aşk bu mu sahi?

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...

sorusorucam .!.:

Okuyunca sadece şunu yazmak istedim ne kadar olgun bir kadınsın

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Aşkın gerçeği, sahtesi yok ki. Sizin için, onunla olan paylaşımlarınızı unutacak ve sindirecek kadar zaman geçmemiş henüz.

Genişletmek için tıkla...

Nillev .!.:

O sizi hala unutamamış olsaydı bir şekilde sizi aramaz mıydı?Aslında ilginizi çeken bir başkası olsa o aklınıza gelmeyecek.Ben denenmişin tekrar olacağına pek inanmıyorum.Gençsiniz.Daha neler neler çıkar karşınıza.Belki de onun da hayatında biri vardır.Yine de sizin kararınız.

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

aslında bunu da biliyorum seven erkek arar, duramaz diye. ama bir önceki gelişinde zaten geri çevirdiğim için belki de o da sevseydi o gelirdi diyordur. hayatında biri de olabilir çok haklısınız

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

aslında bunu da biliyorum seven erkek arar, duramaz diye. ama bir önceki gelişinde zaten geri çevirdiğim için belki de o da sevseydi o gelirdi diyordur. hayatında biri de olabilir çok haklısınız

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...

niloya_bak .!.:

IYi de, adam 9 ay sonra yazmis, siz adami reddetmissiniz. Hala ne bekliyorsunuz adamdan? Koleniz olmasini mi?

Genişletmek için tıkla...

civilenginar .!.:

merhabalar hanımlar,
buraya ne zaman yazsam bana yardımcı oldunuz belki bu derdime bir teselli bulurum diye bu saate bu konuyu açmak istedim.
23 yaşında mesleğimi elime almış bir kadınım. bundan 1,5 sene evvel bir ilişkim bitti. gerçekten çok sevdiğim karşı taraftan da çok sevildiğimi hissettiğim her noktasıyla içime sinen bir ilişkiydi. karakter, kültür, meslek, bakış açısı, aile yapısı gibi. karşı tarafın uzak mesafeye gitmesi, 1 yıla yakın memuriyet eğitimi, onun zor süreci ve benim tez sürecim birleşince biraz tahammül sınırlarımızı zorladık ve ayrıldık.
bu ayrılığın akabinde yaklaşık 6 ay ben kimseyle konuşmadım kendimi mesleğime, mezuniyetime, stajlarıma verdim. bu süre içinde hayatıma dahil olmak isteyen birkaç kişi olduysa da her birini geri çevirdim. aklımda hâlâ başkası varken kimseye umut vermemekti niyetim. flörtöz davranışlara bile izin vermedim.bu süreçte onu çok özledim ama ikimiz de adım atmadık, aylarca hiç haber almadık birbirimizden.
ayrıldıktan 9 ay sonra karşı taraftan bir hamle geldi ama gerek burada aldığım fikirler olsun gerekse kendi hislerim ile her ne kadar sevsem de kabul etmedim geri dönme isteğini. hayatımı bir yola sokmaya çalışırken yeniden gelmesi ve aklımın yine o tarafa kayması bir süre düzenimi sekteye uğrattı.
bu süreçte hala kimseyle konuşmuyor, adının geçtiği yerde çok üzülüyordum. en azından gerçekten düzgün izlenim veren birkaç kişiye şans vermek istediğimde ise insanlara kulp bulmaya, muhabbeti sarmıyor, çok ilgi bekliyor, kültürlerimiz farklı diyerek flört aşamasında sonuçlanmadan öylece havada kalıyor.
acaba çok mu şey istiyorum ya da herkeste o kişiyi aradığımdan mı kimseye kanım ısınmıyor anlamıyorum.. ben de sevmek istiyorum, sevilmek istiyorum, bazı yükleri de bir kişiyle anlatıp paylaşmak belki derdime ortak olsun istiyorum..
ben bu insanı nasıl unutabilirim? hiç haber almıyorum, yaşadığını bile bilmiyorum, stalk yapmıyorum.. bu bir takıntı mı bunu da anlamıyorum. ya da gerçek aşk bu mu? aklımız böyle takılı kaldıysa belki de doğru kişi o olduğundan mıdır? yoksa ben imkansızı mı arıyorum?
yorumlarınızı okuyor ve vakit buldukça cevaplıyor olacağım. çok teşekkür ediyorum şimdiden yorumlarınız için

Genişletmek için tıkla...