- 22 Şubat 2021
- 54
- 45
Bu durum hayatımın her alanında olmuştur. Girdiğim ortamda ilk başlarda insanlar sever, sıcak tepkiler alırım ama sonra bir şekilde insanlar benden yavaşça soğumaya başlar, eski samimiyetleri kalmaz ve ilişki biter. Topluluk içinde de pek önemsenmedim önceki yıllarda. bir arkadaş grubu olur ve en az iletişim kurulan ben olurum, her fırsatta yazdığım, iletişim kurduğum halde. Hatta 3 kişilik bir grupta isek mutlaka tek oturan ben olurum, diğer iki kişi birbirleriyle çok daha samimi olur ve dışta kalan ben olurum, her ne kadar o kişilerle ilgilenip samimiyet göstersem de. Bu durumdan bıktım artık.
İnsanlara her zaman yardım etmeye çalışırım ve karşıdaki kırılmasın diye pat küt konuşmam ki kırılan ben olurum genelde. Birisinin bir sorunu olduğunda karşılık beklemeden yardımına koşarım elimden geldiğince. Ancak bu kadar iyi niyet beslememe rağmen herkese karşı nedense aranmayan sorulmayan ve unutulan bir insanım bir türlü çözemiyorum. 26 yaşımdayım, hala aynı sorun gerçekten artık psikolojim bozulmaya başladı. Sevilen, aranan bir insan olmak, arkadaş edinmek neden bu kadar zor benim için? Başka insanlar nasıl bu kadar kolay ilişkiler kurup samimiyetlerini ilerletiyor?
Duruma vereceğim en son örnek olarak, geçen sene bir kız vardı iş yerinde sürekli yanıma gelirdi başlarda, konuşurduk sohbet ederdik ben de onun yanına giderdim tabi, gayet samimi davranırdık birbirimize. Kız yavaşça iletişimini azalttı ve benim bütün çabalarıma rağmen iletişimimiz bitti. En son yanıma geldiğinde de iş yerinde bir yarım saat oturmuştuk, kahve içtik sohbet ettik sonra bana dedi ki "neyse ben yerime geçeyim sıkıldım". Bu lafından sonra ben de artık ne çağırdım ne de o iletişime geçti böyle bitti. Gerçekten insanların bana böyle kaba saba davranmalarına, gereksiz yere soğuklaşmalarına dayanamıyorum.
Şu insan ilişkilerinde çektiğim zorluklar 26 yıldır bitmedi. Ne yapsam ne etsem olmuyor. Yalnız bırakılmaktan, umursanmamaktan gerçekten bıktım. Artık her gün mutsuz dönüyorum eve. Yaşadığım stres ve üzüntü sağlığımı da etkilemeye başladı, bazen kalbim tekliyor.
Benimle aynı sorunu yaşayan, çözüm önerisi olan, yardımcı olmak isteyen, önceden bu sorunu yaşayıp kurtulmuş ve insan ilişkilerinde istediği seviyeye gelmeyi başarmış birisi varsa lütfen yorumlarını yazsın cidden çok ama çok ihtiyacım var. Psikoloğa git diyecek olan varsa da demesine gerek yok gideceğim bu hafta.
Eğer olumsuz veya kırıcı yorum yapacak birisi varsa yorumunu kendine saklasın lütfen, zaten yeterince tükendim birazcık empati kurun.
İnsanlara her zaman yardım etmeye çalışırım ve karşıdaki kırılmasın diye pat küt konuşmam ki kırılan ben olurum genelde. Birisinin bir sorunu olduğunda karşılık beklemeden yardımına koşarım elimden geldiğince. Ancak bu kadar iyi niyet beslememe rağmen herkese karşı nedense aranmayan sorulmayan ve unutulan bir insanım bir türlü çözemiyorum. 26 yaşımdayım, hala aynı sorun gerçekten artık psikolojim bozulmaya başladı. Sevilen, aranan bir insan olmak, arkadaş edinmek neden bu kadar zor benim için? Başka insanlar nasıl bu kadar kolay ilişkiler kurup samimiyetlerini ilerletiyor?
Duruma vereceğim en son örnek olarak, geçen sene bir kız vardı iş yerinde sürekli yanıma gelirdi başlarda, konuşurduk sohbet ederdik ben de onun yanına giderdim tabi, gayet samimi davranırdık birbirimize. Kız yavaşça iletişimini azalttı ve benim bütün çabalarıma rağmen iletişimimiz bitti. En son yanıma geldiğinde de iş yerinde bir yarım saat oturmuştuk, kahve içtik sohbet ettik sonra bana dedi ki "neyse ben yerime geçeyim sıkıldım". Bu lafından sonra ben de artık ne çağırdım ne de o iletişime geçti böyle bitti. Gerçekten insanların bana böyle kaba saba davranmalarına, gereksiz yere soğuklaşmalarına dayanamıyorum.
Şu insan ilişkilerinde çektiğim zorluklar 26 yıldır bitmedi. Ne yapsam ne etsem olmuyor. Yalnız bırakılmaktan, umursanmamaktan gerçekten bıktım. Artık her gün mutsuz dönüyorum eve. Yaşadığım stres ve üzüntü sağlığımı da etkilemeye başladı, bazen kalbim tekliyor.
Benimle aynı sorunu yaşayan, çözüm önerisi olan, yardımcı olmak isteyen, önceden bu sorunu yaşayıp kurtulmuş ve insan ilişkilerinde istediği seviyeye gelmeyi başarmış birisi varsa lütfen yorumlarını yazsın cidden çok ama çok ihtiyacım var. Psikoloğa git diyecek olan varsa da demesine gerek yok gideceğim bu hafta.
Eğer olumsuz veya kırıcı yorum yapacak birisi varsa yorumunu kendine saklasın lütfen, zaten yeterince tükendim birazcık empati kurun.