- 18 Temmuz 2022
- 25
- 7
-
- Konu Sahibi ogretmenimsi
- #1
Herkese merhaba. Çıkmazdayım, dinlerseniz çok sevinirim. Öncelikle ben 27 yaşındayım. Bir abim var iki yıl önce evlendi. Annemle yasıyorum babam 15 sene önce kalp krizinden vefat etti. Evi ben idare ediyorum. Gel gelelim ki annem zor şeyler yaşadı ve haliyle bize çok bağlandı hep korumacı yaklaştı. Allah razı olsun okuttu bizi meslek sahibi etti. Ben de hiçbir zaman kötülük edip üzmedim ne isterse yaparım. Annem nedense kimseye güvenmez oldu. Abimin evliliğine de onay vermedi o yüzden görüşmüyor. Benim de bu zamana kadar hiçbir kız arkadaşımı sevmedi. Her dışarı çıktığımda surat asmalar, kavga etmeler, bedduaya varan hakaretler.. İnsanlar sana ne yaptı da sevmiyorsun diyorum ya. En yakın arkadaşım benden 4 yaş büyükmüş ne işi varmış benimle o yüzden güvenmiyormuş. E yaşıtlarımı da beğenmiyor, onlara da laf ediyor. Artık ne yapacağımı şaşırdım. Çok bunaldım konuşuyorum anlatmaya çalışıyorum olmuyor. Koskoca öğretmen olarak ilkokul çocuğu gibi baskı altında yaşıyorum. 40 veli 40 çocukla baş ediyorum annemle edemiyorum. Evde telefonla bile konuşamıyorum sorguya çekiyor. Kendi kafasında kurdukları ile yaşıyor. Her mesleğin iyisi kötüsü var evet buna indirgemek istemiyorum ama öğretmen ya okulda parmakla gösterilen insanlar ne kadar kötü olabilir? Ya da ben kötü ortamlara girecek insan mıyım? Ama zorla sokar beni kandırırlarmış ben safmışım. Arkadaşlarım beraber tatile gidiyorlar beni yollamadı tabii ki.. Üstelik hepsiyle tanıştırıyorum sırf sevsin diye ama olmuyor. Hepsine kulp takıyor. En basitinden bir restorana gitmem bile sorun oluyor kavga çıkıyor benim de moralim bozuluyor çıkamıyorum. Akıl verir misiniz ne yapmam gerekiyor?
Çok haklısınız bu hayat bana da her zaman doğruyu söylemenin iyi bir şey olmadığını öğretti artık.Neden annene hesap veriyorsun?
Benim yakın bir arkadaşım benden 3 yaş küçük anneme hiçbir zaman kızın yaşından bahsetmedim. Gezmeye gitmeme laf etseler, kargomu kargo şubesinden almaya gidiyorum der çıkarım. Evrak işim var, sgkya gideceğim va derdim doğrusu.
Kadının huyu bu şekilde boş yere ikna etmeye çalışıp kendini yormana gerek yok. Bence sen onu ufak ufak tatillere gönder, tur gezilerine gönder. İzmir gezisi, çeşme vs ya da karadeniz turu. Böyle hatta kadınlara özel turlar varsa gitsin.
Kadının hayatta uğraşı yok, belliki pek insanlarla görüşmüyor. Sana sarıp duruyor işte.
Anneninizin böyle bir hakkı yok. Ben gidiyorum bay diyeceksinizArkadaşlarım beraber tatile gidiyorlar beni yollamadı tabii ki.
Çok haklısınız bu hayat bana da her zaman doğruyu söylemenin iyi bir şey olmadığını öğretti artık.
Tam olarak öyle, uğraşı yok insanlarla da görüşmüyor ama her şeyi benimle yapmak istiyor. Muhtemelen turlara da benle gitmek isteyecek
Ayy çok zor ya,baskı altında olmak çok kötü bende yaşadım bilirim ama bir yere kadar bu kadar sizin sinirlariniza girmesine izin vermeyin artık aklı basinda bir ogretmensiniz ayrıca arkadaslikta yaş olayı ilkokul ortaokulda 4..5 yaş fark olmaz 25 den sonra 25 ile 30 un 30 ile 35 in arkadaşlıkları asla siritmaz fark esilmez bir yaştan sonra yaşın önemi kalmiyor 30 yaşındayım 40 yaş da arkadaşım car 25 de varHerkese merhaba. Çıkmazdayım, dinlerseniz çok sevinirim. Öncelikle ben 27 yaşındayım. Bir abim var iki yıl önce evlendi. Annemle yasıyorum babam 15 sene önce kalp krizinden vefat etti. Evi ben idare ediyorum. Gel gelelim ki annem zor şeyler yaşadı ve haliyle bize çok bağlandı hep korumacı yaklaştı. Allah razı olsun okuttu bizi meslek sahibi etti. Ben de hiçbir zaman kötülük edip üzmedim ne isterse yaparım. Annem nedense kimseye güvenmez oldu. Abimin evliliğine de onay vermedi o yüzden görüşmüyor. Benim de bu zamana kadar hiçbir kız arkadaşımı sevmedi. Her dışarı çıktığımda surat asmalar, kavga etmeler, bedduaya varan hakaretler.. İnsanlar sana ne yaptı da sevmiyorsun diyorum ya. En yakın arkadaşım benden 4 yaş büyükmüş ne işi varmış benimle o yüzden güvenmiyormuş. E yaşıtlarımı da beğenmiyor, onlara da laf ediyor. Artık ne yapacağımı şaşırdım. Çok bunaldım konuşuyorum anlatmaya çalışıyorum olmuyor. Koskoca öğretmen olarak ilkokul çocuğu gibi baskı altında yaşıyorum. 40 veli 40 çocukla baş ediyorum annemle edemiyorum. Evde telefonla bile konuşamıyorum sorguya çekiyor. Kendi kafasında kurdukları ile yaşıyor. Her mesleğin iyisi kötüsü var evet buna indirgemek istemiyorum ama öğretmen ya okulda parmakla gösterilen insanlar ne kadar kötü olabilir? Ya da ben kötü ortamlara girecek insan mıyım? Ama zorla sokar beni kandırırlarmış ben safmışım. Arkadaşlarım beraber tatile gidiyorlar beni yollamadı tabii ki.. Üstelik hepsiyle tanıştırıyorum sırf sevsin diye ama olmuyor. Hepsine kulp takıyor. En basitinden bir restorana gitmem bile sorun oluyor kavga çıkıyor benim de moralim bozuluyor çıkamıyorum. Akıl verir misiniz ne yapmam gerekiyor?
Doğru söylüyorsunuz bir yerden sonra rest çekmek gerekiyorAnneninizin böyle bir hakkı yok. Ben gidiyorum bay diyeceksiniz
Dünyadaki herkesin el ele tutuşup bana kötülük yapmak için birleştiğini düşünen biri bununla ikna olur mu bilmiyorumİzin istendiğinde çoğu aile izin vermez zaten siz sadece haber vereceksiniz. Ekonomik özgürlüğü olan bir kadınsınız çocuk gibi hala annenizden izin almanız komik oluyor.
Ayrıca annenize söyleyin sizin yaşınızdakilerin çocuğu okula başlamış oluyor siz hala izin peşinde. ((hep onlar mı kıyaslayacak)
Kurtardı gerçekten. Ben de işgal altında kaldım umarım kurtulurumİzin istemeyeceksiniz. Yapacaksınız. Bu iş koruma durumundan çıkmış. Hayatınızı işgal etmiş. Çocukları evlenmeyecek gezmeyecek tozmayacak konuşmayacak niye anneleri istemiyor diye.Abiniz kendini kurtarmış sizde kurtarın bence.
Allah razı olsun sizin de annenize ve bebeğinize Allah rahmet eylesin. Keşke karışıp baskı göstermek yerine zor dönemlerinizde yanınızda destek olsaydı. Umarım eşinizin ailesinden yana şansınız güler.Öncelikle babanıza Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun ben de çocukken annemi kaybettim babam başkasıyla evlendi tek aradığım şey sevgiydi ancak asla alamadım onu. Babam da yanımda durmadı o yüzden aile bağlarım zayıf. 28 yaşındayım evliyim evlenince bile didiştiğimizi farkettim mesafe koydum hamile kaldım tek aradığım sevgi ve ilgiydi onu göremedim bebeğimi kaybettim yanımda kayınvalidem vardı. Konunuzla ilgisi yok biliyorum kusura bakmayın içimi dökmek istedim. Ben de işimi yapmasam bile öğretmenim siz ne güzel çalışıyormuşsunuz belli bir yaştan sonra aile evinden ayrılmalı insan illa evlenmek zorunda değil demiyorum ama ayrı bir yaşantısı olmalı. Üvey annem hala bana karışıyor maalesef. Abiniz görüşmese bile inanın kafası daha rahattır.
Evet maalesef böyle olduAnneniz yalnız mücadele etmekten çok kuruntulu birine dönüşmüş. Sürekli her dediğine uyup hesap vererek beslemişsiniz siz de. Yavaş yavaş kendi bildiğinizi okumaya başlamalısınız. Annenizi de psikoloğa götürün bence. Sosyalleşmesini de sağlayın. Kurslara falan gitsin en azından.
Haklısınız inşallah iş o raddeye gelmeden bir çözüm bulabiliriz, en azından tedavi ile yola başlatabilirimSiz ses etmedikçe sustukça anneniz tepenize binmiş.Kadinin sizden başka uğraşı yok.Merak etmeyin evlat diye ölüp bitmiyor öyle olsa abiniz için birşeyler yapardı.Meşgale bulun ona ,amiriniz gibi sürekli hesap verip durmayın gidin eğlenin , arkadaşlarla vakit geçirin .Sizde ilerde evlenireniz abinizin kaderini yasayacak ya da anneniz yüzünden asla evlenemeyeceksiniz,anne de olsa bunu yapmaya hakkı yok.Bagirsin cagirsin,gitsin hastaneye yatsın, beddua etsin,küssün ama sınırlarını bilsin.....
Yani karşı çıkıp doğru kararlar aldıkça aman bu kendine bakar düşüncesi doğuyor. Her dediğinş yapınca da ay saf bu ben yönlendirmesem kötü yola düşer, diye düşünülüyor.Evet maalesef böyle oldubiraz suçun bende olduğunu düşünüyorum. Abim biraz daha dik başlıydı ve kurtardı kendini. Ben vicdanıma yenik düştüm çoğu zaman her şeye tamam diyerek..
Bu basit meseleyi bile anlatamıyorum. Ona göre yaşı büyükse tecrübelidir ve bana kötülük yapar..Ayy çok zor ya,baskı altında olmak çok kötü bende yaşadım bilirim ama bir yere kadar bu kadar sizin sinirlariniza girmesine izin vermeyin artık aklı basinda bir ogretmensiniz ayrıca arkadaslikta yaş olayı ilkokul ortaokulda 4..5 yaş fark olmaz 25 den sonra 25 ile 30 un 30 ile 35 in arkadaşlıkları asla siritmaz fark esilmez bir yaştan sonra yaşın önemi kalmiyor 30 yaşındayım 40 yaş da arkadaşım car 25 de var
Anladığım kadarıyla bir daha o bana kızıp küsse de istediğim şeyi yapmalıyım. Belki o da alışacakYani karşı çıkıp doğru kararlar aldıkça aman bu kendine bakar düşüncesi doğuyor. Her dediğinş yapınca da ay saf bu ben yönlendirmesem kötü yola düşer, diye düşünülüyor.