup dertlendigim bi konu.
Seni hic tanimiyorum, hic bi topicte gormedim daha once. Ama sevdigim bi arkadasim bana anlatip dertlesiyormus gibi uzuldum
Allah bebise saglik sihhat versin.
Hic bir bebek cocuk hasta olmasin Allahim, olanlara da sifa ver. Amin
tabiki fikrinizi saygı duyarım. kötü anne baba ilişki göstermiyoruz zaten onun bilincindeyim beni hissediyor da olabilir bilemiyorum, ama ben bebeğime hep mutlu şarkılar söyleyen ve eglenmesini bilen bir anne izlenimi veriyorum olumsuz hiç bir düşüncemi duygumu hissimi ona yansıtmıyorum. önceden o yokken kafamı gömer uyurduman ağlardım saatlerce şimdi onu yapmaya fırsatım yok baktım bebeğim uyandı hemen heyecanla ve sevinçle alıyorum kucağıma oyunlar oynuyorum onunla guzel hayaller kurduğumu anlatıyorum. şükür mutlu bir bebek çok guleryuzlu huzursuz sürekli ağlayıp bunaltan bi bebek değil ,.kendim mutsuz olabilirim ama bebeğime bu durumu yansıtmam evet bu konuda kendimi güçlü gördüğüm tek durum bu annelik vasfiyla yüklenen bi durum sanırım.Üzgünüm ama hiç sizin gibi düşünmüyorum..
Mutsuz bir annesi var . Çocuk daha anne karnındayken bile annesinin hislerini hisseder , güvensizliğini ,mutsuzluğunu .
Sizin hamile olduğunuz andan bu yana çocuk hislerinizi hissediyor anlıyor ve buna göre bir ruh hali geliştiriyor .
Bunun için kimse mutsuz bir anneyi hak etmez . Kimse kötü bir ebeveyn ilişkisi içinde doğmayı hak etmez. Çocuğu onun için doğmadım diyorsunuz . Çocuğu kendiniz içinde doğamazsınız. Çocuk kendi başına bir birey .
ISRARLA ÇOCUK ÇOCUK ÇOCUK ! dediğimi hatırlamıyorum. bebek ilk evlendiğimizde çok istedikhevesimiz vardı anlamında söyledim vajinismus , sonra insanların konuşması bebek olmuyor mu diye bu yaraladı. hatırladığım kadarıyla siz bekarsiniz , yaşamadan dışarıdan henüz bekarken aynı sizin gibi çok kolay konuşuyordum, ben çektim çocuk çeksin mantığında neden olayım? bunun mantıklı açıklaması mi var ? varsa buyrun yapın bende bileyim . ailem arkamda bebeğimi tedavi ettirmeye maddi güçleri yetmez bunu söyledimi konuyu bir daha okuyun istersenizİsrarla çocuk çocuk çocuk... Ne gerek vardı ki zaten kötüymüş evliliğiniz. Ben çektim biraz da çocuk çeksin demek mi bu nedir yani?
Ailen arkandaymis. Çekme madem.
gördüler ama doktora çok güvenmiyorum alcilama sonrası yapılacak fizik tedavi dendibekliyorum inşallah geç kalmayızİki üç aylıktı.. bebeğin durumuna göre doktor kendi veriyor. belki sizde tedaviye lüzum bile görmezler..
teşekkür ederim bunu yazacağım bi kenara mantigimda hep bi var umarım pratiğe de dökebilirimSize kıymet vermeyen insanlara eşin gönlü olsun diye kıymet vermeyin.
Yıkın sizi çökerten bu düzeni.
Gördüğünüz gibi böyle de memnun edemiyorsunuz kimseyi.
Yılın 9 ayı küslük..
Madem kendiniz olun, sağlığınızdan gitmesin.
Evlilik de nereye varırsa varsın.
Eşinize de bu evlilikten vazgeçtiğinizi söyleyin.
Değişiminizle konuşun.
Parasını yiyin, kullanın.
Yavrunuz iyileşip, siz kendinize geldiğinizde de güle güle deyin.
Evladınıza acil şifalar dilerim.
Bebeğinizin son durumu nasıl?teşekkür ederim bunu yazacağım bi kenara mantigimda hep bi var umarım pratiğe de dökebilirim
derlerki bizde yeğin at çamura düşsede kalkar sen güçsüz hasta gibi göründükçe onlar hiç acımaz kendini toparla parasınada acıma ye sen depresif davrandıkça ne bebeğine faydan olur ne kendine onlar yine keyfine bakariyi akşamlar herkese
nasılsınız iyisinizdır inşallah.
ben iyi değilim baya baya kötüyüm hatta...
beni bilen bilir az çok konulardan falan .
neyse konum bu kez baslı başına kendimim .
farkettim de 1 buçuk yıldır falan aynayla haşır neşir olmamışım. hamilelik doğum derken . gözümün ucuyla şöyle az önce kendime bi baktım sonra daha ayrıntılı baktım gözlerime baktım vücuduma baktım kendimı tanıyamadım tanıyamıyorum artık aynalara bakmak fotoğraf çekilmek istemiyorum.
şimdiye kadar herşeye çok zor sahip oldum.
sevdim sevdiğim kişiyle evlenmek için 2 yıl ailemi ikna etmek için uğraştım.
evlendim sorunlar başladı vajinismus yaşadım aylarca . eşim tam bir anne düşkunuymus evliliğimizin ilk ayları ayri geçti . kv beni hiç istemedi eşim bunu hiç görmedi vajinismus yüzünden iyice aramız açıldı. tedavi olmak istiyorum dedim bana destek olmadı sadece anlayış gösterdi bekledi. ailemin desteğiyle tedavi oldum . çok soğukluk girdi araya sürekli kavgalar başladı yalan yok ilk seneler bebek sahibi olmayı çok istedim ama birliktelik olmayınca çocukta olmadı sonra eşim istemiyorum ben bu evliliğe çoçuk diye diye soğuttu beni . ailemle görüşmem hep sıkıntılı hep kavga gürültü bıktım. ailem de ailem diye tutturan bir eşim var . canı isteyince istedikleri olunca çocuğumuz olsun diyen istemeyince ve ben istediğini yapmayınvar istemiyorum diyip psikolojimi bozdu. bunca sene niye neden sabrettim bu adama bilmiyorum. çok çok çok çok sevdim . hayağımda tanıdım en mükemmel insan olarak tanıttı kendini bana sozlenene kadar da öyleydi. şimdi ise bebeğim oldu Rabbim büyük oda herşey yolundayken doğumda nefessiz kaldı nöroloji bi problem var ama ne hala çözilmedi fiziksel büyük ihtimalle diyorlar ama bilmiyorum kalça çıkık problemi var 2 kere ameliyat olacak . bebeğim doğduğundan beri hep bi problem çıktı şükür inanCli bir insanım dua edtekten başka hiçbirşey gelmiyor elimden. ağlıyorum sadece keşke bebeğim sağlıklı olsaydı diye . bakınca iyi görünüyor şükür hareketleri gülmeleri yerli yerinde fiziksel olarak çok hafif bir gevşeklik var gibi ama bilmiyorum 2 2 3 yaşına kadar gözetim de kalacak hastalık var mı teşhis edilecek.
hamiligimde hep salaklar yerine konuldum sustum panik atak hastayım atak geçiririm bebeğe bişey olur diye sustum içime attım. şimdi bebeğim doğduğu andan itibaren v olacak pislik hayatı zindan ediyor oğlunu doldurup gönderiyor. eşimse karaktersizin önünde gideni . hala nefes aldırmıyor bana üzüntülü sıkıntılı dinlemiyor. 1 yılın 9 ayı küs geçiyor evde suratlarından triplerindn bıktım artık. afedersiniz ota b..a surat yapıyor günlerce konuşmuyor. ailem yakın değil girusturmuyor konuşacak kimse yok bebeğin herseyiyle evle hep ben ilgileniyorum yoruldum artık göz altlarım mosmor saçlarımı ne kadar süredir açmıyorum farkettim yüzüm çökmüş 30 bil değilim henüz aynada 50 li yaşlarında bi ben gördüm kamburum çıkmış duruşum bozulmuş gözlerim dolu dolu kendime acıyan gözlerle bakıyorum. giyimine kusamim hevesim neşem hep gitmiş. götürmüş eşim benden hepsini. şöyle davranırsan seni mutlu ederim işte haketsen herşeyi iyisini yaparım , sen söyle yapsan söylemeyi bilsen böyle olmaz ben gezmek istiyorum ama sen haketmiyosin sen söylesn böylesin diye asagilamalarindan sıkıldım kamyoncu arkadaşı gibi muhabbet etmesinden daha bu yaşımda 3 yıldır bi aşkım bitene canım diye gerçekten eş gibi davranmaya hasret kalmışım . eş değil düşman her istediğini yaptım şimdiye kadar ailesiyld iyi bile geçiniyorum yaptıklarına karşılık yüzüne bakilmayacak insanlar oysaki . kendimi yapayalnız hissediyorum ailem arkamda bu arada. beni hiç sevmediler ben İstanbulda doğup büyüdüm diye onlar köylü diye benı ay kibarsiniz ay bu kadar nazik niye yetiştin diye asagiladilar hep farkettim ki bende onlar gibi kabasaba sürekli kavga eder gibi laf sokan direk kendimi savunmak için bağıran bi insan olmuşum. çok doluyum evladım ameliyat olcak annemiş istiyorum bi şeye ihtiyacım varsa bazen yetemiyorum cagiramiyorum annemi yanıma laf eder surat yapar diye eşim olcak mahluk gidip Kalamıyorum beni Nasıl buu kadar sindirdi bilmiyorum . annem hep sevgi dolu saygılı yetistirdi bizi babam çok çektirdi ama annem hep güçlüydü ne kendini ne bizi asla edilmedi tırnaklarıyla çalışıp kazandı hicbiseyde gözümüzu koymadı hiç yanlız bırakmadı bizi işi bile evde gece gündüz yaptı hep başımızda durdu . annem gibi anne olmayi guclu olmayi nasip etsin rabbim bNa kendime söz vermiştim annem gibi erkek kahrı cekmeyecektim ve wrkeklere acimayacaktim maddi yönden bi laf vardır erkekler anne değil eş isterler diye. olmadı hep tutumlulugu öğretmiş annem bize olmuyor har vurup harman savuramiyorum herşey ince ince hesap yapıyorum eşim fazla kazandığına eminim ama hep bu kadar kazanıyorum diyip yalan söylüyor. harcamak istesemde yapamıyorum. çok doluyum a dostlar.
boşanmak istiyorum çok istiyorum çok mutsuzum Asla istediğim hayatı Ysamiyorum hakkettiğim yerde değilim herkes biliyor mutsuz olduğumu. hele şu aynada kendimi gördükten sonra artık ne desem boş yıllar bana Asır gibi gelmiş ve yormuş. eski halime dönebilir miyim bilmiyorum . bebeğimin büyümesini bekliyorum şu ameliyatlafını olsun şu nöroloji problemi nedir ne boyuttadir diye 2 2 3 yaşını görmek lazım dediler . ayrılsam ailemin maddi durumu elvermez ben çalışsam annem baksa bakamaz sorun olursa bebeğimde bakıcı tutsam altından kalkamam çok karışığım o kadar duygusuz dipte umutsuzum gibi yoruldum çok çok yoruldum teselliye ihtiyacım var
Allah bebeğinize acil şifalar versiniyi akşamlar herkese
nasılsınız iyisinizdır inşallah.
ben iyi değilim baya baya kötüyüm hatta...
beni bilen bilir az çok konulardan falan .
neyse konum bu kez baslı başına kendimim .
farkettim de 1 buçuk yıldır falan aynayla haşır neşir olmamışım. hamilelik doğum derken . gözümün ucuyla şöyle az önce kendime bi baktım sonra daha ayrıntılı baktım gözlerime baktım vücuduma baktım kendimı tanıyamadım tanıyamıyorum artık aynalara bakmak fotoğraf çekilmek istemiyorum.
şimdiye kadar herşeye çok zor sahip oldum.
sevdim sevdiğim kişiyle evlenmek için 2 yıl ailemi ikna etmek için uğraştım.
evlendim sorunlar başladı vajinismus yaşadım aylarca . eşim tam bir anne düşkunuymus evliliğimizin ilk ayları ayri geçti . kv beni hiç istemedi eşim bunu hiç görmedi vajinismus yüzünden iyice aramız açıldı. tedavi olmak istiyorum dedim bana destek olmadı sadece anlayış gösterdi bekledi. ailemin desteğiyle tedavi oldum . çok soğukluk girdi araya sürekli kavgalar başladı yalan yok ilk seneler bebek sahibi olmayı çok istedim ama birliktelik olmayınca çocukta olmadı sonra eşim istemiyorum ben bu evliliğe çoçuk diye diye soğuttu beni . ailemle görüşmem hep sıkıntılı hep kavga gürültü bıktım. ailem de ailem diye tutturan bir eşim var . canı isteyince istedikleri olunca çocuğumuz olsun diyen istemeyince ve ben istediğini yapmayınvar istemiyorum diyip psikolojimi bozdu. bunca sene niye neden sabrettim bu adama bilmiyorum. çok çok çok çok sevdim . hayağımda tanıdım en mükemmel insan olarak tanıttı kendini bana sozlenene kadar da öyleydi. şimdi ise bebeğim oldu Rabbim büyük oda herşey yolundayken doğumda nefessiz kaldı nöroloji bi problem var ama ne hala çözilmedi fiziksel büyük ihtimalle diyorlar ama bilmiyorum kalça çıkık problemi var 2 kere ameliyat olacak . bebeğim doğduğundan beri hep bi problem çıktı şükür inanCli bir insanım dua edtekten başka hiçbirşey gelmiyor elimden. ağlıyorum sadece keşke bebeğim sağlıklı olsaydı diye . bakınca iyi görünüyor şükür hareketleri gülmeleri yerli yerinde fiziksel olarak çok hafif bir gevşeklik var gibi ama bilmiyorum 2 2 3 yaşına kadar gözetim de kalacak hastalık var mı teşhis edilecek.
hamiligimde hep salaklar yerine konuldum sustum panik atak hastayım atak geçiririm bebeğe bişey olur diye sustum içime attım. şimdi bebeğim doğduğu andan itibaren v olacak pislik hayatı zindan ediyor oğlunu doldurup gönderiyor. eşimse karaktersizin önünde gideni . hala nefes aldırmıyor bana üzüntülü sıkıntılı dinlemiyor. 1 yılın 9 ayı küs geçiyor evde suratlarından triplerindn bıktım artık. afedersiniz ota b..a surat yapıyor günlerce konuşmuyor. ailem yakın değil girusturmuyor konuşacak kimse yok bebeğin herseyiyle evle hep ben ilgileniyorum yoruldum artık göz altlarım mosmor saçlarımı ne kadar süredir açmıyorum farkettim yüzüm çökmüş 30 bil değilim henüz aynada 50 li yaşlarında bi ben gördüm kamburum çıkmış duruşum bozulmuş gözlerim dolu dolu kendime acıyan gözlerle bakıyorum. giyimine kusamim hevesim neşem hep gitmiş. götürmüş eşim benden hepsini. şöyle davranırsan seni mutlu ederim işte haketsen herşeyi iyisini yaparım , sen söyle yapsan söylemeyi bilsen böyle olmaz ben gezmek istiyorum ama sen haketmiyosin sen söylesn böylesin diye asagilamalarindan sıkıldım kamyoncu arkadaşı gibi muhabbet etmesinden daha bu yaşımda 3 yıldır bi aşkım bitene canım diye gerçekten eş gibi davranmaya hasret kalmışım . eş değil düşman her istediğini yaptım şimdiye kadar ailesiyld iyi bile geçiniyorum yaptıklarına karşılık yüzüne bakilmayacak insanlar oysaki . kendimi yapayalnız hissediyorum ailem arkamda bu arada. beni hiç sevmediler ben İstanbulda doğup büyüdüm diye onlar köylü diye benı ay kibarsiniz ay bu kadar nazik niye yetiştin diye asagiladilar hep farkettim ki bende onlar gibi kabasaba sürekli kavga eder gibi laf sokan direk kendimi savunmak için bağıran bi insan olmuşum. çok doluyum evladım ameliyat olcak annemiş istiyorum bi şeye ihtiyacım varsa bazen yetemiyorum cagiramiyorum annemi yanıma laf eder surat yapar diye eşim olcak mahluk gidip Kalamıyorum beni Nasıl buu kadar sindirdi bilmiyorum . annem hep sevgi dolu saygılı yetistirdi bizi babam çok çektirdi ama annem hep güçlüydü ne kendini ne bizi asla edilmedi tırnaklarıyla çalışıp kazandı hicbiseyde gözümüzu koymadı hiç yanlız bırakmadı bizi işi bile evde gece gündüz yaptı hep başımızda durdu . annem gibi anne olmayi guclu olmayi nasip etsin rabbim bNa kendime söz vermiştim annem gibi erkek kahrı cekmeyecektim ve wrkeklere acimayacaktim maddi yönden bi laf vardır erkekler anne değil eş isterler diye. olmadı hep tutumlulugu öğretmiş annem bize olmuyor har vurup harman savuramiyorum herşey ince ince hesap yapıyorum eşim fazla kazandığına eminim ama hep bu kadar kazanıyorum diyip yalan söylüyor. harcamak istesemde yapamıyorum. çok doluyum a dostlar.
boşanmak istiyorum çok istiyorum çok mutsuzum Asla istediğim hayatı Ysamiyorum hakkettiğim yerde değilim herkes biliyor mutsuz olduğumu. hele şu aynada kendimi gördükten sonra artık ne desem boş yıllar bana Asır gibi gelmiş ve yormuş. eski halime dönebilir miyim bilmiyorum . bebeğimin büyümesini bekliyorum şu ameliyatlafını olsun şu nöroloji problemi nedir ne boyuttadir diye 2 2 3 yaşını görmek lazım dediler . ayrılsam ailemin maddi durumu elvermez ben çalışsam annem baksa bakamaz sorun olursa bebeğimde bakıcı tutsam altından kalkamam çok karışığım o kadar duygusuz dipte umutsuzum gibi yoruldum çok çok yoruldum teselliye ihtiyacım var