Annemin evlat ayrımı ve bozulan psikolojim

Al birini vur ötekine sizin nerenize bastım
Evet sizin gibi vicdan yoksunlarina vicdanlarını sorgulatmaya geldim
Belki insanliginizdan utanirsiniz diye yargı dağıtıyorum
Ama ne diyordu Allah biz onların kalplerini muhurledik

Merhaba onlar 👍yani siz

Bence de psikolojiniz bozuk
Öyle olmasaydı şuan başka dertlerle dertlenemezdiniz
Ben çok kötü hissediyorum annesinin gogusunu emen minicik yavruları o enkaz altında düşündükçe .

Nasıl dayanır
Nasıl ağla ağla bitap olur yavrularim
Altında kakasiyla
Dilinde susuzluguyla acligiyla
Soğuktan usuyerek

Dün dedim ki eşime
Deprem olursa sen kendini koru lütfen
Ben kızımızi alacagim
Bana bişey olsa bile gogusumu veririm karnı doyar sıcaklığımda yaşar

Çaresizlik de ağır yük
Evlat sahibi olmakta ağır yükmüs
Hasta olacağım ben bu gidişle, dayanamıyorum depremdeki bebekleri düşündükçe

Siz ne güzel başka şeyleri dert edebilecek kadar rahatsız ya da bariz psikolojiniz bozukevet .

Normal insan başka dertle dertlenebilir mi acaba şuan ?
Dedi tek yaptığı şey toto büyüterek bdvde millete laf yetiştiren duyarci. Madem bu kadar duyarlandin bdv nerden aklına geldi de girdin? Ben nerdeyse bir aylik harcligimi bağış olarak yolladım. Aksam dört saat koli yapiminda gönüllü olarak yardım ettim. Sen naptın? G.tunun üstünde üzülüyorum numarası yapıp gelip millete laf yetiştirdin. Yargı dagitiyormus sanki değer verip de etkilenen var senin laflarindan :) sadece senin gibi duyarcilardan bıktik.
 
Bence de psikolojiniz bozuk
Öyle olmasaydı şuan başka dertlerle dertlenemezdiniz
Ben çok kötü hissediyorum annesinin gogusunu emen minicik yavruları o enkaz altında düşündükçe .

Nasıl dayanır
Nasıl ağla ağla bitap olur yavrularim
Altında kakasiyla
Dilinde susuzluguyla acligiyla
Soğuktan usuyerek

Dün dedim ki eşime
Deprem olursa sen kendini koru lütfen
Ben kızımızi alacagim
Bana bişey olsa bile gogusumu veririm karnı doyar sıcaklığımda yaşar

Çaresizlik de ağır yük
Evlat sahibi olmakta ağır yükmüs
Hasta olacağım ben bu gidişle, dayanamıyorum depremdeki bebekleri düşündükçe

Siz ne güzel başka şeyleri dert edebilecek kadar rahatsız ya da bariz psikolojiniz bozukevet .

Normal insan başka dertle dertlenebilir mi acaba şuan ?

Bu konu depremden önce açıldı, insanlar da yorum yapmış bulundu. Konu konu gezip bunları copy paste yapmayın bence alaksız oluyor, deprem topikleri var lütfen herkes ne yazacaksa oralara yazsın.
 
Bence de psikolojiniz bozuk
Öyle olmasaydı şuan başka dertlerle dertlenemezdiniz
Ben çok kötü hissediyorum annesinin gogusunu emen minicik yavruları o enkaz altında düşündükçe .

Nasıl dayanır
Nasıl ağla ağla bitap olur yavrularim
Altında kakasiyla
Dilinde susuzluguyla acligiyla
Soğuktan usuyerek

Dün dedim ki eşime
Deprem olursa sen kendini koru lütfen
Ben kızımızi alacagim
Bana bişey olsa bile gogusumu veririm karnı doyar sıcaklığımda yaşar

Çaresizlik de ağır yük
Evlat sahibi olmakta ağır yükmüs
Hasta olacağım ben bu gidişle, dayanamıyorum depremdeki bebekleri düşündükçe

Siz ne güzel başka şeyleri dert edebilecek kadar rahatsız ya da bariz psikolojiniz bozukevet .

Normal insan başka dertle dertlenebilir mi acaba şuan ?
Bence sizin psikolojiniz bozuk. Ayrıca demek ki siz de normal hayatınızı yaşıyorsunuz ki gelip forumu okuyorsunuz. İnsanların ne düşünüp düşünmeyeceğine siz karar veremezsiniz. Herkesin acısı var...
 
Al birini vur ötekine sizin nerenize bastım
Evet sizin gibi vicdan yoksunlarina vicdanlarını sorgulatmaya geldim
Belki insanliginizdan utanirsiniz diye yargı dağıtıyorum
Ama ne diyordu Allah biz onların kalplerini muhurledik

Merhaba onlar 👍yani siz
Öncelikle üzüntünüzü anlıyoruz hepimizin psikolojisi kötü durumda ancak herkesin elinden geleni yapma şekli farklıdır. Belli ki siz de insanlara saldırarak kendinizi rahatlatabileceğinizi düşünmüşsünüz yoksa madem bu kadar çökmüş durumdasınız buralarda gezmek nereden aklınıza geldi. Ayrıca konu olaydan önce açılmış kaldı ki öyle olmasa bile gelip yargı dağıtacak kişi siz değilsiniz. Bir de Allahın kelamını dilinize dolamışsınız. Belki dağıtmaya çalıştığınız yargı konu sahibinin kalbini kırdı. Bilmiyor musunuz ki kalp kırmak kabe yıkmaktan daha günahtır. Konu sahibinin zaten aile problemi yeterince ağır, içinde bulunduğumuz durum ortada bir de üzerine siz yük olmaya çalışmışsınız sebebi de kendi vicdanınızı rahatlatmak istemeniz. Normal insanlar ellerinden geleni yapıp hayatlarına devam etmek zorunda olduklarını biliyorlar bir anne olarak derhal bu yoğun duygusallığı bırakıp sağlıklı bir insan gibi elinizden geleni yapıp yaşamınızı sürdürmek olmalı yoksa ailenizi de strese sokacaksınız kendinizle birlikte. Sizi hiç sağlıklı görmedim üzgünüm. Demek ki bu konuda eksikleriniz var o yüzden bu kadar hassaslaştınız ya da sadece kendiniz için korkuyorsunuz. Bol boll yardım etmenizi ve dua etmenizi öneririm. Ruh sağlığı diliyorum size yargıcı hanım 🤦🏼‍♀️
 
Merhaba arkadaşlar, ilk önce depremden zarar gören herkese büyük geçmiş olsun diyorum. Yaralılara Allah şifa ölenlere rahmet etsin. Böyle acı bir haber almışken konu açmak istemezdim. Ama psikolojim gerçekten çok bozuk.

Ben doğuda görev yapıyorum. Somestrda eve geldim. Ailemi çok özlemiştim. Ama şu an geldiğime pişman oldum. Her tatil aynı şeyi yaşıyorum zaten. İlk önce annemin paraya ihtiyacı olduğu için ona 25 bin TL maddi destekte bulundum. Bunun için telefondayken çok fazla tesekkur etti. Ablam ve erkek kardeşim hiçbir şekilde yardım etmediler paraları olmasına rağmen, bunun da siteminde bulunmuştu üstü kapalı bir şekilde. Her neyse eve gittim, yaklaşık bir günlük otobüs yolculuğu çektim. Evde ablam eşi çocukları falan da var. Eve geldim evde yemek bile yoktu. Annem tost yap falan dedi bana. Halbuki ablamlar geleceği zaman sabahtan yemek yaomaya başlar. Ben bu ayrımı hep hissediyordum zaten yıllardır. İşte eve geldiğimde bu yemek olayını çok takmadım. Ama annemin iki lafından biri "sen şimdi verdiğin parayı başıma kakarsin, yaza kadar biriktiririm veririm zaten ablanla abin de dedi o parayı başına kakar ilerde" diye. Bakın paranın lafı bile geçmedi ki ilk defa böyle bir yardımda bulunuyorum. Sanırım benden para almayı kendine yediremiyor. Onun istediği şey ablamın ona para vermesiydi. Ama onlardan ses çıkmayınca benden aldığına üzüldü sanki. Ben de ne alaka ben para lafını mi ettim ne sacmaliyorsun diye kızdım. Çünkü geldiğimden beri ne güleryuz var ne başka bir şey. Sürekli asik bir surat ne desem tersleme modu açık.
Ama ablama ve abime asla surat asmak yok. Yani hissediyorsun işte onlarla tartışmaya girmekten korkuyor ama bana gayet hoyratça davranıyor. Acaba dedim ev kalabalık diye mi böyle çünkü cocuklar sürekli ortalığı dağıtıyor ama onlar gidince de aynı. Yüz kere sordum niye suratın asik neden tersliyorsun o da yok bir şey deyip duruyor. Düşünün senede iki kere geliyorum ama ne bir güleryuz görüyorum ne başka bir şey.

Ben de en sonunda konuşmamaya başladım. Bugün bir işi olduğu için dışarı çıktı. Hava da karlı ve bizim sitenin girişinde bir yokuş var. Aradım ilk once otobüs beklediğini söyledi. Sonra dışarı baktım ki yokuş buz tutmak üzere. Tekrar aradım diyecektim ki nerdesin o anda bana bağırdı "Ne ariyorsun otobüs bekliyorum " ben de ona bağırdım seni düşündugumden arıyorum ne yapıyorsan yap be dedim. O da söyle niye aradın dedi. Ben de yokuş buz tutmuş taksi ile gel buraya yaklaşınca da haber ver ben öderim dedim. Çünkü üzerinde parası olmadığını biliyorum fazla. Yine böyle sanki adam yerine koymaz gibi "he heee tamam" diyerek kapattı. Hani "yav he he" derler ya dalga gecer gibi aynen öyle.

Ben ne yapsam yaranamiyorum bu insanlara. Değer görmek için kendimi kesmem gerekiyor bence. Yani zaten farklı bir şehirden gelmişim aile özlemi içindeyim babam zaten şehir dışında annem de böyle davranıyor. Bilemiyorum dedim ki atanırsam belki bana bakışı değişir ama yok arkadas hep yangında ilk feda edilecek degersiz eşya gözüyle görüyorlar beni. Bunu ses tonundan bakışlarından bile hissediyorum. İki lafından biri gidersen git napayim... Mesela ben kapıyi birwz hızla çeksem bana bağırıyor ama ablam veya abim ortaligi yiksa onlardan öyle bir cekiniyor ki ağzını açamıyor. Neyin sinirini neyin ofkesini benden cikariyor bilmiyorum ama canıma yetti artık. Küçüklüğümden beri bu böyleydi zaten bir gün değişir umuduyla yaşadım ama yok yani.
Siz evlat olarak üzerinize düşeni yapmışsınız zaten ki hala yapıyorsunuzda. Eğer bu denli bir ayrımcılık varsa bence uzun süre bir mesafe koyun ki hem sizi özlerle kıymetinizi bilirler hem de siz kırılmış olmazsınız. Söz konusu aile olunca bir yere kadar tepki gösterebiliyorsun. Ha ablanızdan para almış ha sizden bunun bir farkı olmamalı zaten. İleride de ablanız yardımcı olur.
 
Merhaba arkadaşlar, ilk önce depremden zarar gören herkese büyük geçmiş olsun diyorum. Yaralılara Allah şifa ölenlere rahmet etsin. Böyle acı bir haber almışken konu açmak istemezdim. Ama psikolojim gerçekten çok bozuk.

Ben doğuda görev yapıyorum. Somestrda eve geldim. Ailemi çok özlemiştim. Ama şu an geldiğime pişman oldum. Her tatil aynı şeyi yaşıyorum zaten. İlk önce annemin paraya ihtiyacı olduğu için ona 25 bin TL maddi destekte bulundum. Bunun için telefondayken çok fazla tesekkur etti. Ablam ve erkek kardeşim hiçbir şekilde yardım etmediler paraları olmasına rağmen, bunun da siteminde bulunmuştu üstü kapalı bir şekilde. Her neyse eve gittim, yaklaşık bir günlük otobüs yolculuğu çektim. Evde ablam eşi çocukları falan da var. Eve geldim evde yemek bile yoktu. Annem tost yap falan dedi bana. Halbuki ablamlar geleceği zaman sabahtan yemek yaomaya başlar. Ben bu ayrımı hep hissediyordum zaten yıllardır. İşte eve geldiğimde bu yemek olayını çok takmadım. Ama annemin iki lafından biri "sen şimdi verdiğin parayı başıma kakarsin, yaza kadar biriktiririm veririm zaten ablanla abin de dedi o parayı başına kakar ilerde" diye. Bakın paranın lafı bile geçmedi ki ilk defa böyle bir yardımda bulunuyorum. Sanırım benden para almayı kendine yediremiyor. Onun istediği şey ablamın ona para vermesiydi. Ama onlardan ses çıkmayınca benden aldığına üzüldü sanki. Ben de ne alaka ben para lafını mi ettim ne sacmaliyorsun diye kızdım. Çünkü geldiğimden beri ne güleryuz var ne başka bir şey. Sürekli asik bir surat ne desem tersleme modu açık.
Ama ablama ve abime asla surat asmak yok. Yani hissediyorsun işte onlarla tartışmaya girmekten korkuyor ama bana gayet hoyratça davranıyor. Acaba dedim ev kalabalık diye mi böyle çünkü cocuklar sürekli ortalığı dağıtıyor ama onlar gidince de aynı. Yüz kere sordum niye suratın asik neden tersliyorsun o da yok bir şey deyip duruyor. Düşünün senede iki kere geliyorum ama ne bir güleryuz görüyorum ne başka bir şey.

Ben de en sonunda konuşmamaya başladım. Bugün bir işi olduğu için dışarı çıktı. Hava da karlı ve bizim sitenin girişinde bir yokuş var. Aradım ilk once otobüs beklediğini söyledi. Sonra dışarı baktım ki yokuş buz tutmak üzere. Tekrar aradım diyecektim ki nerdesin o anda bana bağırdı "Ne ariyorsun otobüs bekliyorum " ben de ona bağırdım seni düşündugumden arıyorum ne yapıyorsan yap be dedim. O da söyle niye aradın dedi. Ben de yokuş buz tutmuş taksi ile gel buraya yaklaşınca da haber ver ben öderim dedim. Çünkü üzerinde parası olmadığını biliyorum fazla. Yine böyle sanki adam yerine koymaz gibi "he heee tamam" diyerek kapattı. Hani "yav he he" derler ya dalga gecer gibi aynen öyle.

Ben ne yapsam yaranamiyorum bu insanlara. Değer görmek için kendimi kesmem gerekiyor bence. Yani zaten farklı bir şehirden gelmişim aile özlemi içindeyim babam zaten şehir dışında annem de böyle davranıyor. Bilemiyorum dedim ki atanırsam belki bana bakışı değişir ama yok arkadas hep yangında ilk feda edilecek degersiz eşya gözüyle görüyorlar beni. Bunu ses tonundan bakışlarından bile hissediyorum. İki lafından biri gidersen git napayim... Mesela ben kapıyi birwz hızla çeksem bana bağırıyor ama ablam veya abim ortaligi yiksa onlardan öyle bir cekiniyor ki ağzını açamıyor. Neyin sinirini neyin ofkesini benden cikariyor bilmiyorum ama canıma yetti artık. Küçüklüğümden beri bu böyleydi zaten bir gün değişir umuduyla yaşadım ama yok yani.
 
Siz en küçüksünüz anladığım kadarıyla.Muhtemelen planlanmayan süpriz çocuksunuz.Annenizin Kızı olmuş oğlu olmuş yani bi de şunu tatsam değilsiniz… Size kötü bir haberim var;Bu hiç değişmeyecek…Dünyayı önüne serseniz neden bu tarafa sermedin diyecekler…Siz maddi manevi verdikçe seçileceğinizi düşüneceksiniz.Bir müddet sonra vermeyi sevgi sanacaksınız.İnsan ailesinde görmediği sevgiyi başka hiç bir şey ile dolduramıyor.Mesela kızsa bağırsa sonrada sarılsa diyorsunuz… ama öyle olmuyor,olmayacak… susacak kalacak öyle… Naçizane tavsiyem çok vermeyin emeğinizden sevginizden neyiniz varsa hepsinden… Hiç kimse borçlu olduğu kişiyi sevmez,daha büyük sevgisizlik görürsünüz başka da bir işe yaramaz
 
Merhaba arkadaşlar, ilk önce depremden zarar gören herkese büyük geçmiş olsun diyorum. Yaralılara Allah şifa ölenlere rahmet etsin. Böyle acı bir haber almışken konu açmak istemezdim. Ama psikolojim gerçekten çok bozuk.

Ben doğuda görev yapıyorum. Somestrda eve geldim. Ailemi çok özlemiştim. Ama şu an geldiğime pişman oldum. Her tatil aynı şeyi yaşıyorum zaten. İlk önce annemin paraya ihtiyacı olduğu için ona 25 bin TL maddi destekte bulundum. Bunun için telefondayken çok fazla tesekkur etti. Ablam ve erkek kardeşim hiçbir şekilde yardım etmediler paraları olmasına rağmen, bunun da siteminde bulunmuştu üstü kapalı bir şekilde. Her neyse eve gittim, yaklaşık bir günlük otobüs yolculuğu çektim. Evde ablam eşi çocukları falan da var. Eve geldim evde yemek bile yoktu. Annem tost yap falan dedi bana. Halbuki ablamlar geleceği zaman sabahtan yemek yaomaya başlar. Ben bu ayrımı hep hissediyordum zaten yıllardır. İşte eve geldiğimde bu yemek olayını çok takmadım. Ama annemin iki lafından biri "sen şimdi verdiğin parayı başıma kakarsin, yaza kadar biriktiririm veririm zaten ablanla abin de dedi o parayı başına kakar ilerde" diye. Bakın paranın lafı bile geçmedi ki ilk defa böyle bir yardımda bulunuyorum. Sanırım benden para almayı kendine yediremiyor. Onun istediği şey ablamın ona para vermesiydi. Ama onlardan ses çıkmayınca benden aldığına üzüldü sanki. Ben de ne alaka ben para lafını mi ettim ne sacmaliyorsun diye kızdım. Çünkü geldiğimden beri ne güleryuz var ne başka bir şey. Sürekli asik bir surat ne desem tersleme modu açık.
Ama ablama ve abime asla surat asmak yok. Yani hissediyorsun işte onlarla tartışmaya girmekten korkuyor ama bana gayet hoyratça davranıyor. Acaba dedim ev kalabalık diye mi böyle çünkü cocuklar sürekli ortalığı dağıtıyor ama onlar gidince de aynı. Yüz kere sordum niye suratın asik neden tersliyorsun o da yok bir şey deyip duruyor. Düşünün senede iki kere geliyorum ama ne bir güleryuz görüyorum ne başka bir şey.

Ben de en sonunda konuşmamaya başladım. Bugün bir işi olduğu için dışarı çıktı. Hava da karlı ve bizim sitenin girişinde bir yokuş var. Aradım ilk once otobüs beklediğini söyledi. Sonra dışarı baktım ki yokuş buz tutmak üzere. Tekrar aradım diyecektim ki nerdesin o anda bana bağırdı "Ne ariyorsun otobüs bekliyorum " ben de ona bağırdım seni düşündugumden arıyorum ne yapıyorsan yap be dedim. O da söyle niye aradın dedi. Ben de yokuş buz tutmuş taksi ile gel buraya yaklaşınca da haber ver ben öderim dedim. Çünkü üzerinde parası olmadığını biliyorum fazla. Yine böyle sanki adam yerine koymaz gibi "he heee tamam" diyerek kapattı. Hani "yav he he" derler ya dalga gecer gibi aynen öyle.

Ben ne yapsam yaranamiyorum bu insanlara. Değer görmek için kendimi kesmem gerekiyor bence. Yani zaten farklı bir şehirden gelmişim aile özlemi içindeyim babam zaten şehir dışında annem de böyle davranıyor. Bilemiyorum dedim ki atanırsam belki bana bakışı değişir ama yok arkadas hep yangında ilk feda edilecek degersiz eşya gözüyle görüyorlar beni. Bunu ses tonundan bakışlarından bile hissediyorum. İki lafından biri gidersen git napayim... Mesela ben kapıyi birwz hızla çeksem bana bağırıyor ama ablam veya abim ortaligi yiksa onlardan öyle bir cekiniyor ki ağzını açamıyor. Neyin sinirini neyin ofkesini benden cikariyor bilmiyorum ama canıma yetti artık. Küçüklüğümden beri bu böyleydi zaten bir gün değişir umuduyla yaşadım ama yok yani.
Her ne olursa olsun.Anneniz ben kaybettim annemi.Soguk olun mesafe koyun ama kusmeyin.Her gün ölüm var.
 
Her ne olursa olsun.Anneniz ben kaybettim annemi.Soguk olun mesafe koyun ama kusmeyin.Her gün ölüm var.
Ölüm herkese var.Sadece annelere değil(bir anne olarak yazıyorum bunu)Anneliği yüceltmenin şevkat ile doğru orantılı olması gerektiğine inanıyorum.Bir gün öleceğiniz için sınırsız kapris yapma surat edebilme hakkınız var mı?Benim yok… kimsenin de olmamalı…Çocuklarımın beni seçme şansı yoktu ama ben doğurmayı kendim seçtim.En iyi şekilde emek vermeliyim; bu görev değil,olması gereken.Bu beni kutsal yapmaz
 
Ölüm herkese var.Sadece annelere değil(bir anne olarak yazıyorum bunu)Anneliği yüceltmenin şevkat ile doğru orantılı olması gerektiğine inanıyorum.Bir gün öleceğiniz için sınırsız kapris yapma surat edebilme hakkınız var mı?Benim yok… kimsenin de olmamalı…Çocuklarımın beni seçme şansı yoktu ama ben doğurmayı kendim seçtim.En iyi şekilde emek vermeliyim; bu görev değil,olması gereken.Bu beni kutsal yapmaz
Benim demek istediğim sessiz kalsın.Az gorussun.Mesafe koysun.Ama kusmedim.
 
Her ne olursa olsun.Anneniz ben kaybettim annemi.Soguk olun mesafe koyun ama kusmeyin.Her gün ölüm var.
Ben de 21 yaşındayken annemi kaybettim.Ama benim annem konu sahibinin annesi gibi evlat ayırımı yapan bir anne değildi.Bu dünyaya gelirken annemizi seçemiyoruz ama biri bize psikolojik olarak zarar veriyorsa kendi anne babamız bile olsa insan kendisini korumayı öğrenmeli.
Konu sahibi sizin annenizin gözüne girmek için bu kadar çabalamanıza üzüldüm.Hala bir anne neden evlat ayırımı yapar bunu anlayamasam da sizin ailenizden kendinizi korumanız lazım.Anneniz abinizin size şiddet göstermesine sessiz kalmış.Bu korkunç birşey.Ben affedemezdim.Siz affetmişsiniz.Kocaman bir yüreğiniz var ama üzgünüm annenizin umurunda değil.Mesafe iyidir.Gelip gitmeyin.Telefon da konuşun sadece.Borç da vermeyin.O çok kıymetli ablanız ve abinizden istesin.Kendinizi kullandırmayın.
 
Ben de 21 yaşındayken annemi kaybettim.Ama benim annem konu sahibinin annesi gibi evlat ayırımı yapan bir anne değildi.Bu dünyaya gelirken annemizi seçemiyoruz ama biri bize psikolojik olarak zarar veriyorsa kendi anne babamız bile olsa insan kendisini korumayı öğrenmeli.
Konu sahibi sizin annenizin gözüne girmek için bu kadar çabalamanıza üzüldüm.Hala bir anne neden evlat ayırımı yapar bunu anlayamasam da sizin ailenizden kendinizi korumanız lazım.Anneniz abinizin size şiddet göstermesine sessiz kalmış.Bu korkunç birşey.Ben affedemezdim.Siz affetmişsiniz.Kocaman bir yüreğiniz var ama üzgünüm annenizin umurunda değil.Mesafe iyidir.Gelip gitmeyin.Telefon da konuşun sadece.Borç da vermeyin.O çok kıymetli ablanız ve abinizden istesin.Kendinizi kullandırmayın.
Abisi el mi kaldırmış.Cok kötü durum ben kardeşimle 1.5 sene geçirdim.Nasil kardeşlerine bu kadar kötü olabiliyorlar.
 
Merhaba arkadaşlar, ilk önce depremden zarar gören herkese büyük geçmiş olsun diyorum. Yaralılara Allah şifa ölenlere rahmet etsin. Böyle acı bir haber almışken konu açmak istemezdim. Ama psikolojim gerçekten çok bozuk.

Ben doğuda görev yapıyorum. Somestrda eve geldim. Ailemi çok özlemiştim. Ama şu an geldiğime pişman oldum. Her tatil aynı şeyi yaşıyorum zaten. İlk önce annemin paraya ihtiyacı olduğu için ona 25 bin TL maddi destekte bulundum. Bunun için telefondayken çok fazla tesekkur etti. Ablam ve erkek kardeşim hiçbir şekilde yardım etmediler paraları olmasına rağmen, bunun da siteminde bulunmuştu üstü kapalı bir şekilde. Her neyse eve gittim, yaklaşık bir günlük otobüs yolculuğu çektim. Evde ablam eşi çocukları falan da var. Eve geldim evde yemek bile yoktu. Annem tost yap falan dedi bana. Halbuki ablamlar geleceği zaman sabahtan yemek yaomaya başlar. Ben bu ayrımı hep hissediyordum zaten yıllardır. İşte eve geldiğimde bu yemek olayını çok takmadım. Ama annemin iki lafından biri "sen şimdi verdiğin parayı başıma kakarsin, yaza kadar biriktiririm veririm zaten ablanla abin de dedi o parayı başına kakar ilerde" diye. Bakın paranın lafı bile geçmedi ki ilk defa böyle bir yardımda bulunuyorum. Sanırım benden para almayı kendine yediremiyor. Onun istediği şey ablamın ona para vermesiydi. Ama onlardan ses çıkmayınca benden aldığına üzüldü sanki. Ben de ne alaka ben para lafını mi ettim ne sacmaliyorsun diye kızdım. Çünkü geldiğimden beri ne güleryuz var ne başka bir şey. Sürekli asik bir surat ne desem tersleme modu açık.
Ama ablama ve abime asla surat asmak yok. Yani hissediyorsun işte onlarla tartışmaya girmekten korkuyor ama bana gayet hoyratça davranıyor. Acaba dedim ev kalabalık diye mi böyle çünkü cocuklar sürekli ortalığı dağıtıyor ama onlar gidince de aynı. Yüz kere sordum niye suratın asik neden tersliyorsun o da yok bir şey deyip duruyor. Düşünün senede iki kere geliyorum ama ne bir güleryuz görüyorum ne başka bir şey.

Ben de en sonunda konuşmamaya başladım. Bugün bir işi olduğu için dışarı çıktı. Hava da karlı ve bizim sitenin girişinde bir yokuş var. Aradım ilk once otobüs beklediğini söyledi. Sonra dışarı baktım ki yokuş buz tutmak üzere. Tekrar aradım diyecektim ki nerdesin o anda bana bağırdı "Ne ariyorsun otobüs bekliyorum " ben de ona bağırdım seni düşündugumden arıyorum ne yapıyorsan yap be dedim. O da söyle niye aradın dedi. Ben de yokuş buz tutmuş taksi ile gel buraya yaklaşınca da haber ver ben öderim dedim. Çünkü üzerinde parası olmadığını biliyorum fazla. Yine böyle sanki adam yerine koymaz gibi "he heee tamam" diyerek kapattı. Hani "yav he he" derler ya dalga gecer gibi aynen öyle.

Ben ne yapsam yaranamiyorum bu insanlara. Değer görmek için kendimi kesmem gerekiyor bence. Yani zaten farklı bir şehirden gelmişim aile özlemi içindeyim babam zaten şehir dışında annem de böyle davranıyor. Bilemiyorum dedim ki atanırsam belki bana bakışı değişir ama yok arkadas hep yangında ilk feda edilecek degersiz eşya gözüyle görüyorlar beni. Bunu ses tonundan bakışlarından bile hissediyorum. İki lafından biri gidersen git napayim... Mesela ben kapıyi birwz hızla çeksem bana bağırıyor ama ablam veya abim ortaligi yiksa onlardan öyle bir cekiniyor ki ağzını açamıyor. Neyin sinirini neyin ofkesini benden cikariyor bilmiyorum ama canıma yetti artık. Küçüklüğümden beri bu böyleydi zaten bir gün değişir umuduyla yaşadım ama yok yani.
Ayyy aynı benim annem .. bu yüzden anneme karşı sevgim yok. İnsanlar anneleri için doğum günlerinde yada anneler gününde 2 güzel söz yazsalar nasıl da annelerime böyle şeyler yazabiliyorlar ben bunları kendi anneme diyemem ki derdim. Yok değişmez emin ol kardeşim ne yapsa onu öldürmeye kalksa bile 1dk küs kalamaz. Ben bir şey yapsam gelmişim kaç yaşıma beni azarlar rencide eder küçük düşürür hakaret eder.. bi gerizekalı salak olmadığım kalmıştı. Valla bu yüzden bende anne sevgisş yok..
 
Yapacağın tek şey, değerli olduğuna kendini inandırman. Çünkü öylesin, hepimiz öyleyiz. Daha sonrasında olayları kafanda bu yeni bakış acısıyla degerlendirdigin zaman, zaten kendin gitmek istemeyecek, mesafe koyacaksın. Ben seninle benzer durumları yaşamış bir insan olarak, kendi degerimi fark etmem 36 yılımı aldı. Ne olur sen geç kalma. Şimdi pesimden ayrılmıyorlar ama hiçbişey eskisi gibi değil, olmayacak, olmasını da istemem. Mesafe her zaman iyidir. 10 arasınlar 1 aç. Yılda bir gidiyorsan 2 yılda bir git. Gidince çok fazla yüz göz olma. Aynı onların sana yaptıkları tarifeyi uygula. Sanki yokmuslar, hiç olmamışlar gibi. Anca öyle dank ediyor kafalarına. En azından bende ise yaradı. Ama bu saatten sonra beklentisiz ol. Yani yine beni sevsinler diye maddi manevi kendini mecbur hissetme. Sen kendini sev, değer ver. Tüm yatırımını kendine yap. Çok daha mutlu olursun.Bazi aileler böyle, neden bilmiyorum. Feda edilen bir evlat hep var. Bizimkilerinki bendim. Ama sorun değil artık. Içim acımıyor bile, üstümden akıp giden saganaklarin izi bile kalmadı. Önce acını sağalt, sonra değer ver şımart kendini, sonra mesafe koy ve zamana bırak. Herşey yoluna girecek. Seni hak etmeyen insanların hayatında sığıntı olma. Kendin bizzat bir pırlantasin bunun farkına var sadece. Öpüyorum seni. Hayat sana hep güzellikler getirsin.
 
Bence artik gitme ozlesin cagirsin gine gitme israrla cagirsin ki oyle git.valla bak bazilarinin sansina bunlar.cok iyi evlatlarin kiymetini bilmiyor bazi anneler babalar
 
Merhaba arkadaşlar, ilk önce depremden zarar gören herkese büyük geçmiş olsun diyorum. Yaralılara Allah şifa ölenlere rahmet etsin. Böyle acı bir haber almışken konu açmak istemezdim. Ama psikolojim gerçekten çok bozuk.

Ben doğuda görev yapıyorum. Somestrda eve geldim. Ailemi çok özlemiştim. Ama şu an geldiğime pişman oldum. Her tatil aynı şeyi yaşıyorum zaten. İlk önce annemin paraya ihtiyacı olduğu için ona 25 bin TL maddi destekte bulundum. Bunun için telefondayken çok fazla tesekkur etti. Ablam ve erkek kardeşim hiçbir şekilde yardım etmediler paraları olmasına rağmen, bunun da siteminde bulunmuştu üstü kapalı bir şekilde. Her neyse eve gittim, yaklaşık bir günlük otobüs yolculuğu çektim. Evde ablam eşi çocukları falan da var. Eve geldim evde yemek bile yoktu. Annem tost yap falan dedi bana. Halbuki ablamlar geleceği zaman sabahtan yemek yaomaya başlar. Ben bu ayrımı hep hissediyordum zaten yıllardır. İşte eve geldiğimde bu yemek olayını çok takmadım. Ama annemin iki lafından biri "sen şimdi verdiğin parayı başıma kakarsin, yaza kadar biriktiririm veririm zaten ablanla abin de dedi o parayı başına kakar ilerde" diye. Bakın paranın lafı bile geçmedi ki ilk defa böyle bir yardımda bulunuyorum. Sanırım benden para almayı kendine yediremiyor. Onun istediği şey ablamın ona para vermesiydi. Ama onlardan ses çıkmayınca benden aldığına üzüldü sanki. Ben de ne alaka ben para lafını mi ettim ne sacmaliyorsun diye kızdım. Çünkü geldiğimden beri ne güleryuz var ne başka bir şey. Sürekli asik bir surat ne desem tersleme modu açık.
Ama ablama ve abime asla surat asmak yok. Yani hissediyorsun işte onlarla tartışmaya girmekten korkuyor ama bana gayet hoyratça davranıyor. Acaba dedim ev kalabalık diye mi böyle çünkü cocuklar sürekli ortalığı dağıtıyor ama onlar gidince de aynı. Yüz kere sordum niye suratın asik neden tersliyorsun o da yok bir şey deyip duruyor. Düşünün senede iki kere geliyorum ama ne bir güleryuz görüyorum ne başka bir şey.

Ben de en sonunda konuşmamaya başladım. Bugün bir işi olduğu için dışarı çıktı. Hava da karlı ve bizim sitenin girişinde bir yokuş var. Aradım ilk once otobüs beklediğini söyledi. Sonra dışarı baktım ki yokuş buz tutmak üzere. Tekrar aradım diyecektim ki nerdesin o anda bana bağırdı "Ne ariyorsun otobüs bekliyorum " ben de ona bağırdım seni düşündugumden arıyorum ne yapıyorsan yap be dedim. O da söyle niye aradın dedi. Ben de yokuş buz tutmuş taksi ile gel buraya yaklaşınca da haber ver ben öderim dedim. Çünkü üzerinde parası olmadığını biliyorum fazla. Yine böyle sanki adam yerine koymaz gibi "he heee tamam" diyerek kapattı. Hani "yav he he" derler ya dalga gecer gibi aynen öyle.

Ben ne yapsam yaranamiyorum bu insanlara. Değer görmek için kendimi kesmem gerekiyor bence. Yani zaten farklı bir şehirden gelmişim aile özlemi içindeyim babam zaten şehir dışında annem de böyle davranıyor. Bilemiyorum dedim ki atanırsam belki bana bakışı değişir ama yok arkadas hep yangında ilk feda edilecek degersiz eşya gözüyle görüyorlar beni. Bunu ses tonundan bakışlarından bile hissediyorum. İki lafından biri gidersen git napayim... Mesela ben kapıyi birwz hızla çeksem bana bağırıyor ama ablam veya abim ortaligi yiksa onlardan öyle bir cekiniyor ki ağzını açamıyor. Neyin sinirini neyin ofkesini benden cikariyor bilmiyorum ama canıma yetti artık. Küçüklüğümden beri bu böyleydi zaten bir gün değişir umuduyla yaşadım ama yok yani.
Nedir sizdeki bu yaranma cabasi ben bunu anlamadim .boyle ailem olsa bir kurus vermeyecegim gibide yazin tatillere kisin kayaga giderim.oraya gitmem
 
X