- Konu Sahibi beyazhayal
-
- #1
Merhaba arkadaşlar konuya şuradan başlayayım görücü usulü ile tanıştırıldık ve kırk gün sonra söz taktık o kırk gün gezdik görüştük birbirimizi tanımaya çalıştık , sonrasinda yani sözden sonra epilepsi hastalığını öğrendim hatta sözlendikten iki gün sonra ama daha öncesi kafasında timör olduğunu söylemişti sözden önce , ama epilepsiden bahsetmemişti ve benimde ablamda geçmişte timör olduğu için biliyordum nasıl olduğunu . Bilmememden dolayı güvenim çok sarsılmıştı çünkü bence böyle şeylerin en başta söylenmesi gerektiğini düşünüyorum ve ailesinin bana en başta görüştürmeden söylemesi gerektiğini düşünoyrum ne dünür başı ne kimse söylemedi bana herneyse güvenim ne kadar kırılmış olsada yoluma devam ettim çünkü hastalıktan dolayı bırakamazdım herşey ALLAH tan bırakıpğ gitmem isyan etmekti benim için , ama arada sırada güvenimin sarsıldığını söylüyordum . Sonrasında işte ablaları akrabaları oğlumuz sana söylemişti o zaman bıraksaydın dediler ama kimse bana birşey söylememişti , ben ne hayaller kurarken raporu oldu[unuda öğrendim yine sustum ama sürekli ağladım ve bir süre sonra lakayit hareketleri başladı işte bırakıp gitsen peşinde mi koşucam gibisine vurdumduymazlık başladı işte ailem benim herşeyimi yapmak zorunda gibi ama küçük biri değildi yani aile tabi destek olur ama başkalarına sırtını dayamasına gelemiyordum insan kullanmasına ve sonrasında sözden bir süre sonra sözü atmak istediğimi söyledim ve ablasıyla o gün konuştuk bütün ablalar hemen facebooklardan beni sildi etti vebal aldın gibisine ve cocuğa olmayacağının belirtisini vermiştim ama bittiğini ona bile söyletmediler ablası ben söylücem uzak durcaksın ondan dedi .. ve söz attım herşeyi yolladım sözde bir sürü altınlar herşey takılmıştı herşey olmasından fazla oluyordu ama benim için maddiyat değilde maneviyattı .. Simdi ben vebal mi aldım hastalığından asla bırakmadım sadece korktum hep başkalarına güvenecek diye ama hiç düzeltme çabasına girmediler 23 yaşındayım çok üzülyorum atmakla iyimi yaptım kötü mü bilmiyorum