Kendi ailemle aynı apartmanda, aynı katta yaşıyorum. Belki 1 hafta oldu onlara gitmeyeli. Onlar da bize çağırırsak gelirler. Gecen hafta geldiler. Bir daha 1 aydan önce bir vesile olmazse gelmezler. Annemle aram yoktur 5 gün sesi çıkmasa merak etmem, ona özel kapıya gitmem açıkçası. Ama babam sabah işe giderken çocukları öpmek için kapıyı çalar genelde. Aynı apartmanda yaşayınca mıç mıç olmak zorunda değiliz. Ben üniversitede 5 sene şehir dışında okurken bile kimse ile her gün konuşmadım (anne-baba, kardeş, arkadaş vs) kontör dakika sayıyorduk ve haftada 1 bile sıktı benim için. Şimdi konuşmak bedavadan biraz ucuz diye niye dakika başı birbirimizi arayalım ki? Ünidekinden daha hareketli bir hayatim da yokken üstelik
Her gün konuştuğum tek kişi eşim. O aramazsa ben ararım. Yetişkin insanlarız artık herkesin kendi ailesi var. Anne baba gönlünü hoş etmek de bir yere kadar artık.