uzun bir aradan sonra selam gelincikler.
epey bir yol aldığımı söyleyebilirim.
nişanlımın memleketine gittik, salonu tuttuk, içime sindi. beğendim. umarım hava da güzel olur da, kapatmak zorunda kalmayız, yanları açık da.
nikah günümüzü aldık, 6 ekimde salonda kıyılacak.
fotoğrafçıyı, kuaförü halletik, randevuları aldık. (malum orda yaşamayınca hepsini bir çırpıda hallettim, son haftaya kalmasın dedim)
davetiyelerimizi bastırdık, çok şeker oldu. çok beğendim.
foto ve kuaförde istediğim gibi yaparlarsa süper olcak hayırlısıyla.
şimdi geldim, oturacağım lojmana, yarın eşyaları alcaz, mobilya beyaz eşya vs.
ev kutu gibi, güzel olacak eşyalarla birlikte.
bir arkadaş 18 saatlik yere gitcem demiş, saatler değilde insana ailesinden ayrı kalma duygusu koyuyor.
ben 4 bin nüfüsluk (köy gibi
)bir ilçeye gelcem, ankaradan
evet insan bir an önce kavuşmak istiyor, 2 yıldır uzaktan yürütüyoruz kolay değil tabi.
ama dün burayı ilk defa görünce bir burukluk oldu. gerçi sonuçta 4 yıl kalcaz ama.
neyse hayırlısı, sağlık huzur olsun da, uzaklar yakın olur elbette.
şimdilik böyle ama şunu sormak istiyorum, bende pek heyecan yok gibi, neden acep :)
oysa ölüp bitiyordum, nezaman evlencez diye. düğüne de birden karar verdik, bi çok şeyi de hallettim ondan mı aceba.