- 16 Haziran 2007
- 6.730
- 4
Gözlerinde yaşlarla "Giysimi beğendiniz mi?" diye sordu yoldan geçen bir yabancıya. "Annem onu benim için özel olarak dikti."
Yoldan geçen yaşlı bayan kendisine seslenen küçük kıza gülümseyerek baktı.
"Evet çok güzel bir elbisen var yavrum" dedi ve sordu:
"Ama söyler misin neden ağlıyorsun?"
Küçük kız sesi titreyerek yanıtladı:
"Çünkü… Bu elbiseyi bitirdikten sonra annem gitmek zorunda kaldı."
Yaşlı bayan küçük kızı avutmak istedi:
"Anlıyorum yavrum" dedi.
"Fakat üzülme… Eminim annen senin gibi küçük ve sevimli bir kızı uzun süre bekletmeyecek hemen dönecektir…"
Küçük kız başını iki yana salladı:
"Hayır teyzeciğim anlamıyorsunuz" dedi.
"Babam annemin bir daha gelmeyeceğini söylüyor. O şimdi cennette büyükannemle dedemin yanındaymış."
Yaşlı bayan küçük kızın ağlama nedenini anlayınca eğildi kolunu onun omzuna doladı ve "giden anne" için o da ağlamaya başladı.
Sonra küçük kız yaşlı bayanı şaşırtan bir davranışla ağlamasını birden kesti ondan bir iki adım geri çekildi ve yavaş bir sesle şarkı söylemeye başladı. O denli yavaş bir sesle söylüyordu ki şarkısını neredeyse fısıldıyor sanırdınız.
Şarkı bir yavru kuşun şarkısıydı ve küçük kızın sesi yaşlı bayanın o güne değin duyduğu belki de en güzel sesti…
Şarkısı bittikten sonra küçük kız yaşlı bayana küçük bir açıklama yaptı:
"Bu şarkıyı bana annem gitmeden önce öğretmişti ve kendi de sık sık söylerdi" dedi.
"Benden kendisine söz vermemi istemişti. Ağladığım zaman hemen bu şarkıyı söylememi istemişti benden. Çünkü ne zaman ağlarsam bu şarkıyı söylediğimde göz yaşlarımın hemen dineceğini söylemişti."
Küçük kız bunları söyledikten sonra gözlerini gösterdi:
"Bakınız" dedi. "Göz yaşlarım hemen kurudu bile!"
Yaşlı bayan gitmek üzere kalktığı zaman küçük kız neredeyse yalvarırcasına eteklerinden tuttu onu.
"Bayan bir dakika daha kalır mısınız lütfen?" dedi. "Size bir şey göstermek istiyorum."
Sonra parmağının ucuyla giysisinde bir noktayı gösterdi: "Bakın annem işte tam burayı öpmüştü" dedi. Sonra bir başka noktayı gösterdi:
"İşte burada da bir öpücüğü var sonra burada da ve şurada da… Şurada da burada da burada da… Buralar hep öpücük öpücük öpücük dolu…
Bu giysimin her yeri annemin öpücükleriyle dolu. Beni ağlatabilecek her neden için annem bu giysimin bir yerine bir öpücük koydu."
Yaşlı bayan o anda yalnızca bir giysiye bakmadığını anladı. Dönmemek üzere gideceğini bilen ve annesiz kalacak kızının karşılaşacağı acıları hafifletebilmek için onun yanında olamayacağını ona öpücük veremeyeceğini düşünen bir anneye bakıyor ve o anneyi görüyordu küçük kızın giysisinde…
Anne küçük kızına duyduğu tüm sevgisini şimdi onun giymekten gurur duyduğu bu giysiye işlemişti.
"Giysimi beğendiniz mi?"
Yaşlı bayanın aklına o an küçük kızın sorduğu bu ilk soru geldi. Ve sorunun yanıtını içinden kendi kendine verdi.
O güne değin böylesine gösterişsiz böylesine anne sevgisiyle donanmış ve böylesine çok sevdiği bir giysi görmemişti.
a.s.
Yoldan geçen yaşlı bayan kendisine seslenen küçük kıza gülümseyerek baktı.
"Evet çok güzel bir elbisen var yavrum" dedi ve sordu:
"Ama söyler misin neden ağlıyorsun?"
Küçük kız sesi titreyerek yanıtladı:
"Çünkü… Bu elbiseyi bitirdikten sonra annem gitmek zorunda kaldı."
Yaşlı bayan küçük kızı avutmak istedi:
"Anlıyorum yavrum" dedi.
"Fakat üzülme… Eminim annen senin gibi küçük ve sevimli bir kızı uzun süre bekletmeyecek hemen dönecektir…"
Küçük kız başını iki yana salladı:
"Hayır teyzeciğim anlamıyorsunuz" dedi.
"Babam annemin bir daha gelmeyeceğini söylüyor. O şimdi cennette büyükannemle dedemin yanındaymış."
Yaşlı bayan küçük kızın ağlama nedenini anlayınca eğildi kolunu onun omzuna doladı ve "giden anne" için o da ağlamaya başladı.
Sonra küçük kız yaşlı bayanı şaşırtan bir davranışla ağlamasını birden kesti ondan bir iki adım geri çekildi ve yavaş bir sesle şarkı söylemeye başladı. O denli yavaş bir sesle söylüyordu ki şarkısını neredeyse fısıldıyor sanırdınız.
Şarkı bir yavru kuşun şarkısıydı ve küçük kızın sesi yaşlı bayanın o güne değin duyduğu belki de en güzel sesti…
Şarkısı bittikten sonra küçük kız yaşlı bayana küçük bir açıklama yaptı:
"Bu şarkıyı bana annem gitmeden önce öğretmişti ve kendi de sık sık söylerdi" dedi.
"Benden kendisine söz vermemi istemişti. Ağladığım zaman hemen bu şarkıyı söylememi istemişti benden. Çünkü ne zaman ağlarsam bu şarkıyı söylediğimde göz yaşlarımın hemen dineceğini söylemişti."
Küçük kız bunları söyledikten sonra gözlerini gösterdi:
"Bakınız" dedi. "Göz yaşlarım hemen kurudu bile!"
Yaşlı bayan gitmek üzere kalktığı zaman küçük kız neredeyse yalvarırcasına eteklerinden tuttu onu.
"Bayan bir dakika daha kalır mısınız lütfen?" dedi. "Size bir şey göstermek istiyorum."
Sonra parmağının ucuyla giysisinde bir noktayı gösterdi: "Bakın annem işte tam burayı öpmüştü" dedi. Sonra bir başka noktayı gösterdi:
"İşte burada da bir öpücüğü var sonra burada da ve şurada da… Şurada da burada da burada da… Buralar hep öpücük öpücük öpücük dolu…
Bu giysimin her yeri annemin öpücükleriyle dolu. Beni ağlatabilecek her neden için annem bu giysimin bir yerine bir öpücük koydu."
Yaşlı bayan o anda yalnızca bir giysiye bakmadığını anladı. Dönmemek üzere gideceğini bilen ve annesiz kalacak kızının karşılaşacağı acıları hafifletebilmek için onun yanında olamayacağını ona öpücük veremeyeceğini düşünen bir anneye bakıyor ve o anneyi görüyordu küçük kızın giysisinde…
Anne küçük kızına duyduğu tüm sevgisini şimdi onun giymekten gurur duyduğu bu giysiye işlemişti.
"Giysimi beğendiniz mi?"
Yaşlı bayanın aklına o an küçük kızın sorduğu bu ilk soru geldi. Ve sorunun yanıtını içinden kendi kendine verdi.
O güne değin böylesine gösterişsiz böylesine anne sevgisiyle donanmış ve böylesine çok sevdiği bir giysi görmemişti.
a.s.
