aranıza yeni katıldım arkadaşlar,takip ettiğim kadarıyla çok güzel bir dostluk örneği sergiliyorsunuz aranızda,çok çok anlamlı buldum ve üye olmaktan kendimi alamadım.benim nişanlımda gölcükte,gemide çalışıyor,sizlerinde bildiği üzere mesleğinin zorlukları var.6 aylık bir seyire gideceği için bu yaz düğün yapamıyoruz,hatta şuan başka bir seyirde,benim hep güçlü olmam gerektiğini vurguluyor fakat bu o kadar da kolay değil,zor oluyor,düzenli görüşmüyoruz,telefonda bile çok konuşamıyoruz,geleceğimizi dahi planlayamıyoruz,belirsizlik içinde olmak zor,tabiki herzaman bu durumumuza da şükür ama,çevremdeki hiç kimse beni anlamıyor
ben bundan 5 ay öncesine kadar hafta sonu çalışılan bir eğitim kurumundaydım sırf hayatımız düzene girsin diye işten ayrılarak,ileri de tayin durumumuz olduğu ve devlete geçmem gerektiği için sınava hazırlanmaya başladım,ama o gemi görevimi bırakmak istemiyor,karaya geçmek istemiyor,buna hep saygı duyuyorum ama bizden gidiyor işte
bunları nişanlıma yansıtmayınca da ben psikolojik olarak çöküyorum,ne yapmam gerektiğini,neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyorum artık.geçen bir hafta boyunca telefonunu açmadım,mesajlarına cevap yazmadım,sonra ne olduğunu anlamak için istanbula geldi bir hafta sonra,bu konulardan bahsettim,gitmeni istemiyorum dedim,oda görev olduğu için gidicem dedi,nişanı atıp ailelere söyleyelim o zaman bile dedik,sonra o kötü oldu ağlamaklı felan ikna etmeye çalıştı,beni hayatta en çok sevdiğim insanla,vatanım arasında seçim yapmak zorunda bırakma dedi
ama diğer durumdada ben çok kötü oluyorum,kötü olanda nişanlımın herşeyi normalleştirmesi,elinden geleni yapıyor kopuklukları kapatmak için hep destekçi ama yinede çok zor bir durum.arkadaşlarıma bunları anlatınca,kendileri için şükrediyorlar iyiki bizim böyle bir nişanlımız yok diye
ınsanların dusuncelerıne göre yaşayan biri degılım ama keşke beni biraz olsun anlayan olsa