- 3 Eylül 2012
- 21.837
- 57.420
- Konu Sahibi nomunomuchua
- #1
Bu konu arkadaşlarımı eleştirmek için mi yoksa kendime kizmak için mi tam olarak bilemiyorum.
Yıllarca arkadaş konusunda çok şanslıyım sanırdım. Bu sene resmen acı bir aydınlanma yaşıyorum. Şanslı olan ben değilmişim. Ben herkes için eğilip bükülen, fedakarlik eden o uyumlu kişi oldugum için ayakta duruyormuş o ilişkiler. Pek çoğu kendinden, planından, düzeninden zerre ödün vermiyor.
Şehir dışından izne geldiğim zaman her birini görebilmek için kizimi daha minnacikken kanguruya koyar, toplu taşımalarla İstanbul'da bir yakadan bir yakaya geçerdim. Uyku saatlerinde koltuklu mekanlar seçer cocugu oraya yatırırdım. Resmen böyle büyüdü. Zor olmuyor mu diyenlere oluyor tabi ama sizi görmek için değer derdim.
Eşimle kavga ederdim cocugu sefil ediyorsun derdi yine de dinlemezdim.
Altında araba olan arkadaşım, 10 aylık cocugu var ve bana ama çocuğun düzeni, çok zor dedi geçen gün mesela. Sen gel dedi. Ben de bari bana söyleme bunu ayıp dedim, inat ettim ve kırgınlığımı dile getirdim.
Hakli gibi üste çıkmaya çalıştı ve asıl ben kırıldım dedi. Çocuğuna altın borcum vardi inat uğruna onu bile veremedim ve bunu dert ediyorum. Oysa ki çok hakketti bu inadi.
Koskoca 6 sene yaşadığım sehrin yakınına gelip bana gelmeyi ayarlayamayan arkadaşım 3 küçük cocukla bu sene oraya gezmeye gitmiş bana senin evin önünden geçtik diyor ve ben artık orada yokum. Keyfi simdi istedi ve gitti hepsi bu.
Bugün mu ne oldu? YIne çok sevdiğim bir arkadaşımın yaşadığı ile geldim ve görüşelim dedim. Yurtdisindaymis ben gittikten 3 gün sonra gelecekti. 3 gün için onu görmemiş olmak istemedim ve tatil planımı değiştirip bu şehirde bir yerde konaklayip onu bekleyelim dedim eşime. Tatilimiz bu olsun dedim. Eşim tamam dedi. Ve otelde onu bekliyoruz iki gecedir. Arkadaşın evine 40 dk uzaklıkta bir yerde görmek istediğimiz bir yer var birlikte gider miyiz yoksa biz tur mu ayarlayalım dediğimde biz gelmesek darılır mısın diyebildi.. Eşim iste senin fedakarlığın ve işte arkadaşların dedi..
Ona pek yüz vermedim ama haklı buluyorum. Ben de bu sene anladim ki onlar normal anormal olan benmişim. Beklemeyelim yarin geri dönelim dedim. Beklemeyecegim gerçekten de..
Ona da tur ayarlayamadik çok gitmek istediğimiz için plan değişikliği yaptik o yolu da çocukla dönemeyiz araba yok seninle görüşmek ya nasip artık diyeceğim.
Demek hep herkesle benim sayemde görüşebiliyor musuz bundan sonra ben de onlar gibi yapacagim.
Bakalim 3 senede mi nasip oluyor görüşmek hiç senede mi..
Acikcasi herkese kirgin, kendime çok kızgınım.
Yıllarca arkadaş konusunda çok şanslıyım sanırdım. Bu sene resmen acı bir aydınlanma yaşıyorum. Şanslı olan ben değilmişim. Ben herkes için eğilip bükülen, fedakarlik eden o uyumlu kişi oldugum için ayakta duruyormuş o ilişkiler. Pek çoğu kendinden, planından, düzeninden zerre ödün vermiyor.
Şehir dışından izne geldiğim zaman her birini görebilmek için kizimi daha minnacikken kanguruya koyar, toplu taşımalarla İstanbul'da bir yakadan bir yakaya geçerdim. Uyku saatlerinde koltuklu mekanlar seçer cocugu oraya yatırırdım. Resmen böyle büyüdü. Zor olmuyor mu diyenlere oluyor tabi ama sizi görmek için değer derdim.
Eşimle kavga ederdim cocugu sefil ediyorsun derdi yine de dinlemezdim.
Altında araba olan arkadaşım, 10 aylık cocugu var ve bana ama çocuğun düzeni, çok zor dedi geçen gün mesela. Sen gel dedi. Ben de bari bana söyleme bunu ayıp dedim, inat ettim ve kırgınlığımı dile getirdim.
Hakli gibi üste çıkmaya çalıştı ve asıl ben kırıldım dedi. Çocuğuna altın borcum vardi inat uğruna onu bile veremedim ve bunu dert ediyorum. Oysa ki çok hakketti bu inadi.
Koskoca 6 sene yaşadığım sehrin yakınına gelip bana gelmeyi ayarlayamayan arkadaşım 3 küçük cocukla bu sene oraya gezmeye gitmiş bana senin evin önünden geçtik diyor ve ben artık orada yokum. Keyfi simdi istedi ve gitti hepsi bu.
Bugün mu ne oldu? YIne çok sevdiğim bir arkadaşımın yaşadığı ile geldim ve görüşelim dedim. Yurtdisindaymis ben gittikten 3 gün sonra gelecekti. 3 gün için onu görmemiş olmak istemedim ve tatil planımı değiştirip bu şehirde bir yerde konaklayip onu bekleyelim dedim eşime. Tatilimiz bu olsun dedim. Eşim tamam dedi. Ve otelde onu bekliyoruz iki gecedir. Arkadaşın evine 40 dk uzaklıkta bir yerde görmek istediğimiz bir yer var birlikte gider miyiz yoksa biz tur mu ayarlayalım dediğimde biz gelmesek darılır mısın diyebildi.. Eşim iste senin fedakarlığın ve işte arkadaşların dedi..
Ona pek yüz vermedim ama haklı buluyorum. Ben de bu sene anladim ki onlar normal anormal olan benmişim. Beklemeyelim yarin geri dönelim dedim. Beklemeyecegim gerçekten de..
Ona da tur ayarlayamadik çok gitmek istediğimiz için plan değişikliği yaptik o yolu da çocukla dönemeyiz araba yok seninle görüşmek ya nasip artık diyeceğim.
Demek hep herkesle benim sayemde görüşebiliyor musuz bundan sonra ben de onlar gibi yapacagim.
Bakalim 3 senede mi nasip oluyor görüşmek hiç senede mi..
Acikcasi herkese kirgin, kendime çok kızgınım.
