Annemle babamın hali, evleniyorum ama vicdanım sızlıyor

gamzeligunler .!.:

Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

İnan ki annenin elinde şans olsaydı, ya da kardeşler bir olup 'gel anne bırak onu beraber yasayalim' deseydiniz de anneniz gelmezdi. Yakınıyor, ağlıyor ama yaşadığı hayattan memnun. Memnun olmasa bunca sene bir şekilde kurtulmanın bir yolunu bulurdu - kolunda bileziği eğitimi olmadan boşanan tonlarca kadın gibi.
Öyle çoklar ki bu annelerden.
Bence dinleme bile, yorgunum de , hastayım de,kapat telefonu. Başka şeylerden konu ac. Sen onun arkadaşı değilsin sonuçta. Kendi hayatına bakman senin için en doğru şey olur. Arasıra annene bilezik vs hediye edersin, acil durumda bozdurur falan. Onun dışında onlara karşı ev almak gibi bir evlatlık görevin yok. Olması gereken ana babanın çocuğuna mal mülk birakmasi

Genişletmek için tıkla...

askoyum .!.:

O annenin hayatı bu senin. Bu kadar içselleştirme.

Annen istese boşanırdı istemiyor size ilişkisinin çöpünü bırakıyor devam ediyor.

Eski zaman deme şuan bile toksik ilişki yaşayan bisürü kadın var. Herkes tercihlerinin sonuçlarını yaşar.

Klasik boomer ebeveynleri ailen onların mutluluğunu sen sağlamak zorundasın gibi davranıyorlar yapma.

Kendi hayatına odaklan.

Genişletmek için tıkla...

HaslanmisPattis .!.:

Şöyle bi 5-10 sene geçsin evliliğinde, her şey yolunda gitsin, kendi çocuğuna-çocuklarına falan baktığında annenin de nasıl bir manipülatör olduğunu anlayacaksın.

Bu durumların tek sorumlusu baban değil, annen de bataklıktan çıkmak yerine durumu çekmeyi kabul etmiş bir kadın. Evet boşanmak kolay değil, eskiden daha zordu ama kocası ölen kadınlar çocuklarına bakabiliyordu mesela. Çözüm üretiyorlardı. Çözüm aranınca bulunuyor, çözüm çocuğun evleneceği zaman ev alsa iyiydi, bana baksa iyiydi değil.

Hayatına, kendine

Genişletmek için tıkla...

so lame .!.:

Roller tersine donmus gibi. Sizin hayatiniz annenizin hayatina gore nispeten daha iyi oldu diye vicdan azabi cekmek zorunda degilsiniz. Onlar sizin anne-babaniz, siz onlarin degil. Bu sekilde kendinizi yipratarak yasayamazsiniz. Annenize maddi yaardimda bulunmak istiyorsaniz ve gucunuz varsa yaparsiniz. Kaldi sizi yetistirirken cok buyuk bir duygusal borc altinda birakmislar.
Yalniz anne-baba olarak size bakim saglamak zorundalardi. Siz mi istediniz bu dunyaya gelmeyi? Onlar yaptilar sorumlulugu da onlar almak zorundalar ama bunu yaparken de sizi borclu cikaramazlar.
Bu soylediklerim biraz agir ve sindirilmesi epey vakit alan seyler. Ben de benzer durumlardan gectim. Bana gore turkiyedeki cogu kisi de benzer durumlardan gecmistir.
Simdi benim de cocuklarim var onlar olunca daha iyi idrak edebildim. Ben cocuklarima bakim saglamak zorundayim bir beklentiye girmeden. Onlar buyurler, is sahibi olurlar hayatlarini kurarlar ben mutlu olurum ama onun disinda bir beklentiye giremem. Her daim yardimci olmakla mukellefim ama bunu onlardan bekleyemem.
Yani size verebilecek bir tavsiyem yok, zor bir durum kendi icinizde halletmeniz gereken bir durum. Bana gore psikologtan bir yardim da almaniz cok iyi olur.

Genişletmek için tıkla...

guldeniz15 .!.:

Ben de okurken annenize ebeveynlik olarak düşündüm ama bu mesajiniza bakinca aslinda anneniz sizi kurtarıcısi yerine koymuş o yuzden kizlarim.ev alip beni bu hayattan cekip cikaracak diye düşünüyor anneniz. Kendi bozuk psikolojisini size yansitmasina izin vermeyin kendi evliliginize ve hazırlıklarıniza odaklanin
Odagini size çevirmiş siz de etkilenmişsiniz kendinizi soyutlayin annenize de ya boşan ya da dert yanma diyerek net olun zamanla cekinip anlatmaz aslinda kendisi kurban psikolojisinde ve tedaviye ihtiyacı var gibi duruyor

Genişletmek için tıkla...

KirazHanim .!.:

daha 15 yaşındaydım babamın annemi aldattığını yakaladığımda, senelerce anneme söyleyemedim mahvolur diye ama babamla da aram hiç iyi olmadı..
sonra bir gün annem canımı çok yaktığında anneme olanı biteni anlattım, hem annemin canını yakmak için hem de artık bu yükü taşıyamadığım için, dedim ki ben artık dayanamıyorum böyle böyle... ve dedim ki anne boşan ben senin yanındayım, annem naptı ağladı zırladı ama boşanmadı.. bi süre sonra babamı tekrar yakaladım, çünkü ona hiç güvenim yoktu ve her fırsatta telefonunu karıştırıyordum, yine babamla ben mücadele ettim, annem yine hiçbişey yapmadı..
o bu hayatı tercih etti, ben anneme hiç acımadım sonrasında çünkü kendisi kendine acımıyordu... babama hayatı zindan ettim, aylarca üniversiteden eve gelmedim..

sonra bi şekilde babamla aramız düzeldi, annem babamla iyiydi ben neden kötü olacaktım ki...

velhasılı herkes kendi tercihlerini yaşar, o hayatın içinde mutlu olur mutsuz mu olur o kendi bileceği iş..
siz kendi hayatınıza bakın ve zerre pişmanlık duymayın, yardım falan da etmeyin, anneniz haketmiyor çünkü.

Genişletmek için tıkla...

h a l i d e .!.:

Çalışıp ev almak sonradan evlenmek mi.? Maaşınız 100 bin falan degilse calisip ev almak mümkün degil. Benim annem babam da yıllarca kavga edip dururlardı. Hic iyi günlerini görmedim. Hala öyleler aynı evin icinde konusmuyorlar bile. Annem de sizin Anneniz gibi hep babamdan sikayet eder ama bizim yapabilecegimiz birsey yokki. Onların anlasamamasi sizin suçunuz degil. En fazla evlenince annenizi arada evinizde misafir eder gezdirir gönlünü hos tutarsıniz yada hediyeler alırsıniz. Ev almak falan çok ütopik şu devirde

Genişletmek için tıkla...

Bir Gul Bir Gonca .!.:

Anne-çocuk ilişkisi yok da anne-ebeveyn çocuk ilişkisi var bu çok yanlış. Anneniz boşanmak istese çok net söylüyorum ki bir yolunu bulur boşanırdı demek ki boşanmak istemiyor. Evlendikten sonra size daha da yakınlaşacaktır muhtemelen ama mesafenizi koruyun. Çünkü gözlemlediğim kadarıyla mutsuz evliliği olan ya da kocasıyla doğru düzgün vakit geçiremeyen kadınlar evlenen çocuklarına sarıyorlar. Annenize ev alma gibi bir yükümlülüğünüz yok aksine onlar ev almalı. Sizi suçlu hissettirmişler ama inanın ki suçlu değilsiniz aksine ailenizi düşünüp kendi hayatınızı erteleseydiniz hata yapardınız.

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Yorumlarınız için teşekkür ederim ama annemin yardımı hak edip etmediğine ben karar verebilirim Annemin bitmek bilmeyen şikayetlerine ve memnuniyetsizliğine bir set çekerek kendimi koruyabilirim çünkü bu konusa toksik biri kendisi ama bu yüzden anneden yüz çevirmek gaddarca geliyor bana. Siz istemezseniz yardım etmeyebilirsiniz, ne yaşadığınızı en iyi siz bilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

HaslanmisPattis .!.:

Şöyle bi 5-10 sene geçsin evliliğinde, her şey yolunda gitsin, kendi çocuğuna-çocuklarına falan baktığında annenin de nasıl bir manipülatör olduğunu anlayacaksın.

Bu durumların tek sorumlusu baban değil, annen de bataklıktan çıkmak yerine durumu çekmeyi kabul etmiş bir kadın. Evet boşanmak kolay değil, eskiden daha zordu ama kocası ölen kadınlar çocuklarına bakabiliyordu mesela. Çözüm üretiyorlardı. Çözüm aranınca bulunuyor, çözüm çocuğun evleneceği zaman ev alsa iyiydi, bana baksa iyiydi değil.

Hayatına, kendine bak.

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Yorumlarınız için teşekkür ederim ama annemin yardımı hak edip etmediğine ben karar verebilirim Annemin bitmek bilmeyen şikayetlerine ve memnuniyetsizliğine bir set çekerek kendimi koruyabilirim çünkü bu konusa toksik biri kendisi ama bu yüzden anneden yüz çevirmek gaddarca geliyor bana. Siz istemezseniz yardım etmeyebilirsiniz, ne yaşadığınızı en iyi siz bilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Yorumlarınız için teşekkür ederim ama annemin yardımı hak edip etmediğine ben karar verebilirim Annemin bitmek bilmeyen şikayetlerine ve memnuniyetsizliğine bir set çekerek kendimi koruyabilirim çünkü bu konusa toksik biri kendisi ama bu yüzden anneden yüz çevirmek gaddarca geliyor bana. Siz istemezseniz yardım etmeyebilirsiniz, ne yaşadığınızı en iyi siz bilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Evet aynen öyle yapmaya gayret ediyorum, hediyeler alıyorum elimde oldukça para gönderiyorum. Elimden gelenin en iyisi de bu

Genişletmek için tıkla...

Vignette .!.:

Şu yorumun ağzı olsa da öpsem!! O kadar haklı ki o kadar. Aslında bu yaşadığın vicdan azabının sorumlusu baban değil annen. Yıllarca babamla konuşmadım annemi aldattığı için hala görüşmüyorum. Evlenirken acıdan kıvrandım annem tek kaldı diye. Şu an o kadar net görüyorum ki annemin bana nasıl zarar verdiğini, beni nasıl manipüle ettiğini. "Sizin için hayatımı mahvettim" diye diye beynimize çekiçle kazıdığını bazı şeyleri. Yalvardım ona boşan diye terkedilmese yine boşanmazdı. Annemin bana kodladığı iğrenç şeyleri silemiyorum zihnimden, asla mutlu olamıyorum. Onu asla silemem canım benim ama bana hayatta en büyük zararı annem vermiş. O kadar aydınlandım ki bunu farkettiğimde. Dilerim sen de anlarsın bir gün farkedersin ve kendine gelirsin. Biz ebeveyn ya da arkadaş değiliz, biz evladız! Bizi onlar dünyaya getirmeyi seçti! Anneme annelik yapmaktan bıktım artık bıktım.

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Annem de sürekli yakınlarından örnek veriyor. Amcasının kızı atanmış annesine koltuk takımı almış perde almış diyor. Millet de abartarak anlatıyor eminim. Almışsa almış yani o almış ben alamadım napayım bilmiyorum ki

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Evet aynen öyle yapmaya gayret ediyorum, hediyeler alıyorum elimde oldukça para gönderiyorum. Elimden gelenin en iyisi de bu

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Yorumlarınız için teşekkür ederim ama annemin yardımı hak edip etmediğine ben karar verebilirim Annemin bitmek bilmeyen şikayetlerine ve memnuniyetsizliğine bir set çekerek kendimi koruyabilirim çünkü bu konusa toksik biri kendisi ama bu yüzden anneden yüz çevirmek gaddarca geliyor bana. Siz istemezseniz yardım etmeyebilirsiniz, ne yaşadığınızı en iyi siz bilirsiniz

Genişletmek için tıkla...

succulentaski .!.:

Sınır çizmeyi biliyorsunuz keşke ailenize de çizebilseniz

Genişletmek için tıkla...

succulentaski .!.:

Sınır çizmeyi biliyorsunuz keşke ailenize de çizebilseniz

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış

Genişletmek için tıkla...