Annemle babamın çocuğuma yaptığı..

Integrall .!.:

Konuyu ve diğer yorumlarınızı okuyunca bana ilginç gelen şu oldu: tüm öfkenizi şiddet gören annenize yöneltmişsiniz ve tahrik etmiştir diye onu suçluyosunuz. Şiddeti uygulayan, üstelik torunu annenizin kucağındayken bunu yapan babanız, ama siz demişsiniz ki annemi gözüm görmüyo şuan. Babam yapmazdı, artık değişmişti diye onu fazlasıyla da aklamaya çalışmışsınız. Yanlış anlamayın sadece garip geldiği için ve biraz bu durumu sorgulamanız gerektiğini düşündüğüm için yazdım. Çocukluğunuzda yaşadiklarınızın bi getirisi olarak pek objektif değerlendirme yapamıyosunuz gibi geldi bana. Belki de öyle inanmak istiyosunuzdur, kaldıramayacağınız için. Yani babanızın artık değiştiğine, evdeki durumların düzeldiğine inanmak size iyi geliyodur belki fark etmeseniz de. Bence kendiniz için psikolog yardımı almak çok iyi gelebilir. Ona imkanınız olur mu bilmem ama çocuğunuzu bence kesinlikle onlarla yalnız bırakmayın bir daha.

Genişletmek için tıkla...

Demettek1 .!.:

Merhaba
Konuyu maalesef göz yaşları içinde açıyorum. Anlatmazsam artık dağılacak gibiyim.
Çocukluğum annemle babamın kavgaları, babamın vurup kırmaları, annemin sürekli intihara teşebbüs etmesi arasında ezilip gitti. Mütemadiyen on günde bir annemle babamın kavga sesine korku ile uyanırdım. Böyle hatırlamak istemediğim bir çocukluğum oldu.
Evlendim ve gerçekten çok mutlu olduğum bir evliliğin içerisindeyim. Bir evlat sahibi oldum. Kusurlarım var mutlaka ama iyi bir anne olmak için elimden geleni yapmaya gayret ediyorum. Tek temennim çocuğumun beni ‘ annem çok mutlu ve güçlü bir kadındı’ diye anması.
Çok uzattım.
Bugün çok yakın bir arkadaşımın doğumuna gitmem gerekti. Kızımı 3 saatliğine annemle babama bıraktım. Bu arada annemle babam eskisi gibi değil ve bu zamana kadar çocuğuma gerçekten çok güzel baktılar.
Eve geldiğimde çocuğum çığlıklarla ağlıyordu. Önce tabii bir şey anlatmadılar sonra ben kamera kayıtlarını dinlemek ile tehdit edince annem döküldü. Babamla tartışmışlar seslerin üzerine kızım ağlayarak uyanmış. Uyandığında tartışma devam etmiş ve sesler iyice yükselmiş. O ağlama hiç vicdanlarına dokunmayıp kavga sürmüş ve kızım annemin kucağındayken babam anneme vurmuş. Ben olayın üzerine gelmişim.
Çocuğumun ağlamasını size anlatamam. Olayı öğrenince kan beynime sıçradı. Sayıp sövüp ayrıldım.
Kalbime bir taş oturdu. Saatlerdir göz yaşım dinmedi. Çocuğuma ayrı, çocukluğuma ayrı ağladım. Neler yaşadığımı anımsadım. Çocuğuma bunu nasıl yaparlar diye öfkeden deliye döndüm.
Annemle babamla tüm ilişiğimi koparmak istiyorum şu an. Bir daha kızımın yakınından bile geçsinler istemiyorum. Çok kırgın ve kızgınım.
Biraz olsun dertleşmek, başka birinin fikrini almak istiyorum. Gerçekten iyi hissetmiyorum ve mantığımı kaybetmiş durumdayım.

Genişletmek için tıkla...

kankayunusmuo .!.:

Evet çocuğunuz için büyük bir travma ancak babanızdan yıllar boyu şiddet gören biri var anneniz… eminim bir daha böyle bir şeye maruz kalmasa atlatabilir çocuğunuz peki anneniz? Geçmişten gelen öfke olabilir evet ama anneniz bilmem kaç yaşında birinden şiddet görüyor. Babanızdan çocuğunuzu ve annenizi koruyun.

Genişletmek için tıkla...