canmı kıyamam dediğin gibi kimse ana gibi olmuyoki hele ki evlendin mi daha iyi anlıyosun bende anneme çok yakınım o benim herşeyim babamada çok yakın aslında halen beni alır kucağına oturtur benim kucağımda uyur:dance: ama tabi biraz mesafeli oluyo insan babasına karşı
Tam bir anne kuzusuyum...Annemden saklamam gerekenleri bile,
saklayamamışımdır. Söylemezsem rahatsız olurdum.
Harika bir kadındı...İstediğim şeyleri babama yumuşatarak söylemek konusunda
süperdi...
Babamla da harika bir ilişkim var... Rahatımdır yanında ama öyle erkek arkadaşlarımızı falan paylaşamazdık...Mümkün değil. Bugün olsa yine paylaşamam.
Ama annem herşeyimi bilirdi...
16 -19'lu yaşlarda yıprattım onları...Özellikle annemi...
Hayata dair en büyük pişmanlığımdır. Karakter olarak zaten hırçınım, bir de benim
ergenliği katın üstüne....
Ama o durumda bile annem bilirdi ona olan aşkımı...
O dönemi atlatınca anneme dahada bağlandım.
Her ikisinede yakınım ben...
Zaten elimde kalam sadece babam....
Babamla her konuda dertlesebilirim, hatta bana öyle geliyorki, babam beni annemden daha iyi anliyor. Babam bir cok konuda annemden daha anlayisli. Fakat songüllünde dedigi gibi, babamin bir bakisi yeterdi, valla bacaklarimiz titrerdi korkudan.
Annemlede herseyi konusabiliyorum. Fakat onu üzecek seyleri anlatmam. Durumdan duruma degisiyor zaten.
annem benim için bir ilah gibi onu herşeyden çokm seviyorum ve değer veriyorum nişanlımdan bileee dermişim örnek aldığım tek insan ve tam bir ana kuzusuyum ben 20 yaşındayım ve bu yaşıma kadar bir kere olsun annemden ayrı yatmadım o hep beni o sıcasık koynunda uyutuyor bu hala böyle :)
annem daha yakın....
babalar bizde her zaman geri durur...biraz kayı ve sert olur...
sevgisini belli etmez...birde tüm çocukları kız olunca mecbur zaten....
annem her zaman daha içten daha düşünceli ve candır....
annemi çok seviyorum.....
annecim benim hep en yakın arkadaşım sırdaşım olmuştur.babada bize cok düşkündür ama insan annesiyle olduğu gibi babasıyla herseyini paylasamıyor. anneme acayip bağlıyımdır şimdi bile yeni birşey alınca içimden hemen anneme göstermek gelir.her sabah mutlaka ararım.insallah benimde kızımla ilişkim benim annemle olduğu gibi olur.
babam sanki eskiden beri tanıdığım biri gibi.annem için içim titrer belki biraz garip gelebilir ama ben onun annesiymişim gibi hissediyorum.yoğun anne kucaklamasını ve sevgisini benden 2,5 yaş küçük kızkardeşimden alıyorum.çokta memnunum yaştaş bir anneye aynı zamanda kızkardeş ve arkadaşa sahip olduğum için.:içelim:
annemle herzaman daha yakın olmusumdur..
anne kız degıl ıkı kardes gıbıyız..
hayatımın her donemınde en buyuk dert ortagım olmustur annem..
bende onun ıcın oyleyım..
hayatın bana getırdıgı en degerlı varlık annem:asigim:
ikisinide uzağım annemle hiç oturup dertleşemedim çünki annem biraz kuruntulu ve evhamlı bir yapıya sahip ufacık birşeyi kafasına takıp günlerce uyumadığını biliyorum babamsa baba çocukları için çalışan elinden geldiğince rahat etmemiz için çalıştı durdu senelerce bir pazarda ayağını uzatıp dinlendiğini bilmem ikiside böyle yetişmiş şimdiye kadar ve şimdide hiçbirzaman oturup ne annemle ne babamla bir sırrımı nede bir derdimi paylaşmadım tek sırdaşım arkadaşım dostum eşim
ben babamı çok severim... hep babacıydım... ilk aşkımdı...
gerçek bir aşktı benim babamla aşkım... ilk çocuk olmam babamın çocuklara olan sevgisi...mükemmel bir uyum... benim babamla çok anım var... hatta çocukluğumda daha çok babam var... sanırım bir kadın için en büyük şans...
annemi ben kadın olduktan sonra anladım... annemi anne olduktan sonra daha çok sevdim... anneliği gerçekten hissetmek çok farklıymış... anne bambaşkaymış....ikiside özel ikisi de değerlidir... ikisi de hayatımın mihenk taşı... babama minnet duyuyorum anneme ise hayranım... sanırım annemsiz daha zor yaşarım...
babamla normal hayattan bile konuşamayız. hatta kendisi aramıza öyle bi mesafe koymuşki babamla göz göze bakıp konuşamıyorum. konuşmamız haftada yada ayda 1-2 cümleyi geçmez.
ama annem tam tersidir. beni çok genç doğurmuş oyüzden arkadaş gibiyizdir. herşeyi konuşuruz. tek dert ortağım, en iyi dostum diyebilirim onun için.
bi sene once sorsaniz annem derdim. babam bana duskundur ama iliski kurabilecegimiz bir yapisi yoktur. suanda bu sorunun cevabi "ikisi de deil" olucak malesef. aileme ne sorunlu bir ergenlik yasattim ne de basarisizliklar tattirip yuzlerini kizarttim. belki de bu yuzden onlarin hayat felsefelerine aykiri ilk hareketimde annem beni yuz ustu birakti. artik arkadasim deil. gunluk konusmalardan daha derine inmiyorum onla. mumkun oldugunca da tartismaktan kaciniyorum. yuzeysel bir iliskidir artik bizimkisi. velhasil evimde ailemin icinde yalnizim...
anneme yakinimdir cok severim annemi cok yogundur cocukken cok kiskanirdim annemi annem dr hastalarina bile tahammul edemezdim onlara ayirdigi vaktti kiskanirdim hala anne kiz degil iki iyi arkadasiz babam biraz mesafeli biridir