annemin benim hakkımda dediği laf beni öldürdü resmen...

yalnizzcicek

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2019
139
80
34
merhaba arkadaşlar daha önceden de konu açmıştım işi bırakıcam diye, bıraktım dün biraz olsun kafamı dinlemek istiyorum bu süre zarfında baskadaha iyi işlere bakıcam, ailem sorunlu insanlar, evde durmami istemiyor babam, kendisinden başka kimsenin evde kalmasını istemiyor, dün gece annemle ikisi konuşurken denk geldim konuşmalarına, babam benim için gitti b.ktan bi bölüm okudu, böyle olacağını bilseydik okutmazdim, boşuna para harcamazdım falan filan dedi.... yok kimseyi begenimiyo yok evden çıkmıyo diyor benim için, annemde benim için (""öylelerin sonu da hep kötü oluyor ama"") dedi... bunu duyunca çok moralim bozuldu, ben genelde titiz biriyim, ailem çok pasaklidir mesela, ben kişisel temizliğe dikkat ederim, ama ailem bunu hep kendini beğenme olarak algılarlar, bana hep "gendünü beyeniğ" deyip dururlar mesela....bende bu kendini beğenmek değil kendine saygı duymak derim ama anlatamam, onlar hep küçüklükten beri bana, herkese abla de, herkese abi de,herkese yağ çek diye büyüttüler ama ben kendi doğrularımı yaptım hep, birde evde evrak işi gibi konularda hep beni kullanırlar, bir banka işi var, beni götürürler, bir devlet dairesine gidilecek ben gider yaparım kendileri 100 kere anlatsan da anlamazlar ama yaranamam yine de...babam şu güne kadar bir kere olsun ne okuldan almaya gelmiştir ne de hastalanınca hastaneye götürmüştür... annem ameliyat oldu mesela ne babam geldi ne kardeşim, 3 gün ben kaldım hastanede anneme baktım ama yine de beni onların yarısı kadar sevmez çünkü beni duygu sömürüsü yaparak kullanır.. . ama birde şu da var annem babamı hiç sevmez, hep çalışmamasından, sorumsuzlugundan, şiddet kullanmasından, tembelliginden,evden çıkmamasından şikayet eder, arkasından beddualar eder durur hep bana sikayet eder ben onu dinleyim ister, ona arka cikayim ister ama onun yanında bana bu dediği laf çok içime oturdu ve eski sevgilim hep söyler dururdu senin annen çok içten pazarlıklı, ikili oynuyor sana karsi ,ben ona güvenmiyorum diye, dün gece anladım ki çok haklıymış adam.... çok moralim bozuldu...sabah ta annem hiç yüzüme bile bakmıyor, hemen yürüyüşüne git dedi bana evi derle toparla boş boş durma diyor... ben insanları tanıyamıyor muyum neden böyleler bana karsi, inanın şu an moralim o kadar bozuk ki :KK43:
 
Açıkçası ben de evde annemle babamla olsam bana da batar,eminim ben de onlara batarım.
O yüzden bekarken işsiz kaldığım dönemde çok zorlandım,hemen iş bulmuştum hem de mesleğimle alakası olmayan çok düşük maaşlarla.
Aile ile anlaşmak zordur,hele bir yaştan sonra çok daha zordur.
O yüzden eğitim tamamlanırken dahi işe girip geleceği şekillendirmek,tek başına ayakta durmayı öğrenmeli.
Yerinde olsam kafa dinlemek yerine iş bulup hayatımı kurtarırım.
 
İnsan ailesini seçemiyor maalesef.. Onlar bunca yıldan sonra bir gram yol almazlar. Zor biliyorum ama affet aileni, sal gitsin içinden.

Sen yoluna, önüne bak. Daha gençsin nasıl bir hayat yaşamak istiyorsan bunun için çabala, tüm enerjini o b*k çukurunda kendi ayaklarına çıkabilmek için harca.

Gerekirse hem oku hem part çalış. Ama sadece kendine ve kendi imkanlarına güven. Oluyorsa olmuyor gerçekten :KK43:
 
Açıkçası ben de evde annemle babamla olsam bana da batar,eminim ben de onlara batarım.
O yüzden bekarken işsiz kaldığım dönemde çok zorlandım,hemen iş bulmuştum hem de mesleğimle alakası olmayan çok düşük maaşlarla.
Aile ile anlaşmak zordur,hele bir yaştan sonra çok daha zordur.
O yüzden eğitim tamamlanırken dahi işe girip geleceği şekillendirmek,tek başına ayakta durmayı öğrenmeli.
Yerinde olsam kafa dinlemek yerine iş bulup hayatımı kurtarırım.
bulduğum işler zaten vasıfsız fabrikada ağır şartlarda çalışılacak işler ve cok stress oluyorum stressten dolayi kilo aliyorum bende hep evde durucam demiyorum onlara zaten
 
İnsan ailesini seçemiyor maalesef.. Onlar bunca yıldan sonra bir gram yol almazlar. Zor biliyorum ama affet aileni, sal gitsin içinden.

Sen yoluna, önüne bak. Daha gençsin nasıl bir hayat yaşamak istiyorsan bunun için çabala, tüm enerjini o b*k çukurunda kendi ayaklarına çıkabilmek için harca.

Gerekirse hem oku hem part çalış. Ama sadece kendine ve kendi imkanlarına güven. Oluyorsa olmuyor gerçekten :KK43:
28 yaşındayım..
gerçekten kendimi çok yalnız ve tek basina hissediyorum, çocukluğumdan beri hep kendi başıma savaş verdim, bir yol gösterenim ilgilenim olmadı, bazı bazı gücümün bittiğini düşünüyorum ama savasmaktan başka çarem yok
 
bulduğum işler zaten vasıfsız fabrikada ağır şartlarda çalışılacak işler ve cok stress oluyorum stressten dolayi kilo aliyorum bende hep evde durucam demiyorum onlara zaten
Yok onlara ne dediğin önemli değil ki. Senin hayatını kurtarmandan bahsediyorum.
Ne okudun,mesleğin nedir bilmiyorum da kendini geliştirip yetiştirmek zorundasın.
 
Hangi bölümü okudunuz? İş imkanınız yok mu?
Kardeşler bile anlaşamazken, farklı hayat görüşlerine sahip olurken jenerasyon farkı olan anne-babayla anlaşamamanız normal.
 
Anne babanız ideal ebeveynler değil, olabilir. Ama yine de anne babanızı eski sevgilinizin yani nihayet el oğlunun laflarıyla yargılamayın yargılatmayın. Ayrıca anne babanızdan bahsederken şivelerini bile taklit etmeniz böyle küçümsemeniz hoş değil kaç yaşında insanlar belli ki sizin kadar eğitimli de değiller bi zahmet evrak işlerini tabii ki siz yapacaksınız. Yaşınız küçük değil, ailenizle bu kadar döküntü çekiyorsanız ayrı eve çıkın. Hem iş beğenmeme lüksü hem aile ocağını beğenmeme lüksü birarada olmaz. İki sıkıntıdan birini çekeceksiniz o zaman
 
Bende mezun olduktan sonra 3 yıl çalıştım maaşını hep babama verirdim sonra iş bulamadım 4 yıl kadar evde durdum çalışmadım resmen batiyordum adama para verirken kızım kızım derdi para bitince adımla hitap ederdi hiç bir kıymetim yoktu gözünde bir gün halamlara beni nasıl rezil etti o gün o kadar çok agladigimi hatırlıyorum sınavları kazanamadı atanamadi gerizekali kafası basmıyor bunun allah kimseye muhtaç etmesin hayatta verirsen iyisin vermezsen senden kötüsü yok
 
Bende mezun olduktan sonra 3 yıl çalıştım maaşını hep babama verirdim sonra iş bulamadım 4 yıl kadar evde durdum çalışmadım resmen batiyordum adama para verirken kızım kızım derdi para bitince adımla hitap ederdi hiç bir kıymetim yoktu gözünde bir gün halamlara beni nasıl rezil etti o gün o kadar çok agladigimi hatırlıyorum sınavları kazanamadı atanamadi gerizekali kafası basmıyor bunun allah kimseye muhtaç etmesin hayatta verirsen iyisin vermezsen senden kötüsü yok
Çok doğru maalesef.. çıkarları doğrultusunda yaklaşıp değer veriyorlar
Yeniden güzel bir iş nasip olur ins. En yakın zamanda baba evinden kurtulup kendi düzenini evini kurmak nasip olsun
 
anne babalar kötü olsa dahi seni bırakıp giden eski sevgiliden iyidirler en azından yanındalar demi?

lafa değil icraate bak aile söz konusu olunca. çok hassas olma. türk aile yapısı işte her şeyi derler ama yine de iyi ol isterler. laflara değil genele bak.

bi işe gir birileriyle tanış istiyorlar evde tek yalnız olma istiyorlar bunu gör.

çocukluk yapma birey ol nası bi hayat istiyorsun düşün ve elinden geleni yap.

aile yapımız benzer. ben de depresif tembel otururken çok laf yedim. şimdi çabalıyorum hala laf yiyorum ama yardım ediyorlar mı ediyorlar valla. laflara takılmıyorum artık öyle kabul ettim onları duygusal bakmıyorum.

bu yaşta aileyle yaşanmamalı artık. inş hayatını kurunca biraz uzaklaşınca daha iyi bir iletişiminiz olacak.
 
28 yaşındayım..
gerçekten kendimi çok yalnız ve tek basina hissediyorum, çocukluğumdan beri hep kendi başıma savaş verdim, bir yol gösterenim ilgilenim olmadı, bazı bazı gücümün bittiğini düşünüyorum ama savasmaktan başka çarem yok
Bende 25 yaşındayım ama ailelerimiz üç aşağı beş yukarı aynı.. Bu ülkede kadın olmak zaten zor, birde bu tarz aileler özellikle genç kadınların hata yapma olasılıklarını çok arttırıyor. Yıllarca aileme kızdım, defalarca bana bakamayacaklarsa srvmeyeceklerse neden dünyaya getirdiler diye düşündüm ama cevap bulamadım. Boşvermeyi zorda olsa başardım. Eğitimimi tamamladım(liseden beri part olarak çalıştım), atandım, onların istemediği ama kafama göre olan biriyle evlendim hala ruhumda açtıkları yaralar geçmiyor, zaman zaman gözlerim doluyor ama artık mesafeli ilişkimizde bana saygı duyuyorlar ve birşey diyemiyorlar. Farkındayım şuan hayatım iyi gittiği için böyle.. Düşsem, zor durumda kalsam eskisinden daha beter üzerime geleceklerini biliyorum. Bunun için her zaman güçlü olmak zorundayım. Başarabiliriz, Ortadoğu çöplüğünün kıyısında bu kokuşmuş pis düşüncelere rağmen yapabiliriz. Kendinin topla, içindeki gücünü hisset, kendini anlatmaya çalışma sadece yap.. Yolun açık iraden demir olur inşallah 😇😇
 
böyle görmüşler ve kendilerini bir adim ileri taşimak icin hic saba sarfetmemisler sanirim
degistireceginizi sanmiyorum
kafaniza takip üzülmeyin de
bende neler neler duydum herkes kendine yakisani yapar soyler
boşver taktigina degmez
 
merhaba arkadaşlar daha önceden de konu açmıştım işi bırakıcam diye, bıraktım dün biraz olsun kafamı dinlemek istiyorum bu süre zarfında baskadaha iyi işlere bakıcam, ailem sorunlu insanlar, evde durmami istemiyor babam, kendisinden başka kimsenin evde kalmasını istemiyor, dün gece annemle ikisi konuşurken denk geldim konuşmalarına, babam benim için gitti b.ktan bi bölüm okudu, böyle olacağını bilseydik okutmazdim, boşuna para harcamazdım falan filan dedi.... yok kimseyi begenimiyo yok evden çıkmıyo diyor benim için, annemde benim için (""öylelerin sonu da hep kötü oluyor ama"") dedi... bunu duyunca çok moralim bozuldu, ben genelde titiz biriyim, ailem çok pasaklidir mesela, ben kişisel temizliğe dikkat ederim, ama ailem bunu hep kendini beğenme olarak algılarlar, bana hep "gendünü beyeniğ" deyip dururlar mesela....bende bu kendini beğenmek değil kendine saygı duymak derim ama anlatamam, onlar hep küçüklükten beri bana, herkese abla de, herkese abi de,herkese yağ çek diye büyüttüler ama ben kendi doğrularımı yaptım hep, birde evde evrak işi gibi konularda hep beni kullanırlar, bir banka işi var, beni götürürler, bir devlet dairesine gidilecek ben gider yaparım kendileri 100 kere anlatsan da anlamazlar ama yaranamam yine de...babam şu güne kadar bir kere olsun ne okuldan almaya gelmiştir ne de hastalanınca hastaneye götürmüştür... annem ameliyat oldu mesela ne babam geldi ne kardeşim, 3 gün ben kaldım hastanede anneme baktım ama yine de beni onların yarısı kadar sevmez çünkü beni duygu sömürüsü yaparak kullanır.. . ama birde şu da var annem babamı hiç sevmez, hep çalışmamasından, sorumsuzlugundan, şiddet kullanmasından, tembelliginden,evden çıkmamasından şikayet eder, arkasından beddualar eder durur hep bana sikayet eder ben onu dinleyim ister, ona arka cikayim ister ama onun yanında bana bu dediği laf çok içime oturdu ve eski sevgilim hep söyler dururdu senin annen çok içten pazarlıklı, ikili oynuyor sana karsi ,ben ona güvenmiyorum diye, dün gece anladım ki çok haklıymış adam.... çok moralim bozuldu...sabah ta annem hiç yüzüme bile bakmıyor, hemen yürüyüşüne git dedi bana evi derle toparla boş boş durma diyor... ben insanları tanıyamıyor muyum neden böyleler bana karsi, inanın şu an moralim o kadar bozuk ki :KK43:

Anneniz sizi herkese yağ çeken biri olarak yetiştirmeye çalışmış, sanırım kendisi öyle olduğu için. Sizin hakkınızda söylediği laf da kendi düşüncesi bile olmayabilir. Babanıza yaranmak, sizin deyiminizle yağ çekmek için söylemiş olabilir. Onu olduğu gibi kabul edin. İyi yönleri de vardır, o yönlerden almak istediğiniz kadarını alın, geri kalan huylarını da olduğu gibi kabul edin.

Atıyorum kafanızda şu tarz düşünebilirsiniz: “Anne beni çok üzdün. Bana bunu yapmamalıydın. Bunu haketmedim. Senin bana en çok sevgi göstermesi gereken kişi olman gerekirken, bunun tersini yaptın. Ama senin yapın bu. Genlerin, yetiştirilme tarzın, yaşadıkların seni bu hale getirmiş. O yüzden, kendi mutluluğum için seni affetmeyi ve seni olduğun gibi kabul etmeyi seçiyorum. Bu, seninle hala aynı samimiyette olacağım veya aynı şekilde güveneceğim anlamına gelmiyor. Ama seni olduğun gibi dedikoducu halinle ve diğer tüm kötü huylarınla kabul ediyorum.”

Bu tarz düşünmek sizi rahatlatır diye tahmin ediyorum. Sonra da kendi hayatınızı kurmaya ve güzelleştirmeye odaklanabilirsiniz.
 
Son düzenleme:
Yok onlara ne dediğin önemli değil ki. Senin hayatını kurtarmandan bahsediyorum.
Ne okudun,mesleğin nedir bilmiyorum da kendini geliştirip yetiştirmek zorundasın.
suleyman demirel uni.halkla ilişkiler ve tanıtım bölümü mezunuyum, lisede web tasarımı okudum,
ingilizcem de çok iyi, ama küçük bir şehirde yasıyorum ve torpillik yok, sekreterlik gibi işlere bile biz seni sonra ararız diye yolluyorlar, hep fabrika tarzı yerlerde çalıştım çünkü başka yerlerde iş bulamiyorum
 
X