- 23 Mart 2013
- 1.075
- 258
- 123
- 26
- Konu Sahibi WomanAndProud
-
- #1
Merhabalar.
Fikir almaya geldim, kafamı toparlayamıyorum çünkü. Özet olarak kendimi anlatayım, bazı konularda çok ince düşünen, düşünmekten kafayı yiyen, arada motoru yaktığım için de alakasız şeylerden saçmasapan sonuçlar çıkarıp kendini boşuna üzen bir insanım. Özellikle şimdi anlatacağım konuda bunu çok yapıyorum.
20 yaşım bitmek üzere, üniversite 3.sınıf öğrencisiyim. Yaklaşık 2-2.5 yıldır ilgimi çeken birisi var sınıfımda, ama ben öyle böyle yanık değilim bu şahısa. Kendisi kızlarla pek muhabbet etmez, biraz da bu konularda utangaç birisi sanırım, genel olarak da sessiz bir çocuk zaten, o yüzden çok muhabbetimiz yok.
Onun da benden hoşlanıyor olma ihtimali olduğunu düşünüyorum, nerden bu kanıya vardığımı anlatmam çok uzun sürer geçiyorum o yüzden. Fakat ben sürekli kendimi geri çektim nerdeyse. Ben adım atmaya çalıştığımda da o aynı şeyi yaptı, aynı frekansa gelemedik bir türlü. Sürekli kendi çapımda bir şeyler bulup kendimce ona kızıyorum, olacağı varsa bile olmasını engelliyorum, her şeyden bir anlam çıkarmaya çalışıp gereksiz yere üzülüp kafa yoruyorum. Sanırım korkuyorum, hatta sanırım değil gerçekten korkuyorum. Birlikte olursak onu kaybetme şansım doğuyor çünkü, onun tarafından kırılmaktan korkuyorum.
Ama bir karar verdim, hayat kısa. Zaten şurda 1 sene sonra birbirimizi görmeyeceğiz bile, kafamı saçmasapan düşüncelerden arındırmaya ve bir adım atmaya karar verdim (adım atmaktan kasıt açılmak değil, sohbet muhabbet gibi küçük adımlar vs). Olacaksa olsun olmayacaksa olmasın, ama kafam rahatlasın en azından. Düşünerek beynimi yakmayayım, olmazsa bile en azından elimden geleni yapmış olurum dedim.
Dedim ama, nasıl adım atacağım ki şimdi ben
Fikir almaya geldim, kafamı toparlayamıyorum çünkü. Özet olarak kendimi anlatayım, bazı konularda çok ince düşünen, düşünmekten kafayı yiyen, arada motoru yaktığım için de alakasız şeylerden saçmasapan sonuçlar çıkarıp kendini boşuna üzen bir insanım. Özellikle şimdi anlatacağım konuda bunu çok yapıyorum.
20 yaşım bitmek üzere, üniversite 3.sınıf öğrencisiyim. Yaklaşık 2-2.5 yıldır ilgimi çeken birisi var sınıfımda, ama ben öyle böyle yanık değilim bu şahısa. Kendisi kızlarla pek muhabbet etmez, biraz da bu konularda utangaç birisi sanırım, genel olarak da sessiz bir çocuk zaten, o yüzden çok muhabbetimiz yok.
Onun da benden hoşlanıyor olma ihtimali olduğunu düşünüyorum, nerden bu kanıya vardığımı anlatmam çok uzun sürer geçiyorum o yüzden. Fakat ben sürekli kendimi geri çektim nerdeyse. Ben adım atmaya çalıştığımda da o aynı şeyi yaptı, aynı frekansa gelemedik bir türlü. Sürekli kendi çapımda bir şeyler bulup kendimce ona kızıyorum, olacağı varsa bile olmasını engelliyorum, her şeyden bir anlam çıkarmaya çalışıp gereksiz yere üzülüp kafa yoruyorum. Sanırım korkuyorum, hatta sanırım değil gerçekten korkuyorum. Birlikte olursak onu kaybetme şansım doğuyor çünkü, onun tarafından kırılmaktan korkuyorum.
Ama bir karar verdim, hayat kısa. Zaten şurda 1 sene sonra birbirimizi görmeyeceğiz bile, kafamı saçmasapan düşüncelerden arındırmaya ve bir adım atmaya karar verdim (adım atmaktan kasıt açılmak değil, sohbet muhabbet gibi küçük adımlar vs). Olacaksa olsun olmayacaksa olmasın, ama kafam rahatlasın en azından. Düşünerek beynimi yakmayayım, olmazsa bile en azından elimden geleni yapmış olurum dedim.
Dedim ama, nasıl adım atacağım ki şimdi ben