• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemle ilgili bu sorunu psikoloğa nasıl anlatabilirim? Anlatabilir miyim?

Psikolog hiçbir şey düşünmez, onun için bi vakasınız, hayata bak falan demez.
Neler duyuyordur, görevini de ona göre yapıyordur.
İyi bir psikologla çalışıyorsanız hiçbir şekilde yargılayıcı tavır takınmıyorlar.

Ki zaten sizin hayatınızda yargılanacak ne var, mağdur tarafsınız siz.
Anlatmalı ve iyileşmelisiniz.
 
Selam hanımlar. Benim bir sorunum var. Yani bir az özel olacak ama lütfen yanlış anlamayın kimseye anlatamıyorum o yüzden burada paylaşmak istedim. Belki bir akıl, bir tavsiye verirsiniz, şöyle yap dersiniz. 7 yaşımdayken annemle babam ayrıldı. Annem babamı aldatmıştı. Babam annemi dövdü ve biz o gece dayımlarda kaldık. Babam bizi terk etti ve ne aradı, ne sordu bir daha. Sonradan öğrendim ki, benim annem ben küçüklüğümden beri hayat kadınıymış. Adamla buluşmalara giderken beni de götürüyordu. (bırakacak yeri yoktu, evde de tek başına bırakmıyordu) Bazen yalnız olurlardı, bazen başka kadınlar, erkeklerde olurdu. Bazen de bizim eve gelirlerdi. Affedersiniz ev kerhane gibiydi. Özür dilerim. Ve erkekler beni taciz ederlerdi, yani beni ellerlerdi, bakmak isterlerdi bir yerlerime vs. Kendimi koruyabildim şükür ama psikolojim bozuldu. Bir keresinde annem arkadaşına büyüyünce benim gibi olacak demişti duymuştum. Arkadaşı da öyle deme bilemezsin demişti. Bu yaşa geldim hala unutamadım. Psikolojim çok bozuldu. Psikoloğa gitmek ve bunları anlatmak istiyorum ama anlatmaya utanıyorum. Anlatamazsan yanlış teşhis koyar ve yanlış tedavi görürüm. Nasıl anlatsam? Anlatılır mı ki böyle bir şey? Yardımcı olabilir misiniz? Şöyle konuş? şöyle anlat? diye. Psikolog kadın. Acaba hakkımda ne düşünür? Cesaret edemiyorum. Daha başka şeylerde var ama yazıp uzatmak istemiyorum. Bana ne önerirsiniz? Ne yapayım? Kendim halletmeye çalıştım ama olmadı.
Ruh sağlığı alanında ki profesyonel kişiler anlatılanlarla kişinin hakkında bir şey düşünmez, yargılamaz, ayıplamaz, acımaz. Bunun üzerine eğitim almışlardır. Buraya yazdığınız şekilde anlatın, devamı gelecektir güven sağladıkça. Ertelemeyin lütfen.
 
Selam hanımlar. Benim bir sorunum var. Yani bir az özel olacak ama lütfen yanlış anlamayın kimseye anlatamıyorum o yüzden burada paylaşmak istedim. Belki bir akıl, bir tavsiye verirsiniz, şöyle yap dersiniz. 7 yaşımdayken annemle babam ayrıldı. Annem babamı aldatmıştı. Babam annemi dövdü ve biz o gece dayımlarda kaldık. Babam bizi terk etti ve ne aradı, ne sordu bir daha. Sonradan öğrendim ki, benim annem ben küçüklüğümden beri hayat kadınıymış. Adamla buluşmalara giderken beni de götürüyordu. (bırakacak yeri yoktu, evde de tek başına bırakmıyordu) Bazen yalnız olurlardı, bazen başka kadınlar, erkeklerde olurdu. Bazen de bizim eve gelirlerdi. Affedersiniz ev kerhane gibiydi. Özür dilerim. Ve erkekler beni taciz ederlerdi, yani beni ellerlerdi, bakmak isterlerdi bir yerlerime vs. Kendimi koruyabildim şükür ama psikolojim bozuldu. Bir keresinde annem arkadaşına büyüyünce benim gibi olacak demişti duymuştum. Arkadaşı da öyle deme bilemezsin demişti. Bu yaşa geldim hala unutamadım. Psikolojim çok bozuldu. Psikoloğa gitmek ve bunları anlatmak istiyorum ama anlatmaya utanıyorum. Anlatamazsan yanlış teşhis koyar ve yanlış tedavi görürüm. Nasıl anlatsam? Anlatılır mı ki böyle bir şey? Yardımcı olabilir misiniz? Şöyle konuş? şöyle anlat? diye. Psikolog kadın. Acaba hakkımda ne düşünür? Cesaret edemiyorum. Daha başka şeylerde var ama yazıp uzatmak istemiyorum. Bana ne önerirsiniz? Ne yapayım? Kendim halletmeye çalıştım ama olmadı.
Karşınızdaki psikologu herhangi bir arkadas vs gibi görmemeye çalısın. Burada nasıl ki açık açık yazmışsınız profesyonel olmayan bizlere. Psikologa da bize anlatır gibi anlatmalısınız. Belki ilk seansta değil ikinci seansta da olabilir. Kendinizi ne zaman rahat ve hazır hissederseniz o zaman anlatın. Karsınızdakinin standart bir vatandaş değil bir uzman olduğunu hatırlatın kendinize
 
Selam hanımlar. Benim bir sorunum var. Yani bir az özel olacak ama lütfen yanlış anlamayın kimseye anlatamıyorum o yüzden burada paylaşmak istedim. Belki bir akıl, bir tavsiye verirsiniz, şöyle yap dersiniz. 7 yaşımdayken annemle babam ayrıldı. Annem babamı aldatmıştı. Babam annemi dövdü ve biz o gece dayımlarda kaldık. Babam bizi terk etti ve ne aradı, ne sordu bir daha. Sonradan öğrendim ki, benim annem ben küçüklüğümden beri hayat kadınıymış. Adamla buluşmalara giderken beni de götürüyordu. (bırakacak yeri yoktu, evde de tek başına bırakmıyordu) Bazen yalnız olurlardı, bazen başka kadınlar, erkeklerde olurdu. Bazen de bizim eve gelirlerdi. Affedersiniz ev kerhane gibiydi. Özür dilerim. Ve erkekler beni taciz ederlerdi, yani beni ellerlerdi, bakmak isterlerdi bir yerlerime vs. Kendimi koruyabildim şükür ama psikolojim bozuldu. Bir keresinde annem arkadaşına büyüyünce benim gibi olacak demişti duymuştum. Arkadaşı da öyle deme bilemezsin demişti. Bu yaşa geldim hala unutamadım. Psikolojim çok bozuldu. Psikoloğa gitmek ve bunları anlatmak istiyorum ama anlatmaya utanıyorum. Anlatamazsan yanlış teşhis koyar ve yanlış tedavi görürüm. Nasıl anlatsam? Anlatılır mı ki böyle bir şey? Yardımcı olabilir misiniz? Şöyle konuş? şöyle anlat? diye. Psikolog kadın. Acaba hakkımda ne düşünür? Cesaret edemiyorum. Daha başka şeylerde var ama yazıp uzatmak istemiyorum. Bana ne önerirsiniz? Ne yapayım? Kendim halletmeye çalıştım ama olmadı.
Psıkolog yanlıs anlamaz git anlat. Annemle görüşü okusun? Meslegın varmı
 
Selam hanımlar. Benim bir sorunum var. Yani bir az özel olacak ama lütfen yanlış anlamayın kimseye anlatamıyorum o yüzden burada paylaşmak istedim. Belki bir akıl, bir tavsiye verirsiniz, şöyle yap dersiniz. 7 yaşımdayken annemle babam ayrıldı. Annem babamı aldatmıştı. Babam annemi dövdü ve biz o gece dayımlarda kaldık. Babam bizi terk etti ve ne aradı, ne sordu bir daha. Sonradan öğrendim ki, benim annem ben küçüklüğümden beri hayat kadınıymış. Adamla buluşmalara giderken beni de götürüyordu. (bırakacak yeri yoktu, evde de tek başına bırakmıyordu) Bazen yalnız olurlardı, bazen başka kadınlar, erkeklerde olurdu. Bazen de bizim eve gelirlerdi. Affedersiniz ev kerhane gibiydi. Özür dilerim. Ve erkekler beni taciz ederlerdi, yani beni ellerlerdi, bakmak isterlerdi bir yerlerime vs. Kendimi koruyabildim şükür ama psikolojim bozuldu. Bir keresinde annem arkadaşına büyüyünce benim gibi olacak demişti duymuştum. Arkadaşı da öyle deme bilemezsin demişti. Bu yaşa geldim hala unutamadım. Psikolojim çok bozuldu. Psikoloğa gitmek ve bunları anlatmak istiyorum ama anlatmaya utanıyorum. Anlatamazsan yanlış teşhis koyar ve yanlış tedavi görürüm. Nasıl anlatsam? Anlatılır mı ki böyle bir şey? Yardımcı olabilir misiniz? Şöyle konuş? şöyle anlat? diye. Psikolog kadın. Acaba hakkımda ne düşünür? Cesaret edemiyorum. Daha başka şeylerde var ama yazıp uzatmak istemiyorum. Bana ne önerirsiniz? Ne yapayım? Kendim halletmeye çalıştım ama olmadı.
Tabiki gidip destek alin. Utanması gereken siz değilsiniz anneniz. Siz küçücük kız çocuğusunuz hâlâ ❤️ herşeyi açık yüreklilikle anlatın ve rahatlayın. Size ferahlık diliyorum
 
Yaşadıklarınız sizin suçunuz değil. Bize anlattığınız günü psikoloğa da anlatmaktan çekinmeyin. Bu arada psikolog size ilaç yazamaz. Annenizle görüşüyor musunuz?
 
Selam hanımlar. Benim bir sorunum var. Yani bir az özel olacak ama lütfen yanlış anlamayın kimseye anlatamıyorum o yüzden burada paylaşmak istedim. Belki bir akıl, bir tavsiye verirsiniz, şöyle yap dersiniz. 7 yaşımdayken annemle babam ayrıldı. Annem babamı aldatmıştı. Babam annemi dövdü ve biz o gece dayımlarda kaldık. Babam bizi terk etti ve ne aradı, ne sordu bir daha. Sonradan öğrendim ki, benim annem ben küçüklüğümden beri hayat kadınıymış. Adamla buluşmalara giderken beni de götürüyordu. (bırakacak yeri yoktu, evde de tek başına bırakmıyordu) Bazen yalnız olurlardı, bazen başka kadınlar, erkeklerde olurdu. Bazen de bizim eve gelirlerdi. Affedersiniz ev kerhane gibiydi. Özür dilerim. Ve erkekler beni taciz ederlerdi, yani beni ellerlerdi, bakmak isterlerdi bir yerlerime vs. Kendimi koruyabildim şükür ama psikolojim bozuldu. Bir keresinde annem arkadaşına büyüyünce benim gibi olacak demişti duymuştum. Arkadaşı da öyle deme bilemezsin demişti. Bu yaşa geldim hala unutamadım. Psikolojim çok bozuldu. Psikoloğa gitmek ve bunları anlatmak istiyorum ama anlatmaya utanıyorum. Anlatamazsan yanlış teşhis koyar ve yanlış tedavi görürüm. Nasıl anlatsam? Anlatılır mı ki böyle bir şey? Yardımcı olabilir misiniz? Şöyle konuş? şöyle anlat? diye. Psikolog kadın. Acaba hakkımda ne düşünür? Cesaret edemiyorum. Daha başka şeylerde var ama yazıp uzatmak istemiyorum. Bana ne önerirsiniz? Ne yapayım? Kendim halletmeye çalıştım ama olmadı.
Psikolog böyle durumlar için vardır. Kimseye anlatamadığın sırlarını paylaşman için. Maalesef böyle şeyler yaşanıyor, üzüldüm senin için ama sen hiç bir durumu kendi üstüne alınma. Hayatında güzel bir yol çiz. İnşallah musmutlu olursun
 
Sizin utanacak hiçbir şeyiniz yok ki. Siz de her çocuk gibi sağlıklı mutlu ve güvenli bir ortamda büyümeyi hak ederken bi de küçücük yaşınızda elalemin tacizine maruz kalmışsınız hem de sizi en çok koruması gereken annenizin yanında. Siz niye utanacaksınız insanlık olarak biz utanalım.

Elbette anlatılır. Kim neler yaşıyor onlar hepsini dinliyor. Siz sanmayın ki teksiniz, benim avukat yakın bir arkadaşım var, “çocuk davalarında (ensest, aile içi taciz) neler duyuyorum neler öğreniyorum, üzülüyorum kahroluyorum ama benim elimden gelen o insanlar için adalet sağlanmasına yardımcı olmak. O yüzden görevimi en iyi şekilde yapmaya çalışırım” diye anlatır. Bu arada biz sorsak da hiç ayrıntı, detay paylaşmaz bizimle. “Bu konular arkadaş sohbetine bile konu olamayacak kadar hassas” der, biz de hak verir susarız.

O yüzden psikolog da size tıpkı böyle yaklaşacaktır, ayıplamadan, hakkınızda kötü düşünmeden, size yardım etmeye çalışacaktır. Sakın çekinmeyin. Siz zaten çok zorluk çekmişsiniz, artık bu yükü üstünüzden atın çünkü bu olaylar olurken en masum sizdiniz, yaşadığınız evin duvarı bile sizden daha az masumdur
 
Yargılanacak ya da hakkınızda kötü düşünülecek bir durum yok ki siz cekinesiniz. Siz mağdur tarafsiniz. Annenizi babanızı da kendiniz secmediniz. Anlatmaya cekineceginiz hiçbir durum yok Rabbim yardimciniz olsun kalbinize ferahlık versin
 
Psikologdan utanacağın hiçbir şey yok, kesinlikle anlatmanı tavsiye ederim. Benim psikoloğum erkek olduğu halde yaşadığım her şeyi anlatıyorum, çünkü hem işi o, hem de bir yabancı. Seni yargılayamaz ya da senin hakkında olumsuz bir düşünceye sahip olamaz o yüzden rahat olmalısın. Memnun kalmazsan da değiştirirsin, terapi çok önemli bir şey sakın vazgeçmeyin. Zaten sorun sizin sorununuz değil, annenizin sorunu o yüzden bu yükü taşımaya devam etmeyin. Sizi de tebrik ederim kendinizi korumuşsunuz. Kaç yaşındasınız? Anne ile mi yaşıyorsunuz?
teşekkürler
34 yaşındayım ben kocaman oldum ama bazı şeyleri aşamadım Maalesef evet durumum yok ayrı eve çıkmaya
 
Bak benim eşim dünyanın en ketum insanıdır. Kendiyle bile yüzleşemez, duygularını paylaşamayan, kaçan, kendi içinde boğuşan biriydi. Terapi aldı ve bana şunu demişti: Anlattıklarıma inanamıyorum, konuşan ben miyim diyorum… Senin birşey yapmana gerek yok sadece başlarken zor olabilir, gerisi çorap söküğü gibi geliyor, o sana sorular soracak sen de olduğu gibi anlatacaksın. Adım atman çok güzel lütfen vazgeçme.
 
Ben nasıl anlatıcam diye hiç Kaygılanma. O zaten seni yönlendirecek. O kadar ustaca sorularla yönlendiriyorlar ki, Bi bakmışsın patır patır anlatıyorsun herseyi.

Ben de ilk terapiden önce eşime hep böyle derdim. Aman nasıl anlatıcam. Anlamaz ki zaten. Ne kadar anlatsam da tam ifade edemem VS vs. Hep kaygılarım vardı böyle. Sonra bi başladık kadınla anaa ben bi açıldım. Şok oldum valla kendime.
 
Selam hanımlar. Benim bir sorunum var. Yani bir az özel olacak ama lütfen yanlış anlamayın kimseye anlatamıyorum o yüzden burada paylaşmak istedim. Belki bir akıl, bir tavsiye verirsiniz, şöyle yap dersiniz. 7 yaşımdayken annemle babam ayrıldı. Annem babamı aldatmıştı. Babam annemi dövdü ve biz o gece dayımlarda kaldık. Babam bizi terk etti ve ne aradı, ne sordu bir daha. Sonradan öğrendim ki, benim annem ben küçüklüğümden beri hayat kadınıymış. Adamla buluşmalara giderken beni de götürüyordu. (bırakacak yeri yoktu, evde de tek başına bırakmıyordu) Bazen yalnız olurlardı, bazen başka kadınlar, erkeklerde olurdu. Bazen de bizim eve gelirlerdi. Affedersiniz ev kerhane gibiydi. Özür dilerim. Ve erkekler beni taciz ederlerdi, yani beni ellerlerdi, bakmak isterlerdi bir yerlerime vs. Kendimi koruyabildim şükür ama psikolojim bozuldu. Bir keresinde annem arkadaşına büyüyünce benim gibi olacak demişti duymuştum. Arkadaşı da öyle deme bilemezsin demişti. Bu yaşa geldim hala unutamadım. Psikolojim çok bozuldu. Psikoloğa gitmek ve bunları anlatmak istiyorum ama anlatmaya utanıyorum. Anlatamazsan yanlış teşhis koyar ve yanlış tedavi görürüm. Nasıl anlatsam? Anlatılır mı ki böyle bir şey? Yardımcı olabilir misiniz? Şöyle konuş? şöyle anlat? diye. Psikolog kadın. Acaba hakkımda ne düşünür? Cesaret edemiyorum. Daha başka şeylerde var ama yazıp uzatmak istemiyorum. Bana ne önerirsiniz? Ne yapayım? Kendim halletmeye çalıştım ama olmadı.
Üzüldüm. Ama çözülebilir travmalar bunlar. Psikolog seni yönlendirecektir merak etme. Ayrıca bunu iyileşmek için yapıyorsun başkalarının hatalarından sen sorumlu değilsin psikolog meslek etiği olarak zaten seni yargılamaz. Oraya ne durumda olan insanlar gidiyor
 
teşekkürler
34 yaşındayım ben kocaman oldum ama bazı şeyleri aşamadım Maalesef evet durumum yok ayrı eve çıkmaya
Yaş ile aşamayız ki hiçbir şeyi. Siz anlatın psikoloğunuza, yüreğinize fazla gelen bu derdi paylaşın. Sizin hiçbir hatanız yok ve umarım çok güzel bir hayata adım atarsınız 🥹❤️ anlatın, ferahlayın…
 
Back
X