ben çocukları pek sevmemekle beraber bir evlilikte aslında olması gereken birşeymiş gibi görüyorum..insan ne kadar severse sevsin karşısındakini ondan bir parça olunca sanki daha da iyi olcakmış gibi geliyor sevgide değişiklik olmaz ama ne biliyim işte daha yakınlaştırcakmış gibi görüyorum ama aynı zamanda ne kadar istesemde çocuk yapmayı pek düşünmüyorum.çünkü zaman o kadar kötüki en güvenlikli sitelerde bile otursan insan ister istemez bir şekilde şehir hayatına dahil oluyor.çocuğumu koruyamamaktan korkuyorum ve bir canlının sırf ben istedim diye doğup da bu hayatta acı çekmesinden korkuyorum..bu yüzden biraz zayıf karakterliyim ve sorunlarla başedemezmişim gibi geliyor..mesela en basitinden bir okul servisine bile güvenmiyorum.olcak olsuktan sonra heryerde olur ama içim rahat etmez illa kendim alıp kendim bırakmam lazım ama ben böye bir çocukluk yaşamadım ben çok rahaattım..zaman çok kötü insanlar çok kötü ve bu şartlar altında düzgün bir çocuk nasıl yetiştirilir hiç bir fikrim yok
insanın böyle kendini bilmesi tanıması çok güzelOooooo bayram günü kim güncellemiş teee fii tarihinde kalan konumu..:roflol:
Allahım şu mübarek günün yüzü suyu hürmetine isteyen,anne sıfatına layık olan her kadını anne yapsın inşallah...:Saruboceq:
Ben doğru bir karar verdiğime bir kere daha inandım bu sene..
Çocuk sevmiyor değilim..Ablamın kızına çok çok düşkünüm,her adımında peşindeyim,saçının telini bile korumaya çalışıyorum var gücümle..:1hug:
Ancak ben,bende ve kocamda bebek bakacak,çocuk yetiştirecek yetenek olduğuna inanmıyorum..Bunu bile bile dünyaya bir masum getirecek olursam günaha girerim diye düşünüyorum..:1closedeyes:
Kararım kesindir..
Allahımın işine karışılmaz,eğer ki bir kazaya kurban gitmezsek,anne olmayı asla düşünmüyorum..
eskiden severdim.. hayat şartları kötüye gittikçe kendimi tanıdıkça artık istemiyorum. hatta bir aralar had safhadaydı dua eder olmuştum kötü haber gördükçe allah bana evlat yüzü göstermsin doğurursam o gün öleyim diyordum.
ben istemiyorum çünkü krumlarda o kadar çok çocuk varki illaki güdülerim o kadar kuvvetlenirse ordan almak isterim. düşünüyorum da bir kere geldiğim şu dünyada 9 asy onu taşıyıpkendi zevklerimden vazgeçip ona sürekli masraf yapıpı büyütmek büyüynce oda kendi doğrularını yaşayıp gidecek oması kendi hayatını kurması tuhaf geliyor kendi aileme bile bakıyorum da yazık keşke çocuk yapmasaydılar diyorum kimse kendini eskitmeseydi. bazen uç noktalarda ve ağır düşünüyorum farkındayım ama elimde değil.
hayvanları daha çok seviyorum özellikler köpekleri... herşeyim onlar benim. sokakta bir çocuk yaşı kaç olursa olsun bir köpeği taşladığında bir köpek herhangi bir insan yüzünden öldüğünde yada acı çektiğinde tüm çocukların yok olmasını istiyoırum.
yeğenim var henüz 1 yaşında köpeklerime zarar verecek die aklım çıkıyor. ki köpeklerim büyük ırk ve evde besliyorum.
öyle cocuk gibi bakıyorum ki onlara aylık masraflarıda bir çok bebekten daha fazladır. ben onların böyle gözünün içine bakarken bir çocuğun zarar verebilme ihtimali dışarda gezerken çığlık atıp ürkütmeleri bile sinirimi bozuyor dengesiz buluyorum bir çok çocuğu. ve çocuk hiçç istemiyorum ama sevgilim sözlüm o kadar çok istiyor ki baba olmak...
benim doğurmayı pek istemediğimi bildiği için inşallah ileride fikri değişmezse çocuk elat edinebilirim. ama doğurmak mı allah korusun.
a.s.Sozluluk kismi olmasa ben yazdim diyebilecegim bir yazi olmus. Kopeklerim benim de var ve aklim cikiyor onlara birsey olacak diye. Sokaktakileri ise hic saymayalim, ki bir de sokakta yasayan hayvanciklara kotu muamele eden cocuklar var.
Ben sevmiyorum cocuk, istemiyorum da. Sorumlulugunu almak istemiyorum, o yukun altina girmek istemiyorum, bir cocuk emzirmek dusuncesi bana kabustan ote geliyor cogu zaman. Rahatini bozmak istemiyorsun diyen olabilir, dogurursam rahatim bozulmaz cunki cocugu da o dengeye oturtabilirim ama bu cagda, bu ulkede ve cumhuriyet degerlerinin git gide kayboldugu su gunlerde ben bu ulkeye bir cocuk daha getirip de onun geleceginden endise edemem. Yani her noktadan karsiyim cocuk sahibi olmaya...
bende cocuk sahibi olmayi düsünmüyorum...
yani evli degilim, evlensem bu fikrim degisirmi bilmiyorum ama simdilik böyle düsünüyorum....
benim icin cocuk sahibi olmak su hayattaki en büyük sorumluluktur...
bu kadar büyük bir sorumluluk beni korkutuyor acikcasi...
cocuklari sevmiyor degilim....
ama iyi bir anne olabilirmiyim, o cocugu mutlu edebilirmiyim, her istedigini verebilirmiyim bunlar beni cok düsündürüyor....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?