Böyle bir şey yok. Aksine aile çocuğa mal mülk bırakır. Aileniz kendi başarısızlıklarından dolayı keklemiş sizi. Bu düşünceden çıkın. Nedense bir tek ailesi ev sahibi olamamış insanlardan duyuyorum bunu. Kendi güçsüzlüklerini kendi evlatlarına yıkmaya çalışıyorlar.Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük.
sormayın nerde görülmüş evladın anne babaya ev aldığı? hafi alınır da multi zenginsindir al ama ana baba evlada mal mülk bırakır yani evlat ana babaya ne alsin ne bileyim...Böyle bir şey yok. Aksine aile çocuğa mal mülk bırakır. Aileniz kendi başarısızlıklarından dolayı keklemiş sizi. Bu düşünceden çıkın. Nedense bir tek ailesi ev sahibi olamamış insanlardan duyuyorum bunu. Kendi güçsüzlüklerini kendi evlatlarına yıkmaya çalışıyorlar.
Evleri olmayan lise arkadaşımdan duymuştum bunu ilk kez. Çalışıp anne babana ev falan almadan ne evlenmesi falan denmiş ona. Evlatlarından yük alacaklarına iyice yük oluyorlar.sormayın nerde görülmüş evladın anne babaya ev aldığı? hafi alınır da multi zenginsindir al ama ana baba evlada mal mülk bırakır yani evlat ana babaya ne alsin ne bileyim...
sanki koltuk takimi istiyorlar. şaka gibi istedikleri şey en kötü yerde bile artık nerdeyse 2 milyonEvleri olmayan lise arkadaşımdan duymuştum bunu ilk kez. Çalışıp anne babana ev falan almadan ne evlenmesi falan denmiş ona. Evlatlarından yük alacaklarına iyice yük oluyorlar.
Evet insanlar o kadar güzel açıkladı ki hepsini tek tek okuyup beğendim, ama sizinkini anlayamadım. Bu kadar yıkıcı olmak neden? İnsanın anne babasına dertlenip üzülmesinde ne var bu kadar? Evlenme en iyisi falan demişsiniz. Çok garip. Bakın bir hayatın içindeyiz, bazı şeylere kafayı takabiliriz bu normal bir şey biliyor musunuz? Yok anneniz yardımı hak etmiyor, evlenip kimsenin başını yakmayın falan? Ne biçim tabirler bunlar? Dertlenip bir şey yazdım diye bütün hayatımı biliyormuş gibi nasıl böyle genellemeler yaptınız? Sanırım mutsuz birisiniz biraz da anlaşması zor birisiniz anladığım kadarıyla. Cevap yazmayacaktım ama yine de yazayım dedim. Bu agresifliğinizi çeken çevrenizdeki insanlara sabırlar diliyorumİnsanlar size tane tane açıklamış ama boşuna yazmışlar. Kendinizi koruyabilseydiniz buraya konu açmazdınız. Siz en iyisi evlenmeyin ailenize ev alın mutlu mesut yaşar gidersiniz. Kimsenin de başını yakmayın. Evliliğe de yansıtırsınız problemlerinizi. Sınır çizemeyeceksiniz bell
yıkıcılık nerede tam olarak? ruh halinizden dolayı doğrular size yıkıcı gelmiş. ben de aile problemleri yaşadım, tek çocuk olduğum için sorunların ortasında yalnız kaldım. kendimi onların annesi babası gibi hissedip sürekli problem çözmeye çalışıyordum, sürekli üzülüyordum. sonra anladım ki bu yanlış ve benim görevim değil. şimdi birbirlerini yeseler umurum olmuyor. siz bunu görememişsiniz henüz. manevi kısmı geçtim maddiyat kısmında verici olmanız bekleniyor. bunun evlilikte nasıl sorun getireceğini göremiyorsunuz.Evet insanlar o kadar güzel açıkladı ki hepsini tek tek okuyup beğendim, ama sizinkini anlayamadım. Bu kadar yıkıcı olmak neden? İnsanın anne babasına dertlenip üzülmesinde ne var bu kadar? Evlenme en iyisi falan demişsiniz. Çok garip. Bakın bir hayatın içindeyiz, bazı şeylere kafayı takabiliriz bu normal bir şey biliyor musunuz? Yok anneniz yardımı hak etmiyor, evlenip kimsenin başını yakmayın falan? Ne biçim tabirler bunlar? Dertlenip bir şey yazdım diye bütün hayatımı biliyormuş gibi nasıl böyle genellemeler yaptınız? Sanırım mutsuz birisiniz biraz da anlaşması zor birisiniz anladığım kadarıyla. Cevap yazmayacaktım ama yine de yazayım dedim. Bu agresifliğinizi çeken çevrenizdeki insanlara sabırlar diliyorum
Bakın, herkes “takmamaya çalış, ailene ev almak birikim yapmak senin sorumluluğun değil, annenle arana sınır çiz, evliliğine güzel sürecine odaklan” vb tarzı şeyler yazmış ve hepsini tek tek okudum, beğendim, benimsedim. Yani bir derdimi yazdım ama siz durup dururken “hiç evlenmeyin, ailenize ev alın kimsenin, başını yakmayın??” Tarzı gayet yıkıcı ve absürd şeyler yazdınız yani kusura bakmayın ben sizin de benimle benzer süreçlerden geçmiş şuanda da evlilik hazırlığı yapan biri olduğunuzu hiç anlayamadım bu yazdıklarınızdan. Gidin bakın yani diğer yorumlara yazılanlara herkes doğruları söylemiş ama sizin yorumunuz dışında kime aksi bir karşılık vermişim, acaba gerçekler zoruma gittiği için mi yoksa sizin yazdıklarınızın aşırılığı ve absürdlüğünden dolayı mı?yıkıcılık nerede tam olarak? ruh halinizden dolayı doğrular size yıkıcı gelmiş. ben de aile problemleri yaşadım, tek çocuk olduğum için sorunların ortasında yalnız kaldım. kendimi onların annesi babası gibi hissedip sürekli problem çözmeye çalışıyordum, sürekli üzülüyordum. sonra anladım ki bu yanlış ve benim görevim değil. şimdi birbirlerini yeseler umurum olmuyor. siz bunu görememişsiniz henüz. manevi kısmı geçtim maddiyat kısmında verici olmanız bekleniyor. bunun evlilikte nasıl sorun getireceğini göremiyorsunuz.
hayat sizin, ailenize ister ev alın ister araba alın burada kimsenin umurunda olmaz. herkese açık bir platformda paylaşım yaptınız ve bu durumdan yakındınız, ben de hakaret içermeden sizi eleştirdim. ama istediğiniz cevabı vermediğim için agresiflik ve mutsuzlukla yaftalandım. mutsuz veya agresif değilim, yaza evleniyorum hazırlık halindeyim ve hayatımın en güzel günlerini yaşıyorum. burada gün içinde birçok kadın kocasının ailesinden neler çektiğini yazıyor. hepsinin tek sebebi var kocalarının sınır çizmemesi. ailesine hayır demeyi öğrenemeyen, problemlerini evine taşıyıp karşı tarafı tüketen insanların evliliği de sıkıntıya giriyor. bu yüzden malesef ki ben de müstakbel eşinize sabırlar diliyorum.
Okuduğum en harika yorumBelki kader belki tercih anneniz ya da babanız evlenmeyi tercih etti. ki en başta söylediğiniz gibi babanız savurgan davranmış, bu konu annenizin şanssızlığı olmuş. ama olan olmuş artık. bence asıl sorun güzel eşyalar sahip olunan bir ev değildir ? iyi anlaşıyor olsalar anneniz emin olun bi şekilde mutlu olurdu zaten. bence kendinize gereksiz bir borç bindirmeyin. anlaşamıyorlarsa da bunu kabul ettilerse de bu onların hayatı kendi kaderleri. insan annesini özellikle çok seviyor hep iyiliğini istiyor, kendi ile bağdaştırıyor. ama bence bunun fazlası özellikle kadınlar için kötü bi şey. bence bu konuda kendinize yönelin, evlilik öncesinin heyecanını yaşayın genç kızsınız siz. sorunlar olsa da evet dinleyin destekleyin ama aşırı derecede içselleştirmeyin. büyükler bizden daha olgunlar , okumuş olsalar da olmasalar da, zengin olsalar da fakir olsalar da aramızda yaş farkı var. büyükler daha olgun olmayı becermeliler bence.
en önemli şey anneniz için söylüyorum onun sağlığı. iyi olsun sağlıklı olsun. siz kendinizce onu elinizden geldiği kadar mutlu etmeye çalışın. ne biliyim mesela tornu olur mutluluktan uçar. bunun gibi şeyler bile çok değerli kıymetli. eve takılmayın bence ve genç olan sizsiniz. ben olsam benim evim olmadı cocugumun olsun derdim. maddi olarak her ne yapacaksanız kendiniz ve yeni kuracağınız aileniz için yapacaksınız bundan sonra. bu kafaya girmedikçe ailenin sürekli yıpranan ama bi şeyleri değiştiremeyen kişisi olursunuz. hiç gerek yok.
gidip baktım hepsini okudum. yine bir sıkıntı görmedim yazdığımda.Bakın, herkes “takmamaya çalış, ailene ev almak birikim yapmak senin sorumluluğun değil, annenle arana sınır çiz, evliliğine güzel sürecine odaklan” vb tarzı şeyler yazmış ve hepsini tek tek okudum, beğendim, benimsedim. Yani bir derdimi yazdım ama siz durup dururken “hiç evlenmeyin, ailenize ev alın kimsenin, başını yakmayın??” Tarzı gayet yıkıcı ve absürd şeyler yazdınız yani kusura bakmayın ben sizin de benimle benzer süreçlerden geçmiş şuanda da evlilik hazırlığı yapan biri olduğunuzu hiç anlayamadım bu yazdıklarınızdan. Gidin bakın yani diğer yorumlara yazılanlara herkes doğruları söylemiş ama sizin yorumunuz dışında kime aksi bir karşılık vermişim, acaba gerçekler zoruma gittiği için mi yoksa sizin yazdıklarınızın aşırılığı ve absürdlüğünden dolayı mı?
Evet işte. Sınır çizmeyi bilmiyorsun diyorlar da, annem evlenmemi hiç istemedi benimle günlerce konuşmadı ama ben yine kendim için doğru olan şeye tutundum ve inat ettim. Çünkü annem istemiyor diye hayat arkadaşımı bekletmek istemedim. İlişkimin mutluluğunu ön plana aldım. Annem nişan-düğün tarihlerine erken dedi. Araya uzun zaman koymak istedi, müsade etmedim. Hep nişanlımla aldığımız kararları uyguladık. Eğer hayır diyememiş olsaydım bunların hiçbirini yapamazdım.Ya iste bu sinirlar cok kolay cekilmiyor maalesef. Ozellikle konu aile olunca. Konu sahibinin yasi da bu tarz sert sinirlar cizmek icin bana gore genc. Daha yumusak bir gecis yapmaya calisiyor. Kucuk rusvetler vererek ortami yumusatmaya calisiyor ama anlayamadigi sey belirli bir yastan sonra insanlarin degismeyecegi. Bu sebeple de keskin bir sinir cizmesi lazim. Zamanla ogrenecegini umuyorum.
Kaldiki bir insanin annesi hakkindaki bazi gercekleri sindirmesi de cok kolay degil.
“Azar” nerede tam olarakgidip baktım hepsini okudum. yine bir sıkıntı görmedim yazdığımda.
sizin aksi karşılık vermeniz benim fikrimin yanlış, absürt, aşırı olduğunu göstermez.
madem insanlar doğrusunu yazmış, siz niye cevap olarak "memnuniyetsizliğine karşı kendimi koruyabilirim, neyi hak edip etmediğine ben karar veririm" diye azarlıyorsunuz? madem bu yetilere sahipsiniz yıllardır neden yapmıyorsunuz?
Allah aşkına NE ALAKAdavranışınız sokakta kocasından şiddet görüp biri kadını korumaya kalktığında sanane o benim kocam diyenlerinkine benziyor.
Yorumlarınız için teşekkür ederim ama annemin yardımı hak edip etmediğine ben karar verebilirimAnnemin bitmek bilmeyen şikayetlerine ve memnuniyetsizliğine bir set çekerek kendimi koruyabilirim çünkü bu konusa toksik biri kendisi ama bu yüzden anneden yüz çevirmek gaddarca geliyor bana. Siz istemezseniz yardım etmeyebilirsiniz, ne yaşadığınızı en iyi siz bilirsiniz
ne alaka mı?“Azar” nerede tam olarak
Allah aşkına NE ALAKA
Size dene alaka mı?
yok sizinle aynı frekansta konuşamıyoruz. ne söylersen söyle karşıdakinin anladığı kadarsın diye boşuna dememişler. hayatta başarılar :)
Iste tam bu sebeple bir psikologdan yardim almalisiniz. Bu yasadiklariniz sizi cok tetikler daha. Cocukluk tramvalari, annenizin sikayetleri, dugun stresi, yeni aile kurma cabasi. Uzgunum ki anneniz de degismez cunku yaptiginin farkinda degil. Sizde kirip dokmek istemiyorsunuz belli ki ama bir noktada siz de sinira gelip patlayacaksiniz. O yuzden yardim almanizda fayda var bana goreEvet işte. Sınır çizmeyi bilmiyorsun diyorlar da, annem evlenmemi hiç istemedi benimle günlerce konuşmadı ama ben yine kendim için doğru olan şeye tutundum ve inat ettim. Çünkü annem istemiyor diye hayat arkadaşımı bekletmek istemedim. İlişkimin mutluluğunu ön plana aldım. Annem nişan-düğün tarihlerine erken dedi. Araya uzun zaman koymak istedi, müsade etmedim. Hep nişanlımla aldığımız kararları uyguladık. Eğer hayır diyememiş olsaydım bunların hiçbirini yapamazdım.
Sınırlarımı böyle böyle oluşturdum ve bunu yapmaya da devam edeceğim. Benden bu yazılan yorumlarda ne beklendiğini anlamadım ki anne bu aile bu evet annem manipülatif davranıyor kurban psikolojisinde belki de ama o da hayata ilk defa gelen biri, o da öyle görmüş büyümüş napabiliriz ki. Çeyizime bir yorgan diktirmek için ona gönderdiğim paraları biriktiriyor, gidip arayıp buluyor bir şeyler yapıyor. Evet şikayetçiyim ki yaşadıklarımdan geldim buraya yazdım ama yani evlenme yazan bile olmuş anlayamıyorum
Evet gerçekten zor bir süreç, nişanlım psikolog aslında, etik olarak ondan seans alamasam da günlük hayattaki en büyük destekçim o. Yoksa bu kadar şeyin altından kalkamazdım muhtemelenIste tam bu sebeple bir psikologdan yardim almalisiniz. Bu yasadiklariniz sizi cok tetikler daha. Cocukluk tramvalari, annenizin sikayetleri, dugun stresi, yeni aile kurma cabasi. Uzgunum ki anneniz de degismez cunku yaptiginin farkinda degil. Sizde kirip dokmek istemiyorsunuz belli ki ama bir noktada siz de sinira gelip patlayacaksiniz. O yuzden yardim almanizda fayda var bana gore
Yıllarca duygularınız sömürülmüş. Kalsanız hiçbir şey değişmeyecek. Şimdiki durumdan daha güzel olmayacak. Hayatınıza odaklanın şimdiden mutluluklar.Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış