Annemle babamın hali, evleniyorum ama vicdanım sızlıyor

MissCherryBlossom .!.:

Annen bosanir, sizin oldugunuz yere gelir tum kardesler para koyar bir ev tutarsiniz. Bosnamaya ve gelmeye yansmayacaksa ne yapabillirsiniz ...sartinii net soyleyin gelirse gelir o zaman.

Genişletmek için tıkla...

Sofiasofia .!.:

Belki kader belki tercih anneniz ya da babanız evlenmeyi tercih etti.

Genişletmek için tıkla...

sevimlicosh .!.:

Ev almaniz beklentisinde olan anneniz mi babaniz mi ?
Bide ikisinden birk anasina babasin ahic ev almis mi ki sizden bekliyor merak ettim ?

Genişletmek için tıkla...

perdono pero no olvido .!.:

Üzülmekte haklısınız ama benim etrafımda hiç anne babasına ev alan yok. Tam tersi anne babalar ev alıyor çocuklarına.
Anneniz için yapabileceğiniz tek şey onunla buluştuğunuzda güzel vakitler geçirmek onu mutlu etmek. Maddi yardım yapacaksanız da babanızın bu yardımdan haberi olmasın. Annenize gizli verin

Genişletmek için tıkla...

CiRiLLA .!.:

Anne babaya ev almak zorunda degilsiniz. Boyle babaya da ev almak nasil icinizden geliyor anlamiyorum. Ayrica eş olarak kotuydu, baba olarak iyiydi denecek biri de degil babaniz. Iyi baba kufur edip dovmemek mi?

Yani böyle ailelerde yetişen cocuklarda hep sizin gibi tavirlar gözlemliyorum anne babaniza anne babalik yapmak istiyorsunuz anlayamiyorum bunu.
Anneniz de kendi tercihlerini yasiyor.

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Annem ev beklentisinde daha çok. Bir de kötü hissettiriyor erken evleniyormuşum diye.

Genişletmek için tıkla...

Welldone0 .!.:

Annene dersin, bundan sonra kavga dövüşlerini sana anlatmasın. Ne gerek var?

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

İşte öyle bir manipülasyonla büyüyünce böyle oluyor. Yoksa ben de anneme dayak atan bi babaya minnet duygusu hissedemem. Biz çocukken hep “kızlarımız büyüyecek bize ev alacaklar iş kuracaklar” diyerek büyüttüler. Bizim de o zaman hoşumuza gidiyordu. Çocukluk işte. böyle böyle büyüdükçe bünyeye işliyor. Bu yaşlarıma gelince anladım ama içinden kurtulamıyorum. Ve gerçekten de anne babama ebeveynlik yapmak çok berbat hissettiriyor.

Genişletmek için tıkla...

guldeniz15 .!.:

Ben de okurken annenize ebeveynlik olarak düşündüm ama bu mesajiniza bakinca aslinda anneniz sizi kurtarıcısi yerine koymuş o yuzden kizlarim.ev alip beni bu hayattan cekip cikaracak diye düşünüyor anneniz. Kendi bozuk psikolojisini size yansitmasina izin vermeyin kendi evliliginize ve hazırlıklarıniza odaklanin
Odagini size çevirmiş siz de etkilenmişsiniz kendinizi soyutlayin annenize de ya boşan ya da dert yanma diyerek net olun zamanla cekinip anlatmaz aslinda kendisi kurban psikolojisinde ve tedaviye ihtiyacı var gibi duruyor

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Evet bence de kurban psikolojisi yaşıyor çünkü hayatından hiç zevk alamıyor hep şikayet ediyor ve çok mutsuz ama bence insan eğer hayat standardını yükseltemiyorsa ona kendisi uyum sağlayıp iyi yönlerini görmeye çalışmalı

Genişletmek için tıkla...

Sevgi0641 .!.:

Abla o da sıkıntı. Düşünsenize kayınvalideniz boşanıyor ve eşiniz her ay sürekli para gönderiyor ev tutuyor. Tepkiniz nolurdu. Ailemizi unutalım demiyorum yanlış anlamayın. Arada yardım edilir ancak bu sürekli hale gelirse sorun olur. Bu forumda bunla ilgili yüzlerce konu var eşim hep ailesine annesine para veriyor hakkımızo onlara veriyor diye. Gene diyorum ailemizi silip atalım değil yanlarında olalım ama bu durum süreklilik arz ederse kendi evliliği sorun olmaz mı

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Annem ev beklentisinde daha çok. Bir de kötü hissettiriyor erken evleniyormuşum diye.

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış

Genişletmek için tıkla...

gamzeligunler .!.:

Merhaba kızlar, ben kendimi bildim bileli annemle babam hep kavga ederdi. Ama öyle normal kavgalar değil. Köye rezil olurduk öyle söyleyeyim. Babam orta yerde bağır çağır anneme küfrederdi döverdi. Bu yaşına kadar ne doğru düzgün birikim yaptı ne ev ne araba alabildi kendine. Şimdi bile bir inşaatta çalışıyor işçi olarak. Zamanında gayet güzel kazanıyordu hiç kıymetini bilmedi. Ben de çocuktum yönlendiremiyordum ama çocuk halimle bile aklım eriyordu babamın para biriktirmek yerine savurduğuna. Annem de ev hanımı. Ben şuan 26 yaşında evlilik hazırlığı yapan biriyim. Ailemden uzağım. Nişanlımın durumu iyi, evimizi kuruyoruz hayırlısıyla. Her şey gönlümce oluyor ama o kadar huzursuzum ki. Çünkü annemin hiçbir zaman güzel bir evi eşyaları olmadı. Bu yaştan sonra da olamayacak. Çok üzülüyorum. Ben öyle anneme babama ev alabilecek güçte değilim. Evliliği bekletip çalışıp onlara ev alsam bu sefer kendim hayatı kaçırmış olacağım. Bu ekonomide nasıl yaparım bilmiyorum ki. Çünkü evlendikten sonra onlara maddi yardım dışında ev kuramam. Bir de çok gariptir ki biz hep büyüyünce annemize babamıza ev alacağız bu hayatta her çocuğun yapacağı bir şeymiş gibi bir mantalite ile büyütüldük. Babamın zamanında ekonomi bugünden çok daha iyi durumdayken iyi bir kazançla almadığı evi ben şimdi nasıl alayım. Ve ben şimdi benden beklenen bu görevi yerine getirmediğim için çok kötü hissediyorum.
Daha az önce konuştum yine kavga etmişler babam sokak ortasında para yırtmış rezil rezil hareketler. Annem bi dünya şikayetini etti. Elimden de hiçbir şey gelmiyor. Babam aklı başında biri değil, annem de kızıma yansıtmayayım üzülüyor elinden bir şey gelmiyor diye düşünmüyor tamam anlatsın ama 15 dakikalık telefon konuşmasının hepsinde babamı şikayet edip hakaretler etti ben sadece evet anne haklısın anne diyip durdum. Boşan diyorum bu saatten sonra ne yapacağım diyor. Kendince o da haklı. Zaten hep babama karşı bir nefretle büyüdüm. Babam kötü bir eşti ama kötü bir baba değildi. Az önce annemle telefonda konuştuk benden gizlemişler olayı (ablamla aynı şehirde yaşıyorlar) annem dayanamadı anlattı yine. Elimden bir şey gelmiyor üzülüyorum. Evlilik arefesindeyim ama hevesin var mı mutlu musun diye sorsanız, belki dışardan öyle görünüyorum ama içimde bir vicdani rahatsızlık var hep. Neyse böyle işte kızlar. Bi kafede oturdum yazdım bir dertleşme olsun bu da. Mutlu aile gerçekten bir çocuğun en büyük şansıymış

Genişletmek için tıkla...