Çalışmak zorunda değilim çalışmayı kendim tercih ediyorum şu an evden çalışıyorum ama belli bir süre sonra iş yerine gidip çalışmam gerekecek bu durum beni eksik ya da kötü bir anne yapmayacak bunu biliyorum. Zaten 2 yaşına gelmiş çocuğunuz artık aranızda güçlü bir bağda kurulmuş olacak evet çok özlersiniz onu zor olur bir süre ama çocuğunuzun geleceği ve aslında kendi mental sağlığınız açısından çalışmak iyi bir şey bence. Borçlarınız yüzünden bir süre sonra evde yüksek ihtimalle gerginlikler başlayacak huzursuzluk olacak o ortamda çocuğu huzurlu bir şekilde büyütmek çok zor olacak ona yansıtmamak çok zor olacak. Çocuğunuzun yaşam kalitesini yükseltmek için çalışmanız gerekiyorsa annesi olarak çalışacaksınız vicdan yapmayın bence bu konuyla ilgiliArkadaşlar oğlum 2 ay sonra 2 yaşına gerekecek eşim tek çalışıyor ve evimiz kira malesef bu şartlarda çok zorlanıyoruz borç harç bı şekilde idare ediyoruz ama nereye kadar bu sekilde gidecek sürekli üst üste yığılıyor şuan eşimin maaşı ancak kredi kartı borcunun asgarisini ödemeye yetiyor yatır çek yapiyoruz ve mecbur kullanmaya devam ediyoruz bikac ay sonra artık maaşı yetmeyecek asgarisini ödemeye o zaman ne yapacağız bilmiyorum bı yandan ev masrafı bı yandan çocuk masrafı çalışmamak için çocuğuma kendim bakmak için çok direndim ama artık yürümüyor borç üstüne borç ekliyoruz bu yüzden çalışmayı düşünüyorum eğer çalışırsam annem bakacak çok iyi bakacagina hiç şüphem yok ama Kırklareli’nde yaşıyorum ve burda çalışma şartları çok kötü çocuğumu izin günü dışında neredeyse hiç göremeyeceğim çok üzülüyorum vicdanım kabul etmiyorama bı yandan artik çalışmak zorundayim çok arada kaldım göğsüme bı taş oturdu sanki çalışan annelerin siz nasıl atlattiniz bu durumu çocuğunuz sizi göremediği için bir sorun yaşadı mı yaşadıklarınızı paylasirsaniz çok sevinirim üstümde çok büyük bı vicdan yükü var
Ben bebeğim 6 aylıkken ise geri döndüm. İstesem bir yaşına kadar ücretsiz izin de kullanabilirdim ama bu şekilde olmasının kendim ve bebek açısından daha iyi olduğunu düşündüm. Şu anda haftada 2 bazen 3 gün ofise gidiyorum. Bir sorun yaşamadık. Doktorumuza da sormuştum. Kim bakacak, ne kadar seni görmeyecek vs gibi sorular sormustu. Cevaplarımin akabinde bir sorun olmaz demisti. Bebeğim de bir sorun yasamadi. Şu anda 15 aylık. Siz direkt olarak vicdanım kabul etmiyor diye sartlanirsaniz süreç çok zor olur sizin için. Şu anda içerisinde bulunduğunuz süreçte çalışmak sizin için de iyi olur.Arkadaşlar oğlum 2 ay sonra 2 yaşına gerekecek eşim tek çalışıyor ve evimiz kira malesef bu şartlarda çok zorlanıyoruz borç harç bı şekilde idare ediyoruz ama nereye kadar bu sekilde gidecek sürekli üst üste yığılıyor şuan eşimin maaşı ancak kredi kartı borcunun asgarisini ödemeye yetiyor yatır çek yapiyoruz ve mecbur kullanmaya devam ediyoruz bikac ay sonra artık maaşı yetmeyecek asgarisini ödemeye o zaman ne yapacağız bilmiyorum bı yandan ev masrafı bı yandan çocuk masrafı çalışmamak için çocuğuma kendim bakmak için çok direndim ama artık yürümüyor borç üstüne borç ekliyoruz bu yüzden çalışmayı düşünüyorum eğer çalışırsam annem bakacak çok iyi bakacagina hiç şüphem yok ama Kırklareli’nde yaşıyorum ve burda çalışma şartları çok kötü çocuğumu izin günü dışında neredeyse hiç göremeyeceğim çok üzülüyorum vicdanım kabul etmiyorama bı yandan artik çalışmak zorundayim çok arada kaldım göğsüme bı taş oturdu sanki çalışan annelerin siz nasıl atlattiniz bu durumu çocuğunuz sizi göremediği için bir sorun yaşadı mı yaşadıklarınızı paylasirsaniz çok sevinirim üstümde çok büyük bı vicdan yükü var
Annem bakacak gerçekten çok şanslıyım kendi canının bakması insanında içini rahatlatıyor ama kendi kardeşimde annesiz büyümenin etkileri o kadar ağır oldu ki yığınla psikolojik sorunu var annemde çalışmak zorunda kalmış kendi annesine bırakmış şuan vücudundaki herşeye takıntısı olan kendini sevmeyen beğenmeyen bir çocuk hiçbir sorumluluk alamıyor evden dışarı çıkmak istemiyor insan içine bile girmeye çekiniyor ya benim çocuğumda böyle olursa yada farklı psikolojik sorunları olursa diye çok korkuyorum ilk çocuğum büyürken hep yanında olmak istedim bı tane çocuğum annesiyle büyüsün dedim ama bı yandan artik zorlanıyoruz diğer yandan kendi kardesimi gördükçe korkuyorumMerhaba,
Ben de çalışmak zorunda kalan annelerden olacağım bir kaç ay sonra. Maalesef üzücü bir durum ama hayat ve sosyal ekonomik koşullar bizi buna itiyor. Anneniz varmış buna şükredin, bizim hiç kimsemiz yok bakıcıya bırakacağım, aklım hep yavrumda olacak.. onların geleceği, rahat yaşamı için mecburuz. Üzmeyin kendinizi, çocuklar her koşula çabuk adapte oluyorlar.
Evet malesef şuan kendi yagimizda kavrulacak durumumuzda kalmadı borçla harçla bı şekilde geçiriyoruz ayı ama nereye kadar böyle devam eder onuda bilmiyorum o yüzden çalışmayı düşündüm ama bizim şöyle bir durumumuz var babası evden çalışıyor ben evdeyim yani bu zamana kadar hep anne ve babayla bir arada büyüdü şimdi bir anda hem anne hem baba çekilirse nasıl etkilenir bilmiyorum çünkü annem benim evimde değil kendi evinde bakacak sadece benden değil babadan da ayrılık yaşayacak beni aslında en çok korkutan durum buBen bebeğim 6 aylıkken ise geri döndüm. İstesem bir yaşına kadar ücretsiz izin de kullanabilirdim ama bu şekilde olmasının kendim ve bebek açısından daha iyi olduğunu düşündüm. Şu anda haftada 2 bazen 3 gün ofise gidiyorum. Bir sorun yaşamadık. Doktorumuza da sormuştum. Kim bakacak, ne kadar seni görmeyecek vs gibi sorular sormustu. Cevaplarımin akabinde bir sorun olmaz demisti. Bebeğim de bir sorun yasamadi. Şu anda 15 aylık. Siz direkt olarak vicdanım kabul etmiyor diye sartlanirsaniz süreç çok zor olur sizin için. Şu anda içerisinde bulunduğunuz süreçte çalışmak sizin için de iyi olur.
Keşke evden calisabilsem gece yarisina kadar da çalışırdım zor gelmezdi şimdi psikolojik anlamda nasıl etkileneceğini tahmin edemiyorum il değiştirdik eşimin iş yeri yeni birini alıp eğitmenleri uzun sürdüğü için evden çalışmasina müsade etti bebeğim doğduğu günden beri hem anne hem baba bir arada büyüdü şimdi annem bakarsa kendi evinde bakacak bize gelemiyor tüm düzeni değişecek evine gelemeyecek haftada beni 1 kere gorebilecek babasini yine günde sadece 1 saat görebilecek bu durumda nasıl etkilenir bilmiyorum annemde kardeşim doğduktan sonra çalışmak zorunda kaldı kendi annesine bıraktı şuan kardeşimde psikiyatriste goturdugumuz halde asamadigiz psikolojik sorunlar var bunlara kendim şahit olduğum için korkuyorum açıkçasıÇalışmak zorunda değilim çalışmayı kendim tercih ediyorum şu an evden çalışıyorum ama belli bir süre sonra iş yerine gidip çalışmam gerekecek bu durum beni eksik ya da kötü bir anne yapmayacak bunu biliyorum. Zaten 2 yaşına gelmiş çocuğunuz artık aranızda güçlü bir bağda kurulmuş olacak evet çok özlersiniz onu zor olur bir süre ama çocuğunuzun geleceği ve aslında kendi mental sağlığınız açısından çalışmak iyi bir şey bence. Borçlarınız yüzünden bir süre sonra evde yüksek ihtimalle gerginlikler başlayacak huzursuzluk olacak o ortamda çocuğu huzurlu bir şekilde büyütmek çok zor olacak ona yansıtmamak çok zor olacak. Çocuğunuzun yaşam kalitesini yükseltmek için çalışmanız gerekiyorsa annesi olarak çalışacaksınız vicdan yapmayın bence bu konuyla ilgili
Kademeli olarak azaltın derim. Nasıl olsa anneniz bakacakmis ve eşiniz de evdeymis. İlk etapta çocuğu direkt anneniz götürmesin. Örnek veriyorum 4 gün sizin evinizde, 1 gün kendi evinde, böyle böyle bu süreyi zamanla azaltın. Ama bana göre şartlar elveriyorsa kendi evinde bakılmalı çocuk. Bu arada eşim evden çalışıyor yazmışsınız. İş yoğunluğu durumu nasıl? Haftada birkaç gün idare edemez mi mesela? Yaşı da çok küçük değil çünkü çocuğun en azından çoğu şeyi anlıyordur, bakması daha kolay olabilir.Evet malesef şuan kendi yagimizda kavrulacak durumumuzda kalmadı borçla harçla bı şekilde geçiriyoruz ayı ama nereye kadar böyle devam eder onuda bilmiyorum o yüzden çalışmayı düşündüm ama bizim şöyle bir durumumuz var babası evden çalışıyor ben evdeyim yani bu zamana kadar hep anne ve babayla bir arada büyüdü şimdi bir anda hem anne hem baba çekilirse nasıl etkilenir bilmiyorum çünkü annem benim evimde değil kendi evinde bakacak sadece benden değil babadan da ayrılık yaşayacak beni aslında en çok korkutan durum bu
Hislerinizde cok haklisiniz. Ama malesef durumlar ortada. 2 yas iyi bir sure aslinda. Keske imkan olsa ama daha erken aylarda calismaya donmekmzorunda klan anneler oluyor. Benekler uyum sagliyorlar zaten de biz anneler daha cok zorlaniyoruz.Arkadaşlar oğlum 2 ay sonra 2 yaşına gerekecek eşim tek çalışıyor ve evimiz kira malesef bu şartlarda çok zorlanıyoruz borç harç bı şekilde idare ediyoruz ama nereye kadar bu sekilde gidecek sürekli üst üste yığılıyor şuan eşimin maaşı ancak kredi kartı borcunun asgarisini ödemeye yetiyor yatır çek yapiyoruz ve mecbur kullanmaya devam ediyoruz bikac ay sonra artık maaşı yetmeyecek asgarisini ödemeye o zaman ne yapacağız bilmiyorum bı yandan ev masrafı bı yandan çocuk masrafı çalışmamak için çocuğuma kendim bakmak için çok direndim ama artık yürümüyor borç üstüne borç ekliyoruz bu yüzden çalışmayı düşünüyorum eğer çalışırsam annem bakacak çok iyi bakacagina hiç şüphem yok ama Kırklareli’nde yaşıyorum ve burda çalışma şartları çok kötü çocuğumu izin günü dışında neredeyse hiç göremeyeceğim çok üzülüyorum vicdanım kabul etmiyorama bı yandan artik çalışmak zorundayim çok arada kaldım göğsüme bı taş oturdu sanki çalışan annelerin siz nasıl atlattiniz bu durumu çocuğunuz sizi göremediği için bir sorun yaşadı mı yaşadıklarınızı paylasirsaniz çok sevinirim üstümde çok büyük bı vicdan yükü var
Yegenlerim hep bakıcı ile büyüdü normal çocuk ve insan olarak devam ettiler hayatlarına, kardeşinizin durumunu sadece annesizlige bağlamayın farklı bir neden vardır. Bir sürü kişi bakıcı ile ya da kreşte büyüyor öyle olsaydı herkes sorunlu olurdu. Olumsuz düşüncelerden kurtarın kendiniziAnnem bakacak gerçekten çok şanslıyım kendi canının bakması insanında içini rahatlatıyor ama kendi kardeşimde annesiz büyümenin etkileri o kadar ağır oldu ki yığınla psikolojik sorunu var annemde çalışmak zorunda kalmış kendi annesine bırakmış şuan vücudundaki herşeye takıntısı olan kendini sevmeyen beğenmeyen bir çocuk hiçbir sorumluluk alamıyor evden dışarı çıkmak istemiyor insan içine bile girmeye çekiniyor ya benim çocuğumda böyle olursa yada farklı psikolojik sorunları olursa diye çok korkuyorum ilk çocuğum büyürken hep yanında olmak istedim bı tane çocuğum annesiyle büyüsün dedim ama bı yandan artik zorlanıyoruz diğer yandan kendi kardesimi gördükçe korkuyorum
Eşim analist bilgisayar başından ayrılamıyor sürekli analiz yapması gerekiyor telefon görüşmeleri yapıyor toprağa sızan yakıtlari çevre ve şehircilik bakanlığına bildiriyorlar o yüzden devamlı bilgisayar başında olması gerekiyor annemde malesef sadece kendi evinde bakabiliyor çalışırsam haftada sadece 1 kez gorebiliyorum çünkü erken uyuyor sartlar bu şekildeyken çalışmam ne kadar doğru bilmiyorum çok aradayimKademeli olarak azaltın derim. Nasıl olsa anneniz bakacakmis ve eşiniz de evdeymis. İlk etapta çocuğu direkt anneniz götürmesin. Örnek veriyorum 4 gün sizin evinizde, 1 gün kendi evinde, böyle böyle bu süreyi zamanla azaltın. Ama bana göre şartlar elveriyorsa kendi evinde bakılmalı çocuk. Bu arada eşim evden çalışıyor yazmışsınız. İş yoğunluğu durumu nasıl? Haftada birkaç gün idare edemez mi mesela? Yaşı da çok küçük değil çünkü çocuğun en azından çoğu şeyi anlıyordur, bakması daha kolay olabilir.
Evet özellikle şuan bana çok düşkün çalışırsam haftada 1 kere gorebilicem annem kendi evinde bakacak erken uyuyor bu durum beni çok zorluyor vicdanenHislerinizde cok haklisiniz. Ama malesef durumlar ortada. 2 yas iyi bir sure aslinda. Keske imkan olsa ama daha erken aylarda calismaya donmekmzorunda klan anneler oluyor. Benekler uyum sagliyorlar zaten de biz anneler daha cok zorlaniyoruz.
Haklısınız ama işte anne yüreği içime taş oturdu sanki bide şuan bana çok düşkün onun için çok zorlanıyorumYegenlerim hep bakıcı ile büyüdü normal çocuk ve insan olarak devam ettiler hayatlarına, kardeşinizin durumunu sadece annesizlige bağlamayın farklı bir neden vardır. Bir sürü kişi bakıcı ile ya da kreşte büyüyor öyle olsaydı herkes sorunlu olurdu. Olumsuz düşüncelerden kurtarın kendinizi
Her bebek her yaşta annesine düşkün, ayrılmak istemiyor. 5 aylık bebeğim benden başka kimsede babasında bile durmuyor, illa benim kucağımı istiyor.Haklısınız ama işte anne yüreği içime taş oturdu sanki bide şuan bana çok düşkün onun için çok zorlanıyorum