Merhaba arkadaşlar,
Ben yaklaşık 1 yıl ilaç kullandım, bir kaç kez de terapiye gittim. Anksiyete bozukluğuma bir takım takıntılar (her şeyden fal tutma, gördüğüm yazı ve renklerden mesaj çıkarma gibi) ve depresyon-mani eşlik ediyordu. Şöyle bir girdabın içindeydim: geleceğim hakkında aşırı endişeleniyordum, endişeyi gidermek adına yolda yürürken karşıma çıkan bir tabeladan "bu bana bir mesajdı" anlamını çıkarmaya çalışıyor, aşırı fal bakıyordum. Daha sonra bu yaptıklarımın saçma şeyler olduğuna karar verip "Artık hayatım adına radikal bir şeyler yapmalıyım! BEN İSTERSEM DÜNYANIN EN İYİ ....Sİ OLABİLİRİM!!!" deyip mani dönemine giriyordum. Elbette "Dünyanın en iyi ....si" olamayacağımı görünce de depresyona giriyordum. Sonra hooop tekrar dön başa. :)))
İşin kötüsü evde yalnız kalma fobim de vardı, koridordan geçerken kalp çarpıntısı falan geçiriyordum:)))
1. İlaçlarınızı bir gün bile atlamayın
2. Terapilere maddi imkan buldukça gitmeye çalışın.
3. Doktorunuzun verdiği "Düşünme, felsefe, din, mistisizm gibi şeylere kafa yorma. Sadece spor yap, ilacını iç" gibi tavsiyeleri saçma deyip bir kenara atmayın KESİNLİKLE UYGULAYIN.
Şimdi nasıl mıyım?
Hayatımda geçen onca can sıkıcı şeye, ailemin bana yaşatmakta olduğu şeylere rağmen çok iyiyim. Mutsuz günler geçirsem bile depresyona girmiyorum, takıntılı değilim, anksiyete bozukluğumu da yendim.
LÜTFEN SİZ DE YAPABİLECEĞİNİZE İNANIN! VE ASLA PEŞİNİ BIRAKMAYIN!
2.
