Davranış Bozuklukları Artık Dayanamıyorum :(((

kronick · 4 Haziran 2009

ferhunde06 .!.:
Söylediklerinize aynen katılıyorum hatta sadece katılmakla kalmayıp uyguluyorumda....Mesela kızım yanıma geliyor anne sakız ver diyor bende 1 tane vermek için paketi alıyorum kızım bana dönüp hayır anne paketi elime ver diyo bende bak kızım kutudan 1 tane al ve bana geri ver tamammı diyorum oda aynen dediklerimi yapıyor....Ama çocukların bir anı bir anını tutmuyorki...Aynı olayı evde bir arkadaşım varken yaşıyoruz paketi alıp kaçıyor ve vermemek için direniyor yeri geliyor alıyorum paketi ama yeri gelincede vermiyor.....Bu sıralar sözümü dinliyor maaşallah...Geneldede böyle oluyor...Bazen çok iyi sözümü dinliyor anlayışlı davranıyor ama bazende zaptetmek mümkün değil.....Başedemediğim zamanlarda işin içinden çıkamıyorum....Oturup konuşsamda, yada ağladığında dikkate almasamda o yine bildiğini okuyor....Çevremdeki tanıdıklarımında genel anlamda çocukları böyle...O yüzden içim biraz olsun rahatlıyor...Bu durumun geçici olduğunu düşünüp kendimi motive ediyorum...Çünkü aynı sorunları hemen hemen oğlumdada yaşamıştım tecrübeliyim bu konuda en azından....İnş. kızımda şu ağlama huyunu bırakırda bende rahat bir nefes alırım....Allah bütün çocuk büyüten annelere kolaylık versin......

amin:Saruboceq:
çocuk büyütmek zor zenaat vallayasakkelime
bu arada eğer başkalarının yanında ağlamasın diye normalde hayır dediğin şeye evet demişsen,koyduğun kuralı bozmuşsan bu yüzden başkaları varken dediklerini yapmıyor olabilir.
nasılsa falanca var annem şimdi bişey diyemez diye düşünebilir.
küçük müçükler ama maşşallahh hin gibiler-tatlicadiarzu-

Letranger · 5 Haziran 2009

Arkadaşlar bende bugün felaket bir gün geçirdim ve herzaman olduğu gibi kitaplara ve internete sarıldım. Benim 3,5 yaşında bir oğlum var. 2,5 yaşında okula göndermek zorunda kaldım ve bakıcılı büyüdü çalıştığım için. son bir yıldır evde beraberiz çalışmıyorum ama hayatım mahfoldu diyebilirim. Bunları yazarken ve düşünürken bazen suçluluk duyuyorum ama hak,ikaten çıldırmak üzereyim. Oğlum okula gidince 4 gün dayanır dördüncü gün sonunda hastalanıyor hadii bir ay evdeyiz. Bir türlü düzelmedi. Bu ayrı bir sorun. Evde ise herşeyi var, istedikleri oluyor, hani olmaması gerekenleri söylüyoruz anlıyor, bıdı bıdı güzel konuşuyor cevap veriyor etrafa kendini sevdiriyor sevecen bir çocuk öpücüklere boğuyor tatlı dilli, yatağına kendi gider uyur yemeğini sorunsuz yer ama istediği bir şey olmayınca etrafındaki fırlatıyor ellerini artık nereye denk gelirse vuruyor bana vuruyor babasına vuruyor mahfediyor bizi. Acaip bir hiperaktivitesi var yerinde duramıyor dün arkadaşlarıma gittim ki dünyanın en anlayışlı insanları allah kolaylık versin bu tam bir canavar dediler.Vurursan üzülürüm müzülürüm diyorum iyi yönlü konuşuyorum ama nafile sonunda tepemin tasını attırıyor. Altını bezden kurtaramadım acaip inatçı heryere işedi tuvalette bekledik yapsın diye tuttu tuttu dışaı yaptı. Buna benzer inatçılıklar.. Ne yapacağımı şaşırdım. Okuldakiler öğretmenleri bana güzellikle yaklaşın vs.. şeklinde temkinlerde bulunuyorlar ama olmuyor. bunu yaşayan bilir. Psikologlug hali varmı diye bakıyorum mutlu çocuk sevecen falan ama bu inadı kıramadım bir türlü. Okula gittiği 4 gün bile çok değiştiriyor onu. Ama hasta olunca hayatımız sil baştan. Ne yapacağım hiç bilmiyorum..

CennetKokulum · 10 Temmuz 2009

canım zor ya cocuklarla ugrasmak onlara ulasmak kızın bunu huy yapmıs bır uzmandan fıkır alın yada srastır cok goruyorum bu konuda yazılar cok oku en ıyı sey okumak nette psıkologlar var danıs bence aglasın gormezden gel sabret dayanmaya calıs cok zor ıcın burkulur ama o bunu huy etmıs

CennetKokulum · 10 Temmuz 2009

Letranger .!.:
Arkadaşlar bende bugün felaket bir gün geçirdim ve herzaman olduğu gibi kitaplara ve internete sarıldım. Benim 3,5 yaşında bir oğlum var. 2,5 yaşında okula göndermek zorunda kaldım ve bakıcılı büyüdü çalıştığım için. son bir yıldır evde beraberiz çalışmıyorum ama hayatım mahfoldu diyebilirim. Bunları yazarken ve düşünürken bazen suçluluk duyuyorum ama hak,ikaten çıldırmak üzereyim. Oğlum okula gidince 4 gün dayanır dördüncü gün sonunda hastalanıyor hadii bir ay evdeyiz. Bir türlü düzelmedi. Bu ayrı bir sorun. Evde ise herşeyi var, istedikleri oluyor, hani olmaması gerekenleri söylüyoruz anlıyor, bıdı bıdı güzel konuşuyor cevap veriyor etrafa kendini sevdiriyor sevecen bir çocuk öpücüklere boğuyor tatlı dilli, yatağına kendi gider uyur yemeğini sorunsuz yer ama istediği bir şey olmayınca etrafındaki fırlatıyor ellerini artık nereye denk gelirse vuruyor bana vuruyor babasına vuruyor mahfediyor bizi. Acaip bir hiperaktivitesi var yerinde duramıyor dün arkadaşlarıma gittim ki dünyanın en anlayışlı insanları allah kolaylık versin bu tam bir canavar dediler.Vurursan üzülürüm müzülürüm diyorum iyi yönlü konuşuyorum ama nafile sonunda tepemin tasını attırıyor. Altını bezden kurtaramadım acaip inatçı heryere işedi tuvalette bekledik yapsın diye tuttu tuttu dışaı yaptı. Buna benzer inatçılıklar.. Ne yapacağımı şaşırdım. Okuldakiler öğretmenleri bana güzellikle yaklaşın vs.. şeklinde temkinlerde bulunuyorlar ama olmuyor. bunu yaşayan bilir. Psikologlug hali varmı diye bakıyorum mutlu çocuk sevecen falan ama bu inadı kıramadım bir türlü. Okula gittiği 4 gün bile çok değiştiriyor onu. Ama hasta olunca hayatımız sil baştan. Ne yapacağım hiç bilmiyorum..

canım ya sanırım beraber olmadıgın zamanların acısını cıkarıyor anlattıkların hep ılgı cekmek ıcın olan davranıslar sabır dılıyorum

Misir_Prensesi · 11 Ocak 2010

ferhunde06 .!.:
Oğlum 9, Kızım 3,5 yaşında.Her ikisininde öyle çok sorunları varki...Oğlum karakter olarak saf bir çocuk, dersleri iyi çok şükür.Kızım deseniz tam bir yaramaz.Bugünlerde ikiside coşmuş vaziyetteler.Kızım ne durdan ne sustan anlamaz oldu.İki kardeş bırakın geçinmeyi aynı odada 5 dk. bir arada olamıyorlar.Oğlum ders çalışıyor kızım ona rahat vermiyor.Kızımada kağıt kalem yada boya kitabı veriyorum ama yok o illa abisinin kalemini istiyor yada defterini.Bu yüzden oğlumda hırçınlaşıyor ve bazen oda durdan sustan anlamıyor.Kızım hayır kelimesini kabul etmiyor ne istiyosa yapılsın istiyor.Yapmadığımız zaman tek ve kuvvetli bir silahı var.AĞLAMAK....Ağlayarak her istediği olsun istiyor dikkatini başka yöne çekiyorum ama oda 5 dk. sürüyor ve yine istediği şey için ısrar ediyor yine ağlıyor.Ve bu durum günde belki 20 kere yaşanıyor.Örneğin kızım tatlıya aşırı düşkün..Dondurma, çikolata, şeker aklınıza ne geliyosa..Tatlı türü bişi istediğinde meyve veriyorum eline tamam ok yiyor meyveyi ama biraz sonra dolaptaki gördüğü tatlı için tekrar ağlamaya başlıyor.Hergün sakız krizi var paketi bitirmedende doymuyor..Hergün evde peşimde geziyor..Ne oyuncaklarıya doğru düzgün oynuyor nede başka bişeylerle ilgileniyor.Tamamen bana odaklanıyor.İnanın 1 saatte yapacağım yemeği bazen 2 saat oluyor yapamamış oluyorum.7-8 aydırda haftada 2 gün kreşe gidiyor.(Yaşıtlarıyla olsun, okul öncesi eğitim alsın diye ve 3,5 yaşında olmasına rağmen tam ve düzgün konuşmuyor yani konuştuklarını bazen ben anlıyorum).Ayrıca geceleri (hemen hemen her gece) ağlama huyu var.Hiçbir neden yokken gece 2-3 kez mutlaka ağlıyor.Öyle hemende susmuyor ben ve babası susturmak için sakin ses tonuyla konuşuyoruz ama o bizi hiç duymuyor sanki ve biz konuştukça daha çok ağlıyor.Susuyoruz bu sefer yine ağlıyor.Ve bu ağlama durumu her gece ve bizde tam uykudayken olduğu için yeri geliyor bağırıyoruz kızım sus artık diye.Oğlum büyük olduğu için ona aman oğlum sen büyüksün idare et tarzı sorumluluk veriyoruz ama kızım ağbisinede hayatı zehir ediyor bu yüzden oğlumda hırçınlaşıyor.Yapma oğlum dediğim şeyleri yapıyor.İnanın ne psikolojim kaldı, eşimde aynı durumda(ki eşim çok sabırlı bir insandır buna rağmen patlıyor) ne sabrım kaldı, nede dayanacak gücüm kaldı..Şu sıra evimizde huzur kalmadı..Her öğün iki kardeş kavga ediyorlar..Hayatım cehenneme dönmüş vaziyette..Bu durum eşimle banada yansıyor ve yeri geliyor çocuklar yüzünden tartışıyoruz aramız bozuluyor..Üstelik annemi yeni kaybettim 2 ay olacak..Daha onun acısını üstümden atamadım..Şu ana kadar yazdıklarım yaşadıklarımın binde biri sadece 1-2 örnek verdim..İnanın kızlar ne yapacağımı nasıl davranacağımı şaşırmış durumdayım..Yeri geliyor hep iyi davranıyorum sakin olmaya çalışıyorum ama bu sefer iyice isteklerini abartıyorlar..Devamlı onlarla ilgilenmemizi istiyorlar..Ne yaparsak yapalım yeterli gelmiyor onlara hep daha fazlasını istiyorlar.Üstelik yaptıklarımız onları mutlu etmiyor..Öyle sürekli tartışan bir çiftte değiliz..Hani evimizde huzursuzluk var desem öyle bişeyde yok..Eşim çocuklarının ve benim gözünün içine bakan bir baba olmasına rağmen bu sorunları yaşıyoruz..Düşünüyorum ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım veya nerde yanlış yapıyorum diye..Bu durum beni çok üzüyor..Oysaki biz çocuklarımız için canını feda edecek ebeveynleriz ama yetersiz geliyoruz sanırım...İçimdekileri sizlerle paylaşmak istedim kızlar yoksa inanın delirmek üzereyim..Okuyan herkese teşekkür ediyorum.....

Bence sorun psikolojik.Onu spora yöneltseniz sanırım iyi olabilir.Resim veya muzikte olabilir.Orda desarj olsun öyle gelsin eve :KK70:

solidio · 11 Ocak 2010

genel olarak yorumladığımız zaman bu yaştaki çocukların beklentileri,şikayet etme tarzı,sorunları inanın birbirinin aynı.....gercekten sabır istiyor arkadaşlarım bana şaşırıyorlar çoğu zaman ne bitmek bilmez bir sabtrın var diyorlar.Ama yapabileceğim bişi yok başka türlü olmuyor sabırla çözülüyor herşey.......biliyorum ki çocuklar zaman ,sabır ve sevgi istiyorlar,bunun 3 ünü barındırırsak göreceğiz ki herşey geçici bir süreliğine yaşanıyor..11 yaşındaki oğlum ve 3 yaşındaki sonradan gelen oğlum:):) zaman zaman banadaa İMDATTT dedirttiyorlar, ama biliyorum ki her çocuk bu sürecten geçiyor bir gün hepsi unutulacak ,bizler nasıl yorduysak annelerimizi onlarda bizi yoracaklar.....HER AYIN HER YAŞIN AYRI BİR ZORLUĞU VE GÜZELLİĞİ VAR........BAZEN KIZSAMDA DİYORUM Kİ YARAMAZ OLMAYAN ÇOCUKMU VAR DÜNYADA, HER ÇOCUK HAREKET ETMEK YARAMAZLIK ETMEK İSTER BU ANORMAL BİR DURUM DEĞİL Kİ OLMASI GEREKEN BİR DURUM ........

suedanurum · 14 Ocak 2010

slm
benim de 3.5 yaşında bir kızım var dediği olmadığı zaman başının etini yiyor insanın zırlaması ayrı..istediğini yapmadığında kırıp dökmek elinedkini fırlatmak da var .bende de hata var çok sinirliyim .biiliorum ii değil.ama sinirlerimi de bastırmaya çalışıyorum vicdan azabından sinir haplarını bıraktım uyuttuğu için.
psikiyatre danıştım çocuğun her istediğini yapma dedi,fakat ya ağlıyor devamlı yada kırıp döküyor dedim
"yine de dediğini yapma,ağlamayı ya da başka hareketleri elinde koz olarak kullanıyor nasılsa bunlar dediğimi yapacak diyerek"dedi"çocuklar öyle akıllı ve kurnazdır ki anne babsına istediğini yaptırabilmek için bir koz bulup onu kullanır.." diyor doktor.
ondan sonra nt mağzasında gördüğüm "herşey çocuğum için "adlı bir kitap aldım.genel olarak incelediğimde siize yardımcı yol gösterici bir kitap .
başka bir kitapta diyor ki: "parkta bir anne ve çocuk..anne hadi oğlum gidiyoruz deyince çocuk gitmek isteme"biraz daha anne " hayr gidiyoruz oğlum..diyen anne yürümeye başlar..çocuk da ağlamaya başlar biraz daha..anne geri döner tamam 5 dk daha..yanlış diyor psikolog.anne orda kararından dönmeyip yürümeye devam edecek arkasındaki çocuğa çaktırmadan bakarak.ama yürüyecek..çocuk sonunda annesinin gitiiğini görünce mecburen peşine takılıp evin yolunu tutacaktır der.
ha ben bunları ne kadar yapıyorum; bazen...size yardımcı olması için anlattım..
ah bir de geceleri yanıma gelip yatmasa...

ayeg · 23 Şubat 2010

Hiç canınızı sıkmayın sanki bizi anlatıyorsunuz çok şaşırdım eşime okudum bizi anlatıyor diye bak diye.10 yaşında kızım 4 yaşında oğlum var.oğlum ablasına rahat vermiyor kızım sinir hastası oldu herşeye bağırıp çağırıyor normal ses tonuyla konuşmasını unuttu.Aynı olaylar evdeki huzursuzluklar bizdede yaşanıyor.Öyle bunalıyorum ki anlatamam hüngür hüngür ağladığım oluyor.yani anlıyacağınız yalnız değilsiniz geçicek bu da geçicek sabırla yıpranarak tahammül sınırlarımız zorlanarak saçımızı başımızı yolarak.Ama geçicek arkadaşım.

alacan · 25 Mart 2010

canım allah sabır versin.Benim 4 ablam 8 tanede yeğenim var az çok neler hissettiğini anlıyorum ama bu süreç geçici ilk çocuğundad yaşamışsın ama geçmiş özellikle bu yaşlar inat yaşları ve ebebeyinler resmen sabır taşı oluyor tek önerebileceğim şey yine sabır.Kızına vakit ayır hikayeler oku şarkılar öğret birlikte yemek yapın eline uğraşacağı şeyler ver ama şımarmaya başladığında dimdik karşısında dur ağlayarak asla bir sonuca varamıyacağını anlasın isterse ortalığı yıksın sakın tepki verme sustuğunda teşekkür et ve dikkatini dağıt inş faydasını görürsün

protein · 26 Mart 2010

ferhunde allah sabır versin çok zor benimde iki tane kızım var benimkilerin arasında 8 yaş var benim ufaklıktada 2 yaş civarında bu tip sorunlar vardı keşke benimki çikolata vs.. istese cep telefonu aypot mp3 çalar ne kadar elektronik alet varsa hepsine bayılırdı tabiki hiç birinide almadım ama ömrümüde bitirirdi aglar dururdu aslında biz anneler babalar ne kadar yapmasak desekte sanırım ufak olanları biraz vazla tolere ediyoruz ama benim tek şansım vardıki büyük kızım emektarım benim sağ kolumdu ben ufaklığın bazı hareketlerine kızdığımda odasına ğötürür annemizi üzmeyelim bak böyle yap şöyle yap diye nasihat ederdi ve inanırmısınız ablasının söylediklerini harfiyen yapardı
en güzelide büyük kızım kardeşiyle vakit geçirmekten hoşlanır ve tabi onun bazı aksi hallerinide alttan alırdı şimdi 5 yaşında inanın bana o kadar durulduki eskisi kadar yaramaz degil onun için büyüdükçe geçiyor ama olan annelere oluyor senin tek şansızlığın oğlununda ona ayak uydurması haliyle oda çoçuk tabi

sude0616 · 30 Mart 2010

ben biseye hayir demissem ve kizim aglayarak olmasini isterse asla ve asla yapmiyorum. ona odasina gidip saatlerce aglayabilecegini soyluyorum ve duymamazliktan geliyorum cildiracak hale geliiyo bazen deliriyo ama orali olmuyorum bakiyorum bi zaman sonra guzel dille gelip rica ediyor olabilecek biseyse guzel soyledigin icin hakettin deyip yapiyorum olmayacak biseyse hayir demistim diyorum ve asla lafimi yemiyorum yani sirf kiyamadigim icin hadi aglama yapayim hic demiyorum simdilerde tamamen kesti aglama huyunu hayir dedigimde peki annecim diyo arada inatlassada olmayacagini biliyo bu arada kizim 4 ysinda

Miniciqim · 30 Mart 2010

ayy ne güzel ya iradene bayildim benim yok ama yegenim var bi türlü alistiramadik istedigi herseyide yapiolar mahvetti bizi

ferhunde06 · 30 Mart 2010

Konuyu açalı uzun bir zaman oldu ama yine benzer sorunları yaşıyorum maalesef..
Kızım 4,5 yaşına yaklaşıyor..Kızımın ağlama huyu biraz azaldı..Eskiye oranla daha çok anlıyor beni..Ama bu seferde oğlum başladı...10 yaşında ama hala yaramaz..En basit bugün öğretmeni aradı evi..Okulda beni dinlemiyor, kitabını defterini eksik getiriyor dedi..Sınıfta 5-6 yaramaz çocuk var ve bunlardan biriside benim oğlum maalesef..Ya arkadaşlar inanın ne yapacağımı şaşırdım..Psikologlada görüşüyorum dediklerini uyguluyorum ama yok yok yok..1 hafta iyilerse 2. hafta kuduruyorlar resmen..
Hani derler ya aile eğitimi çok önemli diye ben artık buna inanmamaya başladım...Oğlumla iyilikle konuşuyorum anlatıyorum arkadaş gibi davranıyorum ama yaramazlık yapmasına engel olamıyorum..Ben neyi yapma diyorsam onu yapıyorlar..Mesela oğlum aşırı derecede pc düşkünü...Özellikle bir misafir gelince tembihliyorum sakın bana pc deme diye..Ne zaman misafir geliyor anne bilgisayar oynayabilirmiyiz diye tepeme dikiliyor..20 kere hayır desem misafir çocuğunu yolluyor benden izin istetiyor..Gelde çıldırma işte...
Birde yalan huyu var oğlumun..Ay hangi birini sayayım..Psikolog bile şaşırdı inanın..Eşinizle kavga ediyormusunuz dedi yok dedim..Evimizde Allaha şükür huzur var ama gel görki çocuklar yüzünden çoğu zaman eşimle birbirimize giriyoruz..Eşim biraz daha yumuşak davranıyor bende yüz verme deyince olanlar oluyor..
Basketbola yönlendirdik enerjisini atsın diye ordan bile şikayet duydum..Bütün ilgiyi kendi üstüne çekmeye çalışıyor dediler..Öğretmeni, arkadaşları, basket hocaları hatta servisçisi bile şikayet ediyorlar bana düşünün halimi..Oğluma söylüyorum bak bu kadar insan şikayetçi nolur kendine çeki düzen ver diye zaten sen beni sevmiyorsun hep başkalarına inanıyorsun diyor..İyide herşey gözümün önünde oluyor zaten..
Suçlu benmiyim eşimmi?Yoksa onlara en iyi imkanları sunmaya çalıştığımız içinmi suçluyuz?Aman mahrum kalmasınlar, aman iyi beslensinler, büyüyünce iyi insan olsunlar diye elimizden geleni yapıyoruz ama sonuç hüsran maalesef..Bu kadar fedakarlık yapmamıza ve ellerinde bir sürü imkanlar olmasına rağmen çocuklarım mutsuz, kavgacı, doyumsuz ve yaramazlar maalesef..İnanın okula giderken korkuyorum artık kimden ne şikayet duycam diye..
Oysa ben o kadar kötü bir çocukluk geçirdimki yazsam inanmazsınız bana...Dayak, kumar, şiddet, hergün huzursuzluk olan bir evde büyüdüm..1 tane pantolonum vardı 2. si yoktu..Yeri geldi aç kaldık..Neler çektim neler..Ki böyle bir evde bırakın yaramazlığı delirmem bile normaldi..Bazen diyorumki benim yaşadıklarımı benim çocuklarım yaşasalardı nolurdu acaba...Benim psikolojim bozulmadı aksine hayata daha sıkı tutundum, hep hırs yaptım ve elimdekilerin kıymetini bildim..Ama çocuklarım tam tersi bir hayat yaşamalarına rağmen neden bir türlü mutlu edemiyorum onları bilmiyorum..... senağlama

ugurumbenim · 30 Mart 2010

okuldan şikayetler çok yıpratıyor insanı.. benim 5 yaşında oğlum ben bile şimdiden yıprandım.herkesin çocuğu melek benim ki yaramaz gibi anlatıyorlar... öğretmenlerede çok kızıyorum sonra araştırınca bakıyom ki başka çocuklar da öle.... ama bize anlatırken öle anlatıyorlarki biz de ister istemez çocuğa baskı yapıyoz ve çocuk ne sölese inanmamaya başlıyoz güvensizlik oluşuyor ve bu çocuğu sanırım daha da azdırıyor....bilemiyorum....ben bugün kreş psikoloğuna da danışacam...

offffff... tek çocuk zor 2 çocuk hepten zor.... ben hamile iken zeki olsun yeterki yaramaz olması sorun değil demiştim....duam kabul oldu sanırım.... artık hayırlısı ise ver diye dua edeyim bari:)

hoşçakalın...

sude0616 · 30 Mart 2010

valla ben ne yaparsa yapsin iyi yaklasin bilmem ne gibi seylere karsiyim elbette alin elinize evire cevire dovun demiyorum once guzel dille anlatirim yok anlamam diye inatlasirsa bi bakisim yeter zaten cocuk ya anneden yaa babadan birinden cekinecek yoksa alip basini gidiyo sonradan topla toplayabilirsen.mesela kizim oynadiktan sonra oyuncaklarini toplamasi icin onve rica ediyorum bakiyorum yapmiyo toplamazsan aksama kadr tek bir tane cikolata vermem yemin ederim diyorum (ve eger yapmamissa gerekirse babasiyla tartisip asla o lafi yemiyorum)yok insatla yapmamaya devam ederse sinirlendigimi anliyo zaten tamam tamam deyip kalkiyo bence isin sirri ceza verdiginizde onu asla geriye almamak bagirsada cagirsada aglasada.size el kaldirmasina asla musade etmeyin o eli havada kalsin kizim bir kere denedi elini havada tuttum bu hareketini birdaha gorursem sana kirilirim ve gun boyu konusmam dedim.kizlar biraz daha laftan anliyo ama inanin oglumda olsa o eli havada kalirdi gac yasinda olursa olsun.dun gece kizim sanirim kotu bir ruya gormus biraz huzursuz oldu yanina gidip sarilip onu sakinlestirip bazen buyuklerinde boyle ruyalar gordugunu soyledim ve kormamasini seslenirse onu duyacagimi soyledim ve odama gelip yattim.baktim esim diyo getirelim aramiza cok korkuyo kizdim ona hemen ne diyosun dedim sonra bunu kullanip her ruyada yanimiza gelcek boyle alismamasi gerkiyo dedim zaten kizimda geri uyudu.bence cocuk yetistirmede anne ve babanin fikri hep ortak olacak bizim evde kizim bisey istediginde babasi annene sor o musade ederse olur diyo bunu basinda kararlastirdik cunku o biraz yumusak davraniyo bense otoriterim ikisinde dengelemek ise en guzeli.cocuk anneden hayiri alip baba evet diyosa bocaliyo zaten hangisinin dedigini yapacagini bilmiyo bu konuda evde hakimiyet bende Allahtan :))) cocuga ne kadar verirseniz o kadr doyumsuz oluyo oysa birkac oyuncagi olsa secme sansi pek olmadigindan hepsiylede oynuyo aldikca doyumsuzlasiyo ve hayir alamamdan anlamiyo. kizim bebk arabasi istediginde evde olup olmadigini sordum var annecim dedi o zaman neden bir tane daha aliyoruz diyorum suan paramiz yok bunu sana alamam diyorum bir iki agliyo bakiyoki orali olmuyorum susuyo.ve hediyeler bizim icin cok onemli biri bisey verdiginde bunu saklamalisin felan filan sana hediye getirmis diyorum oda sakliyo.bir oyuncak kirdiginda veya kaybettiginde( ki simdiye kadr hic oyuncak kirmadi) asla hemen gidip aynisini almiyorum kaybetmeyip sahip olsaydin malina sana ceza almiyorum diyorum ve yine bir aglama fasla sonra susuyo.tabi cok gerekli biseyse kaybettigi biraz yoklugunu cektirip sonra aliyorum:))))

eylul_pinar · 30 Mart 2010

Zehir .!.:
yazdiklarinizi okurken sandim ki yengemin ayni yastaki kizini anlatiyorsunuz :1shok:

yok böyle birsey sizin nasil bir psikoloji icinde oldugunuzu cok iyi anlayabiliyorum

cunku beraber yasamadigimiz halde ben bile bizim ufakligi gorunce cildirma derecesine geliyor yengemi azarliyorum

cunku ;hata hep buyuklerde

cocugu kucaga alistirdi ,iyk dedi zipladi yanina viyk dedi zipladi yanina

onu istedi verdi bunu istedi verdi

agladi sussun diye verdi ,verdi babam verdi

cocuklari arsiz yapmanin tek sebebi ebeveynler

cocugu yatagina alistir dedik yok dedi ,yüz verme ilgilenme az dedik onada yok dedi

simdi oda sizin gibi cildirma derecesinde,kizi ne laf dinliyor,kucuk buyuk yerli yabanci kimseyi dinlemiyor ,o kulaklara zarar cirlamasida cabasi hep kari koca ikisinin hatasi

cocugum aman sussun diyipte her istedigini yaparsaniz cocuklar iste böyle arsiz olur

bir danismandan yardim alsaniz iyi olucak

rabbim yardimciniz olsun a.s.

canım senin çocuğun yok galiba anlamıyorsun o yüzden diye düşünüyorum..bende senin gibi düşünüyordum önceden eltimin çocuklarını görünce eltimi suçluyodum her istediğini yapıyosun o yüzden diyodum ama öyle değilmiş malesef.benim kızım 2,5 yaşında ve bu güne kadar sadece bana mantıklı geleni yaptım yani ağlıyo diye vermek istemediğim bişeyi vermedim.ağlayınca pışpışlamadım.kendinide paralasa yemekten önce şeker vermedim,hiç mi hiç nazlamadım bebek gibi davranmadım ama malesef öyle olmuyomuş işte.genetikmidir nedir bilmiyorum artık.bende konu sahibi arkadaşla aynı durumdayım.en çokta geceleri durduk yere ağlamasından dertliyim.eşim işe her gün geç kalmaya başladı sayesinde.bende uykusuzluktan sersem oldum epeydir.oluyo yani demek istediğim anne suçlu değil.huy işte ne bileyim.

ferhunde06 · 30 Mart 2010

Suder44 Canım senin yaptıklarının aynısını inan bende yapıyorum..Daha öncede yazmıştım eşim çok yumuşak davranıyor diye...Ama ben otoriterim..Dediğim dediktir benim..Birşeye hayır diyorsam sonuna kadar arkasında dururum sözümün..Ama ben sıktıkça eşim gevşetiyor durumu..Çocuklar çoğu şeyi babasından istiyorlar Allahtan eşimde çektiklerimi bildiği için gidin annenize sorun izin verirse yaparım diyor..Mesela markete gidiyoruz çocuklar şekerdi, cipsti çikolataydı alıyorlar..Ama ben buna izin vermiyorum artık eşimde bunu yapıyor..Diyelim cips aldılar şekeri bıraktırıyorum, markete gittiğimizde sadece 1 tane birşey alma hakları var ve artık buna alıştılar..Ben disiplin konusunda sıkıyım zaten..Ceza verdiğim zamanlarda ağlasada yırtınsada cezasını çekiyor..Kızım çok ağladığında hadi git odanda ağla sesinden hepimiz rahatsız oluyoruz diyorum, alıp odasına götürüyorum 5 dk. sonra susuyor özür dileyip yanımıza geliyor..Bu tarz durumları sıkı disiplin ve kararların arkasında durma gibi yöntemlerle aşıyorum...Çocuklarımın ikisi bir arada duramıyorlar sürekli kavga tartışma anlaşmazlıklar..Bunuda her ikisini ayırmakla çözdüm..Birisi salonda tv izliyor diğeri odada..Bu yöntemde biraz olsun rahatlattı beni..
Ama gel görki istediğin kadar disiplinli ol, istediğin kadar kararlarının arkasında dur oğlumun yaramazlıklarına ve yalan söylemesine bir türlü engel olamadım..Oğluma diyorumki bak oğlum ister okulun camını kır, ister birisiyle kavga et her ne yaparsan yap ama gel bana anlat..Ben yaptığın yaramazlıktan ziyade söylediğin yalana kızarım dedim..Eskiden yaptığı yanlışları söylerdi ama büyüdükçe yalan söylemeye başladı..Hatta gözümün önünde kardeşiyle kavga ediyor kavgayı o başlatıyor niye böyle yapıyorsun oğlum diyorum ben yapmadım anne diyor...ışte bu noktada kopuyorum bende..Cezada versem birşeylerden mahrumda etsem o yine yapacağını yapıyor...

Eylül_PinarAy arkadaşım hay ağzına sağlık senin..Beni anladığın için tşk ederim...Dediğin gibi çocuklarımı hiç nazlamadığım halde onlar yine sorun yaratıyorlar...Ne bebekken kucağa alıştırdım, nede öyle şımarttım..Ben şunu anladım siz çocuğunuza istediğiniz kadar eğitim vermeye çalışın, doğru düzgün asil yetiştirmeye çalışın çocuğun yapısı neyse çocuk o kadarını alabiliyor...Ben ne aileler gördüm çocuğuyla ilgilenmez, derslerine yardım etmez, çocuklarını umursamaz ama çocukları pırlanta gibi aklı başında, dersleri gayet iyi ve uslu çocuklar..Ama birde öyle aileler varki çocuğu için canını veren, ilgi gösteren onlarında çocuğu ya dersleri kötü ya davranış bozukluğu var yada çok yaramazlar..Huymudur, genetikmidir, çocuğun yapısımıdır nedir anlamadım gitti....

protein · 30 Mart 2010

ferhunde gerçekten senin adına üzülüyorum arkadaşım sen bence biraz kendine vakit ayır kafan dagılsın bence sen ciddi ciddi depresyondasın bence artık onlar ne yapsa göze batar durumuda oluşmuş bu söylediğimi yanlış anlama insan bunalınca kim ne yapsa gözüne batar o yüzden diyorum hafta sonu çoçukları eşine bırak çok istediğin birşeyler yap arkadaşına git sohpet et yada ne biliyim sinemaya git çünkü ailene düzenin buysa yapıcak bir şey yok bir gün degil beş ğün degil daha onlar yaşadıkça birlikte olmak zorundasın sen iyi bir psikolojide olursan dayanma gücün ve olaylara bakış açın degişir

sude0616 · 30 Mart 2010

o zaman oluruna birakacaksin canim cunku elinden geleni yapmissin zaten ama yalan konusunu mutlaka halletmen gerek yoksa ilerde basiniza cok is acar .

ferhunde06 · 30 Mart 2010

ProteinCanım içinde bulunduğum durumu çok iyi anlamışsın..ınan tvnin sesi çok açılınca bile başıma ağrılar giriyor..Bazen eşime diyorumki beni dağ başına götür orda beni kendi halime bırak kafamı dinleyeyim..O kadar dolmuşumki anlatamam..Çocukları eşime bırakıp çıkıyorum ne bileyim bir arkadaşıma yada alışverişe tek başıma çıkıyorum..Kızım kreşe gidiyor oğlumda okula öğleden sonraları yanlız oluyorum...O boş anlarda inan deşarj oluyorum, kafamı dinliyorum biraz olsun, kendime vakit ayırabiliyorum...Gerçi öğretmenlerinden şikayet duyunca pek bir işe yaramıyor yanlız olmam bu seferde kafam dolu oluyor..Yaşayan bilir çok zor bir durum..ınşallah büyüdükleri zaman istediğim gibi bireyler olurlar..Allahtan tek dileğim bu...
Suder44 Canım zaten artık bazı şeyleri oluruna bıraktım yoksa dayanacak gücüm kalmadı..Her yolu deniyorum ama başarılı olamıyorum..Sürekli konuşmalarıma dikkat etmekten, aman şöyle söylersem böyle anlarlar diye düşünmekten inan yoruldum...ınşallah bu çektiklerimin mükafatını ilerde alırım...

Davranış Bozuklukları Artık Dayanamıyorum :(((

bize her yer TRABZON:)

Aktif Üye

kuzusu'nun kuması

kuzusu'nun kuması

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

EZGİ&EYLÜL DENİZ

Popüler Üye

Aktif Üye

Guru

Guru

Popüler Üye

Aktif Üye

Guru

EZGİ&EYLÜL DENİZ

Popüler Üye

Guru

Benzer Konular