Konuyu ve diğer yorumlarınızı okuyunca bana ilginç gelen şu oldu: tüm öfkenizi şiddet gören annenize yöneltmişsiniz ve tahrik etmiştir diye onu suçluyosunuz. Şiddeti uygulayan, üstelik torunu annenizin kucağındayken bunu yapan babanız, ama siz demişsiniz ki annemi gözüm görmüyo şuan. Babam yapmazdı, artık değişmişti diye onu fazlasıyla da aklamaya çalışmışsınız. Yanlış anlamayın sadece garip geldiği için ve biraz bu durumu sorgulamanız gerektiğini düşündüğüm için yazdım. Çocukluğunuzda yaşadiklarınızın bi getirisi olarak pek objektif değerlendirme yapamıyosunuz gibi geldi bana. Belki de öyle inanmak istiyosunuzdur, kaldıramayacağınız için. Yani babanızın artık değiştiğine, evdeki durumların düzeldiğine inanmak size iyi geliyodur belki fark etmeseniz de. Bence kendiniz için psikolog yardımı almak çok iyi gelebilir. Ona imkanınız olur mu bilmem ama çocuğunuzu bence kesinlikle onlarla yalnız bırakmayın bir daha.