- 14 Eylül 2017
- 2.705
- 9.771
- Konu Sahibi sivastrabzon
- #1
İyi geceler arkadaşlar..
Daha önce birkaç kez bu sorunla ilgili konu açmıştım, benzeri gibi gelse de aşama olarak farklı hissettiğim için sizlerden fikir alma ihtiyacı hissettim.
Yaklaşık bir sene önce kp. vefatından sonra kv. eşimin isteği ve benim de kabul etmemle bizle yaşamaya başladı. Kendisi alzemheir hastası. Bu hastalığın etkisiyle psikolojik takıntıları var. İlk başlarda çok sorun olmuyordu. Ama son zamanlarda artmaya başladı takıntıları.. Bunun üstüne sürekli yanında bulunmam gerektiğinden sosyal hayatım eksilere indiği gibi, eşim ve kızımla ilişkime de olumsuz yansımalar göstermeye başladım. Onun takıntılarından dolayı ben de sürekli diken üstündeyim. Bu yüzden bir kaç kez şiddetli patlamalar yaşadım. Hastalığının norma etkileri olduğunu bilsem de maalesef kabullenme konusunda etkisi olmuyor bastırmama.Eşim bu konuda bana destek olmaya çalışsa da bana yeterli gelmiyor.
Uzun lafın kısası, hem çevremdekilerin önerileri hem de internetten yazılanlardan okuduğum kadarıyla bu hastalara bakanların da psikolojik sorunlar yaşadığı ve destek almaları yönündeki tavsiyeleri..
Ama anti depresan kullanmak pek de çekici gelmiyor bana,malum yan etkileri, sahte mutluluk hissi, bırakma zorluğu gibi sebeplerden dolayı..
Bu sorunu alışarak, benimseyerek, kabullenerek aşma ihtimalim var mıdır? Direnebildiğim kadar dirensem daha mı kötü olurum bilemedim..
Ne önerirsiniz?
Daha önce birkaç kez bu sorunla ilgili konu açmıştım, benzeri gibi gelse de aşama olarak farklı hissettiğim için sizlerden fikir alma ihtiyacı hissettim.
Yaklaşık bir sene önce kp. vefatından sonra kv. eşimin isteği ve benim de kabul etmemle bizle yaşamaya başladı. Kendisi alzemheir hastası. Bu hastalığın etkisiyle psikolojik takıntıları var. İlk başlarda çok sorun olmuyordu. Ama son zamanlarda artmaya başladı takıntıları.. Bunun üstüne sürekli yanında bulunmam gerektiğinden sosyal hayatım eksilere indiği gibi, eşim ve kızımla ilişkime de olumsuz yansımalar göstermeye başladım. Onun takıntılarından dolayı ben de sürekli diken üstündeyim. Bu yüzden bir kaç kez şiddetli patlamalar yaşadım. Hastalığının norma etkileri olduğunu bilsem de maalesef kabullenme konusunda etkisi olmuyor bastırmama.Eşim bu konuda bana destek olmaya çalışsa da bana yeterli gelmiyor.
Uzun lafın kısası, hem çevremdekilerin önerileri hem de internetten yazılanlardan okuduğum kadarıyla bu hastalara bakanların da psikolojik sorunlar yaşadığı ve destek almaları yönündeki tavsiyeleri..
Ama anti depresan kullanmak pek de çekici gelmiyor bana,malum yan etkileri, sahte mutluluk hissi, bırakma zorluğu gibi sebeplerden dolayı..
Bu sorunu alışarak, benimseyerek, kabullenerek aşma ihtimalim var mıdır? Direnebildiğim kadar dirensem daha mı kötü olurum bilemedim..
Ne önerirsiniz?
şimdi antidepresanlar çeşit çeşit ama ben hiç bırakmakta zorlanmak, garip yan etkiler gibi bir sorunla karşılaşmadım ve duymadım.. eğer Alzheimer bakıyorsanız yüzde 10000 almalısınız, benim babaannem de var o hastalık ve ben anlıyorum sizi.. dahası git gide iyiye değil kötüye gidecek.. bir gün çok sevdiği bir yakını, bir gün nefret ettiği bir akrabası olacaksınız.. bence başlayın, allah yardımcınız olsun..
inşallah altından kalkabilirim başarıyla..
