Annemle babamın hali, evleniyorum ama vicdanım sızlıyor

gamzeligunler

gamzeligunler

Üye
Kayıtlı Üye
20 Temmuz 2022
211
189
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
 
Son düzenleme:
bence sana anlatması da haksızlık
yani sen ne yapabilirsin ki? boşansa çocuklarından birinin yanına falan alması lazım
annene ayrı ev açıp kardeşler birleşip geçimini sağlayabilecekseniz evet boşansın
ama diğer türlü sahiden ne yapacak ? maalesef şu an yaşı büyük olan insanlar boşanma durumunda kendilerini çok çaresiz hissediyorlar
çünkü onların zamanı bizim zamanımız gibi değilmiş
şu an genç yaşta bi kadın boşansa çalışır eder kendi hayat düzenini kurar çünkü illa ki bi mesleği vardır
ama eski insanlar öyle değil
annenle baban böyle gelmiş böyle gider, onlar değişmezler
peki babanın şiddet olayı azaldı mı yoksa hala devam ediyor mu
maalesef bazı insanların kaderine razı gelmek dışında bi çaresi olmuyor
boşanma durumu olacaksa sahiden, boşanma sonrası nasıl geçineceğini iyi planlamak lazım
 
İnsan tabii ki annesine babasına yardımcı olmak ister. Ama her şey imkan dahilinde olmalı. Çocuklar ebeveynlerine anne-babalık etmek zorunda değil. Siz evlendikten sonra arada annenizi misafir edersiniz. İkisine de iyi gelir biraz birbirlerinden uzak olmak. Ama bunun dışında önceliğiniz artık yeni aileniz olmalı.
 
gamzeligunler .!.:
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Genişletmek için tıkla...

Hiç boşuna annenizin sizi mutsuz etmesine izin vermeyin. Koskocaman yetişkin kadın. Mutsuzsa boşansaydı zamanında. Kalıp kalıp bu seviyeye getirdikten sonra sizden ne münasebetle ev bekliyor?
Hiiç kendini üzüp bunu evlilik sürecinize yansıtmayın.
Annedir babadır ama herkeste kendi tercihini yaşar.
 
gamzeligunler .!.:
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle anneniz için üzgünüm. Ancak sizin yapabileceğiniz bir şey yok. Bundan sonra önceliği kendi kuracağınız aileye verin. Annenizi unutun demiyorum arada yardım edin ancak bunu sürekli hale getirmeyin. Kendi evliliğinin sıkıntıya düşer.
 
gamzeligunler .!.:
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Genişletmek için tıkla...
Üzülmekte haklısınız ama benim etrafımda hiç anne babasına ev alan yok. Tam tersi anne babalar ev alıyor çocuklarına.
Anneniz için yapabileceğiniz tek şey onunla buluştuğunuzda güzel vakitler geçirmek onu mutlu etmek. Maddi yardım yapacaksanız da babanızın bu yardımdan haberi olmasın. Annenize gizli verin
 
Annenizle bu kadar çağrışım kurmayın bilincaltinizda annenizin tadını çıkaramadığı hayatı kendinizinde hak etmediğini düşünüp güzelim evliliğinizi ve dolayısıyla hayatınızı kendinize zehir edersiniz evleneceğiniz kisiyide yakarsınız . Artık hayatlariniz ayrıldı, herkes tercihini yaptı ve kader çalışmaya başladı hepimiz tercihimizi yaşıyoruz. Sınırlarınızı çizin , annenizi fazla dinlemeyin önünüze bakın. Hayatınıza ve kocaniza odaklanin
 
MissCherryBlossom .!.:
Annen bosanir, sizin oldugunuz yere gelir tum kardesler para koyar bir ev tutarsiniz. Bosnamaya ve gelmeye yansmayacaksa ne yapabillirsiniz ...sartinii net soyleyin gelirse gelir o zaman.
Genişletmek için tıkla...
Abla o da sıkıntı. Düşünsenize kayınvalideniz boşanıyor ve eşiniz her ay sürekli para gönderiyor ev tutuyor. Tepkiniz nolurdu. Ailemizi unutalım demiyorum yanlış anlamayın. Arada yardım edilir ancak bu sürekli hale gelirse sorun olur. Bu forumda bunla ilgili yüzlerce konu var eşim hep ailesine annesine para veriyor hakkımızo onlara veriyor diye. Gene diyorum ailemizi silip atalım değil yanlarında olalım ama bu durum süreklilik arz ederse kendi evliliği sorun olmaz mı
 
İnan ki annenin elinde şans olsaydı, ya da kardeşler bir olup 'gel anne bırak onu beraber yasayalim' deseydiniz de anneniz gelmezdi. Yakınıyor, ağlıyor ama yaşadığı hayattan memnun. Memnun olmasa bunca sene bir şekilde kurtulmanın bir yolunu bulurdu - kolunda bileziği eğitimi olmadan boşanan tonlarca kadın gibi.
Öyle çoklar ki bu annelerden.
Bence dinleme bile, yorgunum de , hastayım de,kapat telefonu. Başka şeylerden konu ac. Sen onun arkadaşı değilsin sonuçta. Kendi hayatına bakman senin için en doğru şey olur. Arasıra annene bilezik vs hediye edersin, acil durumda bozdurur falan. Onun dışında onlara karşı ev almak gibi bir evlatlık görevin yok. Olması gereken ana babanın çocuğuna mal mülk birakmasi
 
O annenin hayatı bu senin. Bu kadar içselleştirme.

Annen istese boşanırdı istemiyor size ilişkisinin çöpünü bırakıyor devam ediyor.

Eski zaman deme şuan bile toksik ilişki yaşayan bisürü kadın var. Herkes tercihlerinin sonuçlarını yaşar.

Klasik boomer ebeveynleri ailen onların mutluluğunu sen sağlamak zorundasın gibi davranıyorlar yapma.

Kendi hayatına odaklan.
 
Bir temizlikçi abla alıyordum bir zamanlar eve, kocasının elle tutulur işi yokmuş, kadın evi tertemiz yapar helalinden kazanırdı. Sadece temizlik parası ile ev sahibi olmuş, eski sobalı, sonra kombi taktırdı. Sonra eşine minibüs almış. Servisçiliğe başlayınca temizlik işini bıraktı 🤭

Anneniz de elini taşın altına koyabilirdi. Bir çok kişi gibi çalışabilirdi... Koca kahrı çekmek iş değil. Bu yaştan sonra da mümkün değil. Çocuklarım için kocaya katlanıyorum akıl işi değil. Kadın isterse evini geçindirir...

Ev işini çocuğuna yıkanların hiç anlamıyorum. Anlamak ta istemiyorum. Ki bu ekonomi de mümkün değil. Manipüle etmenize izin vermeyin
 
gamzeligunler .!.:
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Genişletmek için tıkla...
Kendi hayatınıza bakmalısınız artık.. Eğer ki hep vicdan azabı çekecekseniz.. Çok üzgünüm ama kimsenin başını yakmayın.

Kırmak için yazmıyorum. Siz bu duyguları içinizde depreştirirseniz. Evliliğinizde asla mutlu olamazsınız, mutlu edemezsiniz. Sizin gibiler Eşini hatta doğacak çocuklarını kendi ailesine kurban eder..
 
gamzeligunler .!.:
Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış
Genişletmek için tıkla...
Belki kader belki tercih anneniz ya da babanız evlenmeyi tercih etti. ki en başta söylediğiniz gibi babanız savurgan davranmış, bu konu annenizin şanssızlığı olmuş. ama olan olmuş artık. bence asıl sorun güzel eşyalar sahip olunan bir ev değildir ? iyi anlaşıyor olsalar anneniz emin olun bi şekilde mutlu olurdu zaten. bence kendinize gereksiz bir borç bindirmeyin. anlaşamıyorlarsa da bunu kabul ettilerse de bu onların hayatı kendi kaderleri. insan annesini özellikle çok seviyor hep iyiliğini istiyor, kendi ile bağdaştırıyor. ama bence bunun fazlası özellikle kadınlar için kötü bi şey. bence bu konuda kendinize yönelin, evlilik öncesinin heyecanını yaşayın genç kızsınız siz. sorunlar olsa da evet dinleyin destekleyin ama aşırı derecede içselleştirmeyin. büyükler bizden daha olgunlar , okumuş olsalar da olmasalar da, zengin olsalar da fakir olsalar da aramızda yaş farkı var. büyükler daha olgun olmayı becermeliler bence.

en önemli şey anneniz için söylüyorum onun sağlığı. iyi olsun sağlıklı olsun. siz kendinizce onu elinizden geldiği kadar mutlu etmeye çalışın. ne biliyim mesela tornu olur mutluluktan uçar. bunun gibi şeyler bile çok değerli kıymetli. eve takılmayın bence ve genç olan sizsiniz. ben olsam benim evim olmadı cocugumun olsun derdim. maddi olarak her ne yapacaksanız kendiniz ve yeni kuracağınız aileniz için yapacaksınız bundan sonra. bu kafaya girmedikçe ailenin sürekli yıpranan ama bi şeyleri değiştiremeyen kişisi olursunuz. hiç gerek yok.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
annelerimiz ve yaşayamadıkları hayatlar
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
2K
morciceklidal
M
Kayra19
Annem..
Yorumlar
17
Görüntüleme
1K
Kayra19
Kayra19
G
Eşim ailesine çok düşkün
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
3K
vesikaliyarim
V
denizmelekk
Küçük bebeğim ile boşanmak
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
4K
garciaas
garciaas
M
Kardeşim ve borçları
Yorumlar
18
Görüntüleme
2K
Margaret Hale
Margaret Hale
X